Να μείνω ή να φύγω από τη σχέση μου;

Όταν έρχεται η ώρα για το πικρό ποτήρι του χωρισμού, πολλοί λιποψυχούν. Πότε όμως μια σχέση γίνεται τοξική, και πότε το αίσθημα του τέλους είναι στην πραγματικότητα αντίσταση για εμβάθυνση στη σχέση, και για περαιτέρω δουλειά με τον εαυτό μας;

Τα ποσοστά δυσαρεστημένων ανθρώπων μέσα στη σχέση έχουν πλέον αυξηθεί τραγικά. Το ίδιο τραγικά όμως έχουν αυξηθεί και τα διαζύγια, δείχνοντας μας πως η ανθρώπινη φυλή ‘πάσχει’ από σχέσεις, αφού και οι δυο περιπτώσεις δηλώνουν αποτυχία. Σήμερα, πολλοί μένουν σε μια σχέση ενώ δεν είναι ευτυχισμένοι× άλλοι επειδή φοβούνται τη μοναξιά, άλλοι γιατί δεν θέλουν να βρεθούν πάλι στην αρχή. Άλλοι πάλι φεύγουν μετά από πολύ πόνο, ή πριν καλά-καλά γνωρίσουν το σύντροφό τους.

Όμως κάθε σχέση που μοιάζει να έχει φτάσει στο απροχώρητο, δεν είναι πάντα στο τέλος της. Επίσης όμως, κάποιες σχέσεις έχουν ημερομηνία λήξης όση προσπάθεια και να καταβάλλουν και οι δυο πλευρές. Το δίλημμα είναι το εξής: Πότε μένω και πότε φεύγω;

Φεύγω γιατί:

1. Νιώθω πως πλέον δεν μπορώ να πάρω κάτι άλλο από τη σχέση μου’. Κάθε ερέθισμα στη σχέση καλό ή κακό, σηματοδοτεί πιθανή δουλειά που μπορεί να γίνει είτε στο ζευγάρι, είτε στον εαυτό μας. Όταν πλέον υπάρχει καθαρή αδιαφορία – και όχι ψυχρότητα λόγο πόνου, υπάρχει διαφορά! – τότε σημαίνει πως η σχέση έχει μάλλον κάνει τον κύκλο της. Το ζευγάρι δεν έχει πια κάτι άλλο να δουλέψει μαζί, και όλα τα συναισθήματα που δημιουργήθηκαν στην αρχή έχουν πλέον σβήσει…

Εκτός και αν το ζευγάρι είναι ικανό να ξεκινήσει έναν καινούριο κύκλο, και να χτίσει πάλι από την αρχή – αντί απλά να μεταπηδήσει στον… επόμενο! Αυτή η επιλογή είναι αρκετά δημοφιλής, καθώς οι σχέσεις που έχουν φτάσει πραγματικά στο απροχώρητο είναι σχετικά λίγες, και έτσι συχνά υπάρχει αρκετός χώρος για βελτίωση.

2. Η συμπεριφορά του συντρόφου μου έχει γίνει τοξική για εμένα’. Άλλο ένα σημάδι του τέλους, είναι όταν πλέον οι συμπεριφορές που διαδραματίζονται μέσα στο σπίτι ανάμεσα στο ζευγάρι αποσκοπούν στην προξένηση πόνου της άλλης πλευράς και πλέον δεν εκδηλώνουν κανένα χαρακτηριστικό αγάπης. 

Υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε:
α. Έναν άντρα ή μια γυναίκα, που λόγο του δικού τους πόνου αδυνατούν να επικοινωνήσουν με τον σύντροφό τους – αλλά είναι εκεί για να προσπαθήσουν -, και
β. έναν άντρα ή μια γυναίκα που έχουν πάρει απόφαση να μείνουν στο τραύμα τους ή την αδυναμία τους, και πλέον δεν επιδιώκουν να κάνουν καμία περεταίρω προσπάθεια. Πρέπει λοιπόν να καταλάβουμε ποτέ ο σύντροφος μας πονάει ενώ όμως έχει πρόθεση να χτίσει σχέση, και πότε έχει πάρει την κρυφή του (ή και ασυνείδητη ίσως) απόφαση να μείνει στον πόνο του μόνος του.

Μένω γιατί:

1. Υπάρχει περίπτωση να καταφέρουμε να κολλήσουμε τα σπασμένα. Σε αυτή την περίπτωση δεν επιδιώκουμε να κολλήσουμε κάτι παλιό, γιατί για να έσπασε μάλλον δεν λειτούργησε όπως έπρεπε, και ήταν αδύναμο. Εδώ προσπαθούμε να δημιουργήσουμε κάτι καινούριο φρέσκες συνήθειες για το ζευγάρι ώστε να αναπτυχθεί η μεταξύ τους επικοινωνία και να προωθηθεί η ψυχική υγεία και ισορροπία των συντρόφων.

2. Περνάω φάση. Νομίζω πως η πιο κοινή αιτία διάλυσης των σχέσεων είναι η έλλειψη υπομονής και η αδυναμία διορατικότητας. Δυστυχώς, όλοι μας όταν βρισκόμαστε μέσα στην προσωπική μας συναισθηματική θύελλα, συχνά αδυνατούμε να λάβουμε σωστές αποφάσεις. Κάθε φορά που η σχέση φαίνεται να είναι στα τελευταία της, καλό θα ήταν να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να αναρωτηθούμε ποιοι ήταν οι παράγοντες και τα γεγονότα που οδήγησαν τη σχέση μας σε αυτό το σημείο.

Είναι πολύ πιθανό, πως κάπου στον δρόμο, χάσαμε την πραγματικότητα και βυθιστήκαμε τόσο πολύ στα συναισθήματα μας, που μετατρέψαμε την σχέση μας σε μια μαύρη τρύπα. Όταν λέω πως μια σχέση έχει γίνει μαύρη τρύπα, εννοώ πως πλέον χρησιμοποιείται από το ζευγάρι ως υπαίτιος της καταστροφής: «Η σχέση μου φταίει που δεν βγαίνω πιο συχνά, η σχέση μου φταίει που δεν πάω γυμναστήριο, η σχέση μου φταίει για αυτά τα έξτρα κιλά και τις κακές συνήθειες».

Καλό θα ήταν λοιπόν, να μπούμε σε μια διαδικασία συνειδητοποίησης και εξισορρόπησης, πριν αυτή η μαύρη τρύπα ρουφήξει όλες τις ελπίδες μας για συντροφικότητα, εμπιστοσύνη και αγάπη.

Αρθρογράφος: Μαρτίνα Αθανασίου

e-psychology

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