Η Αιτιολογία του Εγκλήματος του Βιασμού – Β’ Μέρος

Αρθρογράφος: Λυδία Μυλωνάκη

0605

Η Σωματική Σεξουαλική Διέγερση

Σύμφωνα με εκτενείς έρευνες, η σωματική σεξουαλική διέγερση είναι ένας από τους βασικότερους παράγοντες επεξήγησης του βιασμού. Όπως αναδεικνύει η βιβλιογραφία, η σεξουαλική επιθετικότητα κινητοποιείται κυρίως και συχνότερα από τη σεξουαλική διέγερση.

Παρά αυτό το γεγονός, το χαρακτηριστικό ενός άνδρα να έχει υψηλά επίπεδα σεξουαλικής διέγερσης δεν αποτελεί πάντα στοιχείο των σεξουαλικά επιθετικών ανδρών. Άλλωστε, η σεξουαλική διέγερση μεταξύ ενηλίκων δεν αποτελεί μορφή αποκλίνουσας συμπεριφοράς. Παρόλα αυτά είναι δυνατό να γίνει αποκλίνουσα όταν δεν εκφράζεται με τον κατάλληλο τρόπο. Είναι λοιπόν απολύτως απαραίτητο να κατανοήσουμε πως η σεξουαλική διέγερση από μόνη της δεν είναι απαραίτητο πως θα παράγει σεξουαλική βία σε κάθε ξεχωριστή περίπτωση ατόμου. Επιπλέον, πρέπει να είναι ξεκάθαρο πως με τον όρο σωματική σεξουαλική διέγερση, ως αίτια του βιασμού, δεν εννοείται μόνο η διέγερση από ακατάλληλα ερεθίσματα αλλά και η διέγερση από σεξουαλικώς αποκλίνουσες ορμές και φαντασιώσεις.

Η σωματική σεξουαλική διέγερση αναφέρεται σε μια πληθώρα ερευνών που επικεντρώνονται σε εγκληματίες σεξουαλικών εγκλημάτων και ειδικότερα άτομα που έχουν καταδικαστεί ως βιαστές. Ένας από τους πιο προφανείς αλλά και αποτελεσματικούς τρόπους για τους ερευνητές να κατανοήσουν αλλά και να αξιολογήσουν τις προτιμήσεις των δραστών είναι με βάση την ανταπόκριση του πέους τους όσο είναι εκτεθειμένο σε αποκλίνοντα είτε μη αποκλίνοντα σεξουαλικά ερεθίσματα.Πολλοί είναι οι μελετητές που έχουν χρησιμοποιήσει την εν λόγω μέθοδο προκειμένου να κατανοήσουν το πώς μπορεί η σεξουαλική διέγερση να συσχετιστεί με τη διάπραξη του εγκλήματος του βιασμού. Όταν τέτοια πειράματα αναδεικνύουν άτομα που διεγείρονται από τη σεξουαλική επιθετικότητα είτε από το ερέθισμα του βιασμού, αυτά τα άτομα θεωρούνται ως δυνητικοί βιαστές.

Επιπλέον, ένας μεγάλος αριθμός ερευνών έχει αποδείξει πως οι δράστες του βιασμού τείνουν να βιώνουν πιο έντονη σεξουαλική διέγερση όταν στο ερέθισμα που εκτίθενται συμπεριλαμβάνεται το αίσθημα του εξαναγκασμού του θύματος σε σεξουαλική πράξη. Παρόλα αυτά, δεν είναι δυνατό να είμαστε απόλυτοι καθώς έχουν υπάρξει άτομα που παρότι διεγείρονται σεξουαλικά από εικόνες σεξουαλικού εξαναγκασμού είτε άλλες αποκλίνουσες σεξουαλικές συμπεριφορές, δεν έχουν αδικήσει ποτέ.

