Οι Δέκα Αρχές της Ζωής και ο τρόπος που τις αντιλαμβάνεσαι, είναι το κλειδί της ευτυχίας σου

Γράφει η Δέσποινα Παλαμάρη

Παρατηρώντας τους ανθρώπους γύρω μου είδα κάποιες βασικές διαφορές που είχαν οι «χαμογελαστοί» άνθρωποι και αυτοί που κατά βάση είναι «σκυθρωποί». Που όλα τα βλέπουν γκρίζα, συννεφιασμένα και που δεν μπορούν να αντικρίσουν πουθενά φως διαφυγής από το τούνελ της δυστυχίας του.

Πολλοί θεωρούν πως αν έχεις εργασία, χρήματα, σύζυγο ή έναν ερωτικό σύντροφο μπορείς να έχεις και μια καλή ζωή. Όμως η Ζωή έρχεται να μας αποδείξει το αντίθετο. Πόσες φορές εκείνη, έρχεται και μας τραβά επιδεικτικά «το χαλί κάτω από τα πόδια» και τότε άλλοι πέφτουν και σηκώνονται αμέσως, άλλοι δυσκολεύονται και άλλοι ερωτεύονται το πάτωμα…

Τι είναι όμως αυτό που δίνει δύναμη σε κάποιους ανθρώπους όταν “πέφτουν” να μην καθυστερούν το “σήκωμα” τους;

Είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τη Ζωή, τις καταστάσεις και τους ανθρώπους γιατί έχουν κατανοήσει τις δέκα αρχές της Ζωής

1. Το μόνο σταθερό στη Ζωή είναι η ίδια η Αλλαγή

Η Ζωή Ξέρει και φέρνει στον καθένα μας ότι χρειάζεται για να μπορέσει να ωριμάσει και να αναπτυχθεί συναισθηματικά ώστε να κατανοήσει τον ίδιο του τον εαυτό. Εύκολες ή δύσκολες καταστάσεις, δεν έχουν καμιά σημασία… Σημασία έχει ο τρόπος που θα τις αντικρύσουμε, θα τις βιώσουμε και τους επιτρέψουμε μέσα από την εμπειρία να γίνουν μέσα μας γνώση, σοφία. Αν καταφέρουμε να το κάνουμε αυτό, αν δούμε όλες τις εμπειρίες σαν δώρα, σαν ευκαιρίες να δυναμώσουμε ή σαν σκαλοπάτια που θα διευκολύνουν το μεγάλωμα μας τότε δεν θα αγκιστρωνόμαστε σε καμιά κατάσταση θα μπαίνουμε χωρίς έλεγχο, ολοκληρωτικά στις στιγμές μας ξέροντας, όπως γυρνάει ο τροχός της ζωής, ότι κι αυτό θα περάσει

μη σε υπερασπίζεσαι

Μη σε υπερασπίζεσαι. Μια φράση που τους τελευταίους μήνες τριγυρνάει στο μυαλό μου σχεδόν καθημερινά. Πέρασα σχεδόν την μισή μου ζωή να με υπερασπίζομαι, σε όλων των ειδών τις σχέσεις μου, ενώ δεν υπήρχε σχεδόν κανένας λόγος γι’ αυτό. Κρατούσα πολλές φορές τον εαυτό μου πίσω, σε μια αμυντική στάση, διαχωρίζοντας εμένα από τους άλλους, διαχωρίζοντας εμένα από την κατάσταση της αγάπης, όπου είμαστε όλοι μαζί.

Η πρώτη αντίδραση που έχουμε όταν κάποιος μας φέρεται με τρόπο που δεν μας αρέσει,  είναι να υπερασπίζουμε την θέση μας, μπαίνοντας σε θέση άμυνας, ενώ στην συνέχεια να στρεφόμαστε εναντίον του. Με αυτήν την προσκόλληση που έχουμε στις  απόψεις και τις θέσεις μας, θέλουμε εμείς να είμαστε οι σωστοί, ενώ οι άλλοι λάθος. Θέλουμε εμείς να κερδίζουμε και να βρισκόμαστε σε θέση ισχύος, ενώ οι άλλοι να χάνουν. Η αληθινή επικοινωνία ξεκινά όμως καθώς σταματάμε να μας υπερασπίζουμε, καθώς η ταύτιση με τα “ακλόνητα πιστεύω” μας υποχωρεί.

Μέσα όμως από αυτήν την διαδικασία της αλληλεπίδρασης σε μια σχέση, η ουσία είναι να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε και να παρατηρούμε τι συμβαίνει μέσα μας. Η αμυντική αυτή στάση της υπεράσπισης του εαυτού, μας απορροφά την απαραίτητη εκείνη ενέργεια που χρειαζόμαστε για να ξεκινήσουμε τηνπαρατήρηση του εσωτερικού μας κόσμου.

δεν με υπερασπίζομαι σημαίνει αφήνομαι, παραδίνομαι

ΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ ΤΙΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ ΜΑΣ

 

Ένας βοσκός είχε πάρα πολλά αρνάκια. Τόσα που δεν φαντάζεσαι. Κάθε μέρα φυσικά έσφαζε και μερικά απ’ αυτά. Τα προβατάκια με το λίγο μυαλό που ‘χαν, προσπαθούσαν να ξεφύγουν, διότι όσο προβατάκια και αν ήταν, κάποιο ελάχιστο ένστικτο επιβίωσης το είχαν.

