ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΙΩΠΗ

Ο  δον  Χουαν  διδασκε τη διαπιστωση που εκαναν οι μαγοι της γενιας του: οτι η εσωτερικη σιωπη πρεπει να κατακταται με διαρκη ασκηση πειθαρχιας. 

Πρεπει να αποκταται με κοπο και να αποθηκευεται λιγο λιγο, λεπτο με το λεπτο. 

Με αλλα λογια πρεπει κανεις να πιεσει τον εαυτο του να σωπαινει, εστω και για λιγα  δευτερολεπτα  τη φορα. 

Συμφωνα με το  δον Χουαν ηταν κοινη πεποιθηση των μαγων  οτι η επιμονη ενος ανθρωπου μπορει να κατανικησει τη συνηθεια, ωσπου να φτασει, αναλογα με το ατομο, επιμενοντας για λιγα δευτερολεπτα η λεπτα, σε ενα κατωφλι. 

Για  παραδειγμα, αν το κατωφλι της εσωτερικης  σιωπης ειναι δεκα λεπτα για ενα  συγκεκριμενο ατομο, τοτε, μολις φτασει σε αυτο το κατωφλι, η εσωτερικη σιωπη επερχεται  απο μονη της, αυτοβουλα, θα ελεγε κανεις. 

Δεν μπορουμε να γνωριζουμε εκ των προτερων το προσωπικο  μας κατωφλι ο μονος τροπος για να το ανακαλυψουμε ειναι μεσω αμεσης   εμπειριας.

Αυτο  ακριβως μου συνεβη. 


Ακολουθωντας την υποδειξη του  δον Χουαν, πιεζα επιμονα τον εαυτο μου να σωπαινει και,  καποια μερα, ενω περπατουσα στο UCLA,εφτασα  στο μυστηριωδες  κατωφλι μου.

Ηξερα  πως ειχα φτασει επειδη βιωσα  στη στιγμη   κατι που ο δον Χουαν μου ειχε περιγραψει αναλυτικα. 

Εκεινος   το ονομαζε  σταματημα του κοσμου.

Εν  ριπη οφθαλμου, ο κοσμος επαψε να ειναι   αυτο που ηξερα και,για πρωτη φορα στη ζωη μου, συνειδητοποιησα οτι  εβλεπα την ενεργεια  οπως  ρεει στο συμπαν.

Χρειαστηκε  να καθισω σε κατι σκαλοπατια. 

Ηξερα πως  καθομουν σε πλινθινα σκαλοπατια, αλλα το  ηξερα μονο διανοητικα, μεσα απο την μνημη μου. 

Εμπειρικα, αναπαυομουν πανω σε ενεργεια. 

Εγω ο ιδιος  ημουν ενεργεια, οπως τα παντα  γυρω μου. 

Ειχα <<  κλεισει>> το ερμηνευτικο μου συστημα.

Αφου  ειδα αμεσα την ενεργεια, συνειδητοποιησα κατι που με τρομοκρατησε,κατι που μονο ο δον  Χουαν  θα μπορουσε  να μου εξηγησει.

  Συνειδητοποιησα οτι, μολονοτι  εβλεπα  αμεσα την ενεργεια  για πρωτη φορα στη ζωη μου, στην πραγματικοτητα  την εβλεπα σε ολη μου  τη ζωη, χωρις να το συνειδητοποιω.  

Η  καινοτομια  δεν ηταν να βλεπω την ενεργεια οπως ρεει στο συμπαν, ηταν η απορια που γεννηθηκε  μεσα μου, μια απορια τοσο εντονη, ωστε με εκανε να αναδυθω πισω  στον κοσμο  της καθημερινης  ζωης. 

Τι   ηταν αυτο που με εμποδιζε μια ζωη να συνειδητοποιησω οτι εβλεπα  την ενεργεια που ρεει στο  συμπαν;

<<Για να σου  λυσω την απορια, πρεπει  να εξετασουμε δυο θεματα>>, μου εξηγησε ο δον Χουαν, οταν τον ρωτησα  σχετικα  με αυτη την εξοργιστικη αντιφαση. 

<< Το  ενα ειναι  η γενικη επιγνωση.Το  αλλο ειναι  η ειδικη, σκοπιμη συνειδητοτητα. Καθε  ανθρωπινο ον μεσα στον κοσμο αντιλαμβανεται, σε γενικες γραμμες, οτι βλεπει την ενεργεια  οπως ρεει  στο συμπαν. Παρολα  αυτα, μονο οι μαγοι  εχουν ιδιαιτερη και συνειδητη αντιληψη   αυτης  της ενεργειας. Για να αντιληφθεις συνειδητα  κατι που γενικως συναισθανεσαι προυποθετει  ενεργεια  και την ατσαλινη  πειθαρχια   που απαιτει  η υπαρξη της. Η   εσωτερικη  σιωπη σου, ο  καρπος  πειθαρχιας  και ενεργειας , γεφυρωσε  το χασμα αναμεσα στη γενικη  επιγνωση και την ειδικη συνειδητοτητα>>..


ΚΑΡΛΟΣ    ΚΑΣΤΑΝΕΝΤΑ

espadozero

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