ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΣΤΟΠ....ΜΕ ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΣΤΟΠ….!

Για να λειτουργήσει ο ανθρώπινος οργανισμός στις συνθήκες της Γαίας χρειάζεται και τα 4 στοιχεία της Μάνας Γης: ΓΗ+ΑΗΡ+ΥΔΩΡ+ΠΥΡ…..για να αισθανθεί τον ΑΙΘΕΡΑ. Χρειάζεται μία ισορροπία. Αυτή η ισορροπία έχει να κάμει και με την διατροφή μας…για να υπάρχει σωστός μεταβολισμός. Ο άνθρωπος χρειάζεται και τις 4 βασικές γεύσεις των τροφών απαραίτητα: αλμυρό, ξινό, πικρό, γλυκό. Δεν απορρίπτουμε καμία γεύση.

Ο Ιπποκράτης (Κως 460 π.Χ. - Λάρισα 377 π.Χ.

αρχαίος

Έλληνας ιατρός

που θεωρείται μία από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες στην ιστορία της ιατρικής)

τόνιζε ιδιαίτερα για μια πλήρη ισορροπία των γεύσεων, επηρεασμένος από τον πατέρα της ελληνικής ιατρικής τον ιατρό Αλκμαίωνα (Ο Αλκμαίων (και Αλκμέων)  ήρωας της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας μας, γιος του μάντη Αμφιάραου και

της Εριφύλης.

Αποτελούσε το κεντρικό πρόσωπο δύο χαμένων επών του Θηβαϊκού κύκλου, με τίτλο Επίγονοι και Αλκμαιωνίς. 

Γύρω

από το πρόσωπό του Αλκμαίωνα σχετίζονται και άλλοι μύθοι.). Ο Αλκμαίωνας θεωρείται η κορυφή της ελληνικής ιατρικής….διότι πρώτος ασχολήθηκε με την ανατομία και τη φυσιολογία διατυπώνοντας νέες αντιλήψεις για την υγεία και την αρρώστια, που υιοθέτησε στη συνέχεια και ο Ιπποκράτης: Έλεγε….«Εκείνο που διατηρεί την υγεία είναι ισομερής κατανομή και ακριβής μείξη

μέσα στο σώμα των δυνάμεων (= ισονομία) του ξηρού, του υγρού, του κρύου, του

γλυκού, του πικρού, του ξινού και του αλμυρού. Την Αρρώστια την προκαλεί η

επικράτηση του ενός (=μοναρχία). Η θεραπεία επιτυγχάνεται με την

αποκατάσταση της διαταραχθείσας ισορροπίας, με τη μέθοδο της αντίθετης από την

πλεονάζουσα δύναμη».

Γενικά αντιλήψεις του αυτές τις βρίσκουμε αργότερα ακέραιες στον ιατρό Ιπποκράτη. Η ακριβής μείξη, η ισονομία, η συμμετρία, η αρμονία, βρίσκονται στη βάση των δογμάτων των Πυθαγορείων και του Ιπποκράτη.

Χαρακτηριστικά γράφει ο Ιπποκράτης: « Μέσα στον άνθρωπο υπάρχει και το πικρό και το αλμυρό, το γλυκό, το ξινό,

το στυφό και το άνοστο και… τα συστατικά αυτά όταν αναμειγνύονται και ενώνονται

μεταξύ τους, ούτε φαίνονται ούτε βλάπτουν τον άνθρωπο. Όταν όμως κάποιο απ’ όλα

διαχωριστεί και μείνει μόνο του τότε φαίνεται να προκαλεί βλάβη» .

Δηλαδή αν αρχίζουμε και τρώμε πολλά γλυκά και υδρογονάνθρακες θα έχει γίνει το σώμα μας σκέτη σοκολάτα και …..ζαχαροπλαστείο, και έτσι υπάρχει πλήρη ανισορροπία στο σώμα μας. Η επικράτηση των γλυκών σε βάρος του πικρού μας κάνει να το πληρώσουμε αργότερα πολύ ακριβά….διότι ι όγκοι είναι γεμάτοι από ζάχαρη. Γενικά θα έλεγα ας έχουμε την αρχή ότι είναι πικρό στο στόμα, είναι καλό και για το στομάχι μας…διότι οι πικρές ουσίες, συμβάλλουν αποφασιστικά στη συνολική διαδικασία της πέψης μας.

