ΕΔΙΖΗΣΑΜΗΝ ΕΜΕΩΥΤΟΝ (ζήτησα τον χαμένο εαυτό).

(Ζήτησα τον χαμένο εαυτό μου)

                                                        (Ηράκλειτος)

Προκειμένου να μπούμε στο νόημα της φράσης του Ηρακλείτου,
"Εδιζησάμην Εμεωυτόν", θα αναζητήσουμε πρώτα την πηγή των λέξεων:  

«εδιζησάμην» και «εμεωυτός». 

Το «Εδιζησάμην» είναι πρώτο πρόσωπο  ενικού στον  αόριστο του ρήματος δίζημαι στην ιωνική διάλεκτο.
Στην αττική διάλεκτο το αντίστοιχο ρήμα είναι: ζητέω ζητώ.

Το «Εμεωυτόν» εμεωυτός είναι  αυτοπαθής αντωνυμία στην ιωνική διάλεκτο. 
Η αντίστοιχη λέξη  στην αττική διάλεκτο, είναι:εμαυτός .

Δηλαδή η πλήρης μετάφραση της φράσης του Ηρακλείτου είναι: 

Ζήτησα να μάθω  για τον αυτό μου, ρώτησα τον εαυτό μου.
Μπήκα μέσα μου ψάχνοντας την αλήθεια για τον εαυτό.

Μια προφανής εκδοχή και η πλέον επικρατούσα είναι εκείνη που προσομοιάζει με το πολύ συζητημένο «γνώθι σ’ αυτόν».

Μοιάζει σαν να αποκαλύπτει την πραγματική προτροπή του Ηρακλείτου, για το ξύπνημα των ανθρώπων.

Θεωρώ λοιπόν ότι, η ρήση αυτή είναι μια ασκητική που οδηγεί στην συνειδητοποίηση της αξίας  της δύναμης του Τώρα.

Θα προσπαθήσω ακολούθως να περιγράψω το είδος αυτό της Ασκητικής:

«Εισέδυσα λέει μέσα μου».
 Ζήτησα να μάθω ποιος είμαι.
 Η Ασκητικη που προτείνεται έχει καθιερωθεί σε έναν κύκλο εσωτερικής διδασκαλίας και περιλαμβάνει τα ακόλουθα βήματα:

Θα πρέπει να αποκτήσουμε πρώτα  συνείδηση του σώματός μας.   

Να νοιώσουμε δηλαδή την θέση του σώματος στον χώρο, κατά τον παρόντα χρόνο. 

Πολλές φορές νοιώθουμε να έχουμε χάσει τον εαυτό μας, δεν ξέρουμε που βρισκόμαστε, έχουμε χάσει τελείως το στίγμα μας, σαν το πλοίο που έχει χάσει τον προσανατολισμό του.
Τι πρέπει να κάνουμε τότε, για να βγούμε απ' αυτό  το αδιέξοδο?


Αν εκείνη την στιγμή κάτσουμε ακίνητοι και αναζητήσουμε την θέση του σώματός μας.
Δηλαδή να θυμηθούμε, που βρίσκεται στον χώρο την συγκεκριμένη στιγμή.
Θα διαπιστώσουμε ταυτόχρονα με την αίσθηση της εύρεσης του σώματος, να επέρχεται μια ηρεμία και μια γαλήνη πρωτόγνωρη.


Σ' αυτό το σημείο κρίνεται σκόπιμο να δώσουμε τον ορισμό της ύπαρξης.

ΎΠΑΡΞΗ λοιπόν είναι η σχέση του σώματος με το ΕΊΝΑΙ.

Συνεπώς η γαλήνη που νοιώθουμε όταν έχουμε αποκαταστήσει επαφή με το σώμα, οφείλεται στο γεγονός ότι έχουμε αποκαταστήσει ξανά επαφή με την ΎΠΑΡΞΗ που σχετίζεται άμεσα με το σώμα.

Διευκρινίζω ότι με τον όρο Ύπαρξη εδώ εννοούμε την ατομική ύπαρξη και όχι την συλλογική.

Η συλλογική Ύπαρξη σχετίζεται με τον κόσμο ολόκληρο, με την όλη εκδήλωση.
Η δε ατομική ύπαρξη εμπεριέχεται στην συλλογική.