Ο βοσκός λοιπόν παρατήρησε ότι πολλά απ’ τα πρόβατά του χανόντουσαν, άλλα τρέμανε από τον φόβο τους και άλλα φεύγανε προς το δάσος όπου τα έτρωγαν οι λύκοι. Κατάλαβε λοιπόν ότι χρειαζότανε πολλούς υπηρέτες για να τα φυλάνε, πράγμα που θ’ ανέβαζε κατά πολύ τα έξοδα του. Τότε σκέφτηκε κάτι πολύ απλό.

Υπνώτισε τα αρνάκια του και τους φόρτωσε εμφυτεύσεις

Τους έδινε στο καθένα διαφορετικό μυαλό. Στο ένα έλεγε «Δεν είσαι αρνί εσύ, εσύ είσαι άνθρωπος». Στο άλλο έλεγε «Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς για το αν θα σε φάνε, εσύ είσαι λιοντάρι» Σε κάποιο άλλο είπε «Δεν θα σε σκοτώσουν εσένα όπως τα άλλα, εσύ είσαι τίγρης». μετά απ αυτό όλα τ’ αρνάκια άρχισαν να συμπεριφέρονται, ανάλογα με τις εμφυτεύσεις και τα έγγραμα που τους είχε δώσει.

Ο Βοσκός όχι μόνο βρήκε την ησυχία του και ηρέμησε, διότι δεν έφευγε κανένα αρνάκι πλέον απ το μαντρί, αλλά μπορούσε και να σκοτώσει κάποια, χωρίς τα άλλα να ανησυχούν, αφού πίστευαν πλέον πως το ένα ήταν λιοντάρι ή τίγρης. Επίσης τους είχε εμφυτεύσει τον Παράδεισο και την Κόλαση για να είναι πειθήνια και να περιμένουν κάποια ανταμοιβή.

Πολλά μάλιστα γελούσαν και λέγανε «χα χα κοίτα τι παθαίνουν τα αρνάκια»
Τώρα πια κανένα δεν δραπέτευε, όλα ήταν υποτακτικά κι υπάκουα.

1-2 προβατάκια όμως αναρωτιούνταν
«Ποιός μας έδωσε τις εμφυτεύσεις που έχουμε;»

Οι Βολαδόρες – Τα Αρπακτικά (Don Juan Matus)

-Τι είναι αυτό, δον Χουάν, ρώτησα. Βλέπω παντού γύρω μου σκιές, σκιές που ξεγλιστρούν.

– Α, είναι το σύμπαν στην ολότητά του, απάντησε. Ασύγκριτο, μη γραμμικό, πέρα από το βασίλειο της σύνταξης. Οι σαμάνοι του αρχαίου Μεξικού ήταν οι πρώτοι που διέκριναν αυτές τις φευγαλέες σκιές, κι έτσι παρακολούθησαν τις κινήσεις τους. Τις είδαν όπως τις βλέπεις κι εσύ, και τις είδαν επίσης σαν ενέργεια που ρέει στο σύμπαν. Και ανακάλυψαν κάτι υπερβατικό.

Σώπασε και με κοίταξε. Οι παύσεις του ήταν πολύ καίριες. Σώπαινε πάντα όταν εγώ ένιωθα να κρέμομαι από μια κλωστή.
-Τι ανακάλυψαν δον Χουάν; τον ρώτησα.

Βιταμίνη Α...ότι θα έπρεπε να ξέρετε

Βιταμίνη Α 
Το 1917 ο Mc Collum απέδειξε ότι η ξηροφθαλμία, μια πάθηση των ματιών, οφείλεται στην έλλειψη βιταμίνης Α. Η βιταμίνη Α είναι μια αλκοόλη, κρυσταλλικής σύστασης που συναντάται σε 3 μορφές: 1) Α1 (ρετινόλη). 2) Α2 (δεϋδρορετινόλη), που παρουσιάζει την μισή δραστικότητα από την Α1 και βρίσκεται μόνο στο συκώτι μερικών ψαριών του γλυκού νερού. 3) καροτένια (προβιταμίνη Α) τα οποία μετατρέπονται σε βιταμίνη Α στο λεπτό έντερο. Υπάρχουν σε πάνω από 100 διαφορετικά καροτένια σε φρούτα και λαχανικά και καλύπτουν τα 2/3 περίπου των αναγκών του ανθρώπου σε βιταμίνη Α. Το σημαντικότερο από άποψης δραστικότητας είναι το β-καροτένιο, 2 μόρια του οποίου μετατρέπεται σε 1 μόριο Α1, ενώ το α- και γ-καροτένιο, όπως και η κρυπτοξανθίνη του καλαμποκιού, διαθέτουν το ήμισυ της δραστικότητάς του.

Μέρες αδιάφορες, σχεδόν καταθλιπτικές..

Μέρες αδιάφορες, σχεδόν καταθλιπτικές..

Ο δρόμος της λήθης είναι πιο εύκολος από εκείνον που μένεις και προσπαθείς..

