ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟΣΟ ΚΑΛΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΜΕΝΟΙ ΚΙ ΟΜΩΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΣΑ ΛΙΓΑ. Γιατί;

Το άρθρο αυτό αποτελεί ένα αντίδοτο στις ειδήσεις. Είναι μακρύ και πιθανότατα δεν θα μπορέσετε να το διατρέξετε στα γρήγορα. 

Λόγω της αυξημένης κατανάλωσης ειδήσεων, πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει τη συνήθεια της ανάγνωσης και δυσκολεύονται να αφομοιώσουν περισσότερες από τέσσερις συνεχόμενες σελίδες. 

Το άρθρο αυτό θα σας υποδείξει τρόπους ώστε μπορείτε να ξεφύγετε από την παγίδα αυτή – αν δεν έχετε ήδη παγιδευτεί βαθιά μέσα της. 

Έχει έρθει ο καιρός να αναγνωρίσουμε τις επιζήμιες επιπτώσεις των ειδήσεων στα άτομα και τις κοινωνίες, λαμβάνοντας τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να προστατέψουμε τους εαυτούς μας από τους κινδύνους που αυτές εγκυμονούν. 

Στον πυρήνα τους, τα ανθρώπινα όντα παραμένουν άνθρωποι των σπηλαίων που φορούν κοστούμια και φορέματα. 

Οι εγκέφαλοί μας έχουν τελειοποιηθεί προκειμένου να ανταποκρίνονται στο περιβάλλον των κυνηγών-τροφοσυλλεκτών, όταν ζούσαμε σε μικρές ομάδες των 25 έως 100 ατόμων με περιορισμένες πηγές τροφής και πληροφορίας.

Οι εγκέφαλοί μας (και τα σώματά μας) ζουν πλέον σε έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό από αυτόν για τον οποίον σχεδιάστηκαν να αντιμετωπίζουν. 

Η κατάσταση αυτή οδηγεί σε μεγάλους κινδύνους και ανάρμοστες, πέρα για πέρα επικίνδυνες συμπεριφορές. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, όσοι ανάμεσά μας ήταν αρκετά τυχεροί, μπόρεσαν ν’ αναγνωρίσουν την απειλή που συνιστά η υπερπληθώρα τροφής (π.χ. την παχυσαρκία, το διαβήτη) κι άρχισαν ν’ αλλάζουν τη διατροφή τους. 

Οι περισσότεροι από εμάς όμως, δεν κατανοούν ακόμα ότι οι ειδήσεις επιδρούν στο νου με τον ίδιο τρόπο που η ζάχαρη επιδρά στο σώμα. Οι ειδήσεις αφομοιώνονται εύκολα. 

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μας ταΐζουν μικρές μπουκιές ασήμαντης ύλης, ψίχουλα πληροφοριών που δεν αφορούν πραγματικά τις ζωές μας και δεν θέτουν ως προαπαιτούμενο τη δυνατότητα σκέψης. Και για το λόγο αυτό δε χορταίνουμε ποτέ. 

Σε αντίθεση με τα βιβλία και τα εκτεταμένα άρθρα στον περιοδικό τύπο (τα οποία προϋποθέτουν τη σκέψη), καταφέρνουμε και καταπίνουμε απεριόριστο αριθμό σύντομων δελτίων ειδήσεων, σα να επρόκειτο για πολύχρωμες καραμέλες του νου. 

Σήμερα πλέον, σε ό,τι αφορά το φόρτο πληροφορίας βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο που βρισκόμασταν ως προς την υπερκατανάλωση τροφής πριν 20 χρόνια. Έχουμε αρχίσει να αναγνωρίζουμε πόσο τοξικές μπορούν να είναι οι ειδήσεις και μαθαίνουμε να παίρνουμε τα πρώτα μέτρα για μια πληροφοριακή δίαιτα. [Το άρθρο αυτό] αποτελεί την απόπειρά μου να καταστήσω σαφείς τους τοξικούς κινδύνους των ειδήσεων – και να σας προτείνω τρόπους αντιμετώπισής τους. 

Διανύω ήδη μια περίοδο ενός έτους δίχως την κατανάλωση ειδήσεων κι έτσι μπορώ να δω, να βιώσω και να αναφερθώ στις επιπτώσεις αυτής της μορφής ελευθερίας από πρώτο χέρι: βιώνω λιγότερη αποδιοργάνωση, έχω περισσότερο χρόνο, και λιγότερο άγχος, σκέφτομαι βαθύτερα και η διαίσθησή μου είναι εντονότερη. Δεν είναι εύκολη διαδικασία, αλλά αξίζει. 

Ο καλός μου φίλος Nassim Nicholas Taleb, συγγραφέας του βιβλίουThe Black Swan (ο Μαύρος Κύκνος), υπήρξε ένας από τους πρώτους που αναγνώρισε ότι η κατανάλωση ειδήσεων αποτελεί σοβαρό πρόβλημα. 

Πολλά απ’ όσα αναφέρω παρακάτω τα συνειδητοποίησα χάρη σ’ αυτόν [WORKART Perspectives – έκθεση της Chiharou Shiota στο Smithsonian Institute (2014) – με ΚΛΙΚ στην εικόνα ανάγνωση του υπόλοιπου άρθρου και, ως κατακλείδα, οδηγίες για το πώς μπορούμε ν’ αντιδράσουμε]

ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΤΟΥ ΟΣΙΡΙ

Σύμφωνα με την Αιγυπτιακή Μυθολογία Ο Ατού, ο Δημιουργός στην αρχετυπική του μορφή γεννά τον Σου Τεφνούτ, μετά τον Γκεμπ (Γη) μαζί με τη Νουτ (Ουρανό ) και τέλος τους Οσιρικούς Θεούς με πρωτότοκο τον Οσιρι και κατά σειρά, , τον Σεθ, την Ίσιδα και την Νέφθυ δημιουργώντας την Εννεάδα της Ηλιούπολης.

