ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ

Αυτή η ατέλεια του εγώ κάνει τον νου στενό και περιορισμένο. Η υπερηφάνεια πνίγει και καταστέλλει τις απεριόριστες ιδιότητες της ψυχής με την περιορισμένη της συνειδητότητα. Υπερηφάνεια εδώ [στην Μπάγκαβαντ Γκίτα] σημαίνει αγάπη για τον εαυτό-εγώ που βρίσκεται διαρκώς σε άμυνα (ή σε επίθεση) για να υποστηρίξει και να προωθήσει τα ενδιαφέροντά του. Εξαιτίας της υπερηφάνειας, μέσα στο εγώ εγείρεται η αλαζονεία, η έπαρση, η υπεροψία, η απρεπής συμπεριφορά και ο παθιασμένος ή ακόλαστος πόθος για τις επιθυμίες, τα ενδιαφέροντα, ή τις απαιτήσεις του «εγώ, εμένα και δικό μου».

«Το καλό μου όνομα, τα δικαιώματά μου, η κοινωνική μου θέση, η φυλή μου, η θρησκεία μου, τα συναισθήματά μου. Είμαι δικαιολογημένος, είμαι το ίδιο καλός με κάθε άλλον, ή και καλύτερος, θέλω, έχω, είμαι».

Η υπερηφάνεια δημιουργεί μέσα στον εγωιστικό άνθρωπο μια εχθρική δύναμη που εκφράζει την εγωκεντρική υπεροψία της προς τους άλλους ως αδιαλλαξία, προκατάληψη, μισαλλοδοξία, νοοτροπία της μη συγχώρεσης και την προκατειλημμένη ή φοβισμένη εχθρότητα του μίσους. Της αρέσει να ταπεινώνει ή να εξευτελίζει τους άλλους, να είναι χαιρέκακη με τα λάθη τους και την αμηχανία τους και να κουτσομπολεύει και να κριτικάρει.

Αλίμονο όμως στον οποιονδήποτε άνθρωπο, ακόμα και καλοπροαίρετο, που εισβάλλει απρόσκλητος στα άδυτα των αδύτων της υπερηφάνειας του εγώ. Συναντά άμεση οργή, εκδικητικότητα, ή, στην καλύτερη περίπτωση, τη φράση «πρέπει να ντρέπεσαι που με πληγώνεις».

Η υπερηφάνεια του εγώ στον άνθρωπο απωθεί τους άλλους, προκαλώντας τους εκνευρισμό και αποστροφή γι’ αυτόν. Από την άλλη μεριά, οι καλές ιδιότητες της ταπεινότητας, της ηρεμίας, της φροντίδας, του χαρούμενου ειλικρινούς χαμόγελου, της υπομονετικής κατανόησης, πάντα γεννούν στους άλλους χαρά και γαλήνη και παρηγοριά. Έτσι, ο άνθρωπος με διακριτικές ιδιότητες έχει μια ελκυστική προσωπικότητα. Με τη συμπόνια πραγματικά κυβερνά τις καρδιές των άλλων. Οι υπερήφανοι απλώς αυταπατώνται ότι η αυταρχική νοοτροπία τους τους κάνει ηγέτες ανάμεσα στους ανθρώπους.

Η φύση της υπερηφάνειας είναι τέτοια που το εγώ όχι μόνο εκτιμά τον εαυτό του για τα καλά που έχει επιτύχει στην πραγματικότητα, αλλά και για ιδιότητες που ψευδώς φαντάζεται ότι διαθέτει. Και περαιτέρω, όσο πιο πολύ είναι το καλό μέσα στον άνθρωπο, τόσο πιο πολύς λόγος υπάρχει για να υπερηφανεύεται, αυξάνοντας την πιθανότητα να υποκύψει στην εγωιστική υπερηφάνεια. Πράγματι, οι παγίδες της αυταπάτης είναι γεμάτες πανουργία! 

– Παραμαχάνσα Γιογκανάντα

Φίλοι του Παραμαχάνσα Γιογκανάντα, διαλογισμός Κρίγια Γιόγκα, η Αφύπνιση

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