Προσπαθώντας να ξεχάσω, ξέχασα να ζήσω..

Προσπαθώντας να μην σκέφτομαι, έχασα την χαρά..

Ένας άνθρωπος που τρέφεται πια μέσα από την μοναξιά του, μια μοναξιά που φωνάζει συνέχεια

«και άλλο, και άλλο»..

«να είσαι κοντά μου, μην μακραίνεις!»

και εγώ εκεί.. κοντά της.

Μέρες βουβές αδιάφορες, σχεδόν καταθλιπτικές..

Μέρες που λες και φοβόντουσαν πως κάποια στιγμή θα έρθεις. Τόσο απλά για να μου δείξεις πόσο λάθος κάνω. Πως ακόμα μέσα μου έχω πράματα να δώσω, να κάνω, να προσπαθήσω, να ζήσω ευτυχισμένος και να γυρίσω τούμπα όλο τον κόσμο μόνο και μόνο για ένα σου χάδι..

Μέρες αδιάφορες..

..σχεδόν καταθλιπτικές.

Έρχεσαι με εκείνη την αφέλεια που με τρομάζει..

και ανάμεσα μας καλουπωμένα λόγια που έχουν ειπωθεί..

σε σένα, σε μένα.. ξανά και ξανά..

Μέρες αδιάφορες..

..σχεδόν καταθλιπτικές.

Και πως μετράς ένα «θέλω» μου λες; Πως μπορείς να ξέρεις πως αυτό το γαμημένο «θέλω» που ακούς διαφέρει από τα άλλα;

Δεν θέλω να έρχεσαι από εδώ τα βράδια

Γυρνάς σπίτι, πετάς τα ρούχα, γάμα το!

Μια γαμημένη μέρα τελείωσε.. να θες να κρυφθείς από όλους και όλα και να πρέπει να χαμογελάς..

Τσιγάρο, ένα ποτήρι κρασί, λίγα θαμπά κτίρια κιτρινισμένα από την κατήφεια των καιρών και από τον αδυσώπητο χρόνο που περνά κουρσεύοντας την ψυχή.

Περνάω την φάση της απάθειας. Στέκομαι πίσω παρατηρώντας τους ανθρώπους.. γράφω για κείνους μα δεν αισθάνομαι πια..

Η καρδιά μου ξυπνά μοναχά για να μου ζητήσει να πιει λίγο ακόμα.. ένας γαμημένος άσχημος μέθυσος και δυο ρούχα πεταμένα.. αυτή είναι η ζωή μου.

Να θες να φωνάξεις και να σιωπάς.. πόσο δύναμη χρειάζεται τούτο, άνθρωπε.. πόσο;!

Να θες να τους δώκεις μια και να τα διαλύσεις όλα.. και εσύ να χαϊδεύεις απαλά το ξύλινο μπράτσο της πολυθρόνας..

Κάποιες νύχτες σαν και τούτη το μόνο πράμα που έχει σημασία είναι απλά να περάσει η βραδιά.

Είναι και κάποιες γαμημένες νύχτες που δεν περνάνε με τίποτα.

Να θέλεις, να μπορείς, να αισθάνεσαι. Να λες δεν γαμιέται! Θα τα κάνω όλα πουτάνα.

Γαμημένες αϋπνίες μωρό μου..

Στεναχωριέμαι να βλέπω γυναίκες σε μένα να ψάχνουν τον επόμενο, αυτόν που θα τις βγάλει από την μιζέρια τους, θα τους λύσει όλα τα προβλήματα, θα μοιάζουν ξεχωριστές και θα γραπωθούν από πάνω μου..

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ;

Τι είναι ο χρόνος;

Είναι ότι είναι και η ζωή, το σύμπαν ολόκληρο, ένας κύκλος, όπου τα θνητά όντα που ζουν μέσα σε αυτό το σύμπαν, μετρούν την θνητή ζωή τους πάνω σε μια απειροελάχιστη κουκίδα, που βρίσκεται χαμένη μέσα σε μία απέραντη θάλασσα από μικρές κουκίδες άμμου, η λίγο πιο μεγάλες πέτρες, αλλά και πάλι οτιδήποτε ανήκει σε αυτό το σύμπαν, αυτόν τον τρισδιάστατο κόσμο, είναι απλά ένα τίποτα! και αυτό διότι όπου υπάρχει ένας κύκλος όπως το σύμπαν που περιφέρεται κυκλικά και είναι σαν μια φούσκα, σαν ένα μπαλόνι γεμάτο άμμο και αέρα, ζεις σαν φυλακισμένος, διότι η χειρότερη σκλαβιά είναι να νομίζεις ότι είσαι ελεύθερος ενώ είσαι για πάντα σκλαβωμένος!!

Νομίζουμε ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου, ενώ ζούμε σε μια απειροελάχιστη κουκίδα άμμου, σφαιρική, κυκλική! όπου κάνουμε κύκλους μέσα από το φως κάθε ημέρας και το σκοτάδι κάθε νύχτας! σας λέει κάτι αυτό;..φως και σκοτάδι μαζί ως ΕΝΑ

Αυτό ζούμε, την ζωή και τον θάνατο, την λύπη και την χαρά, την ματαιότητα και την ελπίδα, σε έναν αέναο κύκλο συνεχώς, όπου η ζωή δεν είναι ζωή, και ο θάνατος δεν είναι θάνατος.
Αλλά εμείς μετράμε την ζωή και τον θάνατο σαν αληθινό, μέσα από τον χρόνο.