Ο Όσιρις του οποίου το όνομα είναι ελληνική μεταγραφή της αιγυπτιακής λέξης λατρεύτηκε σε ολόκληρη την Αίγυπτο. Ανήκει σύμφωνα με τον εσωτερισμό στους θεούς τους Γης και σχετίζεται κυρίως με τον Διόνυσο και τον Άδη.

Γεννήθηκε στις Θήβες της Άνω Αιγύπτου κι ο Ρε μόλις έμαθε τη γέννηση του, τον κάλεσε πλησίον του και τον αναγνώρισε ως κληρονόμο του θρόνου του. Ήταν ωραίος, μελαχρινός και ψηλότερος όλων των ανθρώπων. Όταν ο πατέρας του αποσύρθηκε στον ουρανό τον διαδέχθηκε στο θρόνο της Αιγύπτου και αναγόρευσε βασίλισσα την αδελφή του Ίσιδα. Κατήργησε την ανθρωποφαγία και εκπαίδευσε τους ημιάγριους υπηκόους του στην κατασκευή γεωργικών εργαλείων. Ανήγειρε τους πρώτους ναούς, έφτιαξε τις εικόνες των Θεών, διατύπωσε την τάξη των τελετών και των οργάνων που συνοδεύανας τα τραγούδια. Ακόμα ίδρυσε πόλεις και έδωσε νόμους.

Αλλά θέλησε να εκπολιτίσει και τον υπόλοιπο κόσμο. Άφησε αντιβασίλισσα την Ίσιδα και χάρις την πραότητα του , προσεταίριζε τη μία χώρα μετά την άλλη και αφόπλιζε τους κατοίκους με τα μουσικά όργανα. Αφού επέστρεψε βρήκε τα πάντα σε πλήρη τάξη, χάρις την Ίσιδα.

 Σε μια γιορτή που έγινε στη Μέμφιδα, μετά την επιστροφή του στο βασίλειο, ο αδελφός του Σεθ μαζί με 72 συνενόχους τον προσκάλεσε σε συμπόσιο και του έφερε μεγάλο κατεργασμένο κιβώτιο και είπε ότι θα το πάρει εκείνος που θα χωρέσει ακριβώς σε αυτό. Ο Όσιρις μπήκε σε αυτό χωρίς να υποψιασθεί τίποτα. Αμέσως με τους συνωμότες τού κατέβασαν το κάλυμμα και το κάρφωσαν. Κατόπιν το έριξαν στο Νείλο όπου το ρεύμα το έφερε στις ακτές της Φοινίκης, στη ρίζα μιας μυρίκης που μεγάλωνε με καταπληκτική ταχύτητα και το έκρυψε μέσα στον κορμό της.

Θεραπεύστε την φλεβίτιδα σας με ένα μείγμα από Αλόη Βέρα, καρότο και μηλόξυδο

Κάθε άτομο μπορεί να υποφέρει από αυτό το είδος της κατάστασης της υγείας, η οποία μπορεί να προκληθεί από διάφορους παράγοντες. Η κατάσταση μπορεί να είναι πολύ ενοχλητική, όχι μόνο ως ένα πρόβλημα υγείας, αλλά και ως αισθητικό πρόβλημα.

Οι πιο κοινές αιτίες για τη φλεβίτιδα περιλαμβάνουν:

• Γεράματα
• Κληρονομικότητα
• Η έλλειψη άσκησης
• Περιορισμοί μετακίνησης
• Ξαφνικές ορμονικές αλλαγές

Το καλό είναι ότι υπάρχουν φυσικές θεραπείες που μπορείτε να κάνετε στο σπίτι σας και να σας βοηθήσουν να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα των κιρσών. Εδώ, θα μάθετε πώς να προετοιμάσετε το πιο αποτελεσματικό σπιτικό γιατρικό για τη θεραπεία των κιρσών. 

Είναι ένα μείγμα από Καρότο, Μηλόξυδο, και Αλόη Βέρα.

Ο ρυθμός των κοσμικών ηφαιστείων...

"Ο έρωτας είναι κυρίαρχο στοιχείο της ζωής και αποτελεί ένα πρόβλημα ασύνορο...ανήκει στο γένος εκείνων των ολίγων και ηγεμονικών φαινομένων, που δεν ορίζονται...είναι φαινόμενορευστό, ένα διαρκώς συντελούμενο γεγονός. Σαν κατάσταση ηρεμεί μόνο μέσα στο κράτος της μεταβολής. Η μορφή του σχηματίζεται στη ροή, τη στατική ηρεμία του επιδαψιλεύει η αλλαγή και εάν ησυχάσει, στειρεύει..."
Έτσι αρχίζει το τρίτο κεφάλαιο του δεύτερου μέρους της διδακτορικής διατριβής του Δημήτρη Λιαντίνη, Έξυπνον Ενύπνιον: Οι ελεγείες του Duino του Ρίλκε.Σχολιάζοντας ερμηνευτικά την ποίηση του Γερμανού ποιητή, ο Λιαντίνης αφιερώνει μερικές εξαιρετικές σελίδες στο καταλυτικό φαινόμενο του έρωτα (ή "ίμερου", που είναι το συνώνυμο του ερωτικού πόθου στα αρχαία ελληνικά).
Ας απολαύσουμε τον ποιητικό λόγο του καθηγητή και φιλοσόφου:

"Ο έρωτας είναι ο ισόρροπος ρυθμός των κοσμικών ηφαιστείων και γι' αυτό δεν υποτάσσεται, ούτε περιχωρείται σε ανθρώπινα συστήματα και συντάγματα...Ο έρωτας είναι ο αμφιθαλής αδελφός του θανάτου .Των δύο αντιπάλων η άσπονδη φιλία οργανώνει το παιχνίδι της αναγκαιότητας και ο διάλογος της αμοιβαίας φθοράς τους ανανεώνει το μυστήριο της ζωής...Ο ίμερος υποδηλώνει κυρίως την αντιφατική σύσταση της ερωτικής ορμής: Στέρηση και κορεσμός, λαχτάρα και αποστροφή, Πόροςκαι Πενία...και κυρίως ο πόνος . Ο ίμερος στον Όμηρο είναι γείτονας του θρήνου..."

