Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι. Η μοναξιά οι αιτίες της και τα προβλήματά της (loneliness)

Συντάκτης Βικτωρία Πολύζου, συμβουλευτική ψυχοθεραπεύτρια

Είναι πιθανό ένας άνθρωπος να περιτριγυρίζεται από έναν σεβαστό αριθμό ατόμων, φίλους, γνωστούς, συναδέλφους, μια εκτεταμένη οικογένεια, από έναν σύντροφο ή ακόμη και να συζεί με κάποιον και παρ' όλα αυτά να αισθάνεται μοναξιά. Να βιώνει κατά κάποιο τρόπο μια συναισθηματική και κοινωνική απομόνωση. Μια απόσταση που αδυνατεί να γεφυρώσει ή ένα κενό που δεν μπορεί να γεμίσει. Τότε μιλάμε για το αίσθημα της μοναξιάς. Και είναι διαφορετικό από την μοναχικότητα.

Η μοναξιά και η μοναχικότητα είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Μερικές φορές θέλεις να είσαι απλά ο εαυτός σου, να δεις βαθιά μέσα σου, να σκεφτείς, να νιώσεις. Τότε επιθυμείς τη μοναχικότητα.

Πολλοί πιστεύουν ότι αυτός που νιώθει μοναξιά είναι και στην πραγματικότητα μόνος του. Αυτό βέβαια δεν είναι αλήθεια. Μπορούμε κάλλιστα να βρισκόμαστε με άλλα άτομα και μάλιστα σε οικείο περιβάλλον και παρ’ όλα αυτά να νιώθουμε απελπιστικά μόνοι. Η λέξη “μοναξιά” ετυμολογικά σημαίνει την κατάσταση της απομόνωσης και της έλλειψης επικοινωνίας με άλλους ανθρώπους. Η μοναξιά συνήθως βιώνεται ως ένα θλιβερό συναίσθημα που συνοδεύεται πολλές φορές από ψυχική κούραση, πικρία, ή ακόμη και απόγνωση. 

 Για να καταλάβουμε καλύτερα όμως την έννοια της μοναξιάς είναι απαραίτητο να εξετάσουμε ορισμένους από τους τρόπους με τους οποίους τη βιώνουμε.

Χαμένες Τέχνες: Πώς Να Μην Ακούς Λέξη Απ' Όσα Λέει Και Να Σε Λατρεύει"

Τα κείμενα των αρχαίων σοφών κάνουν λόγο για τον Ιππόλυτο τον Καρχηδόνιο, έναν άνδρα που έζησε το 206 περίπου μ.Χ. και πρόσεχε αληθινά τι του έλεγαν οι γυναίκες στις συνομιλίες τους.

Άντεξε περίπου τριάντα χρόνια και κατόπιν έχασε τα λογικά του, άρχισε να μασά αποξηραμένα αυτιά γουρουνιών και τελευταία εθεάθη να κατευθύνεται προς την Τυνησία, επάνω σε αυτοσχέδια χελωνάμαξα. Τα τελευταία του λόγια, σε κάποιο σπλαχνικό κάπελα που του προσέφερε δυο αμφορείς κρασί για το μεγάλο του ταξίδι, φημολογείται πως ήταν "Δεν με νοιάζει τι χρώμα θα τα βάψεις, εμένα πάντα θα μου αρέσουν".

Φυσικά, στη σφαγή και το μπογάζι του 21ου αιώνα, είναι μάλλον δύσκολο να ακολουθήσουμε στα χνάρια του σπουδαίου Ιππόλυτου. Αν αναλογιστεί κάθε τίμιος Αδερφός Άντρας πόσες ώρες έχει περάσει ακούγοντας φρικτή, ακατάσχετη και εντελώς ανούσια φλυαρία για τις σκάρτες φίλες, το δαιμονικό γκόμενο, τα ανύπαρκτα συναισθηματικά προβλήματα και το πόσο πλήηηηηηηηττει, σίγουρα θα σκύψει το κεφάλι ντροπιασμένος. Μιλάμε για εργατοώρες όπου ο θαυμάσια ερπετοειδής μας εγκέφαλος επεξεργάζεται διαρκώς τον ιδανικό τρόπο για να ολοκληρώσουμε εκείνη την αποστολή που μας παιδεύει στο Assassin's Creed. Το σωστό ακόρντο για να βγει το κουπλέ σ το τραγούδι μας. Τις κατάλληλες λέξεις για το Επόμενο Μεγάλο Ελληνικό Μυθιστόρημα. Ενώ λοιπόν η τιτάνια Ανδρική Διάνοιά (ΤΜ) μας, ποθεί να πετάξει σε σφαίρες αγνής δημιουργίας και μεγαλείου, η αχαλίνωτη και καταστροφική μας λίμπιντο μας γκρεμοτσακίζει σε θλιβερές τυπικότητες όπως :

