Επιστροφή στη θηλυκή όψη του Θεϊκού

Και ο Θεός τους ευλόγησε και τους είπε: να είστε καρπεροί , να πολλαπλασιάζετε και να γεμίσετε τη Γη και να τους μετατρέψετε σε υφισταμένους σας και να κυριεύσετε τα ψάρια των θαλασσών και τα πουλιά των ουρανών και τα βόδια και όλα τα ζώα που έρπουν στη Γη (1ο Βιβλίο Μωυσή/Γένεση 1:286 )

Στις θρησκείες με μία αρσενική θεότητα, το θεϊκό είναι μια δύναμη που κατοικεί μακριά από εμάς, στους ουρανούς. Στη Δύση έχουμε την πεποίθηση πως πρέπει να εργαστούμε σκληρά για τη σχέση μας προς το Θεό, να προσευχόμαστε και να κάνουμε θυσίες για να είμαστε κοντά του. Θεωρούμε πως πρέπει πρώτα να κερδίσουμε την αγάπη και την προσοχή του δημιουργού μας,  που μας έδιωξε από τον Παράδεισο, επειδή τολμήσαμε να φάμε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Σύμφωνα με αυτή την παμπάλαια ιστορία θα πρέπει να παραμείνουμε σαν τα παιδιά, και καθώς δοκιμάσαμε από τον απαγορευμένο καρπό, επιδείξαμε την ανεξαρτησία μας και προκαλέσαμε την οργή του Θεού πάνω μας, καταδικάζοντας μας σε μια ζωή γεμάτη σκληρή δουλειά και στενοχώριες, από την οποία βιώνουμε ανακούφιση μόνο μέσω της χάρης του Θεού. 
Οι αρχαιότερες θηλυκές θεολογίες δεν γνωρίζουν καμία εξορία από τον Παράδεισο και κανένα αποχωρισμό από το Θεό. (Ούτε οι αυστραλοί Aborigines, ούτε οι λαοί νοτίως της Σαχάρας, ούτε και οι ιθαγενείς πρωταρχικοί κάτοικοι  της αμερικανικής ηπείρου δεν πιστεύουν πως έχουν εκδιωχτεί από τον Παράδεισο.)
Πολύ περισσότερο εκείνος ο κήπος μας χαρίστηκε για να τον φροντίζουμε και να τον διατηρούμε.Σύμφωνα με αυτές τις παλαιότερες παραδόσεις οι σπόροι που τοποθετούμε στην πληθωρική, γόνιμη Γη γεμίζουν από την ζωτική δύναμη της Θεάς. Αυτό το δυναμικό μπορούμε να το εκφράσουμε πολλαπλασιάζοντας το θεϊκό εντός μας φέρνοντας τους καρπούς που θα ταΐσουν ολόκληρη την ανθρωπότητα. Οι Λάικα πιστεύουν σε αυτή την αρχαία, θηλυκή θεολογία και το εκφράζουν ως εξής: «Δεν είμαστε εδώ μόνο για να σπέρνουμε καλαμπόκι. Είμαστε εδώ για να δημιουργούμε θεούς.» Με άλλα λόγια είμαστε στην πράξη μαζί με το θεϊκό οι δημιουργοί του σύμπαντος μας. Αναγνωρίζουμε πως όλα εντός του κόσμου μας είναι ιερά –εμείς οι ίδιοι επίσης-  και πως έχουμε την αποστολή να προάγουμε την πιο τέλεια έκφραση αυτής της θεϊκότητας.

