Όταν ο Άνθρωπος κάνει Σχέδια, ο "Θεός" γελάει.

....Κυριολεκτικά...

Όταν εσπασε το κοσμικό αυγό (bing bang) εξήλθε ο Όφις ο Αρχαίος και οι ακόλουθοι Του.

Κουλουριάστηκε, σαν Έρως ακαταμάχητος στο άπειρο της αβύσσου και ονειρεύτηκε.

Τότε Έγινε o Μέγας Αρχιτέκτων.

Του Σύμπαντος, απτού Κόσμου.

Τότε Άρχισε η περιπέτεια της ζωής.

Μα και η οδύνη του Θανάτου.

Ο Μετά τον Θρόνο, Αρχαίος. Ο Μετά τον Θρόνο, Αιώνιος Αρχή. Σχεδιαστής και Φωτοδότης του Πυρός, που λέμε ζωή. 

Διάβολος για την Εντός του Αυγού πρότερη πραγματικότητα.

Δημιουργός και Πλάστης για την Νέα Τάξη Πραγμάτων.

Αιώνια σύγκρουση Άρχισε.

Που δεν λέει να τελειώσει.

Εκείνος,

Διχασμένος.

Για χάρη της Ενότητος.

Η Ζωή είναι δώρο πολύτιμο. 

Η Υπεράσπιση της Ζωής, Μέγιστο και Ιερό Καθήκον.

...Μέγας Είσαι Κύριε και Θαυμαστά τα Έργα Σου...

Των ειδώλων τα Έργα, ας γίνουν συντρίμμια.

Είθε οι Άνθρωποι να ξυπνήσουν, να κατανοήσουν και να Αγαπήσουν.

Είθε.

Αγάπη είναι ο Νόμος

Αγάπη υπο την Θέληση.

********

Ακολουθεί κείμενο, περι της Αντίληψης για τον Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος (ΜΑΤΣ) , απο την επίσημη σελίδα, της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, του αποδεδειγμένου Σκωτικού τύπου. Link εδώ

Η Αντίληψη για το Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος Κατα τον Αρχαίο και Αποδεδεγμένο Σκωτικό Τύπο

Από τον Georges Queney, 33ο, Επίτιμο Μέγα Ταξιάρχη του Υ:.Σ:. της Γαλλίας, Σε μετάφραση από τα γαλλικά από τον Κραταιώτατο Ύπατο Μέγα Ταξιάρχη Ιωάννη Βασιλείου, 33ο

Λίγο καιρό μετά την δημιουργία του θεωρητικού ελευθεροτεκτονισμού καθορίστηκαν τα περίφημα «landmarks» ή καθ’ ημάς «Οροθέσια», νόμοι δηλαδή και κανόνες προς τήρηση πέραν των οποίων δεν υπάρχουν τέκτονες, αλλά μέλη μιας βέβηλης κοινωνίας. Με την πάροδο του χρόνου αυτά τα «Οροθέσια» πήραν διάφορες μορφές ανάλογα με τις Μεγάλες Στοές, που τα τηρούσαν, πλην όμως κάθε Μεγάλη Στοά που βρέθηκε έξω από αυτά χαρακτηρίστηκε «αντικανονική» από τις αγγλοσαξωνικές τεκτονικές δυνάμεις. Ο πρακτικός τεκτονισμός, αυτός των κατ’ επάγγελμα οικοδόμων, είχε άρωμα θρησκείας. Αυτός ο θρησκευτικός χαρακτήρας διατηρήθηκε και στον θεωρητικό ελευθεροτεκτονισμό ευθύς αμέσως με την οργάνωσή του από τον πάστορα Anderson. Από εδώ προέρχεται και η αντίληψη για τον Μ:.Α:.Τ:.Σ:., της οποίας φαίνεται αναγκαίο να ερευνήσουμε την εξέλιξη κατά την διαδρομή των τελευταίων αιώνων. Αλλά για να το κάνουμε αυτό, όσο πιο κατανοητό γίνεται θα πρέπει να προσδιορίσουμε προκαταβολικά δύο θεμελιώδεις έννοιες που είναι ο Ντεϊσμός (deisme) και ο Θεϊσμός (theisme). Ο Ντεϊσμός είναι μια πνευματική θεώρηση, που αναγνωρίζει την ύπαρξη μιας ανώτερης δύναμης, που ονομάζεται με τον γενικό όρο «Θεός», που οι Τέκτονες τον ονομάζουν Μ:.Α:.Τ:.Σ:. Είναι μια πίστη βασισμένη στην λογική και απορρίπτοντας κάθε εξ αποκαλύψεως αλήθεια και κάθε δόγμα παρατηρεί την φύση και τα φαινόμενα. Με λίγα λόγια ο Ντεϊσμός πιστεύει σε μια ανώτερη και μη αναγνωρίσιμη και συγκεκριμενοποιημένη οντότητα. Ο Θεϊσμός, όλως αντιθέτως, είναι η πίστη σε ένα μοναδικό Θεό, προσωπικό, υφιστάμενο πέρα από την ανθρώπινη γνώση και συνεπώς εξ αποκαλύψεως. Είναι ο Θεός Δημιουργός του Σύμπαντος και του Ανθρώπου, που κυβερνά και τους δύο γιατί η παρουσία του είναι αδιάλειπτη μέσα στη δημιουργία. Κατά συνέπεια ο ντεϊστής αρνείται να προσδιορίσει αυτή την οντότητα, την πέραν του ανθρώπου δύναμη, το Απόλυτο, την ανωτέρα αρχή, ενώ ο θεϊστής θεωρώντας τον εαυτό του ικανό, τον προσδιορίζει, τον μελετά και τον δογματίζει. Η επίκληση του Μ:.Α:.Τ:.Σ:., το άνοιγμα και το κλείσιμο των εργασιών «εις δόξαν του Μ:.Α:.Τ:.Σ:.» τόσο από τις αγγλοσαξωνικές όσο και από τις σκωτικές στοές, θα μπορούσε να οδηγήσει στον συμπέρασμα ότι στον παγκόσμιο ελευθεροτεκτονισμό η αντίληψη του Μ:.Α:.Τ:.Σ:. είναι κοινή. Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα;