Όπως ξέρουμε οι κινήσεις του στομάχου και του εντέρου μας εντείνονται και επιταχύνεται η προώθηση της τροφής. Έτσι διεγείρεται η έκκριση της χολής και του παγκρέατος και βελτιώνεται η πέψη των λευκωμάτων, των πρωτεϊνών και των λιπών. Μειώνεται η αίσθηση του φουσκώματος και εμποδίζονται οι διαδικασίες ζύμωσης και σήψης που συντελείται στο έντερο μας. Μέσω της βελτίωσης της απορρόφησης της βιταμίνης Β12, οι πικρές ουσίες υποστηρίζουν την παραγωγή αίματος, προάγουν την απορρόφηση των λιποδιαλυτών στοιχείων, όπως πχ. του σιδήρου. Έτσι οι πικρές ουσίες υποστηρίζουν και τη δημιουργία βάσεων (αλκαλικό υψηλό ΡΗ) στον οργανισμό μας….και δρούνε μ’ αυτό τον τρόπο ενάντια στην υπεροξείδωση του αίματος μας.

Αν κάνουμε πιο συστηματική λήψη των πικρών ουσιών, έχουμε τα εξής αποτελέσματα:

1) Μας δυναμώνει το συκώτι μας.

Το συκώτι μας θέλει πικρά για να λειτουργήσει. Η χολή που

παράγεται στο συκώτι είναι πικρή. Για να έχουμε παραγωγή πρώτης ποιότητας χολής

και  να διαλύει τα λίπη μας, τρώμε πικρά.

Τροφοδοτώντας με ζάχαρη το συκώτι μας…δεν παράγουμε πικρή χολή.

2) Βελτιώνεται ο μεταβολισμός μας και μειώνεται η χοληστερίνη. Με τα πικρά

μειώνονται και οι τιμές του σακχάρου μας. Το σάκχαρο προέρχεται από την

κατάχρηση υδατανθράκων, όχι από την κατάχρηση πικρών ουσιών και η θεραπεία

γίνεται με τα αντίθετα.

 Αν χρησιμοποιούμε πικρές ουσίες, όπως η «Clucosonalat Sinigrin», είναι αντικαρκινικές. Το αμυγδαλέλαιο επίσης λαμβάνεται από τους καρπούς του αμύγδαλου. Πλούσιο σε βιταμίνες Α, Ε, Β1, Β2, Β6, Β17 και ιχνοστοιχεία. Η βιταμίνη Β17 δεν είναι βιταμίνη. Είναι η παλιά ονομασία της αμυγδαλίνης. Η αμυγδαλίνη είναι το πικρό συστατικό των αμυγδάλων και μια πιθανή τοξίνη αφού μπορεί να απελευθερώσει κυανίδη στον οργανισμό μας. Η αμυγδαλίνη θεωρείται ότι έχει αντικαρκινικές ιδιότητες…αλλά αυτό δεν έχει αποδειχθεί ακόμη επιστημονικά.

Πως δρουν όμως οι πικρές ουσίες στο σώμα μας;

Ας πάρουμε την περίπτωση του βερίκοκου. Το κέντρο για τον καρκίνο είναι το συκώτι. Το συκώτι είναι για τον καρκίνο, ότι η καρδιά για το κυκλοφορικό. Το συκώτι είναι το κέντρο. Έτσι ένα δυνατό συκώτι διώχνει τον καρκίνο.

Έτσι αν έχουμε ένα ζαχαροποιημένο και σοκολατοποιημένο συκώτι…αυτό συνεπάγεται καρκίνο. Η άμυνα του οργανισμού μας εναντίον στον καρκίνο βρίσκονται στο συκώτι μας και το συκώτι μας ΑΔΕΛΦΙΑ….θέλει πικρά για να λειτουργήσει σωστά και να αποθηκεύσει τις βιταμίνες του.

