Κρισναμούρτι: Περί Φόβου (Μέρος Πρώτο)

Φοβισμένοι…όπως όλος ο κόσμος

Εάν ένας μόνον άνθρωπος κατανοήσει ριζικά το πρόβλημα του φόβου και το επιλύσει, όχι αύριο ή κάποια άλλη μέρα, αλλά άμεσα, επηρεάζει την όλη συνειδητότητα του ανθρώπινου γένους. Αυτό είναι γεγονός. Όπως έχουμε πει, η συνειδητότητά σας δεν είναι προσωπική σας ιδιοκτησία, είναι το αποτέλεσμα του χρόνου, χιλιάδων συμβάντων, εμπειριών, που συναθροίζονται μέσω της σκέψης. Αυτή η συνειδητότητα βρίσκεται σε συνεχή κίνηση. Είναι σαν ένα ρυάκι, ένα μεγάλο ποτάμι του οποίου είστε κομμάτι. Οπότε δεν υπάρχει συγκεκριμενοποίηση και αν μπείτε πολύ βαθιά, δεν υπάρχει ατομικότητα.

Μπορεί να μην σας αρέσει αυτό, αλλά δείτε το. Άτομο σημαίνει μία οντότητα η οποία είναι αδιαίρετη, αδιαχώριστη, που δεν είναι κατακερματισμένη, που δεν είναι διαιρεμένη, αλλά μία ολόκληρη ύπαρξη. Όμως οι περισσότεροι από εμάς, δυστυχώς, είμαστε κατακερματισμένοι, διαιρεμένοι, διαχωρισμένοι, όπως ο υπόλοιπος κόσμος-δυστυχείς, ανήσυχοι, μπερδεμένοι, θλιμμένοι, με πόνο, φοβούμενοι.

Απόλυτη Ελευθερία, p 302

Ανασφάλεια και φόβος

Υπάρχει φόβος για την ανασφάλεια, του να μην έχετε δουλειά, του να έχετε δουλειά, ο φόβος να χάσετε την δουλειά σας, ο φόβος για τις διάφορες μορφές απεργιών που συμβαίνουν, και τα λοιπά και τα λοιπά. Συνεπώς οι περισσότεροι από εμάς είναι μάλλον νευρικοί, φοβούμενοι πως δεν θα είμαστε απόλυτα σωματικά ασφαλείς. Προφανώς, αλλά γιατί; Είναι ενδεχομένως γιατί συνεχώς απομονονώμαστε ως έθνος, ως οικογένεια, ως ομάδα; Αυτή η αργή διαδικασία απομόνωσης επιφέρει—οι Γάλλοι απομονώνονται, επίσης οι Γερμανοί, και τα λοιπά-σταδικά την ανασφάλεια για όλους μας; Μπορούμε να το παρατηρήσουμε αυτό, όχι μόνο εξωτερικά; Παρατηρώντας τι συμβαίνει εξωτερικά, γνωρίζοντας ακριβώς τι συμβαίνει, από εκεί μπορούμε να ξεκινήσουμε να ερευνούμε εσωτερικά. Αλλιώς, δεν έχουμε κριτήρια, αλλιώς παραπλανούμε τουε εαυτούς μας. Οπότε πρέπει να ξεκινήσουμε από το εξωτερικό και να δουλέψουμε προς το εσωτερικό. Είναι σαν την παλίρροια που φεύγει και έρχεται. Δεν είναι μία σταθερή παλίρροια, κινείται προς τα έξω και προς τα μέσα συνεχώς.