Τα Συντάγματα του 1723, που συντάχθηκαν από τους πάστορες Άντερσον και Ντεζαγκυλιέρ και αποτελούν την παγκόσμια αναγνωρισμένη Χάρτα του Ελευθεροτεκτονισμού στον 1ο άρθρο τους ορίζουν : «Ο Τέκτονας πρέπει να υπακούει στον ηθικό νόμο και αν κατανοεί την Βασιλική Τέχνη, δεν μπορεί ποτέ να είναι ένας ανόητος άθεος ούτε ένας ελευθεριάζων άθρησκος». Αυτό το κείμενο, που από πολλούς σχολιαστές ερμηνεύτηκε ως καταδίκη του αθεϊσμού, σηματοδοτεί μια πολύ σημαντική πρόοδο σε σχέση με τα «Οροθέσια» και τα «Αρχαία Καθήκοντα» των πρακτικών οικοδόμων. Αυτά τα «Καθήκοντα» αναφέρονταν σε καθολικούς χριστιανούς οικοδόμους, κατασκευαστές εκκλησιών, ενωμένους σε Στοές διασκορπισμένες σε όλη την Ευρώπη. Τα Συντάγματα πλέον αφορούσαν σε Στοές οργανωμένες μέσα σε Μεγάλες Στοές θεωρητικών Ελευθεροτεκτόνων, μέσα στις οποίες φοιτούσαν ταυτόχρονα καθολικοί, προτεστάντες, εβραίοι και μουσουλμάνοι. Αυτή η εξέλιξη ήταν συνέπεια του γεγονότος ότι πιστοί των μεταρρυθμισμένων εκκλησιών, κυρίως προτεστάντες, επιθυμούσαν να εισέλθουν στον Τεκτονισμό και γιατί όχι και να τον διοικήσουν. Κατά πάσα περίπτωση με την ονοματοδοσία του Μ:.Α:.Τ:.Σ:. εμφανίστηκε μια από τις πιο ουσιώδεις εκδηλώσεις της Ελευθερίας της Συνείδησης: άνθρωποι διαφορετικών θρησκειών μπορούσαν πλέον επίσημα να συναθροισθούν και να συμμετάσχουν σε ένα κοινό μυστικό έργο. Πρόκειται για την πρώτη εκδήλωση της (τεκτονικής) ανοχής, τόσο βεβαίως ευρείας, όσο το επέτρεπε το πνεύμα της εποχής εκείνης. Παρ’ όλα αυτά, σε συνέχεια πολλών πιέσεων, ο γνωστός μας από άλλες εργασίες, Μέγας Διδάσκαλος Derventwater, μέσα στους κανονισμούς που εξέδωσε τον Οκτώβριο του 1736, έκρινε σκόπιμο να τροποποιήσει την ελευθεριάζουσα αντίληψη για τον Μ:.Α:.Τ:.Σ:. του Anderson και να επιβάλει κατά τρόπο απόλυτο την πίστη σε ένα Θεό προσωπικό, Δημιουργό του Σύμπαντος και Πατέρα όλων των ανθρώπων. Ειδικώτερα διατύπωσε : «Ο Τέκτονας δεν μπορεί ποτέ να είναι ένας άθεος, ούτε ένας φιλελεύθερος χωρίς θρησκεία (συγκεκριμένη).» Αυτή η τοποθέτηση θα υιοθετηθεί έκτοτε από τον αγγλικό Τεκτονισμό. Έτσι λοιπόν το άρθρο 1 των Συνταγμάτων της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας, που δημοσιεύθηκαν το 1813 μετά την ένωση των 2 Μεγάλων Στοών των «Αρχαίων» και των «Μοντέρνων» αναφέρει :

«Οποιαδήποτε και αν είναι η θρησκεία ενός ανθρώπου, ή ο τρόπος του λατρείας του Θεού, δεν μπορεί να αποκλειστεί από το Τάγμα, εφ’ όσον πιστεύει στον ένδοξο Αρχιτέκτονα του ουρανού και της γης». Αυτό το δόγμα προσδιορίζεται ειδικώτερα ως εξής: «Ο Τεκτονισμός είναι μια θρησκεία για την διατήρηση και εξάπλωση της πίστης στην ύπαρξη του Θεού, για να βοηθήσει τους τέκτονες να ρυθμίσουν την ζωή τους και τη συμπεριφορά τους επάνω στις αρχές της θρησκείας του καθενός, όποια κι αν είναι αυτή, υπό τον απαράβατο όρο, ότι είναι θρησκεία μονοθεϊστική, που απαιτεί την πίστη στον Θεό, ως Υπέρτατο Ον και ότι αυτή η θρησκεία διαθέτει ένα Ιερό Βιβλίο, που περιέχει την αποκαλυπτόμενη βούληση του Θεού και επάνω στο οποίο ο μυούμενος θα ορκιστεί εισερχόμενος στο Τάγμα». Είναι επόμενο σύμφωνα με τα παραπάνω ο αγγλοσάξωνας τέκτονας να έχει ένα προσωπικό Θεό και να πιστεύει στα δόγματα της θρησκείας του. Αυτή η θεϊστική τοποθέτηση επιβεβαιώθηκε και από τον ονομαστό τέκτονα συγγραφέα MacKey που κρίνει ότι το πλέον ουσιώδες «οροθέσιο» είναι η πίστη στην ύπαρξη του Θεού ως Μ:.Α:.Τ:.Σ:. και στην ανάσταση σε μια μελλοντική ζωή. Η Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας, που αυτοαποκαλείται «Μητέρα – Στοά» εξ αιτίας της αρχαιότητάς της κατά το χρόνο ίδρυσης, θέλει να είναι «ο φύλακας των ηθών και εθίμων της παράδοσης του “κανονικού” Τεκτονισμού». Σε ένα μνημόνιό της του Σεπτεμβρίου 1929, σχετικό με τα κριτήρια «κανονικότηας» των Μεγάλων Στοών διακηρύσσει ότι : «Η πίστη στο Θεό Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος και στην εξ αποκαλύψεως βούλησή του πρέπει να είναι η ουσιώδης προϋπόθεση για την εισδοχή των μελών της». Σαν ένα ακόμη παράδειγμα σ’ αυτήν την τοποθέτηση να αναφέρουμε το Σύνταγμα της Μεγάλης Στοάς της Νότιας Καρολίνας, το ίδιο επεξηγηματικής: «Όποιος θέλει να γίνει ελευθεροτέκτων πρέπει να πληροφορηθεί ότι πρέπει να πιστεύει απολύτως στην ύπαρξη της Θεότητας, την οποία πρέπει να λατρεύει και υπακούει, καθ’ όσον είναι ο Μέγας Αρχιτέκτων και Κυβερνήτης του Σύμπαντος». Και στην Γαλλία ακόμη, η Μεγάλη Εθνική Στοά της Γαλλίας, που δημιουργήθηκε το 1913 από δύο μόνον και όχι τρεις Στοές προερχόμενες από την Μεγάλη Ανατολή είναι η μόνη τεκτονική δύναμη, που αναγνωρίστηκε ως «κανονική» από την Ηνωμένη Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας. Στο Μανιφέστο της του Σεπτεμβρίου 1960 διεκήρυσσε:

