Το μεταλλασσόμενο άτομο

Γράφει η Φωτεινή Ψιρολιόλιου

Τα αισθήματα στεγνώνουν, οι σκέψεις αποστεώνονται και το νόημα τους το πρωταρχικό εξατμίζεται. Μπαίνουμε σε μια μεταφυσική διάσταση εξαΰλωσης όπου ο άνθρωπος ο σημερινός με τη σημερινή μορφή θα πρέπει να μετασχηματιστεί χάρη των νέων αναγκών που προκύπτουν. Θα πρέπει να επινοηθεί μια νέα στέγη, άγνωστο πού και ποιας μορφής, εφ' όσον η παλιά καταποντίζεται λίγο-λίγο. 

Να εφευρεθεί ένας άλλος τρόπος σίτισης, ίσως συλλογικός είτε σε μορφή σκόνης ή χαπιού, ένας νεωτεριστικός τρόπος ικανοποίησης της δίψας και νέες μορφές ένδυσης, απαλλαγμένες απ’ την αναγκαιότητα της πλύσης. 

Η μόρφωση; 

Σε ρομποτικούς ρυθμούς που να ανταποκρίνεται μόνο στις καθορισμένες ανάγκες λειτουργικής ενός ατόμου μεταλλασσόμενου σε μορφή πρωτεϊκή, που απλά θα είναι διεκπεραιωτής βασικών λειτουργιών, υποταγμένου σε ένα σύστημα εξυπηρέτησης άλλων όντων, άλλης κλάσης. 

Πολλοί εις την υπηρεσία λίγων το νέο κοινωνικό μοντέλο... 

Οι σχέσεις των ανθρώπων ή καλύτερα των ανθρωποειδών της τελευταίας γενιάς, ανύπαρκτες, λόγω ελλείψεως χρόνου, σύναψης και καλλιέργειας αυτών. Συστήματα υγείας ανύπαρκτα μιας και οι ομάδες  των «κοινών» ανθρώπων δεν θα αρρωσταίνουν εφ όρου ζωής,  μέχρι να επιτελέσουν το έργο παραγωγής,  που θα έχουν καταταχτεί να προσφέρουν. Μετά το πέρας αυτού, το φυσικό επακόλουθο θα είναι, ένα ανάλαφρο βήμα μετάβασης σε μια χαρούμενη μεταθανάτια ζωή.

Τόσο απλά βαίνει να καθιερωθεί η νέα τάξη πραγμάτων! Μόνο αυτοί οι παραδοσιακού τύπου άνθρωποι δεν εννοούν να καταλάβουν το μέγεθος και τη σημασία των εξελίξεων και επιμένουν να αξιώνουν ευτελείς διεκδικήσεις τύπου διατήρησης μισθών, οικιών χωρίς χρηστικότητα και νόημα, οικονομιών και αποταμιεύσεων, εννοιών ήδη παρωχημένων, χωρίς κάποιο αντίκρισμα στο επικείμενο μέλλον. Λούμπεν διεκδικητές εμμένουν στη διατήρηση πολιτειακών αξιών ασύμβατων με το ανατέλλον κυβερνοσύστημα, καθώς επίσης και σε κουρελιασμένες συνιστώσες που ίσχυαν λίγο πριν την κατάρρευση. 

Τα εργασιακά δικαιώματα, η ισονομία, η κοινωνική δικαιοσύνη, τα ατομικά δικαιώματα, το εθνικό σύνταγμα και άλλα ηχηρά παρόμοια είναι απομεινάρια ενός πεπαλαιωμένου κόσμου που ζει τη ματωμένη δύση του. Δεν μπορεί ούτε καν να υποπτευθεί, πως όλα αυτά τα πρωτοποριακά λαμβάνουν χώρα τώρα και θα συνεχίσουν για 2-3 τουλάχιστον γενιές, μέχρι να έρθει η πολυπόθητη στιγμή της επανεκκίνησης και επανατοποθέτησης της χώρας, στη τροχιά ενός νέου κόσμου. Υπό αυτή την έννοια είναι τελείως άδικο να μην μπορεί να κατανοήσουν πολλοί, όπως χρειάζονται κάποιες θυσίες ζωών, γενιών, εθνών, προκειμένου να ισοσταθμιστούν οι πόροι επιβίωσης του γήινου πληθυσμού με τις απαραίτητες διεργασίες διεκδίκησης, αποκλειστικού έλεγχου κι αξιοποίησης εκ μέρους των ανωτέρων θηλαστικών...ως τότε, δεν αξιώνει κανείς τίποτα από εμάς, παρά να είμαστε οι πιστοί γαλακτοφόροι αδένες, συνεπείς στην ομοταξία μας, σκορπισμένοι στον πράσινο λειμώνα, με μόνη διασκέδαση το καμπανάκι στο λαιμό.

topaliopodilato

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