Τα τείχη που δεν έπεσαν…

Ευτυχής συγκυρία το γεγονός ότι τώρα που η Ελλάδα ανοίγεται προς την ανατολική Μεσόγειο για να κατοχυρώσει τα δικαιώματα της που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο, όλα αυτά γίνονται παράλληλα με μια μεγάλη ανασκαφή, αυτή της Αμφίπολης, που φέρνει στο προσκήνιο τον Μέγα Αλέξανδρο και την εποχή του.

Για πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια ανοίγουμε πανιά για τις θάλασσες της ανατολικής Μεσογείου και ερχόμαστε πιο κοντά όχι μόνο με την Κύπρο αλλά και με την Μέση Ανατολή. Γιατί μπορεί με την Τουρκία να μην μπορούμε να οικοδομήσουμε ειλικρινείς σχέσεις, μπορούμε να επιχειρήσουμε να το πράξουμε με τόσους άλλους «γείτονες» της Ανατολής με τους οποίους μοιραζόμαστε και ένα κοινό πολιτιστικό παρελθόν. Μην ξεχνάμε ότι πριν ενσκήψει το επιθετικό  και ακραίο Ισλάμ στο παγκόσμιο προσκήνιο, υπήρχε ένας πιο ανοιχτός αραβικός – και όχι μόνο – κόσμος, πιο ανεκτικός σε άλλες θρησκείες και πολιτισμούς.

Μπορεί το κυρίαρχο Ισλάμ να θέλει να επιβάλει τη βία και τον πόλεμο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε για να αποφύγουμε μια άγονη σύγκρουση που στο τέλος θα έχει ως αποτέλεσμα να σηκωθούν νέα τείχη. Η μορφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, έχει διαχυθεί στον λαϊκό πολιτισμό της Μέσης Ανατολής και αυτό κάνει πιο εύκολη μια προσέγγιση πολιτισμικού χαρακτήρα που μπορεί να προάγει και την οικονομική συνεργασία με αμοιβαίο όφελος. Δεν θα έχουμε κανένα κέρδος, αν αφήσουμε την βαρβαρότητα να σηκώσει τείχη, γιατί βλέπετε πόσο δύσκολα πέφτουν.

Πριν λίγες ημέρες ήταν η επέτειος της πτώσης του τείχους του Βερολίνου, που για δεκαετίες κράτησε διαιρεμένη την Ευρώπη, το τείχος της Λευκωσίας που «έχτισε» ο Αττίλας εκμεταλλευόμενος την βλακεία των πραξικοπηματιών, ακόμη κρατάει διαιρεμένη μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα – μην το ξεχνάμε αυτό επειδή κανείς στην Ε.Ε. δεν το θίγει – και ένα ολόκληρο νησί. Τα τείχη πολύ εύκολα σηκώνονται και πολύ δύσκολα πέφτουν, γι’ αυτό ας γίνουμε σε διεθνές επίπεδο η συμβολική δύναμη της απομόνωσης του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας, ως μέσου επίλυσης των διαφορών, στην Μέση Ανατολή, επειδή κάποιοι έκαναν την θρησκεία όχημα πολιτικής και μηχανισμό αυταρχικής εξουσίας.

Θεόδωρος Αν. Σπανέλης

xronometro

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