«Η πρώτη προϋπόθεση για να γίνει κανείς δεκτός στον Τεκτονισμό και να αποτελέσει μέλος της Μεγάλης Εθνικής Στοάς της Γαλλίας είναι η πίστη στο Υπέρτατο Ον και στην αποκαλύψεως βούλησή του. Αυτός ο κανόνας είναι ουσιώδης και δεν επιδέχεται κανένα συμβιβασμό». Το 1961 αυτή η ίδια Μεγάλη Στοά διατύπωσε ότι : «δεν μπορεί να υπάρχει “κανονικός τεκτονισμός” χωρίς τις παρακάτω απαρέγγλιτες αρχές : Πίστη στο Θεό, Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος, πίστη στην εξ αποκαλύψεως βούλησή του, που εκφράζεται μέσα στο Βιβλίο του Ιερού Νόμου, πίστη στην αθανασία της ψυχής». Τέλος το 1967 υιοθέτησε τον εξής ορισμό : «Ο Τεκτονισμός είναι μια μυητική αδελφότητα, που έχει ως παραδοσιακό θεμέλιο την πίστη στο Θεό, Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος». Δεν μπορούμε παρά να επισημάνουμε ότι, περιφρονώντας την εξέλιξη της ανθρώπινης σκέψης από την ημέρα της δημιουργίας του θεωρητικού ελευθεροτεκτονισμού αυτές οι Στοές που αυτοαποκαλούνται «κανονικές» έχουν αναστείλει την ισχύ μιας συνταγματικής διάταξης του Τάγματος, τα Συντάγματα του Anderson του 1723. Κάθε μορφή τεκτονισμού αυτοπροσδιορίζεται «κανονικός». Γι’ αυτό το λόγο οι αγγλοσαξωνικές Μεγάλες Στοές «αφορίζουν» ελαφρά τη καρδία τις τεκτονικές δυνάμεις που δεν αποδέχονται την στενή αντίληψη και ερμηνεία των «οροθεσίων», όπως αυτές τα έχουν ορίσει. Ο Σκωτικός Τύπος, Τάγμα παραδοσιακά μυητικό, όσον τον αφορά, δεν ισχυρίζεται ότι κατέχει την εξ αποκαλύψεως Αλήθεια, ούτε επιθυμεί ένα μονοπώλιο της τεκτονικής «κανονικότητας». Ακόμη περισσότερο ο Σκωτικός Τύπος δεν επιβάλλει την δική του άποψη στους άλλους τύπους γιατί ασκεί ένα ευρύ πνεύμα ανοχής. Μέσα στα πλαίσια του ελευθεριάζοντος πνεύματος που τον χαρακτηρίζει, καθορίζει τον Θεό, όπως προτείνεται από τον Anderson στην θεμελιώδη διατύπωση : «ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος». Αυτή η διατύπωση αποτελεί την επίκληση μιας Αρχής κανονιστικής του εκδηλωμένου κόσμου. Προερχόμενη από την παράδοση αποτελεί τον κλειδόλιθο της αψίδας του Τύπου που εργάζεται για να τον δοξάζει (τον Μ:.Α:.Τ:.Σ:.), πράγμα που σημαίνει ότι ο Σκωτικός Τύπος αποδίδει ένα ακραίο σεβασμό και θαυμασμό στον Μέγα Α:.Τ:.Σ:., χωρίς ποτέ να ζητήσει να τον προσδιορίσει.

Κατά πάσα περίπτωση η κατανόηση αυτής της περί Θεού αντίληψης εναπόκειται στην συνείδηση του κάθε Σκώτου Τέκτονα έχοντας ήδη γίνει αποδεκτό ότι η αυστηρή τήρηση των τυπικών, η μελέτη των συμβόλων και η προσωπική εργασία παραμένουν τα μόνα μέσα προσέγγισης του μυητικού περιεχομένου του Τεκτονισμού. Σε πάρα πολλές επαναλήψεις η τοποθέτηση της Μεγάλης Στοάς της Γαλλίας σ’ αυτό το θέμα προσδιορίστηκε δημοσίως κατά την διάρκεια των μηνιαίων ραδιοφωνικών εκπομπών της. Ιδού δύο δείγματα: 1ο δείγμα : «Πίστη σε μιαν Αρχή Ζωής, Δημιουργό και Ρυθμιστή της Τάξης, αδιάλειπτο που ξεπερνά τα όρια της Γνώσης. Άπειρη Σοφία, Τελεία Γνώση, Αγάπη, Τελειότητα είναι καθ’ ημάς ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος, που καθοδηγεί την μυητική μας πορεία από την πρώτη μέχρι την τελευταία ημέρα της τεκτονικής μας ύπαρξης». 2ο δείγμα : «Κάθε τέκτονας διαλέγει το προσωπικό του μονοπάτι μέσα στον ευρύ μυητικό κήπο, όλοι όμως οι ατομικοί δρόμοι οδηγούν στην Γνώση του Απείρου και στην τελική ταυτοποίηση του μυημένου με αυτήν. Κατά ποιόν τρόπο αυτή η μυητική διαδρομή θα μπορούσε να ολοκληρωθεί εάν ο ταξιδιώτης δεν πίστευε στην ύπαρξη του υπήνεμου λιμένα προς τον οποίο πορεύεται;». Από πλευράς του Ερρίκου Tort-Nougues, στο έργο του «Η τεκτονική Ιδέα» αναγράφεται : « Η Ιδέα του Μ:.Α:.Τ:.Σ:. έχει μιαν έννοια. Οι Ελευθεροτέκτονες εκδηλώνουν κατ’ αυτόν τον τρόπο την εξάρτησή τους από ένα Σύμπαν, όπου η έννοια οδηγεί στην μη-έννοια, το Είναι στο μη-είναι». Για τον Σκώτο Τέκτονα ο Μέγας Αρχιτέκτων είναι μια Δημιουργός Αρχή, εξαιρετικά ισχυρή, οργανώτρια του Σύμπαντος. Χωρίς βεβαίως από αυτήν να προέρχεται οποιοδήποτε δόγμα. Είναι θεμιτό γι’ αυτόν να τον αντιλαμβάνεται ως τον νόμο που κυριαρχεί στην ύλη της οποίας οι άνθρωποι δεν μπορούν να αντιλαμβάνονται παρά μόνον τις αισθητές εκδηλώσεις. Σ’ αυτήν την περίπτωση το Ορατό Σύμπαν, του οποίου είναι η αρχή που το διευθύνει και το συντηρεί, είναι η εκδηλούμενη Θεότητα. Μπορεί κανείς να την εννοήσει ως οργανωτή, καθοδηγητή, γεωμέτρη, ως δύναμη τάξης που μάχεται εναντίον του χάους, δηλαδή σαν μιαν Αρχή Τάξης. Μπορεί ακόμη να την δεχθεί ως Θεό Δημιουργό, Αρχή ύπαρξης. Είναι ίσως ο Θεός των φιλοσόφων του 18ου αιώνα, όπως επίσης μπορεί να είναι και ο Θεός των εξ αποκαλύψεως θρησκειών. Δικαιώνει πάντοτε τον αγώνα του ανθρώπου εναντίον της ύλης, της τύχης ή του πεπρωμένου.