Η επιρροή πάνω στον άνδρα είναι ο καθρέπτης στον οποίο ανακλάται το πρόσωπο της γυναίκας

Οι γυναίκες πρέπει να απαλλάσσουν και να ελευθερώνουν τον εαυτό τους από την κυριαρχία των παθών, αν βρίσκουν κάποιο από αυτά στον άνδρα τους. Πρέπει να πειθαρχούν τον εαυτό τους και να καθοδηγούν το σύζυγό τους αποτελώντας το παράδειγμα από την αρχή της σχέσης, έτσι ώστε η οικογένεια και οι μελλοντικές γενιές να μην καταστραφούν.

Δεν υπάρχει ούτε ένας άνδρας στον κόσμο που να μην επηρεάζεται από μια γυναίκα. Αυτή η επιρροή δημιουργεί τρία είδη αντιδράσεων στον άνδρα: γίνεται δημιουργικός, καταστροφικός ή αναπτύσσει μια επίκτητη, αναγκαστική αδιαφορία. Μια γυναίκα είτε δημιουργεί στον άνδρα δημιουργικές ενέργειες και δυνάμεις και τον εμπνέει, τον προκαλεί, τον ενισχύει και του χαρίζει όραμα, είτε τον κάνει καταστροφικό, ζηλιάρη, μνησίκακο, ακόμη και εγκληματικό.

Μια γυναίκα μπορεί να παίξει με έναν άνδρα σαν ποντίκι, αν δεν είναι αληθινός άνδρας, εξελιγμένος άνδρας. Η γυναίκα μπορεί να εκμεταλλευτεί άνδρες που παγιδεύονται από τις θυμαπάτες, τον εγωισμό, τη ματαιοδοξία, τις πλάνες και το σεξ. Οι γυναίκες μπορούν να εκμεταλλευτούν και να παρασύρουν τέτοιους άνδρες, χρησιμοποιώντας τους για δικά τους συμφέροντα. Οι γυναίκες ξέρουν που βρίσκονται τα ευαίσθητα σημεία στους άνδρες και βάζουν εκεί το δάκτυλό τους, είτε φυσικά, συναισθηματικά, νοητικά είτε πνευματικά.

Ανεκτικότητα

Το να είστε ανεκτικοί σημαίνει να δίνετε την ελευθερία στους άλλους να λατρεύουν με τον τρόπο που θέλουν, να ερμηνεύουν τις Γραφές με τον τρόπο που θέλουν, να πιστεύουν με τον τρόπο που θέλουν, επειδή θέλετε να σας αφήνουν ελεύθερους στο πνευματικό σας μονοπάτι της προσπάθειας.

 

Το να είστε ανεκτικοί δεν σημαίνει να επιτρέπετε εγκληματίες να συνεχίζουν το έργο τους. Η ανοχή σχετίζεται με τις αρχές της Ομορφιάς, της Καλοσύνης, της Δικαιοσύνης, της Χαράς και της Ελευθερίας. Έχετε το πλήρες δικαίωμα να είστε όμορφοι με τον τρόπο που θέλετε. Έχετε πλήρη ελευθερία να είστε μια πηγή καλοσύνης με τον τρόπο που θέλετε. Είστε εντελώς ελεύθεροι να ζείτε με δικαιοσύνη με τον τρόπο που θέλετε. Μπορείτε να απολαμβάνετε τη ζωή με τον τρόπο που θέλετε, αν δεν παραβιάζετε την Ελευθερία, την Ομορφιά, την Καλοσύνη, την Δικαιοσύνη ή τη Χαρά των άλλων ανθρώπων.

Τα Μυστικά για την καρδιά του άνδρα

Μυστικό Νο 1.

Μα τι θέλουν οι άνδρες επιτέλους;

Οι γυναίκες θέλουν αγάπη αλλά οι άνδρες θέλουν ……μαντέψτε…κοντά είστε

Σίγουρα το έχετε δει και εσείς και  συνεχίζετε να το βλέπετε και σίγουρα το συζητάτε με τις φίλες σας. Τι γίνεται τέλος πάντων και έξω , στα μπαρ, στα εστιατόρια, σταclub στις παραλίες βλέπουμε γυναικοπαρέες – ανδροπαρέες.  Δηλαδή γυναίκες χωρίς άνδρες και άνδρες χωρίς γυναίκες, και κοιτάζονται και ξανακοιτάζονται και μετά ….το κενό.

Μα τι θέλουν οι άνδρες επιτέλους;

Μπορούμε να λέμε και να ξαναλέμε ατελείωτες ιστορίες για νυν που έγιναν πρώην και να βλέπουμε και αστεία βιντεάκια για το πόσο μ….κες είναι οι άνδρες, και μετά που τελειώνει το βιντεάκι γυρίζουμε στην αβάσταχτη μοναξιά μας και θέλουμε να κλάψουμε. Πολύ..

Τελικά υπάρχουν  ‘μυστικά ‘ πώς να βρω αλλά και το πιο σημαντικό, πώς να κρατήσω τον MrRight?

Φυσικά και υπάρχουν, και είναι τόσο ‘μυστικά’ που τα ξέρουν οι γυναίκες που έχουν όλα τα κελεπούρια και οι υπόλοιπες απλά αναρωτιούνται και δεν μπαίνουν στον κόπο να ασχοληθούν.

Ορίστε λοιπόν τα βασικά ‘μυστικά’ για να μπείτε στην καρδιά και στην ζωή ενός άνδρα , διαβάστε και μάθετε .

Εάν οι άνδρες αποκάλυπταν  τα βασικά που χρειάζονται από μία σχέση Το Νο 1, θα ήταν  μία λέξη που έχει γίνει και πολύ γνωστό τραγούδι από την αγαπητή ArethaFranklin “R.E.S.P.E.C.T.” Find out what it means to me!

Το δίλημμα του τρένου

Το 1967 η Philippa Foot παρουσίασε το δίλημμα του τρένου (the Trolley Problem) και πολύ γρήγορα έγινε ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα θέματα τόσο της ηθικής όσο και της φιλοσοφίας.

