Ο ΤΑΦΟΣ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ - ΟΤΑΝ Η κα ΠΕΡΙΣΤΕΡΗ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ

Σήμερα, 19/12/2014, το ΥΠΠΟ εξέδωσε μια ανακοίνωση λόγω των διαφόρων φημώνπου κυκλοφόρησαν περί δήθεν στοιχείων που προέκυψαν από το οστεολογικό υλικό του σκελετού του τάφου της Αμφίπολης :

«Επειδή, χτες και σήμερα, διακινούνται στο διαδίκτυο ανυπόστατες “πληροφορίες” και εικασίες, σχετικά με το οστεολογικό υλικό, που βρέθηκε στο ταφικό μνημείο της Αμφίπολης, ανακοινώνονται τα εξής:

Η μελέτη του οστεολογικού υλικού, που βρέθηκε στον τέταρτο χώρο του ταφικού μνημείου, στο λόφο Καστά, ανατέθηκε σε διεπιστημονική ομάδα, που συγκροτείται από ειδικούς επιστήμονες των Πανεπιστημίων Αριστοτελείου και Δημοκριτείου. Το ερευνητικό πρόγραμμα αποσκοπεί στη σύγχρονη προσέγγιση της αρχαιολογίας του θανάτου. Με αφετηρία το άτομο, που εκπροσωπείται από τα σκελετικά κατάλοιπα του τύμβου Καστά, θα διερευνηθεί -με συστηματικό και επιστημονικά δεοντολογικό τρόπο- το ανθρωπολογικό, κοινωνικό και ιστορικό πλαίσιο του πληθυσμού της Αμφίπολης. 

ΟΙ ΠΟΥΣΤΗΔΕΣ ΤΗΣ ΚΑΡΕΚΛΑΣ

Μην πιάσει στο χέρι του τη μαυρομύτα ο Στήβεν. Τι θές να γράψει; Πως αλλοιώς να τα γράψει ένας Στήβεν Αβραμίδης! Πολλά είπα, διαβάστε τον φιλοξενούμενό μας...

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΤΗΒΕΝ ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ

Χάζευα κι εγώ τα γεγονότα στο Σίδνεϋ. Εκεί που μπήκε ένας τραμπούκος σε μια καφετέρια, που υπό την κάλυψη του Ισλάμ, έπιασε μερικούς ομήρους. Κι ήθελε καλύτερη σημαία για την πίστη του κι ήθελε να μιλήσει με τον πρωθυπουργό εκεί. Την κατάληξη υποθέτω την ξέρετε. Με την επέμβαση της αστυνομίας είχαμε έναν όμηρο νεκρό. Μόνο γι αυτόν στενοχωριόμαστε σαν κατάληξη της αστυνομικής επέμβασης.

Και δεν ξέρω γιατί, έφερα στο μυαλό μου την Ελλάδα. Όχι τους κάμπους και τις πλαγιές. Αυτές μια χαρά θα ήταν αν είχαν φωνή . Θα είχαν πολλά να πουν για όλους εκείνους, κι εμάς τους μαλάκες που περιδιάβηκαν τον τόπο στον τόπο που τους χαρίστηκε. Για πλάκα, για καλοπέραση, για να απολαύσεις αυτή την ρημάδα την ζωή.

Μακριά από βουλές και κόμματα. Κι ανένδοτους κι αλλαγές κι απαλλαγές και μνημόνια. Ουδέποτε ο άνθρωπος κατάλαβε οτι η ζωή, δηλαδή η ύπαρξη, δεν έχει κάποια σχέση με την κοινωνική επιφόρτιση που επιβάλουν κάποιες οικογένειες που γκαραντί διοικούν τον όποιον τόπο τους έχει αφεθεί. Ακόμα, τόσα χρόνια μετά, ο άνθρωπος δεν έχει καταλάβει γιατί ζει. Γι αυτό κι είναι αποτυχημένο είδος και γι αυτό δεν υπάρχει θεός.