Το σύμβολο του Μεγάλου Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος, μη όντας συνδεδεμένο με καμμιά θρησκευτική πίστη, εκφράζει την πίστη του Σκώτου Τέκτονα στην ολοκληρωτική ελευθερία της συνείδησης. Τοποθετείται αυτονοήτως μέσα στο περίγραμμα της μύησης σε ένα ιδανικό επίπεδο που ξεπερνά τα όρια της γνώσης του χάους, διεγείροντας τις πιο υψηλές πνευματικές αξίες, δίνοντας την γνώση του ιερού και οδηγώντας στο ταξίδι προς το αόρατο. Για τον Α:. και Α:.Σ:.Τ:. ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος είναι ο Θεός του Πλάτωνα, έτσι όπως τον προσδιορίζει στον Τίμαιο: « Ο Θεός πήρε όλα τα ορατά πράγματα, που δεν βρίσκονταν σε ακινησία αλλά κινούνταν χωρίς κανόνα και τάξη και τα πέρασε από την αταξία στην τάξη, εκτιμώντας ότι η τάξη ήταν ανώτερη κατά πάσα περίπτωση». Επίσης ο Βολταίρος αναφέρεται στην Θεότητα στους «Φιλοσοφικούς διαλόγους»: «Αυτός ο Αρχιτέκτων του Σύμπαντος τόσον ορατός για το πνεύμα μας μα ταυτόχρονα τόσον ακατανόητος που βρίσκεται; Από ποιόν ουρανό, από ποιόν τόπο στέλνει τις αιώνιες διαταγές του σε όλη τη φύση; Δεν γνωρίζω γι’ αυτό τίποτε, γνωρίζω όμως ότι όλη η φύση τον υπακούει». Ο Descartes επίσης επικαλείται τον Θεό στο έργο του «Meditations»: «Περιέχεται στον Θεό μια άπειρη σειρά πραγμάτων που δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι στη φύση του απείρου και η φυλακισμένη και ολιγόνους φύση μου δεν μπορεί να αντιληφθεί». Τέλος ο Jean-Jacques Rousseau στον «Emile» ομολογεί με ταπεινότητα: «Η ιδέα της Δημιουργίας μου δημιουργεί σύγχυση και ξεπερνά τις δυνάμεις μου». Για τον Σκώτο Τέκτονα ο Μ:.Α:.Τ:.Σ:. δεν είναι κατ’ ανάγκη ένα θεϊκό πρόσωπο του οποίου η εξ αποκαλύψεως βούληση θα γινόταν ορατή στη Στοά εκφρασμένη άπαξ δια παντός από το αμετακίνητο κείμενο ενός γραπτού Νόμου. Είναι μια ανωτέρα αρχή που δεν απαιτεί κανένα «πιστεύω». Στο Παγκόσμιο Συνέδριο των Υπάτων Συμβουλίων του Α:. και Α:.Σ:.Τ:. στη Λωζάνη, τα Ύπατα Συμβούλια υιοθέτησαν την 22.9.1875 διάφορα κείμενα επάνω σ’ αυτό το ζήτημα. Ας τα θυμηθούμε.

1ο: Στο κείμενο που τιτλοφορείται: «Ορισμοί» (Definitions) προσδιόρισαν: «Ο Ελευθεροτεκτονισμός έχει ως αρχή την αναγνώριση μιας Ανώτερης Δύναμης, της οποίας διακηρύσσει την ύπαρξη υπό το όνομα Μ:.Α:.Τ:.Σ:.». 2ο: Στην «Διακήρυξη Αρχών» (Declaration des Principes) ορίστηκε: «Ο Ελευθεροτεκτονισμός διακηρύσσει την ύπαρξη μιας Δημιουργού Αρχής υπό το όνομα Μ:.Α:.Τ:.Σ:.». 3ο: Τέλος στο περίφημο Μανιφέστο αναφέρεται: «Για να ανυψώσει τον άνθρωπο εν εαυτώ, για να τον καταστήσει ικανό της αποστολής του επί της γης, ο Ελευθεροτεκτονισμός θέτει την αρχή πως ο Ανώτατος Δημιουργός έδωσε στον άνθρωπο ως το πλέον πολύτιμο αγαθό την Ελευθερία, κληρονομιά όλης της ανθρωπότητας, ακτίνα φωτός από ψηλά, που καμμιά δύναμη δεν μπορεί να σβήσει ούτε να αμβλύνει και που είναι (η ελευθερία) η πηγή των αισθημάτων τιμής και αξιοπρέπειας». Το γνωμικό επίγραμμα των Υπάτων Συμβουλίων «Deus meumque Jus» (Ο Θεός και το Δίκαιό μου) δείχνει την αναγνωριζόμενη από τον Α:. και Α:.Σ:.Τ:. σχέση μεταξύ Θεού και Ανθρώπου, στον οποίον δεν επιβάλλεται, με την ιδιότητά του ως τέκτονα, άλλη πορεία από αυτήν που επιλέγει η συνείδησή του. Η επίσημη θέση του Α:. και Α:.Σ:.Τ:. καθορίστηκε με απόλυτη πληρότητα στην παραπάνω Συνθήκη. Δεν τροποποιήθηκε ποτέ προσφέροντας μιαν αντίληψη για τον Μ:.Α:.Τ:.Σ:. άλλοτε πιο ευρεία και άλλοτε περισσότερο περιωρισμένη από αυτήν του Θεού των διαφόρων θρησκειών. Σχετικά με τον Τόμο του Ιερού Νόμου η στάση του Σκωτικού Τύπου είναι εξ ίσου πλήρως διαφανής. Αυτό το Βιβλίο είναι το πρώτο μεταξύ των 3 μεγάλων Φώτων του Τύπου, όχι η έκφραση της αποκαλυπτόμενης βούλησης του Θεού, αλλά το καθαρό σύμβολο της υψηλότερης ανθρώπινης πνευματικότητας. Η ερμηνεία του συμβόλου του Μ:.Α:.Τ:.Σ:. αποτελεί δυστυχώς την βάση των διαιρέσεων αλλά και των σχισμάτων μεταξύ τεκτονικών δυνάμεων εκεί που θα ήταν πρέπον να μιλάμε για «Παγκόσμιο Ελευθεροτεκτονισμό». Οι τεκτονικές δυνάμεις που αυτοαποκαλούνται «παραδοσιακές» είναι θεϊστικές και με το πέρασμα του χρόνου συντηρητικές χωρίς ανοχή και από λίγο έως πολύ αιρετικές εφ’ όσον απαιτούν την πίστη σε ένα προσωπικό Θεό. Όλως αντιθέτως ο Σκωτικός Τύπος έμεινε αναμφισβήτητα ντεϊστικός, ανεκτικός και φιλελεύθερος. Έμεινε πιστός στην Παράδοση και έλαβε υπ’ όψη του την πνευματική εξέλιξη της ανθρωπότητας κατά τη διάρκεια των 2 τελευταίων αιώνων.