Το δίλημμα έχει ως εξής: Στις σιδηροδρομικές γραμμές είναι δεμένοι πέντε ανυποψίαστοι άνθρωποι και ένα τρένο πλησιάζει προς το μέρος τους φρενάροντας. Εσύ στέκεσαι πάνω στην πεζογέφυρα που διασχίζει κάθετα τις γραμμές του τρένου και βλέπεις το δράμα να εκτυλίσσεται. Αν δεν ακινητοποιηθεί το τρένο οι πέντε άνθρωποι σίγουρα θα σκοτωθούν. 
Δίπλα σου, πάνω στην πεζογέφυρα, στέκεται ένας εύσωμος άνδρας. Αν τον σπρώξεις και πέσει από τη γέφυρα πάνω στις ράγες, το βαρύ σώμα του θα επιβραδύνει και τελικά θα σταματήσει το τρένο, με αποτέλεσμα οι πέντε άνθρωποι να σωθούν. (Δεν μπορείς εσύ ο ίδιος να σταματήσεις το τρένο πηδώντας από τη γέφυρα, μόνο ο εύσωμος άνδρας είναι αρκετά βαρύς). Θα σκότωνες τον εύσωμο κύριο;

Το δίλημμα μοιάζει απλό αλλά δεν είναι. Απασχολεί θεωρητικούς, φιλοσόφους και χομπίστες εδώ και χρόνια. Oι περισσότεροι άνθρωποι λιποψυχούν στην ιδέα να σπρώξουν και να σκοτώσουν τον άνδρα. Όμως, διαφοροποιώντας λίγο το σενάριο, οι αντιδράσεις αλλάζουν.

Η εκπληκτική επιστήμη της ευτυχίας

Ο Νταν Γκίλμπερτ, συγγραφέας του «Αναζητώντας την ευτυχία», αμφισβητεί την ιδέα ότι θα είμαστε δυστυχισμένοι αν δεν πάρουμε αυτό που θέλουμε. Το «ψυχολογικό ανοσοποιητικό μας σύστημα» μας επιτρέπει να νιώθουμε πραγματικά ευτυχισμένοι ακόμα και αν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα σχεδιάσαμε.
Όταν έχεις 21 λεπτά για να μιλήσεις, δύο εκατομμύρια χρόνια φαίνονται πολύς καιρός. Αλλά εξελικτικά, δύο εκατομμύρια χρόνια δεν είναι τίποτα. Ωστόσο σε αυτόν τον χρόνο, ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει σχεδόν τριπλασιαστεί σε όγκο, από 600 γραμμάρια που ήταν ο εγκέφαλος του προγόνου μας εδώ, του Χάμπιλις, στον εγκέφαλο του ενάμιση κιλού που έχουμε όλοι εδώ, ανάμεσα στα αυτιά μας. Τι έχει αυτός ο μεγάλος εγκέφαλος ώστε η φύση να είναι τόσο πρόθυμη να δώσει σε όλους μας από έναν;

Λοιπόν, φαίνεται πως όταν οι εγκέφαλοί μας τριπλασιάζονται σε μέγεθος, δεν γίνονται απλά τρεις φορές μεγαλύτεροι, αλλά αποκτούν και νέες δομές. Ένας βασικός λόγος που ο εγκέφαλός μας μεγάλωσε τόσο πολύ είναι διότι απέκτησε ένα νέο τμήμα, που καλείται μετωπιαίος λοβός. Και ειδικά ένα τμήμα, που καλείται προ-μετωπιαίος φλοιός. Τι είναι όμως αυτό που κάνει ο προ-μετωπιαίος φλοιός ώστε να δικαιολογεί ολόκληρη την αρχιτεκτονική ανακατασκευή του ανθρώπινου κρανίου σε κλάσματα του εξελικτικού χρόνου;

Φαίνεται τελικά ότι ο προ-μετωπιαίος φλοιός κάνει πολλά πράγματα, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι είναι ένας προσομοιωτής εμπειριών. Οι πιλότοι κάνουν εξάσκηση σε εξομοιωτές πτήσεων έτσι ώστε να μην κάνουν λάθη σε αληθινές πτήσεις. Το ανθρώπινο είδος έχει αυτή την θαυμάσια προσαρμογή ώστε να μπορεί να έχει εμπειρίες με το μυαλό του πριν τις δοκιμάσει στην πραγματικότητα.

Αυτό είναι ένα τέχνασμα που κανένας από τους προγόνους μας δεν είχε, και που κανένα άλλο ζώο δεν μπορεί να κάνει όπως εμείς. Είναι μια θαυμάσια προσαρμογή. Έχει υψηλή θέση μαζί με τους αντιτάξιμους αντίχειρες, την όρθια στάση και την ομιλία σαν ένα από τα στοιχεία που έκαναν το είδος μας να κατέβει από τα δέντρα και να μπει στο εμπορικό κατάστημα. [...]

Μια εταιρία παγωτών δεν έχει παγωτό με γεύση συκώτι και κρεμμύδι. Δεν είναι επειδή έφτιαξαν λίγο, το δοκίμασαν και είπαν «Μπλιάχ». Είναι επειδή, χωρίς να αφήσετε την καρέκλα σας, μπορείτε να προσομοιώσετε τη γεύση και να πειτε «μπλιάχ» πριν το φτιάξετε.

Ας δούμε πώς λειτουργεί ο προσομοιωτής εμπειριών σας. Ας κάνουμε ένα γρήγορο διαγνωστικό πείραμα πριν προχωρήσω παρακάτω. Εδώ έχουμε δύο διαφορετικές μελλοντικές εκβάσεις που σας προτείνω να σκεφτείτε, μπορείτε να τις προσομοιώσετε και να μου πείτε ποια νομίζετε ότι θα πρότιμούσατε. Η μία είναι να κερδίσετε το λαχείο. Αυτό είναι περίπου 314 εκατομμύρια δολάρια. Η άλλη είναι να γίνετε παραπληγικός. Οπότε, δώστε του λίγο χρόνο. Πιθανότατα να νιώθετε ότι δεν χρειάζεται και πολλή σκέψη.