ΜΕΛΑΣ

Εμένα, τι να μου πει το αν θα βγει πρόεδρος της δημοκρατίας; Τι να μου πει αν θα γίνουν εκλογές; Τι να μου πει βέβαια και το ανάποδο; Τώρα κατέβηκα από τον Άρη; Δεν ξέρω πού ζω; Ιστορία δεν έχω διαβάσει;

Προτεκτοράτο δεν ήμασταν πάντα; Και μάλιστα σε εποχές, που δήθεν οι ιδέες και τα πολιτικά ήταν στην επικαιρότητα. Που σήμερα αλλάξανε αυτά. Κι αυτό δήθεν. Τίποτα δεν άλλαξε.

Απλά τραβήχτηκε η κουρτίνα. Και τι είδαμε; Την απαίτηση των παλαιόθεν και πανταχόθεν δανειστών, να δουλεύουν τα κράτη σαν εταιρείες. Πλέον, ίσα που καήκαμε. Κι άλλη βούλα έπεσε.

Ποιά; Τι σόι εταιρεία να είσαι, όταν προσπαθείς να δείξεις ανάπτυξη κι ανταγωνιστικότητα με καμιά δωδεκαριά εκατομμύρια πληθυσμό; Ποιόν να ανταγωνιστείς; Ούτε το Πακιστάν λέω εγώ στα λεμόνια. Και τι εταιρεία είμαστε; Μια κάργα δανεισμένη μπαρούφα, που κοίταξε την τρόικα με ανοιχτό το στόμα στην απλή ερώτηση : Πόσους δημόσιους υπάλληλους έχετε; Δηλαδή είμαστε κι εταιρεία, χωρίς οργανόγραμμα.  Και με πολίτες που τρέχουν δεξιά κι αριστερά, μπας και σωθούν οι ίδιοι.

Θέλω να μείνω για πάντα παιδί!

Αγαπητέ Χ,

«Θέλω να μείνω για πάντα παιδί!», μού φώναξε με λαχτάρα εκείνο το ηλιόλουστο πρωινό του Αυγούστου, πριν πάρει μια βαθιά ανάσα και βουτήξει στα καταγάλανα νερά του Αιγαίου.

   Πάντα ήταν αυθόρμητος - γνήσιος νησιώτης - μα και τόσο πειθαρχημένος συνάμα. Αγαπούσε τη θάλασσα με όλη του την ψυχή, με όλο του το είναι. Της μιλούσε, τη μάλωνε με στοργή κάθε φορά που φουρτούνιαζε και τη συμβούλευε να είναι γαλήνια, να μη θυμώνει. Ήταν το ταξίδι του μέσα στην παραζάλη του καιρού και της ρουτίνας, ο φύλακας άγγελος στις λύπες του. Λίγες στιγμές μονάχα έφταναν για να τον κάνει να ξεχάσει τα βάσανα και να τον πλανέψει με τα σκέρτσα της που κυμάτιζαν μέρα – νύχτα. Στιγμές ηρεμίας, στιγμές ευτυχίας…

Τα δύο φύλλα η σεξουαλικότητα μας το AIDS & εξαρτήσεις

Η όλη σύγχρονη τάση μας να ψάχνουμε μέσα στους μύθους και στις θεότητες σαν πρότυπα ρόλων μπορεί να είναι μια λαθεμένη οικειοποίηση της δύναμης που υπάρχει μέσα σε αυτές τις εικόνες, γεννιέται από την απελπισία μας επειδή δεν ξέρουμε πως να υπάρξουμε μέσα στον κόσμο και τον πολιτισμό, όπου έχουμε βρεθεί. Αποζητάμε την άδεια να είμαστε κάτι περισσότερο από αυτού που μας λέει η κοινωνία ότι είμαστε. Αλλά η Θεά και οι Θεοί δεν είναι φιγούρες για να τις αντιγράφουμε, είναι κάτι περισσότερο από μαγικά σκουπόξυλα, αν θα κρατηθούμε γερά πάνω τους, θα μας πάρουν μακριά, κάπου πέρα από τα όρια της συνηθισμένης ζωής.
  Γιατί υπάρχουν δύο φύλλα;  Για τον ίδιο λόγο για τον οποίο κόβουμε τα χαρτιά της τράπουλας ταρό πριν την απλώσουμε. Η σεξουαλική αναπαραγωγή είναι μια κομψή μέθοδος για να εξασφαλίσουμε το μάξιμουμ της βιολογικής πολυμορφίας. Ωστόσο δε θα περιγράψω άλλο τη βασική ιδιότητα της ερωτικής ροής ενέργειας που συγκρατεί το σύμπαν σαν μια πόλωση αρσενικού/θηλυκού. Κάνοντάς το αυτό διαφυλάσσουμε το ιερό των ετεροφυλοφιλικών ανθρώπινων σχέσεων σαν το βασικό πρότυπο της όλης ύπαρξης που θεσμοθετεί τα άλλα είδη έλξεων και επιθυμιών σαν διαστροφές. 