Η εκδήλωση μιας Θεολογίας

Αυτές οι δύο από τη βάση τους εντελώς διαφορετικές Θεολογίες επέδρασαν στο πέρασμα της ιστορίας και με εντελώς διαφορετικό τρόπο στο πως συμπεριφερόμασταν εμείς οι άνθρωποι μεταξύ μας και προς τον κόσμο μας. Όταν οι Ευρωπαίοι για παράδειγμα έφτασαν στην Αμερική, θεωρούσαν πως είχαν βρει μια τεράστια ακατοίκητη γη με πεντακάθαρους ποταμούς και άφθονο κυνήγι. Πίστευαν πως ο Θεός τους χάρισε αυτή την αφθονία, για να την κάνουν ότι ήθελαν. Στην πραγματικότητα ζούσαν εκεί ήδη περισσότεροι από εκατό εκατομμύρια άνθρωποι σε αρμονία με το περιβάλλον. Οι ινδιάνοι είχαν μια θηλυκή θεολογία. Είχαν εμπιστοσύνη πως η Μεγάλη Μητέρα θα φρόντιζε γι΄αυτούς όσο οι ίδιοι ζούσαν σε αρμονία με τη Γη. Οι πρώτοι άποικοι της Αμερικής σε μια πολύ παλιά εποχή δεν είχαν κανένα φόβο για τα μεγάλα ταξίδια τα οποία εκτελούσαν από την Ασία, προς τη βόρεια και στη συνέχεια τη νότια Αμερική. Είχαν εμπιστοσύνη πως θα έβρισκαν άφθονη τροφή και στέγη όπου και να πήγαιναν. Κυνηγούσαν, συνέλλεγαν και μάθαιναν να καλλιεργούν δημητριακά. Όταν, πριν πολλές χιλιάδες χρόνια είχαν ξεκινήσει τον επικίνδυνο δρόμο τους για να διασχίσουν την Βερίγγια οδό και να κατοικίσουν την Αμερική από τη βορειότερη άκρη της Αλάσκας μέχρι την Παταγονία, η Σοφία από τους Φύλακες της Γης βρισκόταν ήδη στις αποσκευές τους. Αυτή είχε την προέλευση της ψηλά, στις ιερές πόλεις των Ιμαλαΐων, και οι τολμηροί ταξιδιώτες την έφεραν μαζί τους στην Αμερική.
Όταν άρχισαν να ανθίζουν χωριά και πόλεις άρχισε να εμφανίζεται σταδιακά και μια αρσενική θεολογία. Αντί να εργάζονται με τις πρώτες ύλες που υπήρχαν στη διάθεση τους, οι άνθρωποι έκαναν επιθέσεις στους γείτονες τους. Ήλπιζαν με αυτό τον τρόπο να αποκτήσουν περισσότερη γη και πλούτη, διότι δεν ήθελαν πλέον να είναι ικανοποιημένοι με όσα χρειάζονταν για τη ζωή τους. Η απληστία άνθιζε. Οι άνθρωποι πίστεψαν πως είχαν δικαίωμα στις συνολικές πηγές τροφής του κόσμου. Θεωρούσαν τους εαυτούς τους πλέον κορυφή και όχι απλούς διαχειριστές της τροφικής αλυσίδας.
Στην Ευρώπη εισήχθησαν αυτές οι αντιλήψεις πριν από 6000 χρόνια με τη μετανάστευση των ινδογερμανικών φύλων7 από την κεντρική Ασία. Αυτοί πίστευαν σε ένα θεϊκό δικαίωμα στις επιθέσεις και τις κατακτητικές επιδρομές τους (το σπαθί με το οποίο καταπίεζαν τους άλλους, έγινε αργότερα ανεστραμμένο ο σταυρός, το σύμβολο των σταυροφοριών). Οι εισβολείς πίστευαν στο ιερό δικαίωμα τους πάνω σε όλες τις πρώτες ύλες, επειδή λάτρευαν το ‘σωστό’ Θεό. Ισχυριζόταν μάλιστα πως τιμούσαν το Δημιουργό τους σκοτώνοντας τους άπιστους εχθρούς τους, που δεν ήθελαν να προσιλητιστούν. 
Όταν ο Franciso Pizarro και ο Hernan Cortes έφτασαν το 16ο αιώνα στο Νέο Κόσμο, οι ευρωπαίοι είχαν βελτιώσει τόσο πολύ την πολεμική τεχνική τους, ώστε κατόρθωσαν να γκρεμίσουν τα βασίλεια των Ίνκας και των Αζντέκων με λιγότερους από 400 άντρες – διότι ήταν εξοπλισμένοι με όπλα, σίδηρο, άλογα… και ιούς. Οι Λάικα ξέφυγαν στα βουνά όπου διαφύλαξαν τη θηλυκή θεολογία. Γνώριζαν πως κάποια μέρα θα την χρειαζόμασταν και πως τότε θα επέστρεφαν στις κοιλάδες και θα θύμιζαν στους ανθρώπους τον παλιό αειφόρο τρόπο ζωής. 
