Η συντροφικότητα είναι μια πανανθρώπινη ανάγκη...
Το θέμα είναι ότι ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τούτη την ανάγκη, παρά μόνο μέσα από τον φόβο...Και τότε η ανάγκη γίνεται τεράστια και άπληστη...Του "κλέβει" τα πάντα και του δίνει λίγα, όπως γίνεται συνήθως στις σχέσεις "παιδιού-γονιού"...
Μέχρι να αντιληφθεί ότι είναι "υιοθετημένος", τούτη η πρωταρχική του σχέση με τον Φυσικό Κόσμο γίνεται Λερναία Ύδρα που αν της κόψεις ένα κεφάλι, θα βγάλει δύο στην θέση του...
Όμως υπάρχουν και εκείνες οι στιγμές που αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος ότι δεν μπορεί να κόβει κεφάλια συνεχώς...
Ίσως για κάποιους αργεί αυτή η στιγμή να έρθει, μα θα έρθει, όπως και να γίνει, για τον καθένα...
ανεξάρτητα από που θα ανάψει η σπίθα, η φλόγα θα κάψει την Καρδιά μας και μαζί της θα καούν και τα, ασύμβατα με την Ουσία της, στοιχεία που έχουν τρυπώσει εκεί μέσα και την πληγώνουν συνεχώς...
Και τότε θα σημάνει το τέλος της μοναξιάς της...
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.