Η τρέλα των «πρέπει» (Γ΄ μέρος)

Το σύνηθες τίμημα του «πρεπισμού»
Παρακάτω αναφέρονται λεπτομερώς ορισμένοι λόγοι προσκόλλησης στα «πρέπει». Αυτές οι ανταμοιβές, όπως κι όλες οι άλλες που αντλούμε από λαθεμένες ζώνες, είναι βασικά αυτοκαταστροφικές, μα παρ’ όλα αυτά, αποτελούν από μόνες τους ένα σύστημα υποστήριξης.

-Μπορεί να παρηγοριέστε με την ιδέα του «καλού παιδιού», ακολουθώντας πιστά όλα σας τα «πρέπει». Μπορείτε να χτυπήσετε χαϊδευτικά τον εαυτό σας στην πλάτη επειδή είναι υπάκουος. Αυτή η ανταμοιβή αποτελεί παλινδρόμηση και σας μεταφέρει στην πρώιμη περίοδο ανάπτυξής σας, κατά την οποία η έγκριση από τους άλλους ήταν η ανταμοιβή τους για τη συμπεριφορά σας, γεγονός που σημαίνει ότι στηρίζεστε σε κάποιους άλλους για να υιοθετήσετε κανόνες συμπεριφοράς.
-Η υπακοή στα εξωτερικά «πρέπει» σας επιτρέπει να μεταθέτετε την ευθύνη της αδράνειάς σας στην προσκόλλησή σας μάλλον σ’ αυτά παρά στον εαυτό σας. Όσο τα «πρέπει» αποτελούν μια λογική εξήγηση για το τι είστε (ή δεν είστε), μπορείτε ν’ αποφύγετε τους κινδύνους που περικλείει η εμπιστοσύνη στον εαυτό σας για αλλαγή. Έτσι τα «πρέπει» σας εμποδίζουν να ωριμάσετε. Η Μάρτζορι είχε ένα «πρέπει» στο μυαλό της, που της υπαγόρευε ότι οι προγαμιαίες σχέσεις είναι ταμπού. Είναι τριάντα τεσσάρων χρονών και μέχρι σήμερα δεν είχε καμιά σεξουαλική εμπειρία, εξαιτίας αυτού του «πρέπει». Αλλά η Μάρτζορι δεν έχει και εσωτερική γαλήνη. Θα ήθελε να αποκτήσει σεξουαλικό σύντροφο κι είναι ιδιαίτερα ανικανοποίητη με τον εαυτό της στον τομέα αυτό. Είναι ακόμη πολύ πιθανόν η Μάρτζορι να μην παντρευτεί ποτέ και τα «πρέπει» (στην περίπτωση αυτή «δεν πρέπει») θα την εμποδίσουν να απολαύσει το σεξ. Όταν βρίσκεται αντιμέτωπη μ’ αυτή την πραγματικότητα, ανατριχιάζει στη σκέψη κι ωστόσο τα «πρέπει» την εμποδίζουν πάντα. Η Μάρτζορι είναι υποδουλωμένη στα «πρέπει» της. Δεν μπορεί να περάσει ούτε μια νύχτα στο σπίτι του φίλου της, φοβούμενη την κρίση των άλλων. Έτσι διαρκώς βρίσκεται σε δύσκολη θέση, εξαιτίας του ότι «πρέπει» να γυρίσει τη νύχτα σπίτι, κοντά στη μαμά. Η προσκόλλησή της στα «πρέπει» την αποτρέπει να διακινδυνεύσει το φοβερό εγχείρημα της σεξουαλικής πράξης. Η μόνιμη αντίδρασή της είναι: «Δεν πρέπει να το κάνω¨. Έτσι, τα «πρέπει» της στρέφονται ξεκάθαρα ενάντια στην ίδια την ευτυχία της.

Η τρέλα των «πρέπει» (Β΄ μέρος)

Αντισταθείτε στον καθωσπρεπισμό και τις παραδόσεις όταν σας επηρεάζουν αρνητικά

Η πρόοδος, η δική σας και όλου του κόσμου, εξαρτάται μάλλον από παράλογους ανθρώπους, από άτομα που προσαρμόζονται στην κοινωνία και αποδέχονται καθετί. Η πρόοδος γενικά συντελείται από τους ανανεωτές, απ’ αυτούς που απορρίπτουν τις συμβατικότητες και δημιουργούν το δικό τους κόσμο. Με σκοπό να περάσουμε από την απλή μίμηση των άλλων στη δράση, θα πρέπει να μάθουμε ν’ αντιστεκόμαστε στον καθωσπρεπισμό και τις επιταγές του κομφορμισμού. Για να λειτουργήσουμε αποτελεσματικά, η αντίδραση στον καθωσπρεπισμό πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Μπορεί μερικοί να σας θεωρούν ανυπότακτους, και αυτό είναι το τίμημα που θα πληρώσετε επειδή σκέφτεστε για τον εαυτό σας. Μπορεί να σας χαρακτηρίσουν αδιάφορο, να σας πουν εγωιστή ή επαναστάτη – βαρύτατη επιτίμηση για πολλούς φυσιολογικούς ανθρώπους – και ίσως να σας εξοστρακίσουν. Μερικοί άνθρωποι δεν θα δεχθούν πρόθυμα την αντίστασή σας σε κανόνες που οι ίδιοι υιοθέτησαν. Θ’ ακούσετε το παλιό επιχείρημα: «Τι θα γίνει αν όλοι οι άνθρωποι αποφασίσουν να ακολουθούν κανόνες που οι ίδιοι επιλέγουν; Τι είδους κοινωνία θα έχουμε τότε;» Φυσικά, η απλή απάντηση είναι πως δεν πρόκειται όλοι να το κάνουν αυτό. Η προσκόλληση των περισσότερων ανθρώπων σε εξωτερικά στηρίγματα και σε «πρέπει» απαγορεύει μια τέτοια στάση.

Αυτά που συζητάμε εδώ δεν έχουν καμιά σχέση με τον αναρχισμό. Κανείς δεν θέλει να γκρεμίσει την κοινωνία, αλλά πολλοί από μας θα ήθελαν να προσφέρουν στο άτομο περισσότερη ελευθερία μέσα στην κοινωνία – απελευθέρωση από τα παράλογα «πρέπει».
Αυτό για το οποίο αγωνιζόμαστε είναι η επιλογή, δηλαδή η ικανότητα να είναι κανείς ελεύθερος από τη δουλική νοοτροπία της σταθερής προσκόλλησης στα «πρέπει». Δεν χρειάζεται να είστε πάντα αυτό που η κουλτούρα σας απαιτεί να είστε. Αν είστε έτσι και νιώθετε ανίκανοι να είστε αλλιώς, τότε στην πραγματικότητα είστε οπαδοί, ανήκετε στο κοπάδι που επιτρέπει στους άλλους να κατευθύνουν την πορεία του. Το να καθοδηγείτε τη ζωή σας σημαίνει να έχετε ευελιξία και να έχετε επανειλημμένα αξιολογήσει πόσο σωστά λειτουργεί ένας κανόνας σε μια ορισμένη προσωπική στιγμή. Στ’ αλήθεια, είναι συχνά πιο εύκολο ν’ ακολουθείς, να εκτελείς τυφλά αυτό που σου λένε, αλλά από τη στιγμή που θα καταλάβεις ότι οι κανόνες έγιναν για να σε υπηρετούν κι όχι για να τους υπηρετείς, μπορείς ν’ αρχίσεις να εκμηδενίζεις τα «πρέπει».