Επιστροφή στη θηλυκή όψη του Θεϊκού

Και ο Θεός τους ευλόγησε και τους είπε: να είστε καρπεροί , να πολλαπλασιάζετε και να γεμίσετε τη Γη και να τους μετατρέψετε σε υφισταμένους σας και να κυριεύσετε τα ψάρια των θαλασσών και τα πουλιά των ουρανών και τα βόδια και όλα τα ζώα που έρπουν στη Γη (1ο Βιβλίο Μωυσή/Γένεση 1:286 )

Στις θρησκείες με μία αρσενική θεότητα, το θεϊκό είναι μια δύναμη που κατοικεί μακριά από εμάς, στους ουρανούς. Στη Δύση έχουμε την πεποίθηση πως πρέπει να εργαστούμε σκληρά για τη σχέση μας προς το Θεό, να προσευχόμαστε και να κάνουμε θυσίες για να είμαστε κοντά του. Θεωρούμε πως πρέπει πρώτα να κερδίσουμε την αγάπη και την προσοχή του δημιουργού μας,  που μας έδιωξε από τον Παράδεισο, επειδή τολμήσαμε να φάμε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Σύμφωνα με αυτή την παμπάλαια ιστορία θα πρέπει να παραμείνουμε σαν τα παιδιά, και καθώς δοκιμάσαμε από τον απαγορευμένο καρπό, επιδείξαμε την ανεξαρτησία μας και προκαλέσαμε την οργή του Θεού πάνω μας, καταδικάζοντας μας σε μια ζωή γεμάτη σκληρή δουλειά και στενοχώριες, από την οποία βιώνουμε ανακούφιση μόνο μέσω της χάρης του Θεού. 
Οι αρχαιότερες θηλυκές θεολογίες δεν γνωρίζουν καμία εξορία από τον Παράδεισο και κανένα αποχωρισμό από το Θεό. (Ούτε οι αυστραλοί Aborigines, ούτε οι λαοί νοτίως της Σαχάρας, ούτε και οι ιθαγενείς πρωταρχικοί κάτοικοι  της αμερικανικής ηπείρου δεν πιστεύουν πως έχουν εκδιωχτεί από τον Παράδεισο.)

O Κρόνος το 2015 και η επιρροή του στα ζώδια

Ο Κρόνος παίζει τον ρόλο του αυστηρού Πατέρα που επιβάλλει τους κανόνες του, με σκοπό να διαπαιδαγωγήσει τα παιδιά του , δηλαδή εσένα τον απλό άνθρωπο.. Μέσα από τα Κρόνια μαθήματα, ζεις το προσωπικό σου δράμα και παλεύεις να αποδείξεις την αξία σου,  συνειδητοποιώντας τα εσωτερικά δεσμά που σε εγκλωβίζουν στο εδώ και τώρα. Κουρασμένος από την συνεχή προσπάθεια για να τα καταφέρεις, καταλήγεις ανήμπορος στα χέρια του σκληρού Κρόνου που συνεχίζει να σε εκπαιδεύει στις επώδυνες δοκιμασίες του. 