"Μα ναι μωράκι μου, ήταν προφανές πως είχες εσύ δίκιο και πως η Φωφώ η Φραουλίτσα ήταν με διαφορά ο σημαντικότερος χαρακτήρας στην Φρουτοπία. Ε τι να λέμε τώρα, αφού η Μαρία είναι άσχετη!"

Χριστουγεννιάτικη Ιστορία

Έχω ξαπλώσει από νωρίς, φέτος δεν θα είναι ουάου τα Χριστούγεννα... ακεφιές...

Άφησα αναμμένα τα φωτάκια στο δέντρο, μπούκωσα και 5 μελομακάρονα και παλεύω να νυστάξω, πράγμα περίεργο για όποιον με ξέρει αφού μόλις ακουμπήσω το μαξιλάρι σε δευτερόλεπτα έχω κοιμηθεί. Και πάνω που θολώνει ο κόσμος γύρω μου κάποιος μου πιάνει το χέρι...και είναι ένα άγγιγμα παιδικό... είναι το πρώτο φάντασμα που θα μου δείξει τα...

Χριστούγεννα του παρελθόντος

Ένα κοριτσάκι με μαλλιά σιντριβανάκι πιστεύει στον Άγιο Βασίλη και όταν βρίσκει το θεόρατο δώρο, αφού το αδειάσει, κάνει και μια διερευνητική βόλτα στο εσωτερικό του μήπως ξέφυγε κανένα παιχνίδι.

Δυο γονείς πάνε τη μικρή στη γιαγιά της, να πει τα κάλαντα αλλά ντρέπεται, μόλις δει το πεντακοσάρικο (μιλάμε για παρελθόν, όχι αστεία) χτυπάει το τριγωνάκι αλλά αφήνει τους άλλους να ''τα πούνε''.

Το κορίτσι μεγαλώνει και η μικρή της αδερφή προσπαθεί να σκαρφαλώσει στο χριστουγεννιάτικο δέντρο και το φέρνει τούμπα, τώρα εκείνη αναλαμβάνει χρέη Άγιου Βασίλη.

Μια θεία της διαβάζει χριστουγεννιάτικες ιστορίες του Παπαδιαμάντη και εκείνη τσακώνεται με τον ξαδερφό της και δεν ακούει.

Ένα ευγενικό αγόρι της προσφέρει τα πρώτα της Χριστούγγεννα μακριά από το σπίτι της και είναι σαν δικό της. Μια οικογένεια εξίσου καλή με τη δική της, και αυτή δική της είναι.

Κι άλλα χριστούγεννα μακριά, ταξίδι.

Γιατί Κοιμάσαι Ακόμα;

Γιατί κοιμάσαι ακόμα;! Μη δικαιολογείς τον εαυτό σου λέγοντας πως είσαι πολύ απασχολημένος για να σκεφτείς το Θεό! Όταν έρθει ο θάνατος, θα πρέπει να αφήσεις αμέσως όλες σου τις υποχρεώσεις. Τότε γιατί δεν παρατάς από τώρα ορισμένες από τις άχρηστες επιδιώξεις σου και μερικές από τις άσκοπες σκέψεις σου για να βρεις χρόνο για το Θεό;