Η τρέλα των «πρέπει» (Α΄ μέρος)

Υπάρχει μια μικρή λέξη, που την επινόησε ο Άλμπερτ Έλλις, η οποία αναφέρεται στην τάση να ενσωματώνουμε τα «πρέπει» στη ζωή μας. Είναι η λέξη «πρεπισμός». Είστε «πρεπιστές» κάθε φορά που ανακαλύπτετε πως συμπεριφέρεστε με τρόπο που νομίζετε ότι πρέπει, έστω κι αν προτιμάτε κάποιου άλλου είδους συμπεριφορά. Η Κάρεν Χόρνεϋ, η εξαίρετη ψυχίατρος, στο βιβλίο της Νεύρωση και ανθρώπινη ωρίμανση, αφιέρωσε ένα ολόκληρο κεφάλαιο σ’ αυτό το θέμα με τίτλο «Η τυραννία του πρέπει»:
«Τα “πρέπει” δημιουργούν πάντα ένα συναίσθημα έντασης, που γίνεται ακόμη μεγαλύτερο, όσο το άτομο προσπαθεί να πραγματώσει αυτά τα ‘’πρέπει’’ στη συμπεριφορά του… Επιπλέον, τα ‘’πρέπει’’ συμβάλλουν πάντα στη διατάραξη των ανθρώπινων σχέσεων με τον έναν ή τον άλλο τρόπο».
Τα «πρέπει» λοιπόν καθορίζουν τόσο πολύ τη ζωή σας; Νιώθετε ότι πρέπει να είστε ευγενικοί με τους συναδέλφους σας, ότι πρέπει να υποστηρίζετε το/τη σύζυγό σας, να βοηθάτε τα παιδιά σας και να εργάζεστε πάντα σκληρά; Κι αν κάποια φορά αποτύχετε σ’ ένα από αυτά τα «πρέπει», κατηγορείτε τον εαυτό σας και φτάνετε σ’ αυτή την ένταση και ταραχή που υπαινίσσεται παραπάνω η Κάρεν Χόρνεϋ; Αλλά αυτά τα «πρέπει» ίσως να μην είναι δικά σας. Αν πράγματι ανήκουν σε άλλους κι εσείς απλώς τα δανειστήκατε, τότε ανήκετε στους «πρεπιστές».

Η ΑσπιδοΧελώνη Το Νησί-Τέρας

(τής Αρετής Μαρκέλλου)

Η ΑσπιδοΧελώνη είναι το μεγαλύτερο και πιό απατηλό τέρας τής θάλασσας. Το δέρμα της είναι τόσο παχύ και ανώμαλο, που μοιάζει με βραχώδη ακτή, και το μέγεθός της τόσο μεγάλο, που όταν κοιμάται στην επιφάνεια τού νερού, εύκολα την περνάει κανείς για νησί. Αυτό το θαλάσσιο πλάσμα είναι γνωστό και με τα ονόματα Ιασκόνιος, Κήπος Λεβιάθαν και Νησί-Τέρας. Κάποιοι πιστεύουν ότι αυτό ήταν το πλάσμα που κατάπιε τον Ιωνά.

Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν στην Ινδία, οι κάτοικοι τού έδειξαν ένα νησί στη μέση τής θάλασσας και τού είπαν ότι κεί ήταν θαμμένος ένας βασιλιάς με μεγάλο θησαυρό. Ο καλύτερος φίλος τού Μακεδόνα βασιλιά πήρε το ρίσκο να πάει στο νησί μαζί με όσους άντρες χωρούσε η βάρκα. Αποβιβάστηκαν στο νησί, το οποίο ύστερα από λίγο βυθίστηκε, πνίγοντας όλους τούς άντρες που ήταν πάνω του. Ύστερα από μέρες ο Μέγας Αλέξανδρος ξαναείδε το τέρας και κατάλαβε ότι δεν πρόκειται για στέρεη γη.

Στο πρώτο ταξίδι τού Σεβάχ τού Θαλασσινού, το πλοίο του αγκυροβόλησε σ’ ένα νησί που οι αμμουδιές του ήταν γεμάτες φοινικόδεντρα.

ΕΦ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ

Astar Hellas

Πάμε λοιπόν να ταξιδέψουμε στα άδυτα του σύμπαντος Χωρο (Χ)ρόνου-(Κ)ρόνου όπου είναι απαραίτητος ο χρόνος για την υλοποίηση του κόσμου των ονείρων..λάβετε θέσεις και..ξεκινάμε το ταξίδι στον κόσμο των ονείρων..

morfeas sky

Όταν οι Ολύμπιοι κατασκεύασαν το ηλιακό μας σύστημα.
Τι είναι ο «ανάδρομος ρυθμός» που έχει επιβληθεί στην ανθρωπότητα.
Πυθαγόρειο σύστημα: α) η έννοια της λέξης ΕΛΛΑΣ β) η Ψυχή της ΕΛΛΑΔΑΣ γ) το έτος 2016 και η αρχαιοελληνική αρίθμηση ετών

Εμείς, οι σημερινοί άνθρωποι, μάθαμε να μην είμαστε ειλικρινείς ούτε με τον εαυτό μας αλλά ούτε και με το περιβάλλον μας. Πόσοι από εμάς δίνουμε μία ευχή για ευτυχισμένη και δημιουργική νέα χρονιά ενώ στην ουσία δεν το πιστεύουμε; Και με το δίκιο μας βέβαια αφού τόσα «σκοτεινά» πράγματα γίνονται γύρω μας. Οι περισσότεροι από εμάς απλώς «συνηθίσαμε» να λέμε κάτι μόνο και μόνο για να το λέμε. Μάθαμε, να μην είμαστε «άνθρωποι της ουσίας». Δεν ζούμε, δεν βιώνουμε, απλώς υπάρχουμε.

Σε ένα γενικό πλαίσιο, ο χρόνος που ετοιμαζόμαστε να βιώσουμε, είναι διττός και περίεργος, όπως και η ανθρώπινη φύση. Από την μία πλευρά, θα είναι δύσκολος και οδυνηρός για εκείνους οι οποίοι επιμένουν να κρατούν τους εαυτούς τους αλυσοδεμένους στην παλαιά χρονογραμμή εθελοτυφλώντας ότι είναι ασφαλείς, και από την άλλη πλευρά, θα είναι αρκετά εύκολος και με «άγνωστες εκπλήξεις» για εκείνους που έχουν επιλέξει να συμπορευτούν με την Νέα Ροή, που πρόκειται να χορηγηθεί στην Γη, καθώς κλείνει ο κύκλος στον Πυθαγόρειο αριθμό Εννέα (9). Στην αρχαία Ελλάδα το 9 συμβολίζεται ως «Θ».