  Ο λόγος που ο Κρόνος βάζει «δύσκολα» είναι γιατί είναι δίκαιος και θέλει να ανταμείψει μόνο τους ικανούς , δηλαδή δυνατούς. Καλεί λοιπόν να ανταποκριθείς στις υψηλές απαιτήσεις του, και να μπεις στο δυσχερές πεδίο της μάχης, όπου οι αντίπαλοι θα φαίνονται αήττητοι. «Βλέπει» καθαρά ποιος είναι ο γεννημένος νικητής,  και ποιος είναι ο παραβάτης που χρησιμοποιεί υπόγεια και μη νόμιμα μέσα για να επιβιώσει. Έτσι στέκεται αμείλικτος, και δίνει την ποινή «θανάτου» σε αυτόν που αρνείται να αναλάβει την ευθύνη της πραγματικότητας του. Επιβραβεύει όμως και τον θαρραλέο που μαθητεύει στην τέχνη της ζωής με πλήρη επίγνωση και σοφία ότι είναι τρωτός και ευάλωτος.

Xirrus Wi-Fi Inspector 1.2.1 - Τα πάντα όλα για την WiFi σύνδεσή σας!

Το Xirrus Wi-Fi Inspector είναι ένα ισχυρό  και δωρεάν εργαλείο για τη διαχείριση και την αντιμετώπιση προβλημάτων της Wi-Fi σύνδεσης του υπολογιστή σας. Χαρακτηρίζεται ως ένα από τα καλύτερα προγράμματα του είδους. Συγκεκριμένα περιλαμβάνει:

Αναζήτηση για δίκτυα Wi-Fi
Διαχείριση και αντιμετώπιση προβλημάτων της Wi-Fi σύνδεσης
Έλεγχος κάλυψης Wi-Fi
Εντοπισμός Wi-Fi συσκευών
Ανίχνευση ανεπιθύμητων συνδέσεων (οι γείτονες!!)

Κάκαβος, το ξεκοίλιασμα και η αποστράγγιση ενός βουνού

 

Γράφει η γεωπόνος Πίτσα Στασινοπούλου

 

«Μεταλλεία χρυσού»:  Η σιωπή για το ΕΓΚΛΗΜΑ δεν είναι χρυσός!

 

Η χρυσή αλυσίδα που φοράς έχει πίσω της μια πολύ… πονεμένη ιστορία. Μέχρι να γίνει κόσμημα, η πρώτη ύλη της στοίχισε πανάκριβα  όχι μόνο σε χρήμα, αλλά σε τραγικές θυσίες ανθρώπινου και φυσικού κεφαλαίου. Όχι, δεν θέλω να σου βάλω ενοχές, μόνο να πω με τον τρόπο μου γι αυτά που με πνίγουν μέχρι ασφυξίας, για ένα θέμα τεράστιο σε εξέλιξη, αυτό των μεταλλείων χρυσού στις κοντινές Σκουριές της Χαλκιδικής (και όχι μόνο), όπως οφείλω και επιθυμώ διακαώς ως οικολογική στήλη. Δεν θα σε κουράσω με όλες τις ασύλληπτες διαδρομές μιας υπόθεσης που προσωπικά παρακολουθώ χρόνια, μόνο για να μπεις στο νόημα θα σου παραθέσω πολύ σύντομα, τους κύριους σταθμούς της:

- Η μεταλλουργία στη Χαλκιδική ξεκινά από τα αρχαία κλασικά χρόνια,  όμως στα πιο σύγχρονα συναντάμε τα μεταλλεία τηςΜαντέμ Λάκο, στις Μαύρες Πέτρες και στην Ολυμπιάδα που μέχρι το 1986 ανήκαν στον Μποδοσάκη, με άγριες συνθήκες εργασίας που οδήγησαν τη δεκαετία του ’70 σε μια από τις μεγαλύτερες απεργίες και μια από τις ισχυρότερες συγκρούσεις μεταλλωρύχων και εργοδοσίας.