Σήμερα βλέπουμε τα καταστρεπτικά επακόλουθα αυτής της αρσενικής μυθολογίας: τα δάση του πλανήτη μας συρρικνώνονται ταχύτατα, το νερό μας είναι δηλητηριασμένο, ο αέρας μας μολυσμένος, τα εδάφη ερημοποιημένα. Η αύξηση της θερμοκρασίας8 αλλάζει το κλίμα μας, με αποτέλεσμα να επιδεινώνονται οι περίοδοι ξηρασίας στην Αφρική και οι κυκλώνες να γίνονται όλο και πιο βίαιοι. Χρόνο με το χρόνο εξαφανίζονται εκατοντάδες έως και χιλιάδες περισσότερα είδη ζώων και φυτών σε σχέση με όσα εξαφανιζόταν μέχρι πριν από 500 χρόνια. 
Οι Λάικα λένε πως πριν από πολύ καιρό ο πλανήτης μας ήταν ένας αφιλόξενος για τους ανθρώπους τόπος, μέχρι που η Μητέρα Γη έκρυψε τα δηλητηριώδη στοιχεία βαθειά μέσα στην κοιλιά της, μετατρέποντας την επιφάνεια σε ένα πρασινογάλαζο Παράδεισο. Σύμφωνα με τις αρχαίες προφορικές παραδόσεις τους κάποια μέρα οι κατακτητές της γης τους θα ελευθέρωναν αυτά τα δηλητήρια9 και θα μετέτρεπαν τη γη σε μια δηλητηριασμένη έρημο και ο άνθρωπος δεν θα γνώριζε πλέον με ποιο τρόπο θα μπορούσε να ξεφορτωθεί και πάλι αυτά τα δηλητήρια. Η φύση θα έπρεπε να γιατρευτεί και πάλι μόνη της, σταδιακά.
Η μοντέρνα επιστήμη επιβεβαιώνει αυτή την πρόγνωση. Πριν από 250 εκατομμύρια χρόνια η γήινη ατμόσφαιρα αποτελούνταν κατά κύριο λόγο από διοξείδιο του άνθρακα (CO2) σε εχθρική για κάθε μορφή ζωής συγκέντρωση. Με την ανάπτυξη της φυτικής ζωής, τα φυτά μετέτρεψαν το CO2 σε οξυγόνο. Με αυτό τον τρόπο το μεγαλύτερο μέρος του διοξειδίου του άνθρακα δεσμεύτηκε από τα φυτά, τα οποία στη συνέχεια μετατράπηκαν σε χούμο10 και ορυκτό καύσιμα υλικά11, τα οποία με τη σειρά τους βρίσκονται σε βαθιά στρώματα της γης. Τώρα τα αντλούμε από τις βαθιά εντός του εδάφους κρυμμένες θέσεις τους. Τα καίμε και απελευθερώνουμε διοξείδιο του άνθρακα και δηλητηριώδεις υδρογονάνθρακες στην ατμόσφαιρα. Πορευόμαστε προς την αναδημιουργία εκείνου του περιβάλλοντος που κάποτε εμπόδιζε την ανάπτυξη ζωής επάνω στον πλανήτη. Μολαταύτα δεν κάνουμε σχεδόν τίποτε για να αντιστρέψουμε αυτή την ιδιαίτερα μη ευνοϊκή κατάσταση. Ενώ οι υπερθέρμανση λιώνει τους πάγους των πόλων οι άνθρωποι ετοιμάζονται να κάνουν και εκεί γεωτρήσεις αναζητώντας και εκεί πετρέλαιο. 
Ευτυχώς υπάρχει ένα κίνημα που έχει ως στόχο του την επαναφορά των αρχαίων θηλυκών τρόπων και αξιών. Πολλοί άνθρωποι απορρίπτουν τις πυραμιδοειδείς δομές εξουσίας και δύναμης, οι οποίες αποτελούν τον πυρήνα της αρσενικής θεολογίας – απορρίπτουν δηλαδή την προσδοκία του να πρέπει να απολογηθούν σχετικά με τις ευθύνες τους ενώπιον ιερέων, οι οποίοι πρέπει να απολογούνται ενώπιον ανώτερων ιεραρχικά ιερέων, οι οποίοι πρέπει να απολογούνται ενώπιον του πάπα, οι οποίοι τέλος απολογούνται ενώπιον του Θεού. Πολλοί αντιστέκονται και στην διαδεδομένη επιστημονική πεποίθηση, πως οτιδήποτε δεν γίνεται αντιληπτό με τις πέντε αισθήσεις, δεν μετριέται και δεν είναι ελέγξιμο, αυτομάτως δεν είναι και αληθινό ή πραγματικό. Αυτοί οι άνθρωποι δεν αντιμετωπίζουν πλέον την καρδιά τους με δυσπιστία και δεν είναι της άποψης πως πρέπει να επενδύσουν την εμπιστοσύνη τους σε δόγματα ή σε ότι οι άλλοι θεωρούν ιερό. Αυτοί αρχίζουν να αναζητούν καθοδήγηση εντός τους και εντός της Φύσης.

taromantia

 ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