Η "ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ" ΚΑΙ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ

Η Καρλομαγνική και Καισαροπαπική φεουδαρχική Δύση και η συνέχεια της, ο Αγγλικανισμός και ο "διαφωτισμένος" Καπιταλισμός, δημιούργησαν μια σειρά στερεότυπα, με τα οποία έκαψαν τα μυαλά των ανθρώπων, ώστε να παραμένουν οι πολλοί, διαιρεμένοι και υποτακτικοί και οι λίγοι, ενωμένοι Επικυρίαρχοι.

Για παράδειγμα, δεν μπορούν κάποιοι να κατανοήσουν ότι "τα άκρα" έχουν ίδια μήτρα και οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα, ανεξάρτητα από το φαντασιακό, που έχει φυτευτεί στα μυαλά. "Επαναστατικό" θεωρούν οι αναρχικοί το άνοιγμα των συνόρων, αλλά και το ίδιο επιθυμούν οι "νεοφιλελεύθεροι" υπηρέτες της Παγκόσμιας Κυριαρχίας. Οι πρώτοι ονειρεύονται ένα "ειρηνικό και ανθρωπιστικό" μέλλον, χωρίς σύνορα, και οι δεύτεροι το υλοποιούν, τώρα, με την ίδια "ειρηνική" και "ανθρωπιστική" αιτιολογία. Ο "ανθρωπισμός" της Δύσης, και στις δύο αυτές "ακραίες" πολιτικές στάσεις, στηρίζεται στην υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων και της ατομικής ελευθερίας -στον ατομικισμό, σε δύο από τις πολλές εκδοχές του. Από τη φιλολογία των "δικαιωμάτων", απουσιάζει το βασικό "πολιτικό δικαίωμα", ο λαός να αυτοκυβερνάται. Στην "καλύτερη" περίπτωση, το άτομο θα συναθροισθεί με ομοίους του, για να αποτελέσει χωριστή και διαφορετική κοινότητα "καθαρών" και ως ότου "διαφωτιστεί" το υπόλοιπο πλήθος είναι οι μόνοι κάτοχοι της σοφίας και λογικής. Αυτά με τους "αναρχικούς", γιατί οι "νεοφιλελεύθεροι" έχουν συναθροισθεί σε εξουσιαστική ολιγαρχική οντότητα.

Στην αντίπερα όχθη, υπάρχει το πανανθρώπινο όραμα ελεύθερων και αυτοκυβερνώμενων λαών, ευρισκόμενων σε κατάσταση Εκκλησίας, Αριστοτελικής Φιλίας και Χριστιανικής Αγάπης. 

Όλοι αυτοί οι αφελείς ή υποκριτές ιδεολόγοι, όντας κάτοχοι του "ορθολογισμού" και, σε αντίθεση με την αμαθή πλέμπα, είναι και άθεοι, απαιτώντας χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους, μη γνωρίζοντας τι πάει να πει Κράτος, Εκκλησία και Δημοκρατία.

Θέμα αθεΐας και "χωρισμού κράτους - εκκλησίας" δεν υπήρχε στην Ελλάδα, ως τα μέσα του 19ου αιώνα. Εισήχθη, από τους επηρεασμένους από τη Γαλλική Επανάσταση Έλληνες "διαφωτιστές", με μικρή απήχηση στο πλήθος, Άρχισε να παίρνει διαστάσεις στο δεύτερο μισό του αιώνα, με την πιθηκίζουσα υιοθέτηση ιδεολογιών, ένθεν και ένθεν. Μπορεί να υπήρχαν επικρίσεις για τη στάση ιεραρχών και παπάδων, αλλά η ιστορία δεν δίνει περιστατικά αθεΐας, για τον απλό λόγο ότι η Εκκλησία ήταν μέρος της πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης των ανθρώπων, για να μην πω το Κέντρο της. Αυτά ήταν προβλήματα της Δύσης, εξ αιτίας της στάσης της "Εκκλησίας" των. Σήμερα, μπορούμε, με άνεση, να πούμε, ότι η καθεστωτική στάση της Βαυαρογενούς Ιεραρχίας -που μόνο Εκκλησία δεν είναι- τροφοδοτεί και συντηρεί την σύγχρονη αθεΐα.

            H σχέση της Εκκλησίας με τις κοινωνικές και εθνικές διεκδικήσεις, ήταν ιδιαίτερα στενή, ως το 19^ο αιώνα, και η ιστορία των Επτανησίων, που είχαν για Κυρίαρχους τους Δυτικούς, μιλά από μόνη της. Οι περισσότερες εξεγέρσεις γίνονταν, ανήμερα ή με αφορμή θρησκευτικές εορτές και είναι κάτι που το έχουμε αναλύσει και περιγράψει, σε άλλα κείμενα μας.

Σήμερα, θα ασχοληθούμε, λόγω της εορτής της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού, με ένα από αυτά τα περιστατικά.

Σαν σήμερα, στις 14 του Σεπτέμβρη του 1848, στα χωριά απέναντι από το Αργοστόλι, αλλά και στο Ληξούρι, έγινε η "Επανάσταση του Σταυρού". Σκοπός της εξέγερσης τῶν αγροτών ήταν να χτυπηθούν οι ευγενείς-τοκογλύφοι, οι ὁποίοι είχαν αρπάξει τα κτήματα των μικροϊδιοκτητών. Τη νύχτα της 13ης προς 14η Σεπτεμβρίου του 1848, διακόσιοι Κεφαλλονίτες αγρότες από τα χωριά Βαλσαμάτα, Τρωϊανάτα και Φραγκάτα, εισέβαλαν στο Αργοστόλι με σκοπό να κάψουν τα χρεωστικά ομόλογα στα δικαστήρια. Το ίδιο έκαναν και οι αγρότες γύρω από το Ληξούρι. Πρωτεργάτες της αγροτικής εξέγερσης ήταν οι Γεώργιος Μεταξάς, Θεόδωρος Μπρόντζας, Μαρίνος Χαριτάτος, ιερέας Παΐσιος Μεταξάς, Νικόλαος Φωκάς ή "Ρεπούμπλικας", Ιωάννης Μεταξάς Ιακωβάτος, Ιωάννης Τυπάλδος Δοτοράτος Καπελέτος, Μένεγος Ξυδιάς και άλλοι. Να προσέξουμε ότι επικεφαλής της αγροτικής εξέγερσης ήταν άνθρωποι αρχοντικών οικογενειών. Σκοπός τους ήταν η διακυβέρνηση του νησιού και η σύλληψη του Άγγλου Αρμοστή Ντ' Έβερτον. Στο Αργοστόλι, η εξέγερση απέτυχε, γιατί προδόθηκε, και υπήρξαν τρεις νεκροί και πολλοί τραυματίες. Στο Ληξούρι, η αστυνομική δύναμη ήταν μικρή και πολλοί αστυνομικοί προσχώρησαν στις επαναστατικές ομάδες. Οι επαναστάτες κατέλαβαν τα κρατητήρια, απελευθέρωσαν φυλακισμένους, αλλά δεν μπόρεσαν να καταλάβουν τα δικαστήρια, για να κάψουν τα χρεόγραφα και τα ομόλογα των αγροτών. Οι μάχες, με μικρότερη ένταση, συνεχίστηκαν στην ύπαιθρο και κατεστάλη η εξέγερση, με την αποστολή στρατού από Κέρκυρα και Ιθάκη. Συνελήφθησαν 58 και καταδικάστηκαν 18, ως πρωτεργάτες. Στους απελευθερωθέντες περιλαμβάνονταν οι Ριζοσπάστες Ηλίας Ζερβός Ιακωβάτος, Γεράσιμος Λιβαδάς, Ιερώνυμος Τυπάλδος Πρετεντέρης, ιερέας Παϊσιος Μεταξάς κ. ά., γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση των ντόπιων αρχόντων, που ζητούσαν ευρύτερη τιμωρία. Οι Άγγλοι επέβαλαν χρηματικά πρόστιμα σ’ όλα τα χωριά.