Γιατί δεν παρουσιάζεται λοιπόν καρκίνος στο λεπτό μας έντερο;

Αν λάβουμε πάντα σύμφωνα με τη φυσιολογία….στο λεπτό έντερο χύνονται οι εκκρίσεις της χολής και του παγκρέατος που κάνουν αλκαλικό το ΡΗ του λεπτού εντέρου. Τα παγκρεατικά ένζυμα (θρυψίνη, χυμοθρυψίνη) και η χολή, είναι βασικής σημασίας για το περίεργο γεγονός, ότι στο λεπτό έντερο δεν εμφανίζεται σχεδόν ποτέ καρκίνος. Χρειάζεται λοιπόν συνδυασμός και των δύο.

Γιατί λοιπόν και στο πάγκρεας και στο χοληδόχο πόρο εμφανίζεται καρκίνος;

Διότι υπάρχει :

1) μεγάλη κατανάλωση γλυκόζης (γαλακτικό οξύ)

2) έλλειψη οξυγόνου.

3) χαμηλό (όξινο) ΡΗ.

Δηλαδή ….η τριάδα τω χαρακτηριστικών των καρκινικών κυττάρων. Πράγματι στο λεπτό μας έντερο υπάρχει αλκαλικό ΡΗ. Τα ένζυμα είναι πολύ ευαίσθητα. Η θερμοκρασία τα καταστρέφει  εντελώς. Για να έχουμε λοιπόν πολλά ένζυμα, πρέπει να καταναλώνουμε ωμές τροφές. Έτσι θα ανεβάζουμε το επίπεδο των πεπτικών ενζύμων του εντέρου μας και θα έχουμε περισσότερα παγκρεατικά ένζυμα. Τουλάχιστον οφείλεται να γνωρίζετε ότι το 50% των τροφών ενός καρκινοπαθή….θα πρέπει να είναι ωμές, για άριστη λειτουργία των παγκρεατικών ενζύμων.

Σας έχω γράψει παλιότερα για το κουκούτσι του βερίκοκου.

Πώς όμως το κουκούτσι του βερίκοκου σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα;

Η Β17 που περιέχεται στο κουκούτσι του βερίκοκου, στα πικραμύγδαλα και τα

αμύγδαλα, αποτελείται από δύο σάκχαρα (γλυκόζη) ένα βενζελδαύδη και ένα κυάνιο

συνδεδεμένα μεταξύ τους. Όπως ο καθένας γνωρίζει, το κυάνιο είναι υψηλά τοξικό

και σε μεγάλες ποσότητες θανατηφόρο. Όμως σ’ αυτή τη φυσική του μορφή είναι

χημικά αδρανές. Υπάρχει μία ουσία, που μπορεί να ξεκλειδώσει το μόριο της

βιταμίνης Β17 και να απελευθερώσει το κυάνιο του βερίκοκου. Η ουσία αυτή είναι

το ένζυμο «beta glucosidase» (βήτα γλυκοσιδάση), που το καλούμε, το ένζυμο που

ξεκλειδώνει. Όταν η βιταμίνη Β17, έρχεται σε επαφή μ’ αυτό το ένζυμο, όχι μόνο

απελευθερώνεται το κυάνιο, αλλά και η βενζελδαϊδη, η οποία είναι πολύ τοξική

από μόνη της. Αυτές οι δύο ουσίες μαζί έχουν δηλητηριώδη ισχύ 100 φορές

περισσότερο απ’ όσο κάθε μια χωριστά. Αυτό καλείται συνεργιστικό αποτέλεσμα.

Ευτυχώς, το ένζυμο αυτό δεν βρίσκεται οπουδήποτε στον οργανισμό μας σε

επικίνδυνο βαθμό, εκτός από τα καρκινικά μας κύτταρα. Αποτέλεσμα: Το δηλητήριο

που απελευθερώνεται από το κουκούτσι του βερίκοκου και του αμύγδαλου στοχεύει

στα καρκινικά κύτταρα και μόνο και τα σκοτώνει.

Υπάρχει επίσης ένα άλλο ένζυμο, που καλείται ροδανάση. Το ονομάζουνε προστατευτικό ένζυμο, για την ικανότητά του να προστατεύει και να ουδετεροποιεί το κυάνιο μετατρέποντας το σε υποπροϊόντα ωφέλιμα για την υγεία μας. Αυτό το ένζυμο απαντάται σε μεγάλες ποσότητες σε κάθε σημείο του οργανισμού μας, εκτός από τα καρκινικά κύτταρα, τα οποία δεν προστατεύονται. Με λίγα λόγια η ροδανάση προστατεύει τους ιστούς από το κυάνιο…ενώ δεν υπάρχει στα καρκινικά κύτταρα. Η γλυκοσιδάση απελευθερώνει το κυάνιο και σκοτώνει τον καρκίνο. Βρίσκεται στα καρκινικά κύτταρα, δεν βρίσκεται στα υγιή.