Η βιβλιογραφία που υποστηρίζει πως η σεξουαλική διέγερση είναι δυνατό να επεξηγήσει το βιασμό, αναφέρει επίσης πως οι αποκλίνουσες σεξουαλικές φαντασιώσεις μπορούν να παίξουν πολύ βασικό ρόλο στη διάπραξη ενός σεξουαλικού εγκλήματος. Η υπόθεση πως η φαντασίωση είναι δυνατό να διευκολύνει τη πράξη, οδηγεί ορισμένους ειδικούς στο συμπέρασμα πως μια σειρά από σεξουαλικά αποκλίνουσες φαντασιώσεις είναι δυνατό να παίξουν καίριο ρόλο στη πραγματοποίηση ενός σεξουαλικού εγκλήματος.Για παράδειγμα, έρευνα σε συγκεκριμένο δείγμα σεξουαλικών εγκληματιών ανέδειξε πως ο ρόλος των φαντασιώσεων στη σεξουαλική τους διέγερση υπήρξε άκρως σημαντικός.

Στο συγκεκριμένο παράδειγμα ανθρώπων, οι φαντασιώσεις ήταν παρούσες με διάφορα περιεχόμενα, καθ’ όλη τη διάρκεια της διάπραξής του εγκλήματος.Τέλος, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι σεξουαλικές φαντασιώσεις έχουν θεωρηθεί καθ’ αυτή η αιτία της τέλεσης ενός βιασμού, καθώς οι δράστες επηρεασμένοι από την φαντασίωση επιθυμούν να δημιουργήσουν την αναπαράσταση της στην πραγματικότητα.

Εν κατακλείδι, είναι φανερό πως η σεξουαλική διέγερση αποτελεί κομμάτι της αιτιολογίας της πράξης του βιασμού καθώς μια πληθώρα πειραμάτων αναδεικνύουν τη συσχέτιση της με το εν λόγω έγκλημα. Όπως σε κάθε περίπτωση, έτσι και εδώ, πολλές φορές τα αποτελέσματα είναι ασαφή και αντιφατικά, γεγονός που αποδεικνύει την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα. Στη συνέχεια, η αιτιολόγηση του βιασμού μέσω του παράγοντα της γνωστικής αξιολόγησης.

Βιβλιογραφία

• Badcock, R. (1997). Developmental and clinical issues in relation to offending in the Individual. In J. L. Jackson & D. A. Bekerian (Eds.), Offender profiling: Theory, research and practice (pp. 9-42). Chichester: John Wiley & Sons.
• Baxter, D. J., Barbaree, H. E., & Marshall, W. L. (1986). Sexual responses to consenting Forced sex in a large sample of rapists and nonrapists. Behaviour Research and Therapy, 24, 513-520.
• Gee, D.G., Ward, T., Belofastov, A., & Beech, A. R. (2006). The structural properties of sexual fantasies for sexual offenders: A preliminary model. Journal of Sexual Aggression, 12, 213-226.
• Gee, D.G., Ward, T., & Eccleston, L. (2003). The function of sexual fantasies for sexual offenders: A preliminary model. Behavior Change, 20, 44-60.
• Hall, G. C. N., & Hirschman, R. (1991). Toward a theory of sexual aggression: A Quadripartite Model. Journal of Consulting and Clinical Psychology, Vol.59, No. 5, 662-669.
• Murphy, W. D., Haynes, M. R., Coleman, E. M., & Flanagan, B. (1985). Sexual responding of ‘nonrapists’ to aggressive sexual themes; Normative data. Journal of Psychopathology and Behavioral Assessment, 7, 37-47.
• Simons, D.A., Wurtele, S. K., & Durham, R. L. (2008). Developmental experiences of Child sexual abusers and rapists. Child Abuse & Neglect, 32, 549-560.
• Wilson, D., & Jones, T. (2008). ‘In my own world’: A case study of a pedophile’s thinking and doing and his use of the internet. The Howard Journal of Criminal Justice, 47, 107–120.

Συγγραφή άρθρου:

Λυδία Μυλωνάκη
Ψυχολόγος - Δικαστική Ψυχολογία
Επιστημονικός συνεργάτης του E-Psychology

Η Αιτιολογία του Εγκλήματος του Βιασμού – Α’ Μέρος

Η Αιτιολογία του Εγκλήματος του Βιασμού – Γ’ Μέρος

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