Ας τα δούμε όμως όλα αυτά αναλυτικά βήμα προς βήμα και όσο πιο απλά γίνεται. Καταρχήν ας ξεκινήσουμε από τον χώρο μας. Βιώνουμε την εμπειρία της γήινης φύσης, την οποία φύση, οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν «Σύμπαν». Κατ’ επέκταση εμείς, ως Άνθρωποι, βιώνουμε την εμπειρία ενός γαλαξιακού φυσικού σύμπαντος της ύλης, βαριάς και εκλεπτυσμένης. 
Γαλαξιακό σύμπαν θα ονομάσουμε τον χώρο μέσα στον οποίο υπάρχει το Ηλιακό μας Σύστημα με όλους τους βραχώδεις πλανήτες του. Το σύμπαν αυτό δονείται σε τέσσερις διαστάσεις και κάθε διάσταση έχει και τα δικά της πεδία.

Ας «προσγειωθούμε» όμως τώρα στην Γη μας, που δονείται μέχρι και την 3η διάσταση. Η 3η διάσταση, μας έχουν πει, ότι οριοθετεί έναν χώρο με τρεις χωρικές διαστάσεις (πεδία). Έτσι η ανθρώπινη πεποίθηση αναγνωρίζει, το ύψος, το μήκος και το πλάτος, ως τις τρεις βασικές διαστάσεις του χώρου που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα μας. 
Εμείς όμως κινούμαστε μέσα σε αυτόν τον τρισδιάστατο χώρο ο οποίος διαθέτει όχι τρεις αλλά πέντε διαστάσεις ή αλλιώς πέντε πεδία. Μάλιστα, καλά διαβάσατε. Πέντε πεδία.

                      

                     ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΖΕΝΙΘ ΚΑΙ ΝΑΔΙΡ

Κρύβουμε την αληθινή μας δυναμική

Σεπτ.4

Κρύβουμε την αληθινή μας δυναμική.
Κρύβουμε όλα εκείνα για τα οποία είμαστε ικανοί.
Και ζούμε επιδεικνύοντας την πιο υποβαθμισμένη μας πλευρά… εκείνη που είναι κοινωνικά αποδεκτή… εκείνη που μας έμαθαν να καλλιεργούμε… εκείνη που υιοθετήσαμε για να μην έχουμε προβλήματα…
Και όλα αυτά, μόνο με την επίδραση που άσκησαν πάνω μας οι ιστοριούλες με τους ήρωες;
Όχι μόνο. Θυμόμαστε και μέρος του μηνύματος που μας μετέδωσαν οι γονείς μας:
«Μην μπλέκεις σε μπελάδες…»
Ή, ακόμη χειρότερα:
«Αν συνεχίσεις έτσι, δε θα σε θέλει κανείς…»
Τι σημαίνει συνεχίζω έτσι;
Προφανώς, «συνεχίζω έτσι», σημαίνει ότι είμαι αυτός που είμαι.
Και, τότε; Τι πρέπει να κάνω για να γίνω άλλος;
Η απάντηση είναι προβλέψιμη:

Τι συμβαίνει στις ΗΠΑ; Την βομβαρδίζουν με μικροκύματα για 2η μέρα! Τι παρακολουθούν οι μετεωρολόγοι;

Ανήσυχοι οι μετεωρολόγοι στις ΗΠΑ παρακολουθούν για δεύτερη συνεχόμενη ημέρα, ένα μεγάλο κομμάτι από αστικά κέντρα τα οποία βρίσκονται, κυρίως στο μισό ανατολικό κομμάτι των ΗΠΑ, σα να έχουν χτυπηθεί με κάποιου είδους μικροκύματα, ναι αυτά του γνωστού φούρνου.

Οι εκρήξεις που προκαλούν αυτά τα μικροκύματα, είναι τόσο ισχυρές που καταγράφονται και εμφανίζονται ακόμα και στο ραντάρ καιρού!

Αυτές οι μπλε-σκιασμένες περιοχές ΔΕΝ είναι ο καιρός.

Η βροχή εμφανίζεται ως πράσινο, κίτρινο ή κόκκινο και μπορείτε να δείτε τέτοιες καταιγίδες βροχής στον ίδιο χάρτη παραπάνω.

Το χιόνι εμφανίζεται (το χειμώνα), όπως το μπλε, αλλά δεν είμαστε στο χειμώνα ή ακόμη και κοντά σε αυτόν ακόμα.

Μαστογραφία όλη η επιστημονική αλήθεια σε 7 λεπτά!

Δεν είναι ειρωνικό το γεγονός ότι η μαστογραφία, το βασικό  διαγνωστικό τεστ που δίνεται στις γυναίκες για να βοηθήσει στον εντοπισμό και την πρόληψη του καρκίνου του μαστού, είναι υπεύθυνο για την αύξηση του κινδύνου των γυναικών για την ανάπτυξη του καρκίνου του μαστού;

Η ακτινοβολία της μαστογραφίας είναι πολύ πιο επιζήμια από μια ακτινογραφία  στήθους X-Ray.

Οι   μαστογραφίες χρησιμοποιούν ιονίζουσα ακτινοβολία σε μία σχετικά υψηλή δόση, η οποία μπορεί να συμβάλει στις  μεταλλάξεις που μπορεί να οδηγήσουν σε καρκίνο του μαστού.

Με την μαστογραφία μπορείτε να  πάρετε τόσο πολύ ακτινοβολία, όση  θα παίρνατε από 1.000 ακτινογραφίες θώρακα. Η μαστογραφία συμπιέζει επίσης σφιχτά το στήθος σας, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε μια επικίνδυνη εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων, εάν ήδη   υπάρχουν. Ο Δρ Samuel Epstein , ένας από τους κορυφαίους εμπειρογνώμονες του καρκίνου στον κόσμο, έχει δηλώσει:

“Το στήθος πριν από την εμμηνόπαυση είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στην ακτινοβολία, για κάθε  1 rad  έκθεσης  αυξάνεται  ο  κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου του μαστού κατά περίπου 1 τοις εκατό, με μια σωρευτική δράση κατά 10 τοις εκατό αυξημένου κινδύνου  για κάθε μαστό κατά την διάρκεια ελέγχων σε μια δεκαετία.”

Μια άλλη ανησυχία είναι ότι, οι μαστογραφίες έχουν ένα  απαράδεκτα υψηλό ποσοστό ψευδώς θετικών διαγνώσεων έως και έξι τοις εκατό.

Άνδρες: ξέρετε γιατί οι γυναίκες σας, σας χωρίζουν;

Ο καθένας έχει τους δικούς του λόγους, για να δώσει τέλος σε μία σχέση, και φυσικά, δίνει τις ανάλογες εξηγήσεις. Ωστόσο, σύμφωνα με νέα έρευνα, όσον αφορά τις γυναίκες που ζητούν να χωρίσουν, οι οποίες είναι και η πλειοψηφία, οι λόγοι που τις ωθούν μακριά από τον σύντροφό τους σχετίζονται με τις δουλειές του σπιτιού και τη φροντίδα των παιδιών.