Για τους υγιείς ανθρώπους προληπτικά…τρώτε έως 3 κουκούτσια την ημέρα και όταν το θυμάστε…αλλά σε διαγνωσμένο καρκίνο τρώτε 5 την ημέρα, την πρώτη βδομάδα….και 10 τη δεύτερη και χωρίς περιορισμούς…στη συνέχεια. Η όρεξη σας… η πέψη σας, ο μεταβολισμός σας, θα βελτιωθεί.

Επίσης να πίνετε χυμό σιταρόχορτου που είναι πλούσιο σε αμυγδαλίνη.

Τα καρκινικά μας κύτταρα έχουν όξινο (χαμηλό ΡΗ). Το ΡΗ το ισορροπεί το ασβέστιο η βιταμίνη D, το μαγνήσιο, το κάλιο, το βόριο. Το λεμόνι, βοηθά στην απορρόφηση του ασβεστίου.

Επίσης να τρώτε χέλια (τεράστια πηγή βιταμίνης Δ 5000 ΙΘ (μονάδες) στα 100 γραμ.

Τρώτε φρούτα, ειδικά το σταφύλι (τεράστια πηγή καλίου). Τρώτε λαχανικά όπως (μπρόκολο, λάχανο, μωβ – άσπρο) καρότα, λαχανίδες ( τεράστια πηγή αφομοιώσιμου ασβεστίου), βλίτα (επίσης τεράστια πηγή ασβεστίου, βορίου), μαϊντανό (ειδικά για καρκίνο του πνεύμονα, ρόκα (ειδικά για καρκίνο των νεφρών), ραδίκια (με το ζουμί τους).

Η υποξία (χαμηλό οξυγόνο), είναι χαρακτηριστικό της καρκινογένεσης. H χλωροφύλλη δίνει το οξυγόνο στα φυτά.

Έτσι πίνουμε πράσινους χυμούς, τουλάχιστον 5 φορές την ημέρα, όπου μας δίνουν το απαιτούμενο οξυγόνο και σωστή υγεία στα κύτταρα μας.Έτσι έχουμε απόπτωση δηλαδή (θάνατο, κυτταρική αυτοκτονία) των καρκινικών κυττάρων.

Οι χυμοί της τσουκνίδας, των φύλλων ελιάς, του σέλινου, του μαϊντανού και του καρότου παίζουν σημαντικό ρόλο.

Τρώτε άφθονο σκόρδο και κρεμμύδι μέχρι….«σκασμού». Διότι σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα. Οι τεράστιες ποσότητες βοηθούν διότι το γκλοκουρονικό οξύ, είναι ένα απ΄ αυτά. Η γλυκουρονιδάση καταστέλλει τη σύζευξη μεταξύ τοξίνης και του σκουπιδιάρη γλυκουρινικού οξέως, με αποτέλεσμα οι τοξίνες να παραμένουν στον οργανισμό μας. Όσο περισσότερο σκόρδο και κρεμμύδι καταναλώνουμε, τόσο περισσότερο καταστέλλεται η δράση της β-γλυκουρουνιδάσης και αποβάλλονται οι τοξίνες από τον οργανισμό.

Το ασβέστιο παίζει επίσης σημαντικότατο ρόλο στη μείωση της δραστηριότητας της β-γλυκουρονιδάσης. Από την άλλη μεριά το γλυκουρονικό οξύ χρειάζεται: μήλα μπρόκολα, ραπάνια, λάχανο (ειδικά μωβ), χαμομήλι. Επίσης τα κρεμμύδια μειώνουν σημαντικά τη γλυκόζη, όσο και την απάντηση της ινσουλίνης στη γλυκόζη. Το γλυκουρανικό οξύ συζεύγνυται με τη χολερυθρίνη από το ένζυμο UDT GT και απεκρίνεται στη χολή. Έχουμε καλύτερη λειτουργία της χολής και του συκωτιού.