Αποτύχατε στο κουίζ, και δεν έχουν περάσει ούτε καν 5 λεπτά. Διότι είναι γεγονός ότι ένα χρόνο αφού χάσουν τα πόδια τους και ένα χρόνο αφότου κερδίσουν το λαχείο, οι νικητές και οι παραπληγικοί είναι το ίδιο ευτυχισμένοι με τη ζωή τους.

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ

«…Με κοίταξε σα να ‘θελε να δει το αποτέλεσμα των λόγων του επάνω μου.

«Αυτό είναι το μέρος που θα πεθάνεις», είπε με απλή φωνή.

Αναταράχτηκα νευρικά, αλλάζοντας θέση, κι εκείνος χαμογέλασε.

«Θα πρέπει να ρθώ μαζί σου σ’ αυτόν το λόφο πολλές φορές», είπε. «Και κατόπιν θα πρέπει να έρχεσαι μόνος σου ώσπου

να κορεσθείς απ’ αυτόν, ώσπου ο λόφος να σε διαποτίσει ολόκληρο. Θα καταλάβεις μόνος σου πότε θα γίνει αυτό. Πάντως,

αυτή η κορφή, όπως είναι τώρα θ’ αποτελέσει στο μέλλον το μέρος του τελευταίου σου χορού».

«Τι εννοείς λέγοντας ο τελευταίος μου χορός, Δον Χουάν;»

«Το μέρος αυτό είναι ο τελευταίος σου σταθμός θα πεθάνεις εδώ, αδιάφορο αν θα βρίσκεσαι εδώ ή όχι. Κάθε πολεμιστής

έχει ένα δικό του μέρος για να πεθάνει, ένα μέρος της δικής του προτίμησης που είναι γεμάτο από αξέχαστες αναμνήσεις

και σημαδεμένο από σημαντικά γεγονότα. Ένα μέρος όπου έχει παραστεί μάρτυρας θαυμαστών πραγμάτων, όπου του έχουν

αποκαλυφθεί μυστικά, κι όπου έχει τοποθετήσει το απόθεμα της προσωπικής του δύναμης.

Εγω χωρις ΕΓΩ

Το μόνο που μπορεί να κάνει το «εγώ» είναι να γνωρίσει τον εαυτό του. Πρέπει να ξέρει τους περιορισμούς του, τα κίνητρα, τα αισθήματα, τα πάθη, τις σκληρότητες, την έλλειψη αγάπης, και να έχει επίγνωση όλων των δραστηριοτήτων του. Πρέπει κανείς να τα βλέπει όλα αυτά και να παραμένει σιωπηλός, χωρίς να ρωτάει, χωρίς να «ζητιανεύει», χωρίς ν’ απλώνει το χέρι για να πάρει κάτι ψυχολογικά. 

Αν απλώσεις το χέρι σου ζητιανεύοντας ψυχολογικά, θα μείνεις για πάντα με άδεια χέρια. Αλλά το να γνωρίζεις τον εαυτό σου, τον υποσυνείδητο όσο και το συνειδητό, είναι η αρχή της σοφίας και το να γνωρίζεις τον εαυτό σου, μ’ αυτή την έννοια, φέρνει ελευθερία. Αυτή η ελευθερία δεν είναι ελευθερία για να μπορέσεις εσύ προσωπικά να έχεις την εμπειρία εκείνης της Πραγματικότητας. Ο άνθρωπος που είναι ελεύθερος δεν είναι ελεύθερος από κάτι ή για κάτι, είναι απλώς ελεύθερος και τότε, αν εκείνη η κατάσταση Πραγματικότητας θέλει να έρθει, θα έρθει – είναι μάταιο να ψάχνεις εσύ να τη βρεις.

ΥΠΟΤΑΓΗ

''Αρκεί η υποταγή. Υποταγή σημαίνει να παραδοθείς στο πρωταρχικό αίτιο του όντος . Μην αυταπατάσαι φανταζόμενος ότι αυτή η πηγή είναι κάποιος Θεός που είναι έξω από σένα. Η πηγή σου είναι μέσα σου. Παραδώσου σ' αυτήν. Αυτό σημαίνει ότι οφείλεις να αναζητήσεις την πηγή και να συνενωθείς με αυτήν. Επειδή φαντάζεσαι πως είσαι έξω από αυτήν, ρωτάς, 'Που είναι η πηγή;'
Μερικοί ισχυρίζονται ότι η ζάχαρη δεν μπορεί να γευτεί την ίδια της την γλυκύτητα κι ότι πρέπει να υπάρχει κάποιος γευόμενος για να την γευτεί και να την απολαύσει. Ομοίως ισχυρίζονται ότι ένα άτομο δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα και ο Υπέρτατος και να απολαμβάνει την Ευδαιμονία της καταστάσεώς Του΄ κι ότι επομένως πρέπει να διατηρηθεί η ατομικότητα από την μία πλευρά και ο Θεός από την άλλη, έτσι ώστε να μπορεί να υπάρξει απόλαυση. 

Είναι άραγε ο Θεός άψυχος όπως η ζάχαρη; Είναι ποτέ δυνατό, και να παραδοθείς και να διατηρήσεις την ατομικότητά σου για να γευτείς την ύψιστη απόλαυση; Αυτοί επιπλέον λένε πως αφού η ψυχή  φτάσει στην επουράνια σφαίρα, παραμένει εκεί υπηρετώντας το Υπέρτατο Όν. Μπορεί άραγε ο ήχος της λέξεως 'υπηρεσία' να ξεγελάσει τον Θεό; Δεν τα γνωρίζει όλα αυτά; Περιμένει άραγε τις υπηρεσίες αυτών των ανθρώπων; Ο Ίδιος- ως Καθαρή  Συνείδηση-δεν θα τους ρωτήσει, 'Ποιοι είστε εσείς που νομίζετε ότι είστε χωριστοί από μένα και τολμάτε να θέλετε να με υπηρετήσετε;'.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η αγάπη είναι η μεγαλύτερη θεραπευτική δύναμη στον κόσμο΄ τίποτε δεν πάει πιο βαθιά από την αγάπη. 

Θεραπεύει όχι μόνο το σώμα, όχι μόνο τον νου, αλλά και την ψυχή. 

