Μέρες αδιάφορες, σχεδόν καταθλιπτικές..

Μέρες αδιάφορες, σχεδόν καταθλιπτικές..

Ο δρόμος της λήθης είναι πιο εύκολος από εκείνον που μένεις και προσπαθείς..

Προσπαθώντας να ξεχάσω, ξέχασα να ζήσω..

Προσπαθώντας να μην σκέφτομαι, έχασα την χαρά..

Ένας άνθρωπος που τρέφεται πια μέσα από την μοναξιά του, μια μοναξιά που φωνάζει συνέχεια

«και άλλο, και άλλο»..

«να είσαι κοντά μου, μην μακραίνεις!»

και εγώ εκεί.. κοντά της.

Μέρες βουβές αδιάφορες, σχεδόν καταθλιπτικές..

Μέρες που λες και φοβόντουσαν πως κάποια στιγμή θα έρθεις. Τόσο απλά για να μου δείξεις πόσο λάθος κάνω. Πως ακόμα μέσα μου έχω πράματα να δώσω, να κάνω, να προσπαθήσω, να ζήσω ευτυχισμένος και να γυρίσω τούμπα όλο τον κόσμο μόνο και μόνο για ένα σου χάδι..

Μέρες αδιάφορες..

..σχεδόν καταθλιπτικές.

Έρχεσαι με εκείνη την αφέλεια που με τρομάζει..

και ανάμεσα μας καλουπωμένα λόγια που έχουν ειπωθεί..

σε σένα, σε μένα.. ξανά και ξανά..

Μέρες αδιάφορες..

..σχεδόν καταθλιπτικές.

Και πως μετράς ένα «θέλω» μου λες; Πως μπορείς να ξέρεις πως αυτό το γαμημένο «θέλω» που ακούς διαφέρει από τα άλλα;

Μέρες αδιάφορες..

..σχεδόν καταθλιπτικές.

Και ανάμεσα μας ολόκληρη η συνήθεια τούτου του κόσμου..

Άλμα μικρό, σε τεράστιο κενό..

-Πήδα!

-Φοβάμαι..

-Έχε μου εμπιστοσύνη!

..σου φωνάζω και εσύ πηδάς..

Άλμα μικρό, σε τεράστιο κενό..

Πέφτεις, σίγουρα θα έπεφτες και ας νόμιζα πως μπορώ να σε πιάσω..

Βλέπεις τα χέρια μου δεν βαστούν πια ούτε εμένα..

Στην μετριότητα των ανθρώπων όπως μπορείς πιάνεσαι..

Αντέχεις;

Αντέχεις να περιμένεις ώσπου να νυχτώσει;

Άλμα τεράστιο σε κενό μικρό..

Και εγώ ένας γιγάντιος ξεθωριασμένος πρίγκηπας που, ψυχή μου, θα ‘ρθει να σε σώσει;

Αντέχεις να περιμένεις ώσπου να νυχτώσει;

Τότε που τα Θεριά λαγοκοιμούνται και τα νυχτολούλουδα ευωδιάζουν το θυμικό..

Αντέχεις;

Άλμα τεράστιο, κενό μικρό..

Ο ξεθωριασμένος πρίγκηπας απλώνει το χέρι ψάχνοντας το δικό της.. Το όνομα της φώναζε 3 μερόνυχτα, αριθμός τυχερός για εκείνη μα τώρα η τύχη της γύριζε την πλάτη. Το όνομα της αντηχούσε ως τα βάθη της Γης, μα απάντηση καμιά..

Άλμα τεράστιο, κενό ανυπέρβλητο..

Τα πόδια του έλιωσαν από την ανάγκη για εκείνο το χάδι που δεν πρόλαβε..

Αφήνεται και δαύτος, απώλεια μηδαμινή..

Σε λίγο ξημερώνει…

Ξημερώνει μέρες αδιάφορες,

..σχεδόν καταθλιπτικές.

degaminiotis

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