Αν Ένας Άνθρωπος έχει Απελευθερωθεί (και το τι σημαίνει αυτό, ποιες είναι οι ενδείξεις, ποια είναι τα «συμπτώματα», είναι μια άλλη υπόθεση…) τότε Βρίσκεται στον Χώρο της Ενότητας Όπου δεν υπάρχει «παρατηρητής», «εγώ», «διαλογιζόμενος», «αναζητητής», εξελισσόμενος»… τίποτα. Υπάρχει Μόνον Αντίληψη Ενότητας…
.
Όταν όμως ένας άνθρωπος (κι «εδώ» λειτουργούν οι περισσότεροι άνθρωποι) λειτουργεί στο «επίπεδο της δυαδικότητας, της σκέψης, του εγώ, τότε οποιαδήποτε δραστηριότητά του ανήκει σε αυτόν τον περιορισμένο χώρο της σκέψης του.
Όταν από αυτή την «θέση» μιλά για Θεό (Πραγματικότητα, οτιδήποτε), Πραγματοποίηση, Φώτιση, Πνευματική Εξέλιξη, Αυτοβελτίωση, Συνειδητοποίηση του Ανώτερου Εαυτού, κλπ., κλπ, κλπ… όλα αυτά δεν είναι παρά «προβολές» της σκέψης του στον «φανταστικό χώρο» της σκέψης (που η ίδια η σκέψη «βεβαιώνει» ότι είναι αντικειμενικός χώρος- αλλά βεβαίως αυτό δεν είναι απόδειξη).
Για αυτό λέμε ότι «όσοι μιλούν για τον Θεό» είναι Ειδωλολάτρες! Γιατί; Επειδή νοιώθουν ήδη «διαχωρισμένοι» από τον Θεό και μιλούν στην πραγματικότητα για μια «ιδέα», μια «προβολή» της σκέψης τους στον «φανταστικό αντικειμενικό χώρο»… Όλα είναι σκέψη.