Αν μπορεί κανείς να αγαπά, τότε εξαφανίζονται όλες του οι πληγές. 

Τότε γίνεται πλήρης΄ κι αν είσαι πλήρης, είσαι άγιος.

Αν δεν είναι πλήρης κανείς, δεν είναι άγιος. 

Το αναπόφευκτο της ευτυχίας

Θέλεις να έχεις μια ευτυχισμένη ζωή;

Σε ποιο ακριβώς κομμάτι της θέλεις να είσαι ευτυχισμένος;

Γιατί νομίζω ότι τη ζωή, την έχουμε κομματιάσει σε περιόδους!

Είναι η περίοδος που είμαστε, νοιώθουμε και αισθανόμαστε καλά, επειδή όλα γύρω μας δείχνουν συμβατά με τα θέλω μας και τις επιδιώξεις μας. Αποκτούμε αγαθά, χαιρόμαστε τη συντροφικότητα, έχουμε αφθονία, έχουμε υγεία και ανταπόκριση στην αγάπη μας. Σοβαρότατες αιτίες για να έχουμε την ευτυχία μας, δεν συμφωνείτε; Εδώ θα πω ότι έχουμε σοβαρότατες αιτίες για να είμαστε απροετοίμαστοι για το σοκ.

Είναι η περίοδος που όλα κυλάνε ήρεμα και γαλήνια, τότε που δείχνει ότι το σύμπαν συνωμοτεί υπέρ μας σε ότι του ζητήσουμε. Νέοι άνθρωποι μπαίνουν στην εμπειρία μας, νέες επαφές γίνονται, αυξάνεται το κοινωνικό μας γίγνεσθαι και πετάγεται στα ύψη η θεώρησή μας για την παντοδυναμία του ατόμου. Άπειρη ευτυχία παντού μέσα μας! Εδώ θα πω ότι, προετοιμάζουμε το δρόμο μας για την ανώμαλη προσγείωση.

Είναι και αυτή η περίοδος, όπου ατενίζουμε με όλη μας τη θετικότητα την ομορφιά της δημιουργίας, με όλες αυτές τις απίθανες εικόνες της από την ανατολή του ήλιου μέχρι τη δύση της πανσελήνου. Τότε που, ατσαλωνόμαστε από την πίστη, τη θέληση, την ελπίδα, την προσδοκία και μαγεμένοι από το θαύμα γύρω μας θεωρούμε ότι θα διατηρήσουμε ψηλά τον άνθρωπο, ανέγγιχτο από τα ευπαθή γεγονότα γύρω του. Πόση ευτυχία μέσα από την πίστη μας Θεέ μου! Εδώ θα πω, ότι παίζουμε επικίνδυνο παιχνίδι με το χαμό μας.

Ο Έρωτας δεν κάνει χάρες

deviantart.com

Διαβάζω παντού για πληγωμένες καρδιές. Μικρές μοναχικές κραυγές απελπισίας. Στ’ αλήθεια υπάρχει τόση μοναξιά εκεί έξω ή εγώ έχω απομακρυνθεί από τις ευαισθησίες μου; Και αν όντως εκεί έξω κυκλοφορούν τόσοι μοναχικοί άνθρωποι τι τους εμποδίζει να έρθουν κοντά ο ένας στον άλλον; Ζητάμε πολλά από τους ανθρώπους ή μήπως ζητάμε πολλά από τον έρωτα;

Σε μια εποχή που και τα αυτονόητα κατάντησαν πολυτέλεια, ναι το συναίσθημα φαίνεται μία καταφυγή. Ένας άυλος ανέξοδος τόπος μέσα στον οποίο μπορεί κανείς να γυρέψει πολλά. Και φαίνεται πολύ λογικό και εύκολο όταν στην καθημερινή μας ζωή δεν μπορούμε πια να έχουμε μεγάλες προσδοκίες από την διαβίωσή μας, όλες αυτές τις φιλοδοξίες τελικά να τις επενδύουμε στον έρωτα. Ποντάροντας στο νόμο της ανταποδοτικότητας, ευελπιστούμε πως όσα μας στερεί η κοινωνία, εργασία, δικαιώματα, σπουδές, κατοικία, εισοδήματα, θα μας τα φέρει πίσω αντισταθμιστικά ο έρωτας.

Μα o έρωτας δεν χρωστάει σε κανέναν τίποτα και δεν κάνει χάρες. Είναι ένας νόμος πολύ πιο πάνω από τα ανθρώπινα και δεν μπορεί να αναπληρώσει τα κενά κανενός μας. Άσχημο ακούγεται αυτό, πολύ άσχημο και αποθαρρυντικό. Μα είναι αλήθεια. Ο έρωτας δε μπορεί να είναι παυσίπονο για καμία κρίση. Ήταν, είναι και θα είναι μια σκληρή δοκιμασία. Ήταν, είναι και θα είναι ο μεγάλος δάσκαλος που μας βάζει στην περιπέτεια της συντροφικότητας και της αγάπης.

το κακό

Το έβλεπε πάντα στους άλλους. Το επέκρινε. Το φοβόταν. Έβλεπε τον κόσμο εχθρικό, απειλητικό.

Τον τελευταίο καιρό απέφευγε να στέκεται πολλή ώρα μπροστά στον καθρέφτη. Εκείνο το βράδυ ήταν διαφορετικό. Κοίταξε επίμονα μέσα στα μάτια του, βαθιά, στα έγκατά του. Και τότε το είδε να του χαμογελάει ειρωνικά και να του κλείνει το μάτι. Ταράχτηκε.

«Τι νόμιζες; Δε θα με ‘βλεπες; Ήταν θέμα χρόνου. Δε μπορείς να γλιτώσεις από μένα» του είπε. Ήταν το κακό, όχι των άλλων, το δικό του. Στεκόταν απέναντί του, ίσος προς ίσο σαν μονομάχος.

«Δε σε φοβάμαι πια, είσαι κομμάτι μου», του είπε με δυνατή φωνή. Το κακό άρχισε να γελάει δυνατά. Εκείνος όμως δε σταμάτησε να το κοιτάζει επίμονα και σταθερά.