- Το 1987 η δημόσια ΜΕΤΒΑ καταθέτει το πρώτο σχέδιο ανάπτυξης μεταλλουργίας χρυσού στα Καλύβια Χαλκιδικής, το οποίο λόγω έντονων αντιδράσεων ματαιώνεται. Ουσιαστικά από εδώ ξεκινά ένας συνεχής, δυναμικός αγώνας αντίστασης…

- Το 1995 τα μεταλλεία πουλιούνται στην καναδική εταιρείαTVX gold που επιχειρεί εξόρυξη στην Ολυμπιάδα. Η εξέγερση των κατοίκων είναι παροιμιώδης, με φυλάκια 24ωρης φύλαξης για την παρεμπόδιση εισόδου των μηχανημάτων. Το ‘96 τα επεισόδια κορυφώνονται με άγριες επιθέσεις των ΜΑΤ, ενώ το ’97 κηρύσσεται στην περιοχή «στρατιωτικός νόμος»!

Πώς αποτυπώνονται οι ψυχικές ασθένειες στο σώμα μας!

Ο,ΤΙ ΔΕ ΛΕΕΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑ, ΤΟ ΛΕΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ… Όταν οι σκέψεις και τα συναισθήματα μάς αρρωσταίνουν!

Τι ωραία που θα ήταν αν μέσα μας ζούσε ένας μάγος Κόπερφιλντ που θα μπορούσε να εξαφανίσει όλα εκείνα τα δύσκολα συναισθήματα που μας καταπνίγουν -θυμούς που μας φέρνουν στα άκρα, ενοχές που μας στοιχειώνουν, πόνους και απώλειες που δεν μας αφήνουν να προχωρήσουμε…

Όλα τα συναισθήματα, ολες οι ανάγκες που δεν τολμήσαμε να διεκδικήσουμε, όλα όσα θέλαμε να πούμε και δε είπαμε, δεν εξαφανίζονται. Αντίθετα, στοιβάζονται στο συναισθηματικό μας αμπάρι και όταν γεμίσουν κάθε χιλιοστό του, ξεχύνονται στη πραγματικότητα μας με τη μορφή μιας οργανικής ασθένειας.

Μοναξιά, τι επιπτώσεις μπορεί να έχει στην υγεία;

Όλοι έχουμε βιώσει πώς είναι να νιώθεις μόνος. Όταν, έφηβοι ακόμα, φύγαμε μακριά από την οικογένεια για σπουδές, μετά από ένα διαζύγιο ή όταν λόγω δουλειάς αναγκαστήκαμε να μετακομίσουμε σε άλλη πόλη που δε γνωρίζαμε κανέναν, ή, συνήθως για τους ηλικιωμένους ανθρώπους, όταν ένας δικός μας άνθρωπος πέθανε και μείναμε πίσω χωρίς εκείνον. Επίσης, κάποιες στιγμές που είχαμε πολύ ανάγκη από μια παρέα αλλά δεν υπήρχε κάποιος διαθέσιμος ή ακόμα και ενώ βρισκόμασταν ανάμεσα σε μια παρέα αλλά η αίσθησή μας ήταν πολύ μοναχική.

Παρ” όλα αυτά, ο γνωστός για τις πολυετείς έρευνες στη μοναξιά, κοινωνικός ψυχολόγος του Πανεπιστημίου του Σικάγο, John Cacioppo έχει δηλώσει: “Η μοναξιά δεν είναι καθόλου αυτό που οι άνθρωποι νόμιζαν ότι είναι, και είναι πολύ πιο σημαντική από αυτό που οι άνθρωποι νόμιζαν ότι είναι». Όταν η μοναξιά γίνεται μια χρόνια κατάσταση τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά.

Πώς θα ρίξετε την πίεση σε 30 μόλις λεπτά!

Τριάντα μόλις λεπτά την εβδομάδα είναι αρκετά για να ρίξετε την αρτηριακή σας πίεση και να βελτιώσετε την αντοχή σας.

Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει μία νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό «PLoS One» και πραγματοποιήθηκε από ερευνητές τους Πανεπιστημίου McMaster από το Οντάριο.