Ειδικότερα, ο καθηγητής κοινωνιολογίας από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, Michael Rosenfeld, ηγήθηκε μιας μελέτης με θέμα τον έγγαμο βίο και τα διαζύγια. Συγκεκριμένα, εξέτασε στοιχεία από το 2009 έως το 2015 σχετικά με το πώς τα ζευγάρια γνωρίζονται και συνεχίζουν στη σχέση.

Η ερευνητική του ομάδα μελέτησε 2262 ετερόφυλα ζευγάρια από την Αμερική, ηλικίας 19 έως 64 ετών, τα οποία είτε ήταν παντρεμένα είτε είχαν σοβαρή σχέση. Στο διάστημα που μελετήθηκε, 371 ζευγάρια χώρισαν.

Οι γυναίκες είναι αυτές που βάζουν το τέλος στις σχέσεις

ΣΚΕΠΤΟΜΟΥΝ, ΑΠΛΑ, ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ… ΤΟ ΠΩΣ ΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΙΟ ΚΑΛΗ ΖΩΗ

Πάρα πολλοί είναι αυτοί που με ρωτάνε τι θα μπορούσαν να είχαν κάνει – ή να είχαν υπάρξει – αν απλά και μόνον «έκαναν ένα διάλειμμα». Μακάρι να τους είχα πει αυτό που ξέρω τώρα. Όλοι χρειαζόμαστε να «ζήσουμε με ευγνωμοσύνη», άσχετα με τις περιστάσεις, αρπάζοντας τις ευκαιρίες και τα διαλείμματα που πραγματικά ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ γύρω μας, κάθε μέρα. Αυτό είναι το κλειδί για να ζήσουμε την πιο καλή ζωή, αυτήν που αγγίζει τον παράδεισο.

Του Lewis Timberlake

«Δώσε στον κόσμο το καλύτερο που έχεις, και το καλύτερο θα έρθει πίσω σε σένα». - Mandeline Bridges

«Όταν ήμουν νέος αξιωματικός του πεζικού στο Fort Benning, πολλοί παλιότεροι αξιωματικοί είχαν υπηρετήσει στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και στην Κορέα. Και η αλήθεια είναι, ήξεραν πραγματικά τη θα πει να είσαι στρατιώτης. Άκουσα το παρακάτω κομμάτι περί σοφίας των στρατοπέδων από αυτούς τους υπέροχους αξιωματικούς: Ήταν ένας πολύ καινούργιος ανθυπολοχαγός ο οποίος ήταν πολύ φιλόδοξος και ήθελε να γίνει στρατηγός. Έτσι, μια νύχτα, στο σωματείο των αξιωματικών ο νέος αξιωματικός πρόσεξε έναν μεγάλο στρατηγό που καθόταν στο μπάρ. Τον πλησίασε και του είπε, «Πώς μπορώ να γίνω στρατηγός;» Και ο στρατηγός απάντησε,

ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΤΗΣ ΡΑΜΟΝΑΣ

Λίγες βδομάδες μετά την εγχείρηση μου και αμέσως μετά την πρώτη χημειοθεραπεία, πήγα στον Δρ Μπελτ για ένα γενικό ιατρικό έλεγχο.

Η ουλή ήταν ακόμη φρέσκια και το κάτω μέρος του χεριού μου μουδιασμένο. Αυτά τα δύο συμπτώματα μου είχαν δημιουργήσει ένα μοναδικό και αλλόκοτο συναίσθημα, σαν να είχα αποκτήσει ένα νέο συγκάτοικο στο διαμέρισμα των δύο δωματίων που παλιότερα τα ήξερα ως στήθη μου. Τώρα πιά, στοργικά, τα αποκαλούσα «το στήθος και το στέρνο μου».

Όπως συνήθως, με πήγαν πάλι στο δωμάτιο για να μου πάρουν αίμα – μια τρομακτική διαδικασία για μένα που φοβάμαι τόσο πολύ τις σύριγγες.

Ξάπλωσα στο ιατρικό κρεβάτι. Είχα φορέσει μια φαρδιά καρώ, φανελένια μπλούζα και από μέσα μια ελαφριά ρόμπα. Είχα μελετήσει προσεκτικά αυτόν τον συνδυασμό, με την ελπίδα ότι οι άλλοι θα τον έβλεπαν σαν μια απλή περιστασιακή ενδυματολογική επιλογή. Η μπλούζα έκρυβε το νέο μου θώρακα, η ρόμπα τον προστάτευε και τα κουμπιά στην μπλούζα έκαναν εύκολη την ιατρική πρόσβαση.

Η Ραμόνα μπήκε στο δωμάτιο. Το ζεστό, λαμπερό της χαμόγελο ήταν τολμηρό και φανερό, σε αντίθεση με τους φόβους μου. Την είχα πρωτοδεί λίγες βδομάδες πριν, μέσα στο γραφείο. Τότε δεν ήταν δική μου νοσοκόμα, αλλά τη θυμόμουν καλά γιατί γελούσε. Το γέλιο έβγαινε από μέσα της, με καθαρούς και ζωηρούς τόνους. Θυμάμαι ότι αναρωτιόμουν τι μπορεί να ήταν τόσο αστείο πίσω από εκείνη την πόρτα. Τι μπορούσε να έχει βρει που να την κάνει να γελάει εκείνες τις ώρες; Γι’ αυτό και την έκρινα επιπόλαια για το όλο θέμα και αποφάσισα να βρω μια νοσοκόμα σοβαρή. Όμως, είχα κάνει λάθος.

Κόψτε ένα λεμόνι σε 4 μέρη, βάλτε λίγο αλάτι και τοποθετήστε το στη μέση της κουζίνας. Αυτό το τέχνασμα θα αλλάξει τη ζωή σας για πάντα!

Όλοι γνωρίζουμε πόσο ευεργετικό είναι το λεμόνι. Είναι ένα από τα υγιέστερα φρούτα στον πλανήτη. Εμπλουτίζει τη γεύση πολλών ποτών και γευμάτων. 

Το λεμόνι διατηρεί την υγεία της καρδιάς σας, των μαλλιών σας και του δέρματός σας σε καλή κατάσταση. Επίσης, το λεμόνι θα σας βοηθήσει να εξαλείψετε τα βακτήρια, τους ιούς και τα μικρόβια από το σώμα σας.

Και μπορείτε, επίσης, να εξαλείψετε τις άσχημες μυρωδιές που έρχονται από την κουζίνα σας με τη χρήση λεμονιού. Επιπλέον, θα πολεμήσει τα βακτηρίδια και τα μικρόβια που υπάρχουν στην κουζίνα.

Να τι θα πρέπει να κάνετε:

Ξεκινήστε με την κοπή του λεμονιού σε 4 μέρη, αλλά να είστε σίγουροι ότι δεν θα το κόψετε βαθιά, διότι δεν πρέπει να διαχωριστούν τα μέρη.