Αλλά τι είναι ο χρόνος; είναι η ψευδαίσθηση του τώρα! πως ότι ζούμε είναι το παρόν, ως πραγματικό αναλλοίωτο και υπάρχων!

Υπάρχει όμως το παρόν;Το παρόν είναι μια ακαριαία στιγμή, διότι τα πάντα κινούνται, και ότι κινείται δεν έχει σταθερό σημείο, άρα κάτι που κινείται ανάμεσα στο παρελθόν και στο μέλλον, μέσα σε έναν ΚΥΚΛΟ πως είναι δυνατόν να το ορίσουμε ως παρόν;

Σπουδαία συνταγή που καθαρίζει και επουλώνει ολόκληρο τον οργανισμό!

Αυτή είναι μια συνταγή που θεραπεύει ολόκληρο τον οργανισμό. Καθαρίζει τα αιμοφόρα αγγεία, συντηρεί την καρδιά, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, καθαρίζει το συκώτι, προστατεύει από καρδιακή προσβολή και πιστεύεται ότι βοηθά στην θεραπεία του καρκίνου.

Συστατικά:

•  15 λεμόνια
•  12 ολόκληρα κεφάλια (όχι σκελίδες) σκόρδο φρέσκο
•  1 κιλό μέλι
•  400 γραμμάρια φύτρες σιταριού
•  400 γραμμάρια καρύδια

ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΤΩΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΩΝ

Τα πιστεύω μας στην ζωή είναι σαν ένα γιγάντιο δίκτυ αράχνης. 

Δεν υπάρχει τίποτα σαν αυτό που ονομάζουμε αυτόνομη πεποίθηση. 

Είναι όλες περίπλοκα μπλεγμένες μεταξύ τους και τυλίγονται η μία μέσα στην άλλη με τρόπους που είναι εκπληκτικοί ακόμη και στον επαγγελματία αναλυτή. 

Ακόμη και οι ασύμφωνες πεποιθήσεις μας συνδέονται σε κάποιο επίπεδο, παρά το γεγονός ότι αποκλείουν η μία την άλλη από την φύση τους. 

Μπορεί κάλλιστα να πιστεύουμε, για παράδειγμα, ότι η αφθονία θα μας φέρει ευτυχία και την ίδια στιγμή να έχουμε βαθιά μέσα μας την πεποίθηση ότι η αγάπη για τα χρήματα είναι η ρίζα του κακού. 

Δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε μακριά μέσα στην κοινωνία μας για να βρούμε την ζωντανή απόδειξη αυτού ακριβώς του παραδείγματος. 

Πάρτε, για παράδειγμα, τον αριθμό των ανθρώπων που προσπαθούν να τιμωρήσουν το νέο εκατομμυριούχο, παίρνοντας ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας του σε φόρους, και την ίδια στιγμή φιλοδοξούν να γίνουν οι ίδιοι εκατομμυριούχοι. 

Εκπαιδεύστε το μυαλό σας να κοιμάται σε 30 δευτερόλεπτα!

Ο ανεπαρκής ύπνος και η αϋπνία είναι ένα πραγματικό πρόβλημα.

Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού έχει πλέον προβλήματα στον ύπνο, ξοδεύοντας πολύ χρόνο ξαπλωμένο στο κρεβάτι, χωρίς αποτέλεσμα. 

Εάν πάσχετε από τέτοια ζητήματα και δεν είστε σε θέση να κοιμηθείτε για μία ώρα, σπαταλάτε 40 ώρες την εβδομάδα σε αυτήν την άσκοπη δραστηριότητα. 

Θα πρέπει να λύσετε το θέμα το συντομότερο δυνατό.

Ο Δρ Andrew Weil έχει τη λύση - ένα καταπληκτικό τρικ που μπορεί να σας βοηθήσει να κοιμηθείτε πιο γρήγορα και να σας γλιτώσει από άγρυπνες νύχτες. 

Η λύση του Δρ Weil είναι εμπνευσμένη από τη γιόγκα και τις ασκήσεις αναπνοής. 

Η δημοφιλής μέθοδος του ονομάζεται «Η άσκηση αναπνοής 4-7-8". 

Είναι εύκολα πραγματοποιήσιμη και μπορεί να γίνει σχεδόν οπουδήποτε. 

Δεν παίρνει πολύ χρόνο και, επίσης, δεν χρειάζεται κανένα ειδικό εξοπλισμό.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ…!

