Τα δύο φύλλα η σεξουαλικότητα μας το AIDS & εξαρτήσεις

Η όλη σύγχρονη τάση μας να ψάχνουμε μέσα στους μύθους και στις θεότητες σαν πρότυπα ρόλων μπορεί να είναι μια λαθεμένη οικειοποίηση της δύναμης που υπάρχει μέσα σε αυτές τις εικόνες, γεννιέται από την απελπισία μας επειδή δεν ξέρουμε πως να υπάρξουμε μέσα στον κόσμο και τον πολιτισμό, όπου έχουμε βρεθεί. Αποζητάμε την άδεια να είμαστε κάτι περισσότερο από αυτού που μας λέει η κοινωνία ότι είμαστε. Αλλά η Θεά και οι Θεοί δεν είναι φιγούρες για να τις αντιγράφουμε, είναι κάτι περισσότερο από μαγικά σκουπόξυλα, αν θα κρατηθούμε γερά πάνω τους, θα μας πάρουν μακριά, κάπου πέρα από τα όρια της συνηθισμένης ζωής.
  Γιατί υπάρχουν δύο φύλλα;  Για τον ίδιο λόγο για τον οποίο κόβουμε τα χαρτιά της τράπουλας ταρό πριν την απλώσουμε. Η σεξουαλική αναπαραγωγή είναι μια κομψή μέθοδος για να εξασφαλίσουμε το μάξιμουμ της βιολογικής πολυμορφίας. Ωστόσο δε θα περιγράψω άλλο τη βασική ιδιότητα της ερωτικής ροής ενέργειας που συγκρατεί το σύμπαν σαν μια πόλωση αρσενικού/θηλυκού. Κάνοντάς το αυτό διαφυλάσσουμε το ιερό των ετεροφυλοφιλικών ανθρώπινων σχέσεων σαν το βασικό πρότυπο της όλης ύπαρξης που θεσμοθετεί τα άλλα είδη έλξεων και επιθυμιών σαν διαστροφές. 

Αυτή η περιγραφή, όχι μόνο καθιστά αόρατη την πραγματικότητα των λεσβιών και των ομοφυλόφυλων αντρών, ή των αμφιτερόφυλων ανθρώπων, αλλά ακόμη αποκόπτει όλους εμά, όποια κι αν είναι η σεξουαλική μας προτίμηση, από τον πολύπλοκο χορό της ενέργειας και της έλξης που θα μπορούσαμε να μοιραστούμε με τα δέντρα, τα λουλούδια, τους βράχους, τη θάλασσα, με ένα βιβλίο, ένα πίνακα ζωγραφικής, ένα σονέτο ή σονάτα, ένα στενό φίλο ή κάποιο μακρινό αστέρι.Γιατί η ερωτική ενέργεια εσώτερα κινητοποιεί και δοξάζει την πολυμορφία. και η θρησκεία της Θεάς, στον πυρήνα της, μιλά ακριβώς για αυτό το ερωτικό χορό της ζωής που διεξάγεται μέσα σε όλη τη φύση και στον πολιτισμό.