Η ΜΙΖΕΡΙΑ ΠΟΥ ΦΘΕΙΡΕΙ

Με πρόφαση την οικονομική κρίση, βρήκαμε ευκαιρία να εξουθενωθούμε ηθικά, συναισθηματικά, προσωπικά και διαπροσωπικά. Με πρόσχημα και μόνιμη δικαιολογία την οικονομική δυσπραγία, βρήκαμε έδαφος να απλώσουμε με μεγάλη ελευθερία όλα τα μίζερα,μουντά συναισθήματά μας.  Στα μεγάλα ΄΄γιατί’’ απαντήσαμε με θυμό και θλίψη..... Στις μεγάλες αποφάσεις δειλιάσαμε....Στις διαπροσωπικές σχέσεις τα παρατήσαμε....Με τον εαυτό μας ξεχάσαμε να ασχοληθούμε...

Γιατί αρνούμαστε να βγάλουμε αυτή την μίζερη κατάσταση από τη ζωή μας και να τολμήσουμε να φυτέψουμε λουλούδια στις καρδιές και στις ζωές μας; Μίζερα συναισθήματα, όνειρα, λέξεις και σχέσεις παντού. Πόσο θύμα του δικού σου μίζερου σχεδίου έχεις πέσει και γιατί  έχεις επιτρέψει να σε χειραγωγήσει; Η ζωή έχει πάντα το χρώμα που της δίνεις... Οι πινελιές και τα χρώματα που θα διαλέξεις είναι δικά σου....Δική σου ευθύνη...δική σου επιλογή....

Με πρόφαση όλες τις στερήσεις της παιδικής σου ηλικίας, αποφασίζεις να στερηθείς τις απολαύσεις της ενήλικης ζωής. Μήπως ήρθε η ώρα να αποδεχτούμε την ιστορία μας,να συμφιλιωθούμε με το παρελθόν μας, να καθορίσουμε το δικό μας μέλλον; Και αν νιώθεις πως περικυκλώνεσαι από μίζερους, αρνητικούς ανθρώπους μήπως ήρθε η ώρα να τους απομακρύνεις από τη ζωή σου;

Ένα πρώτο βήμα σε όλα τα προβλήματα, είναι να τα αντιληφθούμε, να τα κατανοήσουμε, να τα αναγνωρίσουμε. Ξέρεις να αναγνωρίζεις αυτόν που αποπνέει αρνητικό αέρα, αυτόν που σε επιστρέφει σε θολές, επίπονες μνήμες του παρελθόντος, την δική σου Κασσάνδρα, το συναισθηματικό βαμπίρ που σου ρουφάει όλη την θετική σου ενέργεια; Η αρνητική οπτική του κόσμου είναι πιο μεταδοτική από όσο πιστεύουμε τελικά. Άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση επιζητούν να κοιτάξουμε τον κόσμο με τα δικά τους  μάτια, αρνούνται να φορέσουν διαφορετικά πολύχρωμα γυαλιά και να ατενίσουν τον δικό μας κόσμο.

Η διάρκεια της σεξουαλικής πράξης

Έχουν χυθεί τόνοι μελάνη για να μας πουν και να μας εξηγήσουν όλα τα μυστικά και τα κόλπα γύρω από την σεξουαλική πράξη. Και οι περισσότερες συμβουλές στρέφονται γύρω από την διάρκεια….. Μεγάλο κεφάλαιο θα μου πεις! ΟΚ λίγα λόγια και σταράτα!

Είστε από εκείνους που πιστεύουν ότι το σεξ πρέπει να έχει μεγάλη διάρκεια για να θεωρείται καλό; Κάνετε λάθος! Ερευνητές Πανεπιστήμιων των ΗΠΑ (που δεν έχουν άλλα προβλήματα και όλη μέρα ψάχνουν και ερευνούν), αποφάσισαν να διεξάγουν μια έρευνα για να μάθουν κατά πόσο ο χρόνος επηρεάζει την ποιότητα του σεξ και τα αποτελέσματα που πήραν φαίνεται ότι ανατρέπουν κάποιους… παλιούς μύθους! Τι μου λες! Για λέγε, για λέγε…..

Σύμφωνα λοιπόν με πρόσφατα δημοσιεύματα, που μετά από μια σειρά συνεντεύξεων με ψυχολόγους, γιατρούς, κοινωνικούς λειτουργούς, νοσοκόμες και θεραπευτές γάμου…. «ανακάλυψαν» πως όταν η ερωτική πράξη διαρκεί περισσότερο από μισή ώρα, τότε προκαλεί ένα αίσθημα «δυσαρέσκειας» αλλά και «απογοήτευσης» στα ζευγάρια. Ουάου!!!

ΤΟ ΣΚΟΥΠΙΔΑΡΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ, γράφουν, της Μίνας Αρναούτη, της πασίγνωστης... συνεπιβάτιδος του Παντελή Παντελίδη. Έξι μήνες πέρασαν, να θυμίσω, από την Σταύρωση του τραγουδιστή και δεν είναι λίγα τα μήντια του διαδικτύου που κάθε μέρα τον ανασταίνουν. Και δεν ξεχνούν να... λιτανεύουν τον Γολγοθά της Μίνας που δεν λέει να τελειώσει.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕ η «πρώτη», φαίνεται θα ακολούθησε και δεύτερη, δήλωση του Μένιου Φουρθιώτη αμέσως μετά τον αποκλεισμό του καναλιού Epsilon: «Λυπάμαι...».

ΕΓΙΝΕ γνωστή η άγνωστη κόρη του Ανδρέα Μπάρκουλη μετά τα θάνατο του πρώην ηθοποιού. Της πήραν συνέντευξη και ο κόσμος έμαθε αυτό που είχαν υποχρέωση τα μήντια να τον πληροφορήσουν, ότι η Βίκυ Μπάρκουλη δεν είχε ουσιαστικά επαφή με τον μακαρίτη.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ. Δημοσιεύτηκε ρεπορτάζ σύμφωνα με το οποίο η Άννα Βίσση φόρεσε μαγιώ και πήγε παραλία. Επειδή το σύνηθες θα ήταν να πήγαινε γυμνή για μπάνιο ή με μπλουτζήν.

«ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ για την ωραιώτερη παραλία του κόσμου!» έγραψε στο προσωπικό της προφίλ η κυρία Γωγώ Μαστροκώστα. Με μικροσκοπικό μπικίνι η 45χρονη πρώην γυμνάστρια έγινε, εκτός όλων των άλλων, και τουριστικός εκτιμητής! Αναμένουμε να αξιολογήσει την δεύτερη ωραιώτερη παραλία στον κόσμο.

Η ΠΙΟ ΑΡΣΕΝΙΚΗ ΕΞΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΓΚΟΜΕΝΑ

Θες να πηδήξεις την συμμαθήτριά σου, την γειτόνισσά σου, κάποια πωλήτρια στο σουπερμάρκετ, γιατί όχι μια παντρεμένη, ακόμα και δέκα χρόνια μεγαλύτερή σου. Και πώς θα γίνει αυτό, ρε μεγάλε! Θα χρειαστεί να της δείξεις ότι την θές. Ότι σ' αρέσει. Άρα, απαραιτήτως θα την φλερτάρεις.

