Η Ειμαρμένη, ως μεταφυσική Ανάγκη.
Θεωρείται η κυρίαρχος των Μοιρών, είναι το πεπρωμένο, το αναπόφευκτο, που πολύ συχνά ταυτίζεται με την Ανάγκη σε έναν Κόσμο, όπου συνυπάρχει ο θεός κι ο άνθρωπος και τον οποίο διέπει η αυστηρή νομοτέλεια.
Η Ειμαρμένη μορφοποιεί τη θέληση της Μοίρας, τον «Λόγο του Κόσμου».
" Ειμαρμένη εστίν ο του Κόσμου Λόγος", διακηρύσσουν οι Στωικοί, όπως διασώζει ο Στοβαίος.
Οι Στωικοί, φιλόσοφοι των Ελληνιστικών και Ρωμαϊκών χρόνων (300 π.Χ. -250 μ.Χ.), πιστεύουν πολύ στην "εξουσία" της Ειμαρμένης.
Την αντιλαμβάνονται ως φυσική και ηθική δύναμη, που ταυτίζεται σχεδόν με το Θεό, αλλά και κυρίως με τη Δικαιοσύνη και την Πρόνοια, ως αμείλικτη εξέλιξη των φυσικών τάσεων του Παντός
Την επικράτηση της αναγκαιότητος και της Ειμαρμένης σε όλον τον Κόσμο, δέχονται και οι ατομικοί προσωκρατικοί φιλόσοφοι Λεύκιππος και Δημόκριτος, σύμφωνα με τον Διογένη τον Λαέρτιο.
Ο Αναξαγόρας, στην αντίθετη όχθη, αποκαλεί «κενή λέξη» την Ειμαρμένη και υποστηρίζει ότι τίποτε δεν γίνεται συμφώνως προς αυτήν.
Η περί Ειμαρμένης αντίληψη των Στωικών περιγράφεται λακωνικά από μία φράση του Κικέρωνα, την οποία διέσωσε ο Σενέκας:
«Εκείνον που θέλει, οι Μοίρες τον οδηγούν, εκείνον που δεν θέλει, τον σύρουν»
Η Ειμαρμένη σε μια άλλη προσέγγιση δημιουργεί γεγονότα όχι όμως ανθρώπινες ποιότητες. Αυτές είναι είναι αποτέλεσμα αποκλειστικώς της ανθρώπινης ελεύθερης βούλησης.
Οι Πυθαγόρειοι τοποθετούν τον ανθρώπινο βίο ανάμεσα σε δύο πόλους:
1.την εξαναγκαστική Ανάγκη και
2. την ελευθεροβουλητική Δύναμη.
Η Ειμαρμένη, απαντάται και στον Ηράκλειτο, κατά τον οποίο τα πάντα γίνονται «καθ' ειμαρμένην», υπό την έννοια όμως του «κατ' αναλογίαν».
Για να συνοψίσουμε, οι Στωικοί την Ειμαρμένη τη θεωρούν ως μία ταυτοχρόνως φυσική και θεϊκή οργανωτική δύναμη του Κόσμου, που αποτελεί τον Λόγο και την νομοτέλεια του Παντός.
Είναι μια δύναμη, που διατηρεί και διατηρείται κυβερνώντας και περιλαμβάνοντας τα ενάντια, ταυτόσημη με την Μοίρα, την Πρόνοια, την Φύση, το Σύμπαν, και εν τέλει με τον ίδιο τον θεό Δία.
Η ίδια η ύπαρξή μας γεννά αγωνία για τον προορισμό και το μέλλον της και αυτή η κατάσταση δημιουργεί και τις υπαρξιακές θεωρίες των φιλοσόφων ανά τους αιώνες.
Η "Ειμαρμένη " σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη μοίρα", καθώς προκύπτει από το αρχαίο ρήμα μείρομαι, που σημαίνει λαμβάνω σε διαμοιρασμό το μερίδιό μου.
Είναι η προσωποποίηση της μεγαλύτερης δύναμης στη Φύση και καθορίζει τις ενέργειες των ανθρώπων.