Απέναντι στην αρτηριοσκληρωτική αντίληψη των αγγλοσαξωνικών «Οροθεσίων» βρίσκεται η ζωντανή και γεμάτη πλούτο θεμελιώδης αντίληψη του Σκωτικού Τύπου, μαρτυρώντας την πιο υψηλή μυητική αξία του. Για τους εισερχόμενους σ’ αυτόν η σκωτική ερμηνεία του Μ:.Α:.Τ:.Σ:. τους βοηθάει να ακολουθήσουν την πορεία τους στην οδό της Γνώσεως με την βοήθεια της μύησης που είναι απελευθέρωση από τα δεσμά των δογμάτων. Είναι η απόλυτη μαρτυρία της ικανότητας του Σκωτικού Τύπου να εξασκεί μία πραγματικά ενεργό ανοχή, ακόμη και στο μεταφυσικό πεδίο. Είναι μια αληθής επιστροφή στις πηγές, είναι το θεμέλιο της «κανονικότητας» των Σκώτων Τεκτόνων. Εν τούτοις ο Α:. και Α:.Σ:.Τ:. δεν μπορεί παρά να συμμερισθεί την άποψη του αγγλικού τεκτονισμού επάνω στο αξίωμα ότι: μία μυητική κοινωνία πρέπει να σέβεται ένα μίνιμουμ ανελαστικών αρχών αν δεν θέλει να ξεπέσει σιγά-σιγά και να μεταβληθεί σε μιαν ένωση λεσχών λιγότερο ή περισσότερο κλειστών ή πολιτικοποιημένων, που όμως κατέστησαν βέβηλες εξ αιτίας της φύσης των ίδιων κινήσεών τους, των εργασιών τους ή των δημόσιων παρεμβάσεών τους. Δεδομένου ότι οι Άγγλοι συνδέουν κάθε συμβολική αξία με τον Μ:.Α:.Τ:.Σ:. και επιβάλλουν μία πίστη συγκεκριμένη, φαίνεται πως θεωρούν τον Τεκτονισμό σαν μία διευρυμένη πρακτική της θρησκείας τους, ένα είδος συμπληρωματικής λατρείας. Για τους Σκώτους Τέκτονες αυτή η στάση δεν είναι συμβατή με την Παράδοση του Τάγματος και την αναγκαία εξέλιξή της. Σ’ αυτόν τον τομέα, ακόμη περισσότερο, η αναζήτηση της Αλήθειας απαιτεί την απόλυτη ελευθερία της σκέψης και της συνείδησης που συνδέεται απαρεγγλίτως με τον σεβασμό του Ανθρώπου. Για τους λόγους αυτούς ο Σκωτικός Τύπος είναι αντίθετος, ότι και αν του κοστίζει αυτό σε επίπεδο παγκόσμιας Αδελφότητας, και απορρίπτει το «οροθέσιο» που επιβλήθηκε από την Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας : την πίστη σε ένα προσωπικό Θεό και στην εξ αποκαλύψεως βούλησή του. Έτσι μένει πιστός στην φιλελεύθερη αντίληψη των πρώτων δημιουργών των Μεγάλων Στοών. Για να ολοκληρώσουμε φαίνεται καλό να θυμηθούμε τις συστάσεις του Μανιφέστου της Λωαζάννης του 1875 που έχουν ως εξής: «Στους ανθρώπους, στους οποίους η θρησκεία είναι η υπέρτατη παρηγοριά, ο Τεκτονισμός τους λέει : καλλιεργείστε χωρίς κανένα εμπόδιο τη θρησκεία σας, ακολουθείστε τις υποδείξεις της συνείδησής σας. Ο Ελευθεροτεκτονισμός δεν είναι θρησκεία, δεν έχει λατρεία. Και όπως το θέλει η λαϊκή σοφία, το μοναδικό του δόγμα βρίσκεται ολοκληρωτικά σε αυτήν την ωραία προδιαγραφή : «Αγάπα τον Πλησίον σου». Μέσα σ’ αυτό το πνεύμα οι Σκώτοι Τέκτονες μπορούν να συνεχίσουν, χωρίς κανένα περιορισμό να εργάζονται «Εις Δόξαν του Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος».

Georges Queney, 33ο Επίτιμος Μέγας Ταξιάρχης του Υ:.Σ:. της Γαλλίας

Ακολουθεί συνέντευξη του ΝΤΙΜΙ ΣΑΜΙΟΥΕΛ ΜΑΝΙΑΡΑ, ένας ελληνοεβραϊκής καταγωγής
«αποκωδικοποιητής των παγκόσμιων γεγονότων», διακεκριμένος οικονομολόγος,
αλλά και φορέας μιας «αποκαλυπτικής γνώσης»:

Πείτε μου, κύριε Μανιάρα, γιατί οι Εβραίοι θεωρούν τους εαυτούς τους «περιούσιο λαό του Θεού»;