Σύμφωνα με τους ίδιους, ένα λεπτό έντονης άσκησης διεγείρει φυσιολογικές αλλαγές που συνδέονται με την βελτίωση της υγείας, σε υπέρβαρους ενήλικες.

Είναι ενδεικτικό ότι μετά από 6 εβδομάδες, 14 υπέρβαροι συμμετέχοντες βελτίωσαν την αντοχή τους κατά 12%, είχαν καλύτερες τιμές αρτηριακής πίεσης, αλλά και βελτιωμένη μυϊκή δραστηριότητα.

Παράλληλα, οι άνδρες βελτίωσαν και τον έλεγχό τους σακχάρου τους στο αίμα.

Ανθεκτικά βακτηρίδια. Αλαζόνες άνθρωποι.

Ο Ernest Cable ήταν ένας Βρετανός στρατιώτης ο οποίος πέθανε το 1915 από δυσεντερία που τον μόλυνε στα χαρακώματα της βόρειας Γαλλίας κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Ακόμα και αν είχε πενικιλίνη στη διάθεσή του, θα πέθαινε και πάλι επειδή το βακτήριο που τον έκανε να αρρωστήσει, το Shigella flexneri, ήταν ήδη ανθεκτικό στο πρώτο αντιβιοτικό στον κόσμο. Και αυτό χρόνια πριν από τον Αλέξανδρο Φλέμινγκ που το ανακάλυψε το 1928. Ούτε θα είχε σωθεί από την ερυθρομυκίνη, η οποία ανακαλύφθηκε αργότερα, το 1949. Το βακτήριο βρέθηκε να είναι ανθεκτικό και σε αυτό το αντιβιοτικό πάρα πολύ.

Αυτές οι ιστορικές γνώσεις σχετικά με την αντίσταση στα αντιβιοτικά, η οποία περιγράφεται πλέον ως μια παγκόσμια επιδημία, προέρχονται από την εξέταση της αλληλουχίας του DNA του βακτηριακού στελέχους που σκότωσε τον Cable.

Επίκουρος για τα χρήματα

Ορθά και όμορφα διαίρεσε ο μέγας διδάσκαλος τα περί της ευδαιμονίας Επίκουρος τις ανθρώπινες ανάγκες σε τρεις κατηγορίες.

Πρώτον, στις φυσικές και αδήριτες: πρόκειται για εκείνες πού, όταν δεν ικανοποιηθούν, προκαλούν πόνο- εδώ, συνεπώς, συγκαταλέγονται μόνο victus et amictus [τροφή κι ένδυση].

Δεύτερον, στις φυσικές αλλά όχι και αδήριτες: πρόκειται για την ανάγκη ικανοποίησης της γενετήσιας ορμής, αν και ο Επίκουρος – σύμφωνα με την έκθεση της διδασκαλίας του από τον Διογένη Λαέρτιο – δεν το διατυπώνει ρητά, την διδασκαλία του, παρεμπιπτόντως, την παρουσιάζω συνολικά κάπως τροποποιημένη και λειασμένη- ή ανάγκη αυτή ικανοποιείται ήδη δυσκολότερα απ’ ότι οι πρωτοαναφερθείσες.

Τρίτον, στις ούτε φυσικές ούτε αδήριτες: πρόκειται για τις ανάγκες της πολυτέλειας, της αφθονίας, της επίδειξης και τού μεγαλείου- τούτες δεν έχουν πέρας, ή δε ‘ικανοποίησή τους είναι πολύ δύσκολη.

Τα χρήματα δεν είναι το παν

Τα χρήματα δεν είναι το παν για να αυξηθεί ο πληθωρισμός.

Τα χρήματα δεν είναι το παν, ούτε η προσφορά χρήματος, άλλωστε. Πρόσφατα έγραψα ότι δυσκολεύομαι να κατανοήσω γιατί οι πάντες πιστεύουν ότι η αύξηση της προσφοράς χρήματος (το σύνολο των μετρητών και των αποταμιεύσεων) μπορεί να αυξήσει το επίπεδο του πληθωρισμού ή να δώσει τέλος στον αποπληθωρισμό. Κάποτε το πίστευα και εγώ, αλλά η επιφοίτηση μου ήρθε το 1998 όχι στον δρόμο για τη Δαμασκό, αλλά στον δρόμο για το Τόκιο.

