Οι τάφοι των οικείων μας, ό,τι μας έμεινε από αυτούς;

Η ζωή είναι ένας κύκλος που κάποια στιγμή θα κλείσει. Μέσα σ’ αυτόν τον κύκλο υπάρχουν κι άλλοι κύκλοι. Είναι οι ζωές των ανθρώπων που αγαπάμε και μας αγαπούν. Τον κύκλο μας πάντα θα τον θέλουμε γεμάτο. Χωρίς κενά. Όλοι οι κύκλοι βέβαια δεν ξεκινάνε μα ούτε και κλείνουν ταυτόχρονα. Οι κύκλοι μπορεί να είναι μεγάλοι ή μικροί. Δίνουν χαρά στο ξεκίνημά τους και απέραντη θλίψη στο κλείσιμό τους. Κάποιες φορές μας αιφνιδιάζουν. Μερικοί κύκλοι ίσως να μπορείς να προβλέψεις πότε θα ξεκινήσουν μα ποτέ δε θα γνωρίζεις πότε θα κλείσουν. Είναι απρόβλεπτοι και κάποιες φορές γίνονται ύπουλοι. Παίρνεις έναν κύκλο και τον βάζεις μέσα στο δικό σου. Ξαφνικά, χωρίς καμία προειδοποίηση, ο κύκλος μπαίνει σ’ ένα κουτάκι και κρύβεται δίπλα στους άλλους κύκλους που έχουν κλείσει. Τη θέση του την παίρνει το κενό.

Η συνέχεια είναι δύσκολη. Καλείσαι ξαφνικά να αποδεχτείς ένα κενό μέσα στον κύκλο σου που ούτε θες μα ούτε και ξέρεις πώς να το γεμίσεις. Μπορεί όλοι οι κύκλοι να μην κλείνουν ταυτόχρονα, μα όταν ένας κλείσει, οι άλλοι για κάποιο διάστημα είναι σαν να σταματάνε να κινούνται. Στην πραγματικότητα τα πάντα συνεχίζονται κανονικά. Κανένας κύκλος δε σταματάει να κινείται. Ίσως η κίνηση είναι πιο βαριά, ίσως της λείπει ο ρυθμός και η ενέργεια, μα δε σταματάει.

Βρίσκεσαι λοιπόν μ’ ένα μη επιθυμητό κενό στον κύκλο σου και ταυτόχρονα με μια επιθυμία ο κύκλος που έκλεισε και μπήκε στο κουτί να μπορούσε να επιστρέψει στη θέση του. Δυστυχώς όμως, αυτό είναι κάτι που όσο και να το θες, το σύμπαν δε θα συνωμοτήσει για να το πετύχεις. Δε σε αγνοεί, απλώς θέλει να σου δείξει πως όταν ένας κύκλος κλείνει και μπαίνει στο κουτί, δεν μπορεί να ξανανοίξει.


Κάποιοι με τον τρόπο τους, ίσως σε πιέσουν να πηγαίνεις εκεί που είναι το κουτί ακόμα κι αν εσύ δε νιώθεις καλά με αυτό. Μερικοί κύκλοι, αν δεν το κάνεις θα θεωρήσουν πως ξέχασες γρήγορα τον αγαπημένο σου κύκλο. Άλλοι που δεν είχαν καν τον κύκλο αυτό μέσα στο δικό τους, θα αρχίσουν τις επισκέψεις στο κουτί. Αυτοί συνήθως είναι σαν τα κουτιά. Δεν καταλαβαίνουν.

Μένεις λοιπόν με ένα κουτί. Κρύο, απρόσωπο και θλιβερό. Αυτό το κουτί όμως, ίσως νιώθεις πως είναι η κοντινότερη πραγματική απόσταση ανάμεσα σε σένα και τον αγαπημένο σου κύκλο. Έτσι οι μέρες περνάνε και εσύ επιδιώκεις να βρίσκεσαι εκεί. Δίπλα σε ένα κουτί, σφραγισμένο καλά. Το φροντίζεις, το καθαρίζεις, του μιλάς, το γεμίζεις δάκρυα κι όταν ο καιρός περάσει ίσως του χαρίσεις και μερικά χαμόγελα χαρμολύπης. Γιατί, όσος καιρός κι αν περάσει, πάντα θα σκέφτεσαι πως θα ήθελες να μοιραστείς τη χαρά σου με τον κύκλο κι όχι μ’ ένα κουτί. Τα κουτιά άλλωστε δεν καταλαβαίνουν. Ούτε ο κύκλος πια καταλαβαίνει. Εσύ από την άλλη νιώθεις και θυμάσαι ^.μα πολλές φορές δεν καταλαβαίνεις ούτε εσύ.

Αυτό που θα έπρεπε να καταλάβεις είναι πως από τον κύκλο, αυτό που μένει δεν είναι ούτε το κουτί, ούτε το κενό. Είναι αναμνήσεις. Στιγμές σημαντικές που δε χωράνε σε κανένα κουτί. Για να βρεθείς κοντά στον κύκλο σου δεν έχεις ανάγκη το κουτί. Το κενό έμεινε στο χώρο, όχι μέσα σου. Κανένας δεν μπορεί να διώξει τον κύκλο από μέσα σου. Εκεί χωράνε όλοι. Αν γυρίσεις το βλέμμα σου προς τα πίσω μπορείς να δεις όλους τους κύκλους που έκλεισαν, δίπλα σου. Χαρούμενους, θλιμμένους, θυμωμένους, χαμογελαστούς, αληθινούς. Από ‘κει θα φύγουν μόνο όταν κλείσει κι ο δικός σου κύκλος.

Όλοι οι κύκλοι κάποτε θα κλείσουν. Το σημαντικό είναι να προσέχεις ποιους βάζεις μέσα στον κύκλο σου κι αυτούς που επέλεξες να μπουν, να τους αγαπάς. Να θυμάσαι να τους το λες και να τους το δείχνεις. Να τους χαμογελάς. Να μοιράζεσαι στιγμές. Πριν κλείσει ο κύκλος. Γιατί τα κουτιά, δεν καταλαβαίνουν…
«Ο αληθινός τάφος των νεκρών είναι οι καρδιές των ζωντανών…»

 mindthetrap

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