Για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε πως γεννήθηκε η ιδέα στους Εβραίους ότι
είναι περιούσιος λαός πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή, από την ίδια τη
γένεση του ανθρώπου. Σύμφωνα λοιπόν με τις Γραφές ο Θεός δημιούργησε τον
άνθρωπο στον Παράδεισο της Εδέμ. Ο Παράδεισος της Εδέμ βρίσκεται στο
αστρικό επίπεδο κι εκεί ο άνθρωπος ήταν αθάνατος δεν είχε καμία από τις
ανάγκες ή τις αδυναμίες που γνωρίζουμε, δεν αρρώσταινε, δεν
προβληματιζόταν, ήταν αιώνιος και παντοτινά νέος τρεφόταν από τον ήλιο του
αστρικού επιπέδου, ο οποίος είναι διαφορετικός από τον υλικό ήλιο μας!
Για να δημιουργήσει ο Θεός τον Παράδεισο της Εδέμ πήρε ό,τι καλύτερο
υπήρχε από τους κόσμους που είχε πρωτίστως πλάσει. Ο πρώτος απ' αυτούς
τους κόσμους ήταν το βασίλειο των πετρωμάτων, από το οποίο πήρε ό,τι
καλύτερο και το μετέφερε στο δεύτερο κόσμο, το βασίλειο των υδάτων. Τα
καλύτερα ύδατα και πετρώματα τα μετέφερε στον τρίτο κόσμο που έπλασε: τον
κόσμο των φυτών και των ζώων. Τοιουτοτρόπως, διαλέγοντας τα καλύτερα από
τον τρίτο κόσμο τα μετέφερε στον τέταρτο, ο οποίος είναι ο κόσμος των
αγγέλων. Ο τελευταίος κόσμος που δημιούργησε ο Θεός με τα καλύτερα υλικά
από τους προηγούμενους κόσμους ήταν ο κόσμος του ανθρώπου, ο πέμπτος, ο
οποίος είναι και ο τελειότερος. Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι επειδή ο
άνθρωπος είναι πλάσμα του πέμπτου κόσμου έχει πέντε δάχτυλα, τον βλέπουμε
να συμβολίζεται στην Καμπαλό και στις μυστικές παραδόσεις του κόσμου ως
πεντάλφα, το άστρο με τις πέντε άκρες που σχηματίζεται όταν ο άνθρωπος
στέκεται τα χέρια και τα πόδια στην έκταση.
Σύμφωνα λοιπόν με τη μυστική παράδοση ο άνθρωπος είναι το τελειότερο
πλάσμα του πέμπτου κόσμου, του τελειότερου από όλους. Είναι αποτέλεσμα των
καλύτερων στοιχείων που διαλέχτηκαν από τους προηγούμενος κόσμους και γι'
αυτό τα περιέχει όλα. Ο άνθρωπος δηλαδή έχει μέσα του στοιχεία της γης,
του νερού, των ζώων και των αγγέλων.


Αφού ο Θεός έπλασε τους αγγέλους για ποιο λόγο έπλασε και τον άνθρωπο; Είχε κάποιο ιδιαίτερο σκοπό για μας;

Ο άνθρωπος του αστρικού επιπέδου ήταν το τελειότερο δημιούργημα του Θεού!
Και πράγματι ο Θεός τον έπλασε προορίζοντάς τον για συγκυβερνήτη του
σύμπαντος. Σκοπός δηλαδή του ανθρώπου ήταν και είναι να εξελιχθεί ώστε να
γίνει θεός και να σταθεί δίπλα στov Πατέρα του. Αυτός ο πρώτος άνθρωπος
ονομαζόταν Αδάμ, ο οποίος ήταν ερμαφρόδιτος... η Εύα δημιουργήθηκε
αργότερα κατά επιθυμία του Αδάμ.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να ειπωθεί ότι υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στη
δημιουργία των πέντε κόσμων: Οι τέσσερις πρώτοι κόσμοι δημιουργήθηκαν από
τον Θεό με ήχους, ενώ ο πέμπτος από την πρoσωπική του επιμέλεια. Αυτή η
διαφορά ήταν που έκανε τον αρχηγό των αγγέλων του τέταρτου κόσμου, τον
Εωσφόρο, να ζηλέψει και να εναντιωθεί στo τελειότερο πλάσμα του
Θεού-Πατέρα, τον Αδάμ.

Ο Εωσφόρος για να εμποδίσει την εξέλιξη του Αδάμ μύησε την Εύα στη γνώση
του έρωτα, στο σεξ. Οι Πρωτόπλαστοι με το που έκαναν την ερωτική πράξη
πέρασαν από το αστρικό επίπεδο στο υλικό, στον κόσμο μας. Αυτό που πρέπει
να γνωρίζουμε είναι ότι ο έρωτας είναι δημιούργημα του Εωσφόρου, ενώ η
αγάπη είναι δημιούργημα του Θεού. Με τον έρωτα μικραίνεις την ψυχή σου,
ενώ με την αγάπη τη μεγαλώνεις.

Από εδώ ξεκινάει το θέμα του Εβραϊσμού. Η Εύα μετά την ερωτική πράξη που
είχε με τον Εωσφόρο γέννησε τον Κάιν, από τον οποίο κατάγονται όλες οι
υπόλοιπες φυλές των ανθρώπων, ενώ από τα παιδιά nou γέννησε με τον Αδάμ
κατάγονται οι Αδαμιστές Εβραίοι

Με τους Αδαμιστές αυτούς, τα παιδιά δηλαδή του Αδάμ, ο Θεός έκλεισε
συμφωνία, διαθήκη, γιατί διαθήκη σημαίνει συμφωνία, ότι μέσω αυτών θα
επανέλθει ο άνθρωπος στο αστρικό επίπεδο. Σκοπός λοιπόν των Αδαμιστών
είναι ο άνθρωπoς να βρει την αιώνια ειρήνη σε αυτόν τον κόσμο και έτσι να
οδηγηθεί στον δρόμο του μοναδικού πατέρα-Θεού. Έτσι οι Αδαμιστές Εβραίοι
έγιναν ο περιούσιος λαός του Θεού. Ωστόσο οι Αδαμιστές ήρθαν σε επαφή με
τους Καϊνιστές, τα παιδιά του Κάιν, τις υπόλοιπες φυλές δηλαδή του κόσμου
και έχασαν όσες από τις ιδιότητες είχαν κληρονομήσει από τον πατέρα τους.
Λίγοι μονάχα ήταν αυτοί nou διατήρησαν την καθαρότητά τους και συνέχισαν
να επικοινωνούν άμεσα με τον Θεό. Ένας από τους Αδαμιστές ήταν ο Νώε. Ο
Θεός προκάλεσε τον Κατακλυσμό για να καθαρίσει τον υλικό κόσμο από τους
Καϊνιστές και γι' αυτό έσωσε μόνο τον Νώε και την οικογένειά του...

Ναι, αλλά στις μυθολογίες των υπολοίπων λαών της ανατολικής Μεσογείου έχουμε κι άλλους που διασώθηκαν από τον Κατακλυσμό. Για παράδειγμα στην Ελλάδα αναφέρεται ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα...