Τότε πίστευα ακόμη ότι η Τράπεζα της Ιαπωνίας θα μπορούσε να δώσει τέρμα στον αποπληθωρισμό εάν το προσπαθούσε αληθινά. Ήμουν σίγουρος ότι αν διπλασιάσει κανείς τη νομισματική βάση (αποθέματα εμπορικών τραπεζών συν το σύνολο των χρημάτων που κυκλοφορούν στη χώρα) θα καταφέρνει πάντοτε να αυξάνει τις τιμές ακόμη και αν τα επιτόκια δανεισμού βρίσκονται ήδη στο μηδέν. Οπότε προσπάθησα να το αποδείξω κατασκευάζοντας ένα μινιμαλιστικό κεϊνσιανό μοντέλο.

Τυχαίες σκέψεις

Μια μέρα στο γυμναστήριο, δυο γυναίκες έκαναν κουβέντα για την ομορφιά, ότι είναι αντικειμενική. Μιλούσαν για την εξωτερική ομορφιά, για τα χαρακτηριστικά του προσώπου και γενικότερα την εξωτερική εμφάνιση. Η ομορφιά θεωρώ πως είναι κάτι το υποκειμενικό για τον καθένα και ότι η πραγματική ομορφιά πηγάζει από την ψυχή.
Και φαίνεται στον τρόπο που αγαπάς, στον τρόπο που νοιάζεσαι και στον τρόπο που μοιράζεσαι.. (τη φωτογραφία την βρήκα τυχαία την ίδια μέρα.. Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε εσάς, όταν σας προβληματίζει κάτι ή απλά το σκέφτεστε να βρίσκετε συμπτωματικά κάτι τόσο ταιριαστό με το θέμα.)

Κατεβαίνοντας από το τρένο στο Μαρούσι, στις κυλιόμενες σκάλες ήταν πίσω μου μια μητέρα με τον 14χρονο (περίπου) γιο της. Και μιλούσαν για Mpixels κινητών. Δεδομένου ότι τα τελευταία χρόνια τα παιδιά από πολύ μικρά είναι βουτηγμένα στην τεχνολογία, μου δημιουργήθηκαν έντονες σκέψεις. Έφερα το μυαλό μου πίσω 15 χρόνια για να θυμηθώ τις δικές μου κουβέντες με την μητέρα μου τότε. Και χαίρομαι τόσο που δεν μιλούσαμε για mpixels αλλά για πολύ όμορφα πράγματα. Χαίρομαι που μου αγόραζε βιβλία, επιτραπέζια παιχνίδια, που πηγαίναμε σινεμά και θέατρο. Όχι tablets, επαγγελματικές φωτογραφικές μηχανές και i-phones.. Γονείς.. νομίζω ότι κάπου το παρακάνετε με τη τεχνολογία.. Τα παιδιά θα είναι επιφανειακά και πρόσκαιρα ευτυχισμένα με τέτοιου είδους υλικά αγαθά. Όμως δεν θα ξεχάσουν ποτέ κάτι που κάνατε μαζί, κάτι δημιουργικό και ευρηματικό. Δεν θα ξεχάσουν ποτέ τις ώρες που θα ασχοληθείτε ουσιαστικά μαζί τους αντί να τους δώσετε υλικά αγαθά για να περνάνε απομονωμένοι την ώρα τους. 

Επιλέγω να ζήσω

Επιλέγω να ζήσω, αυτό θα αναρωτηθεί κάποιος αφού είμαι ζωντανός, τι άλλο μπορώ να κάνω; Και όμως η ζωή δεν είναι απλά ότι υπάρχω και αναπνέω και σκέφτομαι και αισθάνομαι. Είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό.Η πραγματική ζωή δεν είναι θέμα απλής επιβίωσης.Η ουσιαστική ζωή σημαίνει να υπάρχω με όλο μου το είναι.