Ο κόσμος παίρνει από σένα ό,τι μπορεί, και σε κρατάει δεσμευμένο με ανούσιες συνήθειες και αντιπαραγωγικές δραστηριότητες. Ίσως θέλεις να αλλάξεις, αλλά μέρα με τη μέρα είσαι φυλακισμένος, δεμένος χειροπόδαρα με το σχοινί των συνήθειών σου. Είσαι υπεύθυνος για τον εαυτό σου, και δε θα λογοδοτήσει ο κόσμος για τις πράξεις σου. Τότε γιατί να μη θυμάσαι κάθε μέρα, «Η πιο σημαντική μου υποχρέωση είναι με το Θεό»;

Το να φάει, να μοχθήσει και να πεθάνει κανείς δεν είναι αρκετό· το κάθε ζώο κάνει το ίδιο. Χρησιμοποίησε το πολύτιμο δώρο του συλλογισμού και προσπάθησε να Τον βρεις. Δε χρειάζεται να πας σε κάποιο δάσος, όπου άλλοι, διαφορετικοί πειρασμοί θα σου επιτεθούν και θα σε νικήσουν. Το έργο σου είναι εδώ, στον κόσμο, όπου το κάρμα σου σε έχει βάλει για να εργαστείς για τη σωτηρία σου υπηρετώντας το συνάνθρωπό σου.

Ο Αληθινός Συμβολισμός των Χριστουγέννων

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

ΤΟΥ Α.Δ. ΣΑΜΑΈΛ

Σήμερα θα μιλήσουμε για τον συμβολισμό των Χριστουγέννων. Είναι ξεκάθαρο ότι χρειάζεται να διαλογιστούμε πάνω σε αυτό το εξαιρετικό γεγονός.

Ο Ήλιος, κάνει ένα ελλειπτικό ταξίδι που ξεκινάει στις 25 του Δεκεμβρίου. Μετά επιστρέφει για μια ακόμα φορά στο Νότιο Πόλο της Ανταρκτικής. Για αυτόν λοιπόν τον λόγο είναι απαραίτητο να συλλογιστούμε πάνω στο βαθύ νόημά του.

Αυτή τη στιγμή εδώ στον Βορά ξεκινά το κρύο, επειδή ο ήλιος απομακρύνεται προς την κατεύθυνση των νότιων περιοχών. Και στις 24 του Δεκέμβρη, θα έχει φτάσει στο υψηλότερο σημείο του ταξιδιού του με κατεύθυνση τον Νότο.

Αν ο ήλιος δεν έκανε την κίνησή του προς τον Βορά στις 25 του Δεκέμβρη, θα ήταν αδύνατο να αντέξουμε το κρύο, όλη η Γη θα γινόταν μια μεγάλη μάζα πάγου και κάθε ζωντανό πλάσμα θα πέθαινε.

Αξίζει λοιπόν να διαλογιστούμε πάνω στο γεγονός των Χριστουγέννων.

Ο Χριστός-Ήλιος πρέπει να προχωρήσει, για να μας παράσχει ζωή, και στην ισημερία της Άνοιξης σταυρώνει τον εαυτό του πάνω στη Γη. Στη συνέχεια το σταφύλι και ο σίτος ωριμάζουν και ακριβώς μέσα στην Άνοιξη είναι που ο Κύριος πρέπει να περάσει μέσα απ’ τη ζωή του, το πάθος του και τον θάνατο , ώστε να μπορεί αργότερα να αναστηθεί μέσα στη Μεγάλη βδομάδα.

Ο φυσικός ήλιος είναι απλά το σύμβολο του Πνευματικού ήλιου, του Χριστού-Ήλιου. Όταν οι αρχαίοι λαοί λάτρευαν τον Ήλιο, όταν τον υμνούσαν, δεν υμνούσαν τον φυσικό ήλιο. Όχι, υμνούσαν τον Ήλιο του Μεσονυχτίου, τον Χριστό-Ήλιο.

Ένα κάποιο τέλος

Αργότερα στη ζωή περιμένεις να ξεκουραστείς λιγάκι - έτσι δεν είναι; Πιστεύεις ότι σου αξίζει. Εγώ πάντως, έτσι πίστευα. Τότε όμως αρχίζεις να καταλαβαίνεις ότι δουλειά της ζωής δεν είναι να επιβραβεύει την αξία. 