Τελικά οι περισσότεροι «Άνθρωποι» φαίνονται να είναι «κλειδωμένοι» κατά κάποιον τρόπο… να είναι «κουμπωμένοι»….. χωρίς να έχουν τελικά κάποιες δυνατότητες να ανελιχθούν σε άλλα «Πεδία», αφού κατά κύριο λόγο «χειραγωγούνται» και «ελέγχονται» σε καθημερινή βάση….και ειδικά τα τελαυταία χρόνια. Όμως από πό το έτος 1995 και μετά διαπιστώνουμε σε παγκόσμια κλίμακα… να γίνονται πολλά περίεργα φαινόμενα….όπως οι «χημικοί» αεροψεκασμοί…. να προτείνονται συνεχώς τα «εμβόλια» …να έχουν κάνει πράξη…τον «κώδικα» Διατροφής-Αλιμεντάριους…και να πλήττουν τις χώρες με σκληρά «οικονομικά» κριτήρια πτώχευσης». Αυτά φυσικά δεν είναι απλά διαπιστώσεις… τα βιώνουμε πλέον καθημερινά.

Ο σημερινός «Άνθρωπος» είναι εγκλωβισμένος σε αυτό που νομίζει ότι καταλαβαίνει και το ονομάζει «πραγματικότητα»… και προσπαθεί να επιβιώσει με το υλικό του σώμα και δείχνει να «πονά» καθημερινά… σαν ένα λιοντάρι» που βρίσκεται στο κλουβί του και να τριγυρνάει …ανήσυχο… και απλά όταν δέχεται την κάθε «ένεση» ή το «μαστίγιο» προσπαθεί να «αντιδράσει»…. αλλά τελικά ..πέφτει ΚΑΙ ΠΑΛΙ σε «νάρκη»….! Μα θα πει κάποιος… εάν είναι έτσι η ζωή μας πάνω σε τούτον τον πλανήτη Γη…. δεν είναι και τόσο «αισιόδοξη» η κατάστασή μας και φυσικά η ζωή μας…και πλανάται πάντα το μεγάλο ερώτημα… υπάρχει τελικά κάποια διέξοδος;

37 πράγματα που μαθαίνουμε στα 37…

…και πρέπει οπωσδήποτε να τα μοιραστούμε με τα παιδιά!

Ο χρόνος είναι αδυσώπητος. Περνάει χωρίς να το καταλαβαίνουμε και αυτό ίσως είναι αγχωτικό και μας φρικάρει, έχει όμως και τα θετικά του καθώς στο πέρασμά του μας γεμίζει με δώρα. Γινόμαστε σοφότεροι, έχουμε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στις αποφάσεις μας, δεν φοβόμαστε να κάνουμε λάθη, είμαστε πιο σταθεροί στις απόψεις μας, με λίγα λόγια, με τα χρόνια γινόμαστε αυτό που θα θέλαμε να είμαστε. Σπουδαία κατάκτηση, που δεν πρέπει να την κρατήσουμε μόνο για τον εαυτό μας και τους συνομηλίκους μας αλλά να την μοιραστούμε οπωσδήποτε και με τα παιδιά μας. Ίσως αλλάξει ο τρόπος που βλέπουν τα πράγματα, ίσως και όχι. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα τους δώσεις τροφή για σκέψη.

1. Μη φοβόσαστε να δείχνετε την ευαίσθητη πλευρά σας. Υπάρχουν στιγμές που το μόνο πράγμα που θέλουμε να κάνουμε για να νιώσουμε καλύτερα είναι να κλάψουμε. Όταν μπορούμε να δείχνουμε αυτή την πλευρά του εαυτού μας, γινόμαστε πιο δυνατοί.

2.Μην προσπαθείτε να είστε τέλειοι. Η τελειότητα δεν υπάρχει. Όλοι έχουμε ελαττώματα. Θα πρέπει να τα αποδεχτούμε γιατί είναι κομμάτι μας. Εξάλλου, τα ελαττώματα είναι η γοητεία μας.

3. Να είστε ο εαυτός σας. Δεν χρειάζεται να προσπαθούμε να είμαστε κάποιος άλλος.

4. Η δουλειά δεν είναι το παν. Εννοείται πως πάντα πρέπει να δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό στη δουλειά, αλλά δεν πρέπει να θυσιάσουμε τα πάντα για τη δουλειά.

23 εκπληκτικά (εντελώς) φυσικά φαινόμενα που μοιάζουν παντελώς αφύσικα

Όταν η φύση έχει κέφια παίζει φοβερά παιχνίδια και μας τρολάρει κανονικά!

Κύματα που φωσφορίζουν, βράχοι που μετακινούνται μόνοι τους δημιουργώντας μονοπάτια, σύννεφα που μοιάζουν με ιπτάμενοι δίσκοι, μονοπάτια γιγάντων λες και κάποιοι ζουν ανάμεσα μας αλλά δεν είναι ορατοί.

Κύματα που φωσφορίζουν, Μαλδίβες

Αυτό το φαινόμενο οφείλεται στο ότι μερικά είδη φυτοπλαγκτόν έχουν την ικανότητα να λαμπυρίζουν στο σκοτάδι.

Μεγάλη μπλε τρύπα

Η γιγαντιαία φυσικής διαμόρφωσης τρύπα, στα ανοιχτά των ακτών του Belize,  έχει διάμετρο πάνω από 300 μέτρα και βάθος 124 μέτρα.

Καταιγίδα με λάσπη

Τέτοιου είδους καταιγίδες συμβαίνουν όταν πέφτει κεραυνός σε ηφαιστειακό λόφο.