εξημερώνοντας το φίδι του “Εγώ”

Στην προσπάθειά μας να ελευθερωθούμε από την ταυτότητά μας, από τους ψυχολογικούς μηχανισμούς εκείνους που μας κρατάνε δέσμιους και μας προκαλούν τόσο μεγάλη δυστυχία και σύγχυση, φοράμε διαφόρων ειδών κοστούμια και παίζουμε πολλούς και διαφορετικούς ρόλους. Ταυτιζόμαστε.

Ταυτιζόμαστε συνεχώς με το καθετί.

Γινόμαστε θρήσκοι και η ταυτότητά μας παίρνει την μορφή της προσκόλλησης σε μια πίστη, σε ένα δόγμα, σε μια ιδέα. Άλλοι θέλουμε να φωτιστούμε και να βρούμε την βουδική μας φύση, ενώ άλλοι να αγαπάμε δίχως όρους σαν τον Χριστό. Θέλουμε να είμαστε καλοί γιατί βαθιά μέσα μας υπάρχει μια επιθυμία όχι μόνο να είμαστε καλοί, αλλά και ξεχωριστοί. Σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και ο μοναχός που έχει απαρνηθεί τα εγκόσμια δεν έχει εγκαταλείψει την κίνηση αυτή της ταυτότητάς του, καίγεται από την προσκόλληση στην ίδια του την εικόνα. Όπως έλεγε και ο Τζίντου Κρισναμούρτι για την ιεραρχική δομή του κλήρου: “η πανίσχυρη αυτή βαριά ταυτότητα υπάρχει όσο κι αν διακηρύσσουν την αγάπη τους στο Θεό, που είναι φτιαγμένος «κατ’ εικόνα και ομοίωση» δική τους και όχι το αντίθετο.”

Δοκιμάζουμε κάθε είδους πρακτική για να απαλλαγούμε από αυτή την ταυτότητα. Ακολουθούμε διάφορες θεραπευτικές μεθόδους και διαλογισμούς, φοράμε το κοστούμι του χορτοφάγου, προσευχόμαστε, ψέλνουμε μάντρα, παίρνουμε ακόμα και όρκους αγαμίας ή σιωπής αλλά εκείνη σαν την σκιά, δεν πιάνετε ποτέ. Την στριμώχνουμε σε μια γωνιά και εκείνη μας ξεγλιστράει από την άλλη. Συνεχίζουμε σχεδόν ακλόνητα να χρησιμοποιούμε τα πάντα σαν εργαλεία προβολής αυτής της ψεύτικης εικόνας που εμείς έχουμε ταυτιστεί μαζί της.

ΟΣΣΟ / ΣΕΞ-ΟΡΓΑΣΜΟΣ

Το σεξ δεν είναι δικό σου δημιούργημα.

Είναι δώρο του Θεού.

Είναι διασκέδαση!

Είναι δώρο του Θεού για να το απολαμβάνεις και να το χαίρεσαι.

Είναι συμμετοχή στο μεγάλο πανηγύρι που είναι η Ύπαρξη.

Ποιος σου είπε πως το σεξ είναι βρώμικο;

Όλη η ζωή υπάρχει μέσα από το σεξ.

Όλη η ζωή αναπτύσσεται μέσα από αυτό.

Ένα λουλούδι φαίνεται τόσο όμορφο!

Το ‘χεις παρατηρήσει;

Ακόμη κι αυτό είναι σεξουαλικό.

Ένα πουλί που κελαηδάει σ’ ένα κελί ή στο καταφύγιο ενός μοναχού φαίνεται όμορφο,

έχεις όμως παρατηρήσει ότι το κελάησμα αυτό του πουλιού είναι μια σεξουαλική πρόσκληση;

Προσκαλεί τη σύντροφο, αναζητά τη σύντροφο, την ερωμένη.

Όπου υπάρχει ομορφιά, υπάρχει σεξ.

Τίποτα δεν είναι απρεπές στο απλό, καθαρό σεξ.

Είναι φυσικό.

Δεν υπάρχει ανάγκη να το κρύψεις πίσω από την όμορφη λέξη “αγάπη”.

Δεν υπάρχει ανάγκη να δημιουργήσεις ένα σύννεφο ρομάντζου γύρω του.

Θα πρέπει να είναι ένα καθαρό φαινόμενο.

Δύο άτομα που τη συγκεκριμένη στιγμή νιώθουν πως επιθυμούν

να επικοινωνήσουν σε ένα βαθύτερο επίπεδο.

Αυτό είναι όλο.

Καμιά υποχρέωση, κανένα καθήκον,

καμιά υποχρέωση μέσα από αυτό.

Το σεξ θα πρέπει να είναι παιχνιδιάρικο και ευλαβικό.

Ο ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΗΤΑΝ ΜΑΡΑΘΩΝΟΔΡΟΜΟΣ

Την πρώτη φορά μετά την γερμανική κατοχή φωταγωγήθηκε η Ακρόπολη στις 23 Μαϊου το 1946. Ένα εκατομμύριο σχεδόν Έλληνες υποδέχθηκαν σαν ήρωα τον Κύπριο Στέλιο Κυριακίδη που ένα μήνα πριν είχε τερματίσει πρώτος στον Μαραθώνιο της Βοστώνης. Μία ιστορία έτοιμο σενάριο για κινηματογραφική ταινία.

Ένας απροπόνητος για πέντε χρόνια δρομέας μεγάλων αποστάσεων, πετσί και κόκκαλο από την πείνα, πούλησε την ηλεκτρική κουζίνα του, το ραδιόφωνο και ό,τι άλλο για τα έξοδά του ταξιδιού του από την Αθήνα στην Αμερική. Σαν τους προσκυνητές της Παναγίας της Τήνου ταμένος ήταν αυτός στον μαραθώνιο της Βοστώνης, όπου είχε τρέξει προπολεμικά, το 1938, και είχε εγκαταλείψει. Δεν είχε, λες, άλλο σκοπό στη ζωή του παρά να ξανατρέξει, μάλιστα στα 50 χρόνια του Μαραθωνίου της Βοστώνης, για να τερματίσει πρώτος.

