Ο Orson Welles ήταν μόλις 23 ετών το 1938 όταν προκάλεσε πανικό στις Ηνωμένες Πολιτείες με το «War of the Worlds» και την επικείμενη εισβολή των Αρειανών, στοχεύοντας κέντρο στο συλλογικό υποσυνείδητο. Τους τότε Αρειανούς τους είχαν σχεδιάσει σαν τεράστια καλαμάρια, καμία σχέση με τους φρικτούς, κοντούς, πράσινους κεφάλες της μεταπολεμικής ουφολογίας.
Εκείνη την εποχή, πριν αλλά κυρίως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το ufo sci-fi κίνημα απέκτησε τα στερεοτυπικά στην ποπ κουλτούρα χαρακτηριστικά του: Οι εξωγήινοι έχουν υπέρτερη διάνοια, ίσως και τηλεπαθητικές ιδιότητες, πιο εξελιγμένη τεχνολογία, είναι επιθετικοί, αδίστακτοι εισβολείς με μονόχνωτο, ορθολογικό τρόπο σκέψης και εμμονή να αποικήσουν τον πλούσιο πλανήτη μας απομυζώντας τους πόρους του, είτε με τους κατοίκους της γης στην υπηρεσία τους είτε χωρίς αυτούς.
Δεν πέρασαν και λίγα οι άνθρωποι της εποχής: οικονομική καταστροφή, εξαθλίωση, πείνα, βομβαρδισμοί, καταστροφές, φρικτοί θάνατοι. Ανερμήνευτη υπαρξιακά τόση συντριβή, απόλυτη απώλεια του ελέγχου της ζωής και της αίσθησης της κοινότητας, φόβος και αγωνία της ψυχροπολεμικής αναμέτρησης. Κάπου πρέπει να φορτώσουμε το «οικογενειακό» μίασμα για να συνεχίσουμε να προχωρούμε, κατά προτίμηση σε ένα ερπετόμορφο ανθρωποειδές που κατοικεί σε ένα βολικό πεδίο εκτός του κόσμου μας, στον εξωγήινο θύτη που γίνεται ταυτόχρονα το εξιλαστήριο θύμα των αμαρτιών μας.