87 μικρές και συναρπαστικές αλήθειες για το ανθρώπινο σώμα

Το σώμα μας είναι ένας ολόκληρος συναρπαστικός κόσμος από μόνο του!

1. Το μόνο σημείο του σώματος από το οποίο δεν περνάει αίμα είναι ο κερατοειδής χιτώνας του ματιού. Αυτός λαμβάνει οξυγόνο απευθείας από την ατμόσφαιρα.

2. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει χωρητικότητα μνήμης ίση με περισσότερο από 4 terabyte σε ένα σκληρό δίσκο.

3. Ένα νεογέννητο μπορεί να αναπνέει και να καταπίνει ταυτόχρονα μέχρι και τους 7 μήνες.

4. Το κρανίο μας είναι φτιαγμένο από 29 διαφορετικά οστά.

5. Όταν φτερνιζόμαστε, σταματούν όλες οι λειτουργίες του σώματος, ακόμη και η καρδιά!

6. Τα νευρικά ερεθίσματα που στέλνει ο εγκέφαλος κινούνται με ταχύτητα 274χλμ/ώρα.

7. Ένας ανθρώπινος εγκέφαλος παράγει σε μία ημέρα περισσότερο ηλεκτρισμό από ό,τι όλα τα τηλέφωνα του κόσμου μαζί.

8. Το μέσο ανθρώπινο σώμα έχει αρκετό θείο για να σκοτώσει όλους τους ψύλλους ενός σκύλου, αρκετό άνθρακα για να φτιάξει 900 μολύβια, αρκετό κάλλιο για να κάψει ένα πλαστικό παιχνίδι, αρκετό λίπος για να φτιάξει εφτά πλάκες σαπούνι και αρκετό νερό για να γεμίσει ένα βαρέλι 50 λίτρων.

9. Η ανθρώπινη καρδιά στέλνει στο σώμα 182 εκατομμύρια λίτρα αίματος καθόλη τη διάρκεια της ζωής.

10. 50.000 κύτταρα του σώματός μας πεθαίνουν και αντικαθίστανται από καινούρια όση ώρα διαβάζουμε αυτή την πρόταση.

11. Το έμβρυο αποκτά δακτυλικά αποτυπώματα κατά τους τρεις πρώτους μήνες της σύλληψης.

ΕΜΠΛΟΥΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΜΕ ΠΝΕΥΜΑ

Έχετε ποτέ φάει μια μικρή μπουκιά από ένα εξαιρετικά παρασκευασμένο γεύμα ή ίσως να έχετε εισπνεύσει το άρωμα της κανέλας σε ένα κομμάτι ζεστής κρούστας καφέ κέικ και συγκινηθήκατε μέχρι δακρύων; 

Έχετε νιώσει ποτέ την ζεστή αγκαλιά της αγαπημένης σας θείας μέσα σε μία κατσαρόλα ή είχατε ένα αίσθημα σύνδεσης με το Πνεύμα μέσα σε μια γουλιά τσάϊ γιασεμί; 

Ή ίσως μετά από μια μακριά και δύσκολη μέρα, ξαφνικά αισθάνεστε αναζωογονημένοι και φρέσκοι καθώς αρχίζετε να ετοιμάζετε το βραδινό σας γεύμα.

 Ίσως είναι το κρασί από την Μετάληψη ή τα άγρια βατόμουρα από το δάσος που σας κάνουν να νιώθετε κοντά στον Θεό. 

Σε κάποιο σημείο της ζωής σας, είναι πιθανόν ότι κάποια τροφή (ή το μαγείρεμα της) σας έχει συγκινήσει με έναν δυνατό τρόπο. 

Και αν όχι, δεν είναι ποτέ πολύ αργά. Σε προσεχείς αναρτήσεις σχετικές με την διατροφή, μοιραζόμαστε προτάσεις σχετικά με το πώς μπορείτε να εμπλουτίσετε το φαγητό σας με Πνεύμα ώστε να προκαλέσετε αυτού του είδους τις εμπειρίες.

Αυτοί είναι οι 7 σπόροι της ζωής σου!

Οι σπόροι αποτελούν σημαντικό κομμάτι μιας ισορροπημένης διατροφής, αφού είναι καλές πηγές αντιοξειδωτικών, μεταλλικών στοιχείων, ινών και πρωτεΐνης.

Τους σπόρους μπορείς να τους χρησιμοποιήσεις εύκολα, είτε να τους φας σκέτους, είτε ακόμα να τους βάλεις σε κάποια σαλάτα ή φαγητό, ανάλογα με τον σπόρο που θα επιλέξεις.

1. Σουσάμι

Έχει υψηλή θρεπτική αξία. Περιέχει ασβέστιο, σίδηρο, μαγνήσιο, φωσφόρο, βιταμίνη Β και ίνες. Λόγω των αντιοξειδωτικών που περιέχει, μια πρόσφατη έρευνα έδειξε πως το σουσαμέλαιο μπορεί να βοηθήσει σε φλεγμονές και να βελτιώσει την εγκεφαλική υγεία.