Έτσι θεωρείται ολοκληρωμένη η διαδικασία της επίγνωσης του σώματος  και τα αποτελέσματα θα είναι άμεσα. 
Καθόσον στη  συνέχεια οι κινήσεις μας γίνονται συγκεκριμένες και οι άμεσα αναγκαίες. 

Ζήτησα τον εαυτό μου και μου απάντησε το σώμα μου.

Συνήθως η οντότητα μας με όχημα τον νου ταξιδεύει εδώ και κει, στριμώχνεται σε δαιδαλώδεις διαδρόμους και αίθουσες αναμονής, πέφτει σε ατέλειωτες περιπέτειες.

Η οντότητα παρασύρεται από συναισθήματα που συνοδεύουν τις σκέψεις.

Οι (σκέψεις) είναι αυτές που μας οδηγούν και ελέγχουν τις πράξεις μας τον περισσότερο χρόνο της ζωής μας. 

Τώρα ας δούμε τι σημαίνει να έχεις την αίσθηση του σώματος, δηλαδή να έχεις την βεβαιότητα ότι: 

Το σώμα μου είναι ΕΔΏ και ΤΏΡΑ. 

Μετά την απόκτηση του στίγματος του σώματος, 
την επίγνωση ύπαρξής του, 
μια δυναμική, που πηγάζει από όλο το σώμα γίνεται διάχυτη αίσθηση.

Θα επέλθει τότε η πολυπόθητη  επίγνωση των αληθινών καταστάσεων,   σύμφυτος με την αίσθηση ύπαρξης.

Η κρίση των γεγονότων και οι ακόλουθες αποφάσεις θα είναι φυσικές και αυτόματες

Η μεγάλη επιτυχία της συνειδητοποίησης του σώματος είναι ο έλεγχος του νου.

Η φράση "εδηζησάμην εμεωητόν", είναι μεστή από συμπυκνωμένη σοφία.
Μια τέτοια φράση είναι δυνατόν να  αλλάξει ριζικά  την ζωή μας ολάκερη.    

Με μια φράση μας υποδεικνύει την διδασκαλία μιας μεγάλης ενότητας.
Μας δείχνει ολόκληρη την θεμελιώδη ασκητική.

Η απαρχή μιας νέας ζωής, γεμάτης καθαρότητα. 

Μιας ζωής απόλυτα εσωτερικής και ευτυχισμένης.

Μιας ζωής  που έχει κερδίσει την αιωνιότητα.

Αισθάνομαι ιερό δέος, όσο μπορώ να κατανοώ και να ερμηνεύω τα λόγια του μεγάλου αυτού σοφού.

Ο Δημήτρης Λιαντίνης, πριν φύγει για το τελευταίο του ταξίδι, μίλησε για τον μεγάλο Έλληνα σοφό.

Ο φιλόσοφος Όσσο στο βιβλίο του "Κριμένη Αρμονία"γράφει χαρακτηριστικά στην αρχή:

Ο Ηράκλειτος είναι πραγματικά υπέροχος.
Αν είχε γεννηθεί στην Ινδία, στην Ανατολή, θα είχε γίνει γνωστός ως Βούδας 

Η συμπυκνωμένη  σοφία φαίνεται σε όλες τις εκφράσεις του Ηράκλειτου.
Σαν αυτή που αναφέρεται στο μαντείο των Δελφών:

Ο  ἄναξ, οὗ τὸ μαντεῖόν ἐστι τὸ ἐν Δελφοῖς, οὔτε λέγει οὔτε κρύπτει ἀλλὰ σημαίνει.

Ο βασιλεύς του οποίου το μαντείο είναι στους Δελφούς, ούτε λέγει και ούτε κρύβει, αλλά δείχνει τα σημάδια για να βρεις τον  δρόμο.


Θα λέγαμε σήμερα την απλή φράση: 

Η φύση είναι ο μεγάλος διδάσκαλος, μάθετε να διαβάζετε το πάντα ανοιχτό βιβλίο της Φύσης

   

Τέλος μια πλέον ενδελεχής παρουσίαση της προσωπικότητας του Ηράκλειτου, δίνεται στο ανωτέρω βίντεο.
 Οι δυο αστροφυσικοί καθηγητές Μάνος Δανέζης και Στράτος Θεοδοσίου, αναπτύσσουν με εύγλωττο τρόπο το θέμα

Απολλώνιος 

nirav37

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