Όσοι σώθηκαν από τον Κατακλυσμό, σώθηκαν μετά από παρέμβαση του Εωσφόρου. Δηλαδή οι 'Ελληνες και όλοι οι Μεσοποτάμιοι σώθηκαν από τον Σατανά;

Ναι! αλλωστε όλοι οι Καϊνιστές είναι παιδιά, όπως ανέφερα, του Σατανά του
οποίου ο σκοπός είναι να μην αφήσει τον άνθρωπo να εξελιχθεί σε θεό! Και
εδώ μπλέκονται οι Έλληνες.
Ο Εωσφόρος για να εμποδίσει τους Αδαμιστές διάλεξε από τους Καϊνιστές τη
φυλή με την υψηλότερη ευφυΐα τους Έλληνες. Οι Έλληνες ήταν ο περιούσιος
λαός του Εωσφόρου! Σ' αυτούς έδωσε όλη τη δική του γνώση και τους βοήθησε
να εξελιχθούν, ώστε να εμποδίσουν το έργο των Αδαμιστών. Οι θεοί του
Ολύμπου ήταν οι ακόλουθοι άγγελοι του Εωσφόρου, nou μέσω αυτών οι Έλληνες
πήραν τη σοφία του. Ο Εωσφόρος ήταν nou έδωσε όλες τις επιστήμες στους
Έλληνες με σκοπό να εκμεταλλευτεί την ευφυΐα τους για να εμποδίσει τους
Αδαμιστές να ξαναβρούν το χαμένο Παράδεισο. Έτσι άρχισε ο ανταγωνισμός των
δυο αυτών φυλών, της ελληνικής και των Αδαμιστών Εβραίων.

Όλη δηλαδή η ελληνική σοφία είναι έργο του Εωσφόρου;

Η σοφία των αρχαίων Ελλήνων, ναι, προέρχεται από τον Εωσφόρο ώστε να
καταπολεμήσει τους Αδαμιστές. Με τον καιρό όμως οι Έλληνες αναπτύσσοντας
τη φιλοσοφία τους έφτασαν στο επίπεδο να δουν την αλήθεια και να
καταλάβουν ότι ο Θεός είναι τελικά ένας. Ωστόσο οι περισσότεροι Έλληνες
βρίσκονταν πάντοτε κάτω από την επήρρεια του Σατανά, αφού ο έρωτας ήταν
ένα από τα μεγαλύτερα ιδανικά της φυλής.

Το σεξ έπαιζε μεγάλο ρόλο στις τελετουργίες αλλά και στη στάση ζωής τους,
όμως όπως τόνισα το σεξ δόθηκε από τον Εωσφόρο στον άνθρωπο σαν δόλιο
δώρο, ώστε να μην εξελιχθεί σε θεό και συγκυβερνήτη του σύμπαντος. Γι'
αυτό και βλέπουμε ότι οι Έλληνες είχαν θεό του έρωτα αλλά όχι θεό της
αγάπης. Εκτός αυτού, είναι γνωστό στην κάθε μυστική παράδοση ότι μόνο η
αποχή από τον έρωτα (δηλαδή το σεξ) μπορεί να φέρει την ολοκλήρωση και την
ελευθερία της ψυχής.

Εδώ έρχεται και η άμωμη σύλληψη του Χριστού. Ο Υιός του Θεού ήρθε στη Γη
χωρίς να γίνει η ερωτική πράξη. Αλλά και με τον ερχομό του Ιησού γίνεται η
μεγάλη αλλαγή. Έτσι, ενώ μέχρι την εμφάνιση του Χριστού ο περιούσιος λαός
του Θεού ήταν ο εβραϊκός, με τη σταύρωση του Υιού Του και τη διάδοση της
διδασκαλίας του, περιούσιος λαός γίνεται ο ελληνικός! Οι Έλληνες είναι
αυτοί που θα οδηγήσουν όλους τους υπόλοιπους λαούς στη σωτηρία και στη
θέωση, γιατί είναι αυτοί που μέσω της ευφυΐας τους αντιλήφθηκαν πρώτοι την
πλάνη του Σατανά και αποδέχτηκαν το Λόγο του Ιησού.

Μέσω της ελληνικής γλώσσας ο Λόγος του Ιησού μεταδόθηκε στον κόσμο και
μέσω της δυναμικής των Ελλήνων κρατήθηκε ο Χριστιανισμός στον κόσμο.
Μάλιστα όλα αυτά που γίνονται σήμερα, το ότι δηλαδή η Ελλάδα έχει χάσει το
μεγαλείο της, το ότι πηγαίνουν να της κλέψουν την ιστορία της, η
συρρίκνωση του Ελληνισμού κ.λπ. οφείλονται στη μεταστροφή των Ελλήνων από
περιούσιο λαό του Εωσφόρου σε περιούσιο λαό του Ιησού. 'Ο,τι είχε δώσει
παλιότερα ο Εωσφόρος στους 'Ελληνες έχει αρχίσει και το παίρνει πίσω.
Θέλει να εξαφανίσει όλη την ελληνική παράδοση και να εξαφανίσει τους
'Ελληνες. Ωστόσο μπορεί να χάνουμε στον υλικό κόσμο, κερδίζουμε όμως σε
πνευματικό επίπεδο, αφού ο μοναδικός λαός που μπορεί να σώσει τον κόσμο
σήμερα είναι ο ελληνικός!

Υπάρχουν σήμερα Αδαμιστές Εβραίοι και ποια είναι η σχέση τους με τους Έλληνες;

Ένας από τους γνωστότερους Αδαμιστές της εποχής μας ήταν ο Αϊνστάιν. Αυτήν
τη στιγμή όμως το μεγαλύτερο ποσοστό των Αδαμιστών Εβραίων βρίσκεται στο
Ισραήλ, ενώ οι περισσότεροι Καϊνιστές Εβραίοι είναι απλωμένοι στην
Οικουμένη. Οι Καϊνιστές Εβραίοι έχοντας χάσει παντελώς τη χάρη του Θεού
συνεργάζονται με τον Εωσφόρο και είναι αυτοί που σήμερα βρίσκονται πίσω
από κάθε κακό της ανθρωπότητας.

Οι Καϊνιστές Εβραίοι ήταν που ξεκίνησαν το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο με στόχο να
συγκεντρώσουν τους Αδαμιστές ώστε είτε να τους θανατώσουν, όπως και το
έκαναν, είτε για να τους στείλουν στο Ισραήλ, με σκοπό να τους εγκλωβίσουν
ώστε να μπορούν να ελέγχουν τον κόσμο ελεύθερα. Οι Καϊνιστές Εβραίοι
σήμερα, είναι αυτοί που προωθούν την παγκοσμιοποίηση, την ομογενοποίηση
των λαών. τον άκρατο καταναλωτισμό και τον υλισμό. Αυτοί κατέχουν την
εξουσία και τον πλούτο του πλανήτη και προωθούν την απόρριψη των αξιών και
των ιδανικών της ανθρωπότητας. Θέλουν να φτιάξουν έναν κόσμο που να τον
ελέγχουν και να τον χειρίζονται σύμφωνα με τις ορέξεις του Εωσφόρου.