2. Κολοκυθόσποροι

Είναι πλούσιοι σε μαγνήσιο, φώσφορο, μαγγάνιο, τρυπτοφάνη και σίδηρο. Περιέχουν επίσης χαλκό, ψευδάργυρο, βιταμίνη Κ, και φυτοστερόλες. Ο ψευδάργυρος και το ασβέστιο βοηθούν στην πρόληψη της οστεοπόρωσης, η τρυπτοφάνη έχει αποδειχθεί ότι είναι αποτελεσματική κατά της κατάθλιψης, και οι φυτοστερόλες βοηθούν στη μείωση της LDL «κακής» χοληστερόλης και στην καταπολέμηση των καρδιακών παθήσεων. Οι σπόροι κολοκύθας χρησιμοποιούνται σε θεραπείες για την ουροδόχο κύστη και τον προστάτη , καθώς προσφέρουν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.

Κάθε φορά που…

Ένα κορίτσι πέφτει σ’ένα πηγάδι.

 Ένα αγόρι περνά από εκεί, το βλέπει, πηδάει μες στο πηγάδι και σώζει το κορίτσι. 

Αυτό τον ευχαριστεί και τον ρωτά: «Γιατί το έκανες αυτό;» 

Απλά να ξεφύγω

Ανοίγω την πόρτα, βγαίνω έξω από το σπίτι, όλα είναι θολά και μουντά, ο ήλιος κρυμμένος πίσω από τα σύννεφα. Κοιτάω μπροστά και ξεκινάω. Τρέχω με όση δύναμη έχω, δεν βλέπω τίποτα μόνο τον ουρανό που σιγά σιγά διώχνει με την βοήθεια του ανέμου τα σύννεφα. Προσπερνάω τους γύρω μου, τα μαγαζιά, τους ανθρώπους, τις μάνες που ψάχνουν τα παιδιά τους, τους γέρους που κρύβονται από τον θάνατο.

Αφήνω πίσω μου την πόλη, αφήνω την άσφαλτο, στρίβω σε ένα χωμάτινο μονοπάτι, δεξιά αριστερά στάχυα, μπροστά μου μόνο χώμα, λάσπες, σκόνη, το στόμα έχει ξεραθεί, διψάω, δεν σταματάω, δεν ψάχνω για νερό, δεν έχει καμία αξία, απλά τρέχω, δεν νοιάζομαι, δεν ενδιαφέρομαι, μόνο να ξεφύγω, μόνο να εξαφανιστώ.

Βλέπω μακριά μου το τέλος του μονοπατιού, συνεχίζω, θέλω να φτάσω στο τέλος, πλησιάζω και ξάφνου αντικρίζω την θάλασσα, πέτρες μεγάλες, κοφτερές με χωρίζουν από το νερό, δεν σταματώ να τρέχω, βγάζω ένα ένα τα ρούχα και γυμνός πέφτω στα παγωμένα νερά, κολυμπάω με όση δύναμη μου έχει απομείνει.

Ο αναμάρτητος να βάλει το λίθο στον κώλο του

Εμείς οι άνθρωποι είχαμε από αρχαιοτάτων χρόνων τη συνήθεια να κρίνουμε και να καταδικάζουμε τον διπλανό μας, είτε για λάθη που εμείς δεν κάναμε ποτέ, είτε επειδή δε συμβάδιζε με το δικό μας τρόπο σκέψης.


Δείχνουμε μονίμως αυτόν που «αμάρτησε» και σαν καλές κυράτσες τρέχουμε να τα προλάβουμε στη διπλανή πόρτα κι όλες μαζί να βγάλουμε τη δικαστική απόφαση .
«Θάνατος στον Κώστα από απέναντι που έφαγε όλα τα λεφτά του στο καζίνο». 
«Κρεμάλα στη Φωτεινή που απάτησε το σύζυγο της με το Θανάση τον ηλεκτρολόγο». 

Κι εσείς κυρία μου; Εσείς με το δάχτυλο σηκωμένο, ποια είναι η ζωή σας; Μη μου πείτε πως όλα είναι σωστά! Γιατί απ᾽ τη στιγμή που ερχόμαστε στη ζωή μέχρι και τη στιγμή που φεύγουμε, τίποτα δεν είναι σωστό κι όλα είναι τέλεια. 

Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε, αλλά το «φαίνεσαι» πάντα θα προηγείται του «είναι».
Εσείς, λοιπόν, με την υπεροπτική ματιά, με το δάχτυλο υψωμένο, το περιφρονητικό βλέμμα και το «συγχωροχάρτι» της Κυριακής δεν έχετε δικαίωμα ούτε να μιλάτε, ούτε να κρίνετε. 