Εδώ είναι τα δύσκολα. Ο νέος, ο 18χρονος και 20χρονος κωλώνει. Γιατί; Επειδή κλάνει το γατί. Επειδή είναι δειλός και επειδή δεν γνωρίζει ακόμα με τον κατάλληλο τρόπο να προσεγγίσει την γκόμενα. Κάνε μας τη χάρη τότε, ωρέ μάγκα, που έχεις άποψη και νταηλίκι για τη μπάλα και για την πολιτική, όμως είσαι ο χέστης. Λες και δεν κουβαλάς το εργαλείο μέσα στο παντελόνι.

Υπ' όψιν, ότι το κορίτσι γουστάρει. Όπως στο λέω. Μιλάμε βέβαια γι' αυτήν που περιμένει να την φλερτάρεις. Δεν ασχολείσαι με την άλλην, με τις άλλες που δεν κάνουν κέφι. Αυτές τις γράφεις. Όπως στο λέω. Τις σνομπάρεις.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ

Αυτή η ατέλεια του εγώ κάνει τον νου στενό και περιορισμένο. Η υπερηφάνεια πνίγει και καταστέλλει τις απεριόριστες ιδιότητες της ψυχής με την περιορισμένη της συνειδητότητα. Υπερηφάνεια εδώ [στην Μπάγκαβαντ Γκίτα] σημαίνει αγάπη για τον εαυτό-εγώ που βρίσκεται διαρκώς σε άμυνα (ή σε επίθεση) για να υποστηρίξει και να προωθήσει τα ενδιαφέροντά του. Εξαιτίας της υπερηφάνειας, μέσα στο εγώ εγείρεται η αλαζονεία, η έπαρση, η υπεροψία, η απρεπής συμπεριφορά και ο παθιασμένος ή ακόλαστος πόθος για τις επιθυμίες, τα ενδιαφέροντα, ή τις απαιτήσεις του «εγώ, εμένα και δικό μου».

«Το καλό μου όνομα, τα δικαιώματά μου, η κοινωνική μου θέση, η φυλή μου, η θρησκεία μου, τα συναισθήματά μου. Είμαι δικαιολογημένος, είμαι το ίδιο καλός με κάθε άλλον, ή και καλύτερος, θέλω, έχω, είμαι».

Η υπερηφάνεια δημιουργεί μέσα στον εγωιστικό άνθρωπο μια εχθρική δύναμη που εκφράζει την εγωκεντρική υπεροψία της προς τους άλλους ως αδιαλλαξία, προκατάληψη, μισαλλοδοξία, νοοτροπία της μη συγχώρεσης και την προκατειλημμένη ή φοβισμένη εχθρότητα του μίσους. Της αρέσει να ταπεινώνει ή να εξευτελίζει τους άλλους, να είναι χαιρέκακη με τα λάθη τους και την αμηχανία τους και να κουτσομπολεύει και να κριτικάρει.

ΕΚΛΙΠΑΡΕΙΤΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΤΕ?? – ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Διώξτε τη σκέψη ότι ο Κύριος με τη μεγαλειώδη δύναμή Του βρίσκεται μακριά στον ουρανό και ότι εσείς είστε ένα μικρό αβοήθητο σκουλήκι, θαμμένο μέσα στις δυσκολίες εδώ κάτω στη γη. Να θυμάστε ότι πίσω από τη δική σας θέληση βρίσκεται η τεράστια Θεϊκή Θέληση. Αυτή η ωκεάνια όμως Δύναμη δεν μπορεί να προστρέξει σε βοήθεια, αν δεν είστε δεκτικοί.

Ο Θεός δεν είναι μια άλαλη και δίχως αισθήματα Οντότητα. Είναι η ίδια η αγάπη. Αν ξέρετε πώς να διαλογίζεστε ώστε να έρχεστε σε επαφή μαζί Του, θα ανταποκριθεί στα γεμάτα αγάπη αιτήματά σας. Δεν χρειάζεται να εκλιπαρείτε. Μπορείτε να ζητάτε ως παιδί Του.

Προτιμώ τη λέξη «απαίτηση» από τη λέξη «προσευχή», επειδή η πρώτη δεν περιέχει την πρωτόγονη και μεσαιωνική ιδέα ενός Θεού που είναι βασιλιάς –τύραννος, τον οποίο εμείς, σαν ζητιάνοι, πρέπει να εκλιπαρούμε και να κολακεύουμε.

Η προσευχή είναι μια απαίτηση της ψυχής. Ο Θεός δεν μας έκανε επαίτες.

Ο φιλάργυρος

Ένας φιλάργυρος, μετά από πολλά χρόνια δουλειάς, είχε κατορθώσει
να μαζέψει πολλά χρήματα.

Πήγε λοιπόν και αγόρασε ένα κομμάτι χρυσάφι και το έθαψε στον κήπο
του σπιτιού του. 

Κάθε βράδυ το ξέθαβε για να το δει, να το χαϊδέψει και να το
καμαρώσει. 

Ύστερα το έθαβε πάλι στο ίδιο μέρος.

Μετά από καιρό, κάποιος που είχε προβληματιστεί από την παράξενη
συμπεριφορά του, τον παρακολούθησε και είδε τι ακριβώς συνέβαινε. 

Ο Διογένης

Τέσσερις σύντομες ιστορίες με τον Διογένη τον Κυνικό.

Μόλις είχε σχολάσει κάποια παράσταση και οι θεατές στριμώχνονταν
για να βγουν. Τη στιγμή εκείνη ο Διογένης προσπαθούσε να μπει στο θέατρο.
Καθώς έσπρωχνε και σπρωχνόταν κάποιος του είπε:
— Ε, Διογένη, η παράσταση έχει τελειώσει, γιατί προσπαθείς να μπεις
τώρα στο θέατρο;
— Δεν προσπαθώ να μπω στο θέατρο, απάντησε αυτός. Απλά ασκούμαι
στο να πηγαίνω αντίθετα με τους πολλούς!
****

Μια άλλη φορά ο Διογένης είχε σταματήσει μπροστά σε ένα άγαλμα και είχε
απλώσει το χέρι του σαν να ζητούσε ελεημοσύνη. Στεκόταν σ’ αυτή τη στάση
για πολλή ώρα.
Κάποιος περαστικός τον είδε και του είπε:
— Τρελάθηκες, Διογένη; Ζητάς ελεημοσύνη από ένα άγαλμα;
— Όχι. Εκπαιδεύομαι στο να μου την αρνούνται, είπε αυτός.

Τι σημαίνει «σε αγαπώ»;

Καθένας μας έχει ένα δικό του, εσωτερικό ψυχολογικό λεξικό, όπου οι λέξεις έχουν μια ειδική, προσωπική ερμηνεία, έχουν τη δική τους βαρύτητα και συνδέονται με συγκεκριμένες συμπεριφορές.

Αν το δικό σου λεξικό δεν ταιριάζει με το δικό μου, πώς μπορούμε να είμαστε μαζί;

Τι σημαίνει λοιπόν σε αγαπώ;

Σημαίνει έχω συναισθήματα για σένα, όπως είσαι, όχι όπως θα ήθελα να είσαι..

