Ολα αδειάζουν γύρω…

Σας μιλώ γι’ αυτά που βλέπω γύρω μου.
Αυτό που βλέπω εδώ και μήνες είναι ότι όλα αδειάζουν….!!!!!!!!!

Αδειάζουν οι δρόμοι, κάθε μέρα αδειάζουν όλο και πιο νωρίς!
Θα βιαστείτε να πείτε ότι αυτό είναι λογικό μιας και ειμαστε στο Φθινόπωρο και μπορεί να ζούμε “στην πιο ηλιόλουστη χώρα του κόσμου” και άλλα τέτοια αισιόδοξα αλλά και το Φθινόπωρο είναι Φθινόπωρο!

Δεν είναι νομίζω θέμα εποχής! Είναι θέμα χρόνου. Και τα τελευταία τρια χρόνια κάθε χρόνο νυχτώνει πιο νωρίς! Ενα πράγμα πρωτόγνωρο. Δεν είναι τα ρολόγια λοιπόν που κλείνουν τα πατζούρια μας αλλα το άδειασμα των ανθρώπων …

Αδειάζουν οι τσέπες τους και βαρέθηκαν να χαζεύουν τις βιτρίνες και να μη μπαίνουν μέσα.
Αδειάζουν τα μαγαζιά στις γειτονιές και κλείνουν γιατί τα έπνιξαν τα χρέη.
Αδειάζουν οι γειτονιές όταν ανοίγει η τηλεόραση.
Αδειάζει το μυαλό των ανθρώπων όταν τελειώνει το δελτίο ειδήσεων.
Αδειάζει η ψυχή από οτιδήποτε αισιόδοξο και γεμίζει φόβο.
Αδειάζουν οι δρόμοι από το φόβο του διπλανού.
Αδειάζουν οι καρδιές από το φόβο του μέλλοντος.
Αδειάζουν τα καφενεία από πελάτες και όσοι έρχονται κάθονται και περιμένουν κέρασμα κρυμμένοι στη γωνία, κοιτάζοντας από εδώ και από εκεί για τράκα τσιγάρο.
Αδειάζουν τα νοσοκομεία από κόσμο όταν τους βάζουν είσοδο πιο ακριβή και από ακριβό εστιατόριο.
Αδειάζουν τα ράφια των φαρμακείων από φάρμακα που δίνουν ζωή στους ανθρώπους.
Αδειάζει πιο γρήγορα το ράφι με το ψωμί μέσα στη βδομάδα.
Αδειάζει πιο γρήγορα το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου μέσα στη μέρα.
Αδειάζουν τα σπίτια γιατί τα παίρνουν οι τράπεζες.
Αδειάζουν οι οικογένειες από παιδιά γιατί αυτά αποτελούν τεκμήριο.
Αδειάζουν τα πεζοδρόμια γιατί τα παιδιά δεν παίζουν πια.
Αδειάζει η κοινωνία από νέους γιατί πάνε αλλού να βρουν το μέλλον τους.
Αδειάζει η κοινωνία από ζωντανούς και όσοι τα βρίσκουν σκούρα, ψάχνουν για σκοινί για να αδειάσουν τη γωνιά.
Αδειάζει η κοινωνία και από ανέργους γιατί και το να είσαι άνεργος αποτελεί τεκμήριο.
Αδειάζει η κοινωνία και από συνταξιούχους γιατί και το να είσαι συνταξιούχος είναι τεκμήριο.
Αδειάζουν οι κάδοι των σκουπιδιών πίσω από τα σουπερμάρκετ, τόσο γρήγορα που σκέφτονται να πουλάνε και αυτά που πετούσαν εκεί.

Όμως δεν αδειάζουν μόνο αυτά.

Αδειάζουν οι γειτονιές όταν γίνεται διαδήλωση, γιατί δεν έμεινε τίποτα για να μας πάρουν, τόσο πολύ που μας άδειασαν.
Αδειάζει το μυαλό των ανθρώπων από όλα τα άλλα και γεμίζει οργή όταν περπατάνε δίπλα δίπλα στο δρόμο.
Και κυρίως, αδειάζει κάθε ψέμμα από αυτά που ακούγονται πάνω από την πόλη. Τα ψέμματα αδειάζουν από την ίδια την πραγματικότητα, την αλήθεια. Κάθε μέρα μας αραδειάζουν και ένα καινούριο ψέμμα, ένα ψέμα που την απόμενη μας αδειάζει όλο και πιο πολύ .. ενα αργό άδειασμα αλλά άδειασμα!

Είναι πολλά αυτά λοιπόν που εδώ και τόσους μήνες αδειάζουν και αυτό πιστεύω ότι είναι κάτι χειροπιαστό που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη.
Πολλές φορές ακούς στο δρόμο να λένε ότι περιμένουν χωρίς να γνωρίζουν τι.
Άλλοι πάλι λένε ότι δεν περιμένουν τίποτα πια ή ακόμα χειρότερα ότι δε μπορούμε να περιμένουμε τίποτα πια.
Άλλοι πάλι αναρωτιούνται τι είναι αυτό που περιμένουμε και δεν αντιδρούμε σε όλη αυτή την κατάσταση που εξελλίσεται γύρω μας και που γίνεται όλο και ποιό επώδυνη..
Κάνουμε βήματα πίσω σαν κοινωνια …

Πάμε σε παλιοτερες εποχές .. σε ποχές που ως κι οι φωτογραφίες σε τότε όμορφες γειτονιές της Αθήνας ήταν ασπρόμαυρες…

Ισως λοιπόν περιμένουμε κάτι να μας γεμίσει.
Να μας γεμίσουν τα παιδιά μας ή οι άνθρωποι που αγαπάμε, που θα γυρίσουν κάποιες μέρες κοντά μας και το σπίτι που θα ζούμε το καλοκαίρι…
Να μας γεμίσει ένα ουράνιο τόξο που θα ριζώσει στην πολιτεία μας.
Να μας γεμίσει μια μουσική. Μια καινούργια μουσική που να μη θυμίζει σε τίποτα τις παλιές.
Να μας γεμίσει ένα τραγούδι.
Να μας γεμίσει το ατελείωτο ρεφρέν του.
Να γεμίσει όλα αυτά τα άδεια που λέγαμε.

Ναι , ίσως να είναι αυτό τελικά. Μια ενδομυχη ελπίδα ότι τα πράγματα θα “φτιάξουν” . Ισως το ενστικτο μιας επιβίωσης …

Αυτά είχα να σας πω προς το παρόν και .. σίγουρα θα τα ξαναπούμε.
Σας φιλώ

xeimwniatikhliakada

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