The Crash of 2016 (TO ΚΡΑΧ ΤΟΥ 2016)

Thom Hartmann

TO ΚΡΑΧ ΤΟΥ 2016

The Crash of 2016

The Plot to Destroy America–and What We Can Do to Stop It

(Το Κραχ του 2016: Η Συνωμοσία για την Καταστροφή της Αμερικής -και τι να κάνουμε για να τη σταματήσουμε)

Εκδόσεις Grand Central Publishing

Γράφει ο Γιώργος Στάμκος

“To μόνο πράγμα που έχουμε για να φοβόμαστε είναι ο ίδιος ο φόβος”
Φραγκλίνος Ρούσβελτ, Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μάρτιος 1933

Αν ανήκετε σ’ εκείνους που πιστεύουν πως η οικονομική κρίση, που ξεκίνησε το 2008 από τις ΗΠΑ και σύντομα εξαπλώθηκε σχεδόν σε όλες τις οικονομίες του πλανήτη, αποτελεί πλέον παρελθόν, ότι ζούμε πλέον τα απόνερα της κρίσης, πριν από την οριστική ανάκαμψη, τότε ίσως θα πρέπει να αναθεωρήσετε τις απόψεις σας. Η παγκόσμια οικονομική κρίση όχι μόνον δεν πέρασε -τουλάχιστον γι’ αυτό εμείς στην Ελλάδα δεν τρέφουμε καθόλου ψευδαισθήσεις- απλά τελείωσε το πρώτο της ημίχρονο. Το δεύτερο ημίχρονο της κρίσης θα ξεκινήσει σύντομα, πάλι από την Αμερική, τη μητρόπολη του σύγχρονου καπιταλισμού, κι αυτή τη φορά θα είναι σαρωτική: ένα πραγματικό Μεγάλο Κραχ (Crash), που θα κάνει εκείνο του 1929 να φαντάζει “παιδική χαρά”!

Ερωτικές Επιστολές

Πριν από κάμποσο καιρό, έπεσε στα χέρια μου, ένα βιβλίο με τον κάπως παράξενο τίτλο «Ερωτικές Επιστολές». 

Ήταν ένα από αυτά τα βιβλία, κακοτυπωμένα τις περισσότερες φορές, που συσκευάζονται μαζί με το καθημερινό φύλο της εφημερίδας και σκοπό έχουν είτε να ευχαριστήσουν τους τακτικούς αναγνώστες της εφημερίδας, είτε να τσιμπήσουν περιστασιακούς αναγνώστες. 

Τέλος πάντων. Αυτά είναι τα τερτίπια μιας τέχνης ή επιστήμης αν προτιμάτε, που στην ελληνική γλώσσα λέγετε μάρκετινγκ.

Παρασυρμένος και γω στο γενικό κλίμα της εποχής, δεν άντεξα τον πειρασμό και αγόρασα το φύλλο της εφημερίδας για να αποκτήσω το βιβλίο. 

Το βιβλίο αυτό λοιπόν είναι μια μικρή συλλογή ερωτικών επιστολών που έχουν γράψει ξακουστοί άνθρωποι, στις μέλλουσες συζύγους, στις νόμιμες ή παράνομες ερωμένες τους, ή ακόμα επιστολές που στάλθηκαν διατηρώντας και θρέφοντας έναν πλατωνικό έρωτα, ο οποίος ήταν πολύ της μόδας κάποτε. 

Ανάμεσα λοιπόν στους επισήμους, των οποίων τις ερωτικές επιστολές διάβασα, πέρασαν ονόματα όπως του Βίκτορος Ουγκώ, (απ’ τον οποίο ανθολογούνται επιστολές προς δύο διαφορετικές ερωμένες, υποθέτω πως αν η μία διάβαζε τις επιστολές της άλλης ο Βίκτορ μας θα είχε τεράστια προβλήματα…). 

Ανάμεσα σε άλλους παρέλασαν επίσης μπρος στα μάτια μου ο Βολταίρος, ο Μπαλζάκ, ο Προύστ, που θαυμάζει έναν νεαρό άντρα, ο Μαρκίσιος ντε Σαντ που γράφει από την φυλακή στην γυναίκα του, ο Βερλέν και ο Ρεμπώ, που ανταλλάσουν επιστολές πάθους με εξάρσεις υστερίας που δύσκολα θα μπορούσες να τις αποδόσεις σε μεγάλους ποιητές, καθώς και ο Χένρι Μίλλερ που αλληλογραφεί με την Αναΐς Νιν, που αν και παντρεμένη με κάποιον μεγαλοτραπεζίτη δεν μπορεί να αποφύγει το πάθος της για τον Μίλλερ.

Μετά από αυτόν τον μικρό πρόλογο, θα αντιγράψω μερικές επιστολές του Γκουστάβ Φλομπέρ προς την Λουιζ Κολέτ. 

Διαλέγω να σας δώσω αυτές τις επιστολές, γιατί είναι οι μοναδικές, από αυτές που ανθολογούνται φυσικά, οι οποίες αποπνέουν έναν ακράτητο αισθησιασμό, μια σεξουαλική ορμή που θέλοντας να εκφραστεί, δυσανασχετεί μες την φυλακή των λέξεων, μην έχοντας όμως άλλη διέξοδο, ξεχύνεται ανάμεσα στις γραμμές των επιστολών προσπαθώντας, εις μάτην, να καταλαγιάσει την γενετήσια ορμή του γράφοντος.

Ας πάρουμε θέση λοιπόν, πίσω από την κλειδαρότρυπα του γραφείου του κυρίου Φλομπέρ και ας τον ακούσουμε να σιγομουρμουρίζει τις λέξεις που ταραγμένος προσπαθεί να χωρέσει μέσα σ’ αυτά τα γράμματα: