Προσωπικές συνθέσεις

Κείμενο: Έλενα Παπαδοπούλου

Φωτογραφία: David Colin Onze

Η απόσταση μεταξύ των λαθών και της συνειδητοποίησης τους.

Να ορίζαμε το μέγεθος της χρονικής διάρκειας της.

Τα λάθη και πάθη που θα μας καθιστούσαν ώριμους και έτοιμους να αντιμετωπίσουμε τα προβλεπόμενα μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας κατάλοιπα και απωθημένα.

Έτσι, για να πούμε πως νιώσαμε περισσότερο περήφανοι και λιγότερο ενοχικοί που θέλουμε να αλλάξουμε μια ασυνείδητα αποτυπωμένη λογική απ’τα παιδικά μας χρόνια.

Επιλογές και μονοπάτια, που σαν υποχείρια διαλέγουμε να διασχίσουμε και πολλές φορές να τρέξουμε, να τερματίσουμε πρώτοι, να πετύχουμε, o,τιδήποτε.

Με πρέπει και μη, άτυπα πειθαρχημένοι σε κάτι, συχνά, άγνωστο και ξένο απ’αυτό που πραγματικά είμαστε και θέλουμε να δούμε ότι γινόμαστε.

Ας σταματήσουν αυτά τα συστηματοποιημένα ρολόγια επιτέλους.

Η αυτογνωσία και η ουσιαστική ζωή δεν ορίζονται από ευθείες γραμμές.

Ας είναι μια μοναδική, για τον καθένα, μουσική σύνθεση.

Με παύσεις, επαναλήψεις, με την κάθε μία νότα να οδηγεί αρμονικά στην επόμενη.

Δεν υπάρχει σωστή ή λάθος μελωδία αν ακούμε προσεχτικά.

animartists

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