Σημαίνει ότι βλέπω και μετράω τα προτερήματα και τα θετικά σου..

Σημαίνει ότι σε νοιάζομαι…

Μοιράζομαι…

Συμπορεύομαι…

Φέρομαι όμορφα…

Επικοινωνώ και συνεννοούμαι…

Πασκάλ Μπρύκνερ – Ο Πειρασμός της Αθωότητας

«Πρώτα πρώτα, ο έρωτας έχει το προνόμιο μιας αχρέωστης ερωτικής επιλογής. Το να αγαπιέμαι από κάποιον και να ανταποκρίνομαι στην αγάπη του, δεν έχει καμία σχέση με τις αρετές μου ή τις αρετές του. Κανένα ιδιαίτερο προσόν ή ψυχική ευγένεια δε βαραίνει στην ερωτική επιλογή. Μπορούμε να νιώσουμε το ίδιο ξέφρενο πάθος για ένα δειλό ή έναν ήρωα. Έτσι, ακόμα και η δημοκρατικότερη κοινωνία δε θα μπορούσε ποτέ να διορθώσει αυτή τη θεμελιώδη αδικία που συνίσταται στο αυθαίρετο της ερωτικής επιλογής. Ως προς αυτό, ο έρωτας αποτελεί μια κατάφωρη διάψευση όλων των ουτοπιών της δικαιοσύνης, Μπορεί να φτάσει σε μεγαλειώδη ύψη ή να εκπέσει σε βάραθρα σιχαμερότητας, είναι εντελώς ξένος προς τις έννοιες της προόδου και της αξίας. Ο έρωτας του άλλου δεν είναι κάτι που το κερδίζω με την αξία μου, μου προσφέρεται δωρεάν σαν μια ανείπωτη χάρη. Το να θέλουμε να θεραπεύσουμε το συναίσθημα από τον ίδιο τον εαυτό του, από τη σκοτεινή πλευρά του, είναι σαν να θέλουμε να το στειρώσουμε. Με την ικανότητά της να μεταμορφώνει ένα τυχαίο πλάσμα σε «πλάσμα ψυχής» (Προυστ), η καρδιά προσδίδει στο αγαπώμενο πρόσωπο, ακόμα και στο πιο ταπεινό, μια πληρότητα, ένα μεγαλείο που το ξεχωρίζει από τους κοινούς θνητούς. Χάρη στον έρωτά μου, το λατρεμένο πλάσμα γίνεται μια τρομακτική και ελεύθερη δύναμη που μάταια προσπαθώ να την εξημερώσω. Όσο περισσότερο προσκολλώμαι σε αυτό, τόσο περισσότερο απομακρύνεται από μένα, τόσο πιο απρόσιτο γίνεται, αποκτά διαστάσεις ασύλληπτες.

Ελλάδα: Η χώρα της κατάθλιψης

Καλησπέρα πιτσιρίκο,

Νομίζω αυτή η εικόνα τα λέει όλα:

Με βάση τη λίστα του World Happiness Report, η Ελλάδα είναι χώρα πιο δυστυχισμένη -ή λιγότερο χαρούμενη- και από χώρες του τρίτου κόσμου, όπως Αλγερία, Σομαλία και άλλες.

Νομίζω το πρόβλημα είναι ξεκάθαρο Ο ‘Ελληνας έχει πέσει σε βαθιά κατάθλιψη (όπως έχεις αναφέρει και εσύ πολλές φορές).

Τέτοια, που τον καθιστά ανήμπορο να πάρει οποιαδήποτε σημαντική απόφαση ή δράση.

Τρέχουν όλοι να βγάλουν τις χαρούμενες σέλφις, μπας και πείσουν οι ίδιοι τον εαυτό τους ό,τι είναι χαρούμενοι με την τωρινή κατάσταση. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή περνάει κρίση ταυτότητας.

Σεξ, Μαστιγώματα Και Ευθανασία Στην Αρχαία Ελλάδα

«Δεν θα ισχυριστώ ότι οι Ελληνες του 5ου αιώνα π.Χ. (...) παρά τους θεούς, τους δαίμονες, τα μιάσματα, την ενοχή του αίματος, τις θυσίες, τις γιορτές γονιμότητας και τη δουλεία έμοιαζαν πραγματικά σχεδόν τόσο άγγλοι τζέντλεμεν της βικτωριανής εποχής όσο, ας πούμε, κάποιοι άγγλοι τζέντλεμεν της βικτωριανής εποχής ήθελαν να πιστεύουν». 

Στις περίφημες διαλέξεις Σάδερ του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ, η ανάθεση των οποίων στον κόσμο των κλασικών φιλολόγων θεωρείται ισάξια με την απονομή του βραβείου Νομπέλ, ο βρετανός φιλόσοφος Μπέρναρντ Γουίλιαμς, μιλώντας το 1989 για τις ηθικές αντιλήψεις των αρχαίων Ελλήνων, προέβαινε εξαρχής σε μια διευκρίνιση. Οχι ότι οι σύγχρονοι του Περικλή δεν εμφορούνταν από τις πουριτανικές αξίες των συγχρόνων του Καρόλου Ντίκενς, αλλά ότι αντίθετα με τις τρέχουσες αντιλήψεις που τους θέλουν περίπου σαν και εμάς, απλώς χωρίς ηλεκτρισμό και Twitter, οι αρχαίοι σκέφτονταν και ενεργούσαν με βάση το δικό τους σύνθετο δίκτυο εννοιών και πρακτικών.  

Δύο όψεις της αρχαιότητας μοιάζει να καλλιεργεί για το ευρύ κοινό ο 21ος αιώνας: μία ποπκόρν κινηματογραφική βερσιόν με λογχοφόρους πολεμιστές («Τροία», «Αλέξανδρος», «300» σέρνουν τον χορό) και έναν αποκαθαρμένο εκλαϊκευτικό πίνακα με φιλοσόφους και χιτώνες («Ο Πλάτωνας στο Googleplex» της φιλοσόφου Ρεμπέκα Νιουμπέργκερ Γκόλντσταϊν ή το «Τι θα έκανε ο Αριστοτέλης;» του ψυχολόγου Ελιοτ Κοέν αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα). Εκείνο που ξεχνάμε στη χολιγουντιανή εκδοχή της αρχαιότητας είναι τα πάντα πέρα από το φολκλόρ. 

Εκείνο που ξεχνάμε στην εξιδανικευμένη εικόνα της είναι οι λεπτομέρειες των αντιφάσεων που καθιστούν τον αρχαίο κόσμο πραγματικά συναρπαστικό.

Γιατί εκτός από φιλοσοφία, ορθολογισμό και υψηλές έννοιες, η αρχαία Ελλάδα είναι μια κοινωνία που παράγει σε αντίστοιχες ποσότητες και θρησκευτικό ζήλο, τελετουργίες με σεξουαλικές συνδηλώσεις ή πρακτικές ευθανασίας. Οι αρχαίοι Ελληνες δεν πιστεύουν μόνο σε σοφιστές και φιλοσόφους που ερμηνεύουν τα φυσικά φαινόμενα με τα εργαλεία της διάνοιας αλλά και σε θεούς και δαίμονες, μάντεις και εξηγητές, ονειρικούς μαντατοφόρους και «σαμάνους», οι οποίοι μεταδίδουν πληροφορίες από κόσμους διαφορετικούς εκείνων της καθημερινής εμπειρίας του αγρού ή της αγοράς.