Σε έναν κόσμο όπου η εξουσία και η κοινωνική υπόσταση βραβεύονται ανάλογα με το φύλλο, αναγκαστικά ταυτιζόμαστε με το φύλο μας κατά ένα πρωταρχικό τρόπο. Σε έναν κόσμο μέσα στον οποίο η σεξουαλική προτίμηση αποτελεί μια βάση είτε για προνόμια ή για καταπίεση, αναγκαστικά ταυτιζόμαστε με τον σεξουαλικό μας προσανατολισμό. Αλλά όταν παίρνουμε μια ιδιαίτερη μορφή σεξουαλικής ένωσης σας πρότυπο για το σύνολο είναι σαν να περιορίζουμε άδικα τον εαυτό μας. Αν μπορούσαμε αντίθετα να πάρουμε το σύνολο σαν ένα μοντέλο για το μέρος, τότε τον οποιοδήποτε ή το οτιδήποτε επιλέξουμε να αγαπήσουμε, έστω και αυτό είναι ο εαυτός μας μέσα στην μοναξιά μας, όλες μας οι πράξεις έρωτα κι ηδονής θα μπορούσαν να αντικαθρεφτίζουν την ένωση του φύλλου με τον ήλιο, τον στροβιλιστό χορό των γαλαξιών, ή την αρχή μεταλλαγής του μπουμπουκιού σε καρπό.
Είναι δυσκολότερο σήμερα, αλλά ίσως ακόμη πιο αναγκαίο, να επικυρώσουμε την ιερότητα του ερωτικού στοιχείου. Γιατί, αν πούμε ότι κάτι είναι ιερό, είναι  σαν να λέμε ότι είναι κάτι που το εκτιμούμε βαθιά. και το AIDS που είναι μια ασθένεια του ανοσοποιητικού συστήματος που μεταδίδεται με πλήθος τρόπους, από τους οποίους μόνο μερικοί είναι σεξουαλικοί, έχει καταστεί μια δικαιολογία για μια επίθεση κατά του ερωτισμού, ειδικά σε αυτές του τις μορφές που δεν έχουν την έγκριση της κοινωνίας. Μέσα από το φόβο τόσο της αρρώστιας, όσο και του στίγματος που της έχουν προσδώσει, παραιτούμαστε από τις επιλογές που προσφέρονται σε μα και στους άλλους.
  Αν η κοινωνία αξιολογούσε τον ερωτισμό σαν κάτι ιερό, η έρευνα για το AIDS θα αποκτούσε κορυφαία προτεραιότητα, όπως συμβαίνει με την έρευνα ασφαλών μορφών ελέγχου των γεννήσεων. Θα προσφερόταν υποστήριξη σε αυτούς που ζουν με το AIDS χωρίς να αποσπούν από τους ανθρώπους αυτούς τιμήματα με τη μορφή ταπείνωσης ή ενοχής.
 Το AIDS μπορεί να καταστεί ένας δάσκαλος. Φέρνοντας μας αντιμέτωπους με το θάνατο, ένα από τα μεγάλα μυστήρια, μας προκαλεί να απαντήσουμε με το κουράγιο μας, τη φροντίδα και τη συμπάθεια μας. Εξαιτίας το AIDS πρέπει να μιλούμε ανοικτά, τίμια και δημόσια για τη σεξουαλικότητα. Και σαν μια από τις πολλές ασθένειες του ανοσοποιητικού συστήματος που βλέπουμε να ξεπροβάλλει σήμερα, το AIDS χρησιμεύει σαν μια προειδοποίηση ότι το ανοσοποιητικό σύστημα της ίδιας της ΓΗΣ βρίσκεται κάτω από την επίθεση των τοξινών και της μόλυνσης. έτσι το AIDS μας προκαλεί σε πολλά επίπεδα για να γίνουμε θεραπευτές του εαυτού μας, των κοινοτήτων μας και της ΓΗΣ.

Μια άλλη θεραπευτική πρόκληση που η παγανιστική κοινότητα έχει αρχίσει να αντιμετωπίζει μέσα στην τελευταία δεκαετία είναι αυτή του ελέγχου των εθισμών μας. Πολλοί παγανιστές έχουν αναμιχθεί με τα προγράμματα των δώδεκα σταδίων, όπως οι ανώνυμοι αλκοολικοί και έχουν ανακαλύψει την πνευματική τους προσέγγιση για ανάρρωση που μπορεί να είναι η βαθιά πρακτική της Μαγικής Τέχνης. Η Θεά μπορεί να είναι μια Ανώτερη Δύναμη ή ίσως θα μπορούσαμε να πούμε μια Βαθύτερη Δύναμη. Η γλώσσα των δώδεκα σταδίων και οι παραδοσιακές μορφές συγκεντρώσεων μπορεί να μη είναι πάντα λειτουργικές για τους παγανιστές, αλλά οι ενοράσεις τους είναι εξαιρετικά πολύτιμες για τον καθένα που αγωνίζεται ενάντια σε εθισμούς ή συνεξαρτήσεις και μπορούν να προσαρμοστούν έτσι ώστε να ταιριάζουν με τις ανάγκες μας.

taromantia

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