Οι διαβητικοί αν τρώνε π.χ. αρκετά φρέσκα κρεμμύδια, πέφτει ο δείκτης του σακχάρου. Επίσης αν κάθε πρωί στύβουν ξερά κρεμμύδια πίνουν μισό φλιτζάνι πέφτει αισθητά η χοληστερίνη και το σάκχαρο τους. Ο ρόλος του κρεμμυδιού είναι ότι παρεμβαίνει στην τυροσίνη κινάση. Το κρεμμύδι, το μήλο και το γκρέιπφρουτ, περιέχουν κουερσετίνη, ένα βιοφλανοειδές. Η κουερσετίνη είναι σημαντικότατη, γιατί σταματά τη δράση μιας κατηγορίας ενζύμων που λέγονται κινάσες της τυροσίνης. Tα ένζυμα αυτά βρίσκονται στην κυτταρική μεμβράνη και στο εσωτερικό της και όταν ενεργοποιούνται και συμβάλλει τα καρκινικά κύτταρα να διασπαστούν και έτσι προκαλούνται οι μεταστάσεις.

Για να μην δίδονται εντολές διαίρεσεις του κυττάρου και έτσι να αποτρέπονται οι μεταστάσεις, το μήνυμα είναι να τρώτε άφθονα κρεμμύδια.

<p>Περιορίστε την αποκρβοξυλάση της ορνιθίνης (ODC). Η αποκαρβοξυλάση της ορνιθίνης είναι το ένζυμο κλειδί στη σύνθεση των πολυαμινών και παίζει σημαντικό ρόλο στη διαίρεση και ανάπτυξη τουκυττάρου. Ο ρόλος του συκωτιού...όπως έγραψα είναι σημαντικός διότι η αποκαρβοξυλάση της ορνιθίνης, είναι ένα ηπατικό ένζυμο. Αν το σταματήσουμε, σταματούμε και την ανάπτυξη των όγκων. Η αποκαρβοξυλάση της ορνιθίνης κάνει πολύ παρέα με την ινσουλίνη. Επηρεάζοντας τις πολυαμίνες, προκαλούν αύξηση των όγκων, μεταστάσεις, αύξηση του βάρους. Επίσης ο συνδυασμός ινσουλίνης με σωματομεδίνες (IGF1 και IGF 2) είναι θανατηφόρος. Οι σωματομεδίνες (IGF1 και IGF 2) μοιάζουν με την προϊσουλίνη και παίζουν σημαντικότατο ρόλο στη ρύθμιση του πολλαπλασιασμού και της λειτουργίας των κυττάρων. Σε υποκλυκαιμία, σχετιζόμενη με όγκο η ( IGF1) είναι υψηλή. Ο όγκος έχει καταναλώσει, όλο το σάκχαρο και ζητάει και άλλο. Γι’ αυτό έχουμε υπογλυκαιμία. Η IGF1, είναι ο κύριος παράγοντας για τη διέγερση των λιποκυττάρων, επιτάχυνση της ανάπτυξης των όγκων και πρόκλησης φλεγμονών. Η ινσουλίνη συνοδεύεται από την IGF1, που διεγείρει την κυτταρική ανάπτυξη. Μεγάλη αύξηση της ινσουλίνης και των σωματομεδινών, διεγείρουν την αύξηση των καρκινικών κυττάρων, αλλά και την ικανότητά τους να κάνουν μεταστάσεις.

Μεγάλη κατανάλωση ζάχαρης, συνδέεται με αύξηση της ινσουλίνης με την παρέα της IGF σε μια προσπάθεια του οργανισμού να ρίξει το σάκχαρο. Τη σκυτάλη μετά την ινσουλίνη,παίρνουν οι σωματομεδίνες και αποκαρβοξυλάση της οπνιθίνης. Αποτέλεσμα: Μεταστάσεις, αυξήσεις των όγκων.

Σωστή και ισορροπημένη λοιπόν τροφή…από πριν…για να προλαβαίνουμε και να έχουμε σωστή υγεία. Αν πάλι βρεθούμε εκτός απροόπτου σε άσχημη κατάσταση…αλλάζουμε τον τρόπο διατροφής μας και την ψυχολογία μας…προς το καλύτερο.

Το πιο σημαντικό είναι να πείσουμε τον εαυτό μας….!

Ιωάννης Στογιάννος (Ε.Ι)

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