Ο ίδιος ο Σωκράτης, όχι κανένας λιγότερο φωτισμένος Αθηναίος, παίρνει στα σοβαρά τα όνειρα και τους χρησμούς και διατείνεται ότι υπακούει σε μια εσώτερη φωνή με ευρύτερη από αυτόν εποπτεία των ανθρώπινων πραγμάτων. «Καταδέσεις» και κέρινα ομοιώματα εχθρών προς μαγική κατανάλωση κυκλοφορούν κατά κόρον στην Αθήνα του 4ου αιώνα π.Χ., ενώ τρεις αιώνες αργότερα, στον «παγκοσμιοποιημένο» πια κόσμο της ρωμαϊκής κυριαρχίας, αστρολόγοι όπως ο Βώλος από τη Μένδη χαίρουν τέτοιας αποδοχής ώστε το όνομά τους να μνημονεύεται στην ίδια πρόταση με εκείνο του Αριστοτέλη.

«Οι άνθρωποι που δημιούργησαν τον πρώτο ευρωπαϊκό ορθολογισμό ουδέποτε υπήρξαν - ίσαμε την ελληνιστική εποχή - "απλοί" ορθολογιστές» θα γράψει ο μεγάλος βρετανός φιλόλογος Ερικ Ρόμπερτσον Ντοντς στο κλασικό έργο του «Οι Ελληνες και το παράλογο» (εκδ. Καρδαμίτσα). Αντίθετα, ήταν άνδρες που μαστιγώνονταν μέχρι θανάτου, όπως στο σπαρτιάτικο έθιμο της διαμαστίγωσης, γυναίκες που συμμετείχαν σε σκανδαλιστικές εορτές όπως τα αθηναϊκά Αδώνια και πρόσωπα που ίσως (ίσως, βέβαια, και όχι) να διέπρατταν γεροντοκτονίες για το κοινό καλό.

Ο ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΥΤΑΠΑΤΗΣ

Ήταν, καθώς θυμάσαι ίσως – συνέχισε η Ξένια – πρώιμος σ’ όλα για την ηλικία του και φυσικά για μένα που μόλις έβγαινα στον κόσμο, ό,τι έλεγε ασκούσε πάνω μου μιαν απέραντη γοητεία. Αλλά και τώρα μπορώ να πω, ύστερ’ από τόσα χρόνια, όταν θυμάμαι τις συζητήσεις που είχαμε μαζί, αισθάνομαι συχνά το ίδιο ρίγος και μια περίεργη έκπληξη γιατί πολλά απ’ αυτά που έλεγε τότε σαν μια παράξενη Κασσάνδρα συνέβηκαν κατά τον πιο απίθανο τρόπο...

Ήταν, ρομαντικά απαισιόδοξος κι ο ίδιος έλεγε τότε πως είχε μια «τραγική αντίληψη του κόσμου» – ξέρεις αυτούς τους χαρακτηρισμούς. Θυμάμαι λ.χ. όταν έμενε στο σπίτι μας που είχε μαζί του τον «Ζαρατούστρα» του Νίτσε. Πόσο απαίσιο, έλεγε, που ο Χίτλερ προσπάθησε να τον ράψει στα μέτρα του … Όμως και άλλοι στο μέλλον θα προσπαθούσαν ίσως κάτι τέτοιο, από παρεξήγηση βέβαια ή τρέλα. Είναι αστείο τώρα που το λέω, μα θυμάμαι τη βαρειά νεανική του φωνή όταν μου διάβαζε αποσπάσματα από τη μετάφραση του Καζαντζάκη κι επαναλάμβανε το μοτίβο: «Γιατί σ’ αγαπώ, ώ αιωνιότητα … Γιατί σ’ αγαπώ, ώ αιωνιότητα!»

Οι γυναίκες, έλεγε, είμαστε όντα αντιθεωρητικά και μου χάιδευε τα μέλη σαν κάτι το απόλυτα συγκεκριμένο, σαν να ’θελε να τ’ αποδείξει. Μ’ έκανε ακριβώς να νιώθω έτσι, εντελώς περιορισμένη στα όριά μου, και η μουσική των λόγων του με μάγευε. Με λίγα λόγια ήμουν μια νέα επίσης ρομαντική κι όταν άρχισε να μου μιλάει για ένα μικρόκοσμο, τον «μικρόκοσμό μας», όπως έμελλε να γίνει, δεν ήταν παράξενο πως εύρισκε μέσα μου όλη την ανταπόκριση.

Υπάρχουν και χωρισμοί που δεν πονούν, λυτρώνουν

Οι άνθρωποι ενώνονται για πολλούς λόγους. Και για πολλούς λόγους επίσης μπορούν και να απομακρυνθούν. Οι σχέσεις όμως, όπως και να το κάνουμε, αν έχουν μέσα τους πολύ συναίσθημα και πολύ έρωτα, γίνονται περίπλοκες. Κάπως έτσι καταλήγει να γίνεται περίπλοκος κι επίπονος κι ένας χωρισμός.

Είναι εκείνος ο χωρισμός που ο πόνος που σου προκαλείται είναι έτοιμος να σπάσει κόκαλα και να τσακίσει αξιοπρέπεια. Τηλεφωνήματα, μηνύματα, παρακάλια για αρχή και μετά μια απόλυτη σιωπή μέχρι την πλήρη συνειδητοποίηση του συμβάντος. Μένεις μόνος, προχωράς αργά και σταθερά, τιμής ένεκεν στον πρώην έρωτά σου. Δεν αναλώνεσαι σε ξένα κρεβάτια.

Είναι εκείνος ο χωρισμός που ενώ πρώτα αναπολείς μυρωδιές κι αγγίγματα του πρώην σου, στιγμές σας και εμπειρίες σας στο τέλος καταλήγεις να ντύνεσαι μετά από κάτι χαζά ξεγυμνώματα από ανούσια κρεβάτια και να τρέχεις σπίτι. Είναι εκείνος ο χωρισμός που σε ξεφτιλίζει γιατί δεν μπορείς να διαχειριστείς πόνο κι απώλεια μαζί.

Δεν πονάνε όμως όλοι οι χωρισμοί. Δεν έχουν σταθμά και ζύγια οι καρδιές να κερδίζει εκείνη που θα απογειωθεί πιο ψηλά απ’ τη μεγαλύτερη ποσότητα δακρύων. Απλά κάποιοι χωρισμοί είναι για να γίνουν γιατί δεν πάει άλλο. Αυτοί οι χωρισμοί είναι λύτρωση, απελευθέρωση, είναι η αρχή για έναν νέο εαυτό κι όχι απλά το τέλος μιας δυάδας που σε απορρόφησε πλήρως κι έχασες την ατομικότητά σου.