ΚΕΡΙΑ

Του μέλλοντος ή μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας

σα μια σειρά κεράκια αναμένα –

χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Ή περασμένες μέρες πίσω μένουν,

μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων`

τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,

κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω` με λυπεί ή μορφή των,

και με λυπεί το πρώτο φώς των να θυμούμαι.

Εμπρός κυττάζω τ’ άναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διώ και φρίξω

τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,

τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ

Αναδημοσίευση από lecturesbureau

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