To αίτημα του τέλειου γάμου

«Ήταν φανερό ότι ο Ζ ικανοποιούσε τη γυναικεία πλευρά της. Την πλευρά που λειτουργούσε με το συναίσθημα και τις αισθήσεις. Η αντρική πλευρά της λειτουργούσε με τη σκέψη και τη διαίσθηση. Οι δυο αυτές «αντρικές» λειτουργίες της την ωθούσαν σε στόχους έξω από την ερωτική σφαίρα. Αλλά το συναίσθημα και οι αισθήσεις, ένιωθαν την ανάγκη μιας ζεστής, ερωτικής σχέσης που να καλύπτει τη δική τους περιοχή. Οι δυο πλευρές φαίνονταν ασυμβίβαστες. Ωστόσο, υπήρχε και ένα τρίτο κάτι στη Θ. που έτεινε να συνενώσει τις αντιθέσεις σ’ένα ενιαίο και αδιάσπαστο σύνολο. Αυτό το τρίτο κάτι είχε αρχίσει να προκαλεί την κατάσταση του γάμου μέσα της. 

Αλλά ο εσωτερικός γάμος απαιτούσε να εκφρασθεί και εξωτερικά. Ωστόσο, τότε μόνο θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί αν η Θ. συναντούσε έναν άντρα με φύση συγγενική με τη δική της. Μια ένωση μ’έναν τέτοιον άντρα θα δικαίωνε όλες τις πλευρές και των δυο τους. Αλλά, ως εκείνη τη στιγμή, η Θ. είχε συναντήσει βασικά τύπους που ικανοποιούσαν τη θηλυκιά πλευρά της. Τα άτομα του άλλου φύλου που είχαν τις ίδιες πνευματικές ροπές με τις δικές της, δεν άγγιζαν καθόλου τη γυναικεία φύση της. Λες και δεν υπήρχε πόλωση. Αλλά όσοι την είχαν συγκινήσει ερωτικά, δεν συμμερίζονταν τις πνευματικές της τάσεις. Ίσως να τη θαύμαζαν γι αυτές, να την έβλεπαν σαν ξεχωριστό ή ανώτερο πλάσμα, αλλά έμεναν έξω απ’την πνευματική περιοχή της και η Θ. ένιωθε ασυντρόφευτη σ’αυτόν τον τομέα, «άγαμη», αδιασταύρωτη. Αυτή η κατάσταση κατέστρεφε το αίτημα του «τέλειου γάμου» που της επέβαλε το βαθύτερο είναι της.

Ο Ζ. και όσοι άνδρες άγγιζαν τη θηλυκιά πλευρά του συναισθήματος και της αίσθησης, αντιπροσώπευαν τη γη, την ύλη, τον κόσμο της αμεσότητας και της χρονικότητας. Οι πνευματικοί – διανοητικοί φίλοι της, αλλά και οι δικές της πνευματικές – διανοητικές τάσεις, αντιπροσώπευαν τον ουρανό, το πνεύμα, το άχρονο και αιώνιο, μια μεταφυσική διάσταση. Με άλλα λόγια, η αντρική φύση της ήταν συνώνυμη με το πνεύμα και η θηλυκιά με την ύλη ή τη φύση. Το γεγονός ότι οι δυο αυτές τάσεις έβρισκαν διέξοδο, στον έξω κόσμο, ξεχωριστά η κάθε μια, οι πνευματικές στους πνευματικούς της φίλους, οι υλικές, στους ερωτικούς δεσμούς της, προκαλούσε έναν τεχνητό διχασμό. Πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού η κυρίαρχη εσωτερική τάση και των δυο πλευρών της ήταν η ένωσή τους, όχι μόνο μέσα στην ίδια, αλλά και μ’ένα πρόσωπο του άλλου φύλου, που να συνένωνε και τις δυο αυτές πλευρές, όπως και η Θ;»

Ιερος γαμος 1

sofiaantzaka

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