Επίσης, όταν είσαι νέος, νομίζεις ότι μπορείς να προβλέψεις τις πιθανές οδύνες και τη θλίψη που μπορεί να φέρει η ηλικία. 

Φαντάζεσαι τον εαυτό σου μόνο, χωρισμένο, χήρο, τα παιδιά να μεγαλώνουν μακριά σου, τους φίλους να πεθαίνουν.

 Φαντάζεσαι την απώλεια της κοινωνικής θέσης σου, την απώλεια της επιθυμίας - και του να είσαι επιθυμητός. Μπορεί να πας και πιο πέρα και να αναλογιστείς τον δικό σου θάνατο που πλησιάζει, έναν θάνατο τον οποίο, όποια συντροφιά κι αν έχεις μαζέψει γύρω σου, πρέπει να αντιμετωπίσεις μόνος.

 Όλα αυτά όμως γίνονται κοιτώντας μπροστά. 

Εκείνο που δεν μπορείς να κάνεις είναι να κοιτάξεις μπροστά και να φανταστείς τον εαυτό σου να κοιτάει πίσω από εκείνο το σημείο στο μέλλον. 

Αυτός είναι ο σωστός τρόπος να πεθάνει κανείς

Κάποτε ήταν ένας πρίγκιπας, ένας πολύ σοφός και φωτισμένος άνθρωπος που τον έλεγαν Βούδα. Μια μέρα ο Βούδας ένιωσε ότι οι μέρες Του στην γη τελειώνουν, κι έτσι πήγε και κάθισε κάτω από ένα δέντρο και κάλεσε τους μαθητές Του και τους είπε, “Σας αφήνω. Μην θρηνήσετε. Πάντα να μοχθείτε προς την τελειότητα και για την υπηρεσία του Κοινού Καλού.” Και τότε έκλεισε τα μάτια Του και αποσύρθηκε απ’ το σώμα του.

Όλοι οι Πλανήτες Στον Αιγόκερω* Ησύχασε*

26. 12. 2014

Ήλιος Ερμής 

Αφροδίτη Πλούτωνας

Εστία Αριάδνη και Κίρκη 

βρίσκονται στον Αιγόκερω*

Κι ο Αιγόκερως 

είναι το Σύμβολο του Θεού*

Αφέσου στα Χέρια του Θεού*

Αυτές τις Μέρες Δεν Έχει Σημασία τι Θα Πείς*

Δεν Έχει Σημασία τι Θα Κάνεις*

Δεν Έχει Σημασία Αν Δράσεις 

ή Αν Μείνεις Ακίνητος*

Γιατί Αυτές τις Μέρες 

Είναι Ο Θεός Που Επιστατεί*

Θεέ μου τίνος ζωή ζω ?

Μία επιστολή από τον Θεό για όλους μας.

Θεέ μου σε παρακαλώ πες μου τίνος τη ζωή ζω ?

Πολυαγαπημένο μου παιδί, να ξέρεις ότι σε έστειλα στη γη για να βιώσεις την αγάπη, την πληρότητα και την αρμονία.

Αν αυτά δεν υπάρχουν στη ζωή σου και η ζωή σου είναι γεμάτη από προβλήματα, τότε παιδί μου έφυγες από το μονοπάτι της πληρότητας αυτής και έχεις βρεθεί στο απέναντι μονοπάτι του πόνου, του θανάτου και της φθοράς. Αν θυμάσαι παιδί μου, έστειλα τον Υιό μου πριν από χιλιάδες χρόνια για να σου δείξει την Ανάσταση και να σε απαλλάξει από κάθε βάρος σου, αφού Εκείνος φορτώθηκε όλες σας τις αμαρτίες.

Όμως παιδί μου, επειδή πάντα ήξερα ότι μπορεί να ξανά πέσετε σε παγίδες σας έδωσα τους δρόμους για να έχετε μία μόνιμη απαλλαγή από το απέναντι μονοπάτι.

Όμως ακόμη παιδί μου δεν έχω καταλάβει γιατί δεν έχετε ενεργοποιήσει όλα τα Δώρα και τις δυνατότητες που έχετε.

Οπότε στην ερώτησή σου παιδί μου, τίνος ζωή ζεις θα σου πω, ότι δεν ζεις την δική σου.