Είναι η προσωποποίηση της μεγαλύτερης δύναμης στη Φύση και καθορίζει τις ενέργειες των ανθρώπων.
Θεωρείται η κυρίαρχος των Μοιρών, είναι το πεπρωμένο, το αναπόφευκτο, που πολύ συχνά ταυτίζεται με την Ανάγκη σε έναν Κόσμο, όπου συνυπάρχει ο θεός κι ο άνθρωπος και τον οποίο διέπει η αυστηρή νομοτέλεια.
Η Ειμαρμένη μορφοποιεί τη θέληση της Μοίρας, τον «Λόγο του Κόσμου».
" Ειμαρμένη εστίν ο του Κόσμου Λόγος", διακηρύσσουν οι Στωικοί, όπως διασώζει ο Στοβαίος.
Οι Στωικοί, φιλόσοφοι των Ελληνιστικών και Ρωμαϊκών χρόνων (300 π.Χ. -250 μ.Χ.), πιστεύουν πολύ στην "εξουσία" της Ειμαρμένης.
Την αντιλαμβάνονται ως φυσική και ηθική δύναμη, που ταυτίζεται σχεδόν με το Θεό, αλλά και κυρίως με τη Δικαιοσύνη και την Πρόνοια, ως αμείλικτη εξέλιξη των φυσικών τάσεων του Παντός
Την επικράτηση της αναγκαιότητος και της Ειμαρμένης σε όλον τον Κόσμο, δέχονται και οι ατομικοί προσωκρατικοί φιλόσοφοι Λεύκιππος και Δημόκριτος, σύμφωνα με τον Διογένη τον Λαέρτιο.
Ο Αναξαγόρας, στην αντίθετη όχθη, αποκαλεί «κενή λέξη» την Ειμαρμένη και υποστηρίζει ότι τίποτε δεν γίνεται συμφώνως προς αυτήν.
Η περί Ειμαρμένης αντίληψη των Στωικών περιγράφεται λακωνικά από μία φράση του Κικέρωνα, την οποία διέσωσε ο Σενέκας:
«Εκείνον που θέλει, οι Μοίρες τον οδηγούν, εκείνον που δεν θέλει, τον σύρουν»
Η Ειμαρμένη σε μια άλλη προσέγγιση δημιουργεί γεγονότα όχι όμως ανθρώπινες ποιότητες. Αυτές είναι είναι αποτέλεσμα αποκλειστικώς της ανθρώπινης ελεύθερης βούλησης.
Οι Πυθαγόρειοι τοποθετούν τον ανθρώπινο βίο ανάμεσα σε δύο πόλους:
1.την εξαναγκαστική Ανάγκη και
2. την ελευθεροβουλητική Δύναμη.
Η Ειμαρμένη, απαντάται και στον Ηράκλειτο, κατά τον οποίο τα πάντα γίνονται «καθ' ειμαρμένην», υπό την έννοια όμως του «κατ' αναλογίαν».
Για να συνοψίσουμε, οι Στωικοί την Ειμαρμένη τη θεωρούν ως μία ταυτοχρόνως φυσική και θεϊκή οργανωτική δύναμη του Κόσμου, που αποτελεί τον Λόγο και την νομοτέλεια του Παντός.
Είναι μια δύναμη, που διατηρεί και διατηρείται κυβερνώντας και περιλαμβάνοντας τα ενάντια, ταυτόσημη με την Μοίρα, την Πρόνοια, την Φύση, το Σύμπαν, και εν τέλει με τον ίδιο τον θεό Δία.
Η ζωή του ανθρώπου, φίλοι μου, η ελευθερία της βούλησης και η δι’ αυτής διαμόρφωση των πραγμάτων εξακολουθεί να είναι στο κέντρο κάθε φιλοσοφικής αναζήτησης και θεώρησης.
Η ίδια η ύπαρξή μας γεννά αγωνία για τον προορισμό και το μέλλον της και αυτή η κατάσταση δημιουργεί και τις υπαρξιακές θεωρίες των φιλοσόφων ανά τους αιώνες.
The Mythologists
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.