       Εδώ, βλέπουμε αποδεικτικό υλικό, που βοηθά στην κατάρρευση των βασικών μαρξιστικών και «φιλελεύθερων» δυτικών μύθων. Σύμφωνα με αυτούς, η Φεουδαρχία, χάρις στην «ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων»(Μαρξισμός) ή χάρις στις «δυνάμεις της αγοράς» καταλύθηκε και αντικαταστάθηκε, από την «προοδευτική» και πιο «φιλελεύθερη» Κεφαλαιοκρατία. Η κοινοβουλευτική και «φιλελεύθερη» Βρετανία, όπως και η Γαληνοτάτη Ρεπούμπλικα* της Βενετίας, στέκεται στο πλευρό των Φεουδαρχών Αρχόντων και υπερασπίζεται την εκμετάλλευση των αγροτών, μέσω της υπερχρέωσης.

ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ - ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΟΥΣΑΜΕ, ΠΟΤΕ. Το χρέος ήταν και είναι δημιούργημα της πολιτικής και οικονομικής Ολιγαρχίας.

   Εδώ, βλέπουμε και τη διαφορετική αντίληψη των Ελλήνων, για την «πάλη των τάξεων». Αστοί και πρόσωπα του φεουδαρχικού Αρχοντολογιού στέκονται στο πλευρό των υπερχρεωμένων αγροτών και ηγούνται της Επανάστασης. Αρέσει – δεν αρέσει, η ιστορία μας λέει ότι συνεκτικός κρίκος της ελληνικής κοινωνίας ήταν η κοινωνική αλληλεγγύη και δικαιοσύνη, η κοινή Πίστη και το αίτημα της κοινής ζωής και ελευθερίας των ανθρώπων, τόσο από τον ξένο κατακτητή, όσο και από την ντόπια Ολιγαρχία. Το αίτημα, όπου δεν υπήρχε ως κατάσταση, ήταν η ελεύθερη Κοινότητα, η Εκκλησία Δήμου και Χριστού –η Δημοκρατία.  Η μαρξιστική ταξική διαίρεση αξιοποιείται, σήμερα, με τον καλύτερο τρόπο, από την "νεοφιλελεύθερη" Ολιγαρχία. Δεν αρκούν οι καλές προθέσεις και δεν είναι όλα "επιστήμη", "οικονομία" και "ορθολογισμός" . Οι καλές  σχέσεις των ανθρώπων ήταν το υπέρτερο, πριν παραδοθούμε στις  ψεύτικες ταξικές και ιδεολογικές διαιρέσεις. Στην Ελλάδα, από τα χρόνια του Σόλωνα ως την Δυτική κατοχή της σκέψης μας, η πάλη των τάξεων ήταν ανάμεσα σε αυτούς, που αποφασίζουν και σ' αυτούς, που απαγορεύεται να αποφασίζουν. Ο πλούτος είναι δημιούργημα πολιτικών αποφάσεων.

Κάποιοι δυτικότροποι υπερασπιστές της Γερμανικής κυριαρχίας, ας πάψουν να παριστάνουν τους Έλληνες, τους Χριστιανούς ή τους φιλάνθρωπους, όταν στηρίζουν τη βαρβαρότητα, που προκαλεί την ανθρωπιστική καταστροφή. Είναι, απλώς, προτεστάντες και καισαροπαπικοί θεομπαίχτες, στυλοβάτες μιας απάνθρωπης και ανθελληνικής νεοφεουδαρχίας. Η ψυχή τους δεν σώζεται με ατομικές προσευχές και με αντιμισθία, για μια υποκριτική φιλανθρωπία, μια καλή θέση σε μιαν άλλη ζωή. Η ψυχή της Ορθοδοξίας σώζεται, όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε κατάσταση δημοκρατικής Κοινότητας και Εκκλησίας. 

Μαζί με την Ελλάδα και τους Έλληνες, απειλείται η πανανθρώπινη Πολιτική και Πολιτισμός της.  