Να υπάρχω και να βιώνω την στιγμή σαν μια ανεπανάληπτη μοναδική εμπειρία. Να υπάρχω και να πηγαίνω κόντρα στο φόβο που με κρατάει στην ασφάλεια και την προστασία, που με κρατάει σε απόσταση από κάθε τι που με πονάει και με διαλύει. Η πραγματική ζωή είναι να αναπνέω κάθε στιγμή κάθε συναίσθημα που μου δίνει η εμπειρία της ύπαρξης, να εκθέτω τον εαυτό μου και να παραμένω αληθινός, να δημιουργώ και να το ευχαριστιέμαι χωρίς το φόβο της κριτικής και χωρίς την ανάγκη της επιβεβαίωσης και της προσδοκίας.

Η πραγματική ζωή σημαίνει να ρισκάρω να πληγωθώ, να πονέσω αλλά να έχω το θάρρος να βιώσω όλα όσα προκύπτουν στο παρόν μου με μια ζωντανή, παλλόμενη από ενέργεια καρδιά. Η πραγματική ζωή με θέλει να ζω με ψυχή, με χαρά, να μοιράζομαι, να δίνω και να προσφέρω ανεξάρτητα αν θα πάρω ή θα προδοθώ. Η πραγματική ζωή είναι στη ποιότητα που δίνω στην κάθε στιγμή μου, οι σκέψεις αγάπης με τις οποίες ντύνω τις πράξεις μου και τα αγνά συναισθήματα που προκύπτουν αβίαστα.

Τρόποι αντιμετώπισης των δυσκολιών

Τις δύσκολες στιγμές που θα έχετε μεγαλύτερη ανάγκη να αποκτήσετε ξανά κίνητρο στη ζωή σας, να θυμάστε τα εξής:

Ο πόνος αποτελεί τρόπο εξέλιξης.Μερικές φορές η ζωή μπορεί να σας κλείνει κάποιες πόρτες διότι έχει έρθει η ώρα να προχωρήσετε μπροστά. Αυτό είναι κάτι θετικό, επειδή πιθανόν να μην πηγαίνατε παρακάτω, εκτός κι αν οι περιστάσεις σας ανάγκαζαν να το κάνετε. Όταν περνάτε δύσκολα, θυμηθείτε ότι ο πόνος δεν έρχεται χωρίς λόγο. Αφήστε πίσω σας ότι σας έκανε κακό, αλλά μην ξεχάσετε ποτέ τι σας δίδαξε.Το γεγονός ότι αντιμετωπίζετε δυσκολίες, δεν σημαίνει ότι έχετε αποτύχει. Κάθε επιτυχία απαιτεί να δώσετε έναν αγώνα. Το καλό πράγμα αργεί, γι? αυτό να έχετε υπομονή και να παραμείνετε αισιόδοξοι και στο τέλος θα γίνουν όλα, απλώς ίσως όχι αμέσως.Να θυμάστε ότι υπάρχουν δύο είδη πόνου: ο πόνος που σας πληγώνει και ο πόνος που σας αλλάζει. Όταν, αντί να αντιστέκεστε, δέχεστε τη ζωή όπως είναι, και τα δύο είδη μπορούν να σας βοηθήσουν να εξελιχτείτε.

Τα πάντα στη ζωή είναι προσωρινά.Κάθε φορά που βρέχει, η βροχή ύστερα από λίγο σταματά. Κάθε φορά που πληγωνόμαστε, οι πληγές θα επουλωθούν. Μετά το σκοτάδι υπάρχει πάντα φως – αυτό πρέπει να το θυμόμαστε κάθε μέρα, αλλά συχνά το ξεχνάμε και νομίζουμε ότι η νύχτα θα διαρκέσει για πάντα. Κάτι τέτοιο όμως δεν πρόκειται να συμβεί, διότι τίποτα δεν διαρκεί για πάντα.