Νίκησε στο μαραθώνιο της Βοστώνης ο Κυριακίδης και οι Αμερικάνοι τον αποκάλεσαν ''απόγονο του Φειδιππίδη'' και του πρόσφεραν χρήματα να γίνει επαγγελματίας αθλητής 
αλλά και ηθοποιός στο Χόλυγουντ. Παρέμεινε στις ΗΠΑ για λίγες μέρες, να μαζέψει λεφτά και ό.τι άλλο. Ο εφοπλιστής Λιβανός διέθεσε δυο πλοία για να μεταφέρουν είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα, ρούχα, φάρμακα. Ήταν το ''πακέτο Κυριακίδης'' από την Αμερική στην φτωχή Ελλάδα.

ΑΤΛΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΚΛΩΝΟΙ

Μετά την καταστροφή της Λεμουρία;, ή Μουν που προϋπήρχε της Ατλαντίδας χιλιάδες χρόνια πριν, υπήρχε ένας συνολικός αριθμός ατόμων που επιθυμούσαν την μεταμόρφωση του πλανήτη στις ανώτερες σφαίρες Σοφίας και Γνώσης και υπήρχαν και αυτοί που ήθελαν να καταστρέψουν ολοσχερώς τον πλανήτη Γη πυκνώνοντάς τον μέσα στη βαριά ύλη. Σκοπός των δεύτερων ήταν να μην αφυπνιστεί το ανθρώπινο είδος και φτάσει στην προηγούμενη “ενεργειακή κατάσταση”.

Εκείνοι που συνέχιζαν το σχέδιο επιβουλής τους ενάντια στην ανθωπότητα, δημιούργησαν την Ατλαντίδα. Οι Άτλαντες ξεκίνησαν την παραγωγή κλώνων οι οποιοί άρχισαν να παρενοχλούν τους κατοίκους της Ιωνίας και πολλαπλασιάζονταν με τους ανθρώπους. οι άνθρωποι που γεννιόντουσαν από αυτή την ένωση είχαν Τυφλή Υπακοή στο καθήκον και Υποταγή στην εξουσία.... Την τυρρανική εξουσία.

για να ελέγξουν τους Κλώνους τους οι Άτλαντες δημιούργησαν ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο με το κωδικό όνομα ΚΡΟΝΟΣ. Λειτουργούσε με ένα δίκτυο Κρυστάλλων σε όλη την επιφάνεια της Γης με το οποίο άρχισαν να ελέγχουν τα πάντα. Οι τότε Αθηναίοι γνωρίζοντας για τα σχέδια των Ατλάντων προσπαθούσαν να δημιουργήσουν ένα δικό τους σύστημα ασφαλείας και προστασίας, τον οποίο όμως απενεργοποιόταν από το σύστημα ΚΡΟΝΟΣ. Στο τέλος οι Αθηναίοι κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα πιο ισχυρό πεδίο από αυτό των Ατλάντων με κωδικό όνομα ΔΙΑΣ.

Εσύ αξίζεις να αγαπηθείς;

Θερμή σύσταση: Για να γίνει λίγο πιο διαδραστικό αυτό το άρθρο, προτείνεται πριν το διαβάσετε να απαντήσετε μόνοι σας στην παρακάτω ερώτηση: Τί θεωρείτε πως πρέπει να κάνετε για να αγαπηθείτε - τί καθορίζει την αξία σας για αποδοχή και αγάπη από τους άλλους;

Πίνακας του Leonid Afremov

Πρόσφατα, ζήτησα από μία κοπέλα που βλέπω στα πλαίσια της συμβουλευτικής να μου εξηγήσει πως λειτουργεί η αγάπη. Της ζήτησα να μου διευκρινίσει τι θεωρεί πως πρέπει να κάνει κανείς για να αξίζει να αγαπηθεί. Ο ορισμός που μου έδωσε ήταν και η έμπνευση γι' αυτό το άρθρο. 

Μου εξήγησε πως για να σε αγαπήσουν, πρέπει να προσφέρεις - το αν αξίζεις να αγαπηθείς έγκειται στο ποσοστό αγάπης που εσύ θα προσφέρεις, στον χρόνο που θα αφιερώσεις στον άλλον, και στο κατά πόσο ο άλλος θα θεωρήσει πως είσαι σωστός/καλός μαζί του. 

Φαινομενικά, αυτός ο ορισμός θα θεωρηθεί ιδανικός από πολλούς εφόσον διακατέχεται έντονα από το στοιχείο της αυταπάρνησης και της δοτικότητας. Άλλωστε, έτσι μας έχει εκπαιδεύσει να σκεφτόμαστε η κοινωνία μας: Ο καλός άνθρωπος βάζει τις ανάγκες του σε δεύτερη μοίρα και τρέχει για να ικανοποιήσει τους άλλους. Οτιδήποτε παρεκκλίνει από αυτό το πρότυπο θεωρείται εγωιστικό και εγωκεντρικό. Αυτό βεβαίως έρχεται σε αντίφαση με το δυτικό πρότυπο το οποίο ταυτοχρόνως υποστηρίζει την ατομικότητα η οποία καταλήγει πολλές φορές να μας οδηγεί κατευθείαν προς τον εγωκεντρισμό. Επομένως, όπως και να πράξει κάνεις, είναι λάθος! Λογική η έκβαση, λοιπόν, το να διακατέχεται κάποιος συνεχώς από τύψεις. Εάν θέλω να είμαι καλός άνθρωπος θα πρέπει να απαρνηθώ τις δικές μου ανάγκες, ενώ αν θέλω να είμαι επιτυχημένος, αυτομάτως είμαι κακός άνθρωπος γιατί κοιτάζω (και) τον εαυτό μου. 

Η αποτυχία της κοινωνίας μας έγκειται στο ότι δε μας έχει, ή μάλλον επιλέγει να μην μας διδάξει πως υπάρχει μέση λύση. Η φροντίδα προς τον εαυτό δεν είναι συνώνυμο του εγωκεντρισμού. Συγχρόνως, η δοτικότητα δεν χρειάζεται να ισούται της αυταπάρνησης και ούτε μας κάνει αυτόματα αγίους.