Η Επανάσταση του Σταυρού απέτυχε, αλλά ενδυνάμωσε το φρόνημα των Κεφαλλήνων, για να ακολουθήσει, τον επόμενο χρόνο, η εξέγερση της νεολαίας, κατά την περιφορά του Επιταφίου, η εξέγερση της Σκάλας, ανήμερα της εορτής της Παναγίας και του Αγίου Γερασίμου(15 και 16 Αυγούστου) και , τέλος, η εμφάνιση του πρώτου γνήσια ελληνικού πολιτικού κόμματος, αυτού των Ριζοσπαστών. Ως τότε, τα κόμματα ήταν το Ρωσόφιλο, το Αγγλόφιλο και το Γαλλόφιλο, δείχνοντας την απώλεια εθνικής συνείδησης, από την άρχουσα και κοτζαμπάσικη τάξη. Το ίδιο ισχύει και ήμερα, με τους "Μένουμε Ευρώπη", υποτελείς των Γερμανών στην θέση των Άγγλων. Στην Κεφαλονιά, το Ριζοσπαστικό Κόμμα είχε για ηγεσία και οδηγούς τους, πατριωτικά σκεπτόμενους, μορφωμένους αστούς και αρχόντους και η συντριπτική πλειοψηφία των μελών ήταν αγρότες.  

«Κι αν τον παπά κρεμάσανε/ και το ληστή το Βλάχο/ εγώ εις τα τσαρούχια μου/ τους Άγγλους ούλους γράφω».

(Αυτό το δημοτικό τραγούδι αναφέρεται στον Παπά Γρηγόρη Ζαπάντη – Νοδάρο ή Παπά Ληστή και στον Θοδωρή Βλάχο, ηγέτες της εξέγερσης της Σκάλας).

Αυτή είναι η διαφορά Ελλάδας – Δύσης, αλλά, δυστυχώς, σήμερα, οι περισσότεροι, όντας αμαθείς στην ιστορία και στη πολιτική φιλοσοφία των Ελλήνων, έχουμε υιοθετήσει ιδεολογικές και πολιτικές ανοησίες, που μας διαιρούν και μας εμποδίζουν να ενωθούμε και να αντιδράσουμε στη νέα επέλαση της Φεουδαρχίας – Κεφαλαιοκρατίας, με πρόσχημα το ψεύτικο χρέος.  Οδεύουμε προς δουλοπαροικία, άδοντες ψεύτικες διαιρετικές ιδεολογίες. 

   *Ρεπούμπλικα φεουδαρχών και Δουκών ήταν η Βενετία κι όχι «Δημοκρατία», όπως με άθλιο τρόπο μεταφράστηκε στα ελληνικά, για να μας παραπλανεί, ως σήμερα. Ρεπούμπλικα και κοινοβουλευτισμός είναι το πολίτευμα της Κεφαλαιοκρατίας και της Φεουδαρχίας και καμία σχέση δεν έχει με το δικό μας γέννημα, τη Δημοκρατία της Εκκλησίας του Δήμου και του Χριστού(για όσους, επιθυμούν και το δεύτερο).

(στη φωτογραφία, ένοπλος της ισλαμικής Χεζμπολάχ προστατεύει χριστιανικό ναό, από τους τζιχαντιστές. Οι ορθόδοξοι της Συρίας πολεμούν στο πλευρό του Άσαντ, ενάντια σε ISIS, Τουρκία, Ισραήλ, ΗΠΑ και θεοκρατικά κράτη του Κόλπου. Στην Ελλάδα, η αριστεροδεξιά προσεύχεται, για την πτώση του "δικτάτορα" Άσαντ και υποδέχεται "ανθρωπιστικά" ισλαμιστές σε διατεταγμένη υπηρεσία, κρυμένους ανάμεσα στα πλήθη της προσφυγιάς. Με τρόπο χριστιανικό, να τους στείλουμε όλους στη Γερμανία). 

Το χαρούμενο τραγουδάκι, που ακολουθεί, περιγράφει μια μεταφορά κρατουμένων! 

ithacanet

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