Αντίπαλοι όμως σήμερα των Καϊνιστών Εβραίων δεν είναι μόνο οι Αδαμιστές,
αλλά και οι 'Ελληνες! Γιατί οι 'Ελληνες έχοντας τώρα τη χάρη του Θεού
προσπαθούν να διατηρήσουν το Λόγο Του, να κρατήσουν τις αξίες και τα
ιδανικά της ανθρωπότητας με τα οποία ο άνθρωπος μπορεί να φτάσει στη
θέωση, δηλαδή την αγάπη και την ελευθερία. Κι όταν θα γίνει η Δευτέρα
Παρουσία, ο Χριστός τους πρώτους που θα ζητήσει να εμφανιστούν μπροστά Του
θα είναι οι Έλληνες, ο σημερινός περιούσιος λαός Του!

Ανήκουστη πλάνη. Ασύστολα ψεύδη. Ομολογία εγκληματική.

Δεν είναι άγνωστο, πως οι πιστοί στον "Ένα και πραγματικό Θεό της τριαδικότητος", είναι αποστειρωμένοι, φανατικοί, μισάνθρωποι και σιχαίνονται την επίγεια ζωή και ύπαρξη. Ικανοί για τα χειρότερα και αγριότερα εγκλήματα, υπο το αιτιολογικό, πως αυτός ο κόσμος, είναι ενας κόσμος φυλακή και κόσμος ψεύδους. Ως εναν μεγάλο βαθμό, αυτό είναι αληθές. Είναι ενας κόσμος πτωτικός. Ενας κόσμος περιορισμών και σκληροτράχηλος. Αλλά είναι ποτέ δυνατόν, αντι η ενότητα να μας ελευθερώσει και να δημιουργήσουμε μια επίγεια πολιτεία Κατανόησης, Γνώσης, Αγάπης και αδερφοσύνης, να κυριαρχεί η διχόνοια, το μίσος και ο φανατισμός, μιας τάχα υπόσχεσης για μια ανώτερη υπόσταση ύπαρξης ; Τι θεός είναι αυτός, ο οποίος, επέτρεψε σε ενα εκ των παιδιών του, να γκρεμίσει τάχα το αγαπημένο του πλάσμα στον οίκο της ύλης και της ζωόμορφης ζωής ; Ψεύδη, αηδίες και πλάνες , που χιλιετίες εχουν μολύνει την Γαία και την ανθρωπότητα σε αφύσικο βαθμό δημιουργόντας υποσυνείδητα κόμπλεξ και αδιανόητα σύνδρομα στο ψυχικό και νοητικό λογισμικό της ανθρωπότητας. Δείτε τους. Ονειρεύονται, μιλάνε και μάχονται για Πολέμους, καταστροφές, αίμα, όλεθρο, τάχα για να ξεπλυθεί η ανομία των ανθρώπων, για να επέλθει η δικαιοσύνη του Θεού(?). Κρίνουν, κυνηγάνε, πολεμούν οτιδήποτε θέλει να φέρει ενότητα, αγάπη και ειρήνη. Εμείς οι Άνθρωποι, είμαστε εκ φύσεως αντιφατικά και τυφλά οντα. Έχουμε γνώση, εχουμε πυξίδα και δεν τολμάμε να γιατρέψουμε τις παθογένειες μας. Ιδού, η σύγχρονη κοινωνία φυλακή του Μαμωνά αποδεικνύει περίτρανα, την ανοησία μας. Ποιός βλάκας, σχεδίασε μια τέτοια κοινωνία ; Ποιός μπορεί να αρνηθεί, πως βλάκες και μονόφθαλμοι καθοδηγουν την ανθρωπότητα στον Όλεθρο και την Καταστροφή; Ποιοι κρετίνοι, ονειρεύονται εναν κόσμο φυλακή του χρήματος, η εναν κόσμο εχθρικό και αδιάφορο προς την ζωή οπως είναι το μήνυμα του "Θεού" ; 

Η Αγάπη, είναι τόσο Ουράνια, οσο και επίγεια. Η εκδήλωση της, είναι και Έρως και Αγνότητα . Και Υλική και Πνευματική. Κατάρα σε οποιον διαστρεβλώνει την Ιερότητα Της. 

Εδώ είναι το σπίτι μας. Η Γη, είναι το σπίτι μας , κι εμείς οφείλουμε να χτίσουμε και να πραγματώσουμε μια Νέα Κοινωνία Γνώσης και Ανθρωπιάς. Δίχως εγκλημα. Δίχως εμφύλιους πολέμους στα σπλάχνα της ανθρωπότητας. Το μίασμα του μίσους και της οδύνης, προέρχεται απο τον "Ουράνιο" η υποχθόνιο, φθόνο , διαφωνούντων με την Θέληση του Μέγα Αρχιτέκτονα ; Ο καθένας ας το κρίνει διεξοδικά και σε βάθος, πριν αποφασίσει.

Ο Μέγας Αρχιτέκτονας, δεν είναι ο Δημιουργός του Σύμπαντος. Κανένας Θεος δεν επλασε το Σύμπαν. Το Σύμπαν, είναι Πυρ αιώνιο , οπως ομολόγησε ο Μέγας Ηράκλειτος. ο Μέγας Αρχιτέκτονας, απλα ονειρεύτηκε και οραματίστηκε, εναν νέο τύπου κόσμο. Εναν κόσμο, που μάχεται να επιβιώσει , να ωριμάσει και να εξελιχθεί, σε αυτήν εδω την κοσμογωνιά. Αυτή είναι η αιώνια μάχη . Αυτό κάνει , αυτόν τον κόσμο τόσο μα τόσο πολύτιμο. Θα είναι η Αρχή, η το Τέλος ;

Έν το Παν. Μα το Εν, αρέσει δεν αρέσει σε μισαλλόδοξους και εχθρούς της ζωής, κατοικεί και εντός αυτού του κόσμου. Διότι Όλα είναι Ένα. Και ολα , Κανένα.

Ανοίξτε τα πέπλα της διάνοιας. Είναι ο μόνος τρόπος να απελευθερωθούμε απο πλάνες και δεσμά.

Κι αγαπήστε. Αγαπήστε βαθια.

Σαν να μην υπάρχει Αύριο.

Γιατι μόνο ετσι, θα αποκτήσουμε Αύριο.

Εμείς, οι Άνθρωποι, είμαστε ο Θεός του Εαυτού μας ως σύνολο και ατομικά.

Αυτό ζητάει απο εμάς, ο Μέγας Αρχιτέκτονας. 

Η Φλόγα Του, να γίνει και δική μας.

Η Αγάπη του,

Να μας λυτρώσει σε αυτήν και στην άλλη ζωή.

Κι αυτός ο κόσμος,

Μέσω της Γνώσης, της Αγάπης και της Κατανόησης,

Να γίνει το εφαλτήριο.

Όπου το Θηρίο που λέγεται Άνθρωπος.

Θα γίνει Θεός .

Όταν ωριμάσουμε.

Όταν το αποφασίσουμε.  

K.C

knight-of-creation

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