Περί Φόβου, p 61

Οι δύο πλευρές του νομίσματος

Ο φόβος και η απόλαυση είναι οι δύο πλευρές ενός νομίσματος: δεν μπορείτε να είστε ελεύθεροι από το ένα χωρίς να είστε ελεύθεροι και από το άλλο. Θέλετε να έχετε απόλαυση σε όλη σας την ζωή αλλά και να είστε απελευθερωμένοι από τον φόβο—μόνον αυτό σας απασχολεί. Αλλά δεν βλέπετε πως αισθάνεστε ανήσυχοι γιατί μπορεί να μην βρείτε την απόλαυση αύριο, αισθάνεστε ανολοκλήρωτοι, θυμωμένοι, ανήσυχοι και ένοχοι και όλες οι ψυχολογικές δυστυχίες εμφανίζονται. Οπότε πρέπει να δείτε τον φόβο και την απόλαυση μαζί.

Το Απίθανο Ερώτημα, pp 50-51

Βοηθώντας την ανθρώπινη συνείδηση να μετριάσει τον φόβο

Όλοι έχουμε ζήσει μια αποκαλούμενη ατομικιστική ζωή, ανησυχώντας για τον εαυτό μας και τα προβλήματά μας. Τα προβλήματα αυτά δεν τελειώνουν ποτέ, απλά αυξάνονται. Εχουμε ζήσει τέτοιου είδους ζωή. Έχουμε ανατραφεί, εκπαιδευτεί, προετοιμαστεί για αυτού του είδους την ζωή. Έρχεσαι εσύ σαν φίλος και μου λες: “Κοίτα, η συνείδησή σου δεν σου ανήκει, υποφέρεις όπως υποφέρουν και οι άλλοι.” Σε ακούω και δεν απορρίπτω αυτό που λες, γιατί έχει νόημα, είναι λογικό και βλέπω ότι σε αυτό που μου έχεις πει μπορεί πιθανόν να υπάρχει ειρήνη στον κόσμο. Και λέω στον εαυτό μου: “Μπορώ λοιπόν να απελευθερωθώ από τον φόβο;” Βλέπω πως είμαι απόλυτα υπεύθυνος, για ολόκληρη την συνείδηση. Βλέπω πως όταν ερευνώ τον φόβο βοηθώ ολόκληρη την ανθρώπινη συνείδηση να μετριάσει τον φόβο.

Το Δίχτυ της Σκέψης, pp 70-71

Ο φόβος μπορεί να εξαλειφθεί ολοκληρωτικά

Ο ομιλητής λέει ότι ο φόβος μπορεί να εξαλειφθεί ολοκληρωτικά. Μην πείτε, “Είναι για τον πεφωτισμένο” και όλες αυτές τις ανοησίες. Μπορείτε να τον εξαλείψετε εάν χρησιμοποιήσετε όλο σας το μυαλό, όλη σας την καρδιά—απόλυτα, όχι μερικώς. Και τότε θα δείτε τι απερίγραπτη ομορφιά υπάρχει σε αυτό, μια αίσθηση απόλυτης ελευθερίας—όχι ελευθερία κάποιου κράτους ή κάποιας κυβέρνησης, αλλά η αίσθηση της απεραντότητας της ελευθερίας, το μεγαλείο της ελευθερίας. Θα το κάνετε—σήμερα, τώρα; Από σήμερα, βλέποντας την αιτία του φόβου, τερματίστε την. Όσο υπάρχει φόβος-βιολογικά, σωματικά, ψυχολογικά-μας καταστρέφει. Οπότε, εάν κάποιος ρωτήσει, μετά που θα ακούσει αυτό το γεγονός, όχι θεωρία, τι θα κάνετε; Ο χρόνος είναι ο παράγοντας του φόβου και της σκέψης, οπότε εάν δεν αλλάξετε τώρα, δεν θα αλλάξετε ποτέ. Είναι συνεχής αναβολή.

Τελευταίες Ομιλίες, pp 42-43

Όταν η σκέψη αντιλαμβάνεται…

Όταν η σκέψη αντιληφθεί ότι δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα για τον φόβο επειδή γεννά τον φόβο, τότε υπάρχει σιωπή, τότε υπάρχει απόλυτη κατάργηση της οποιασδήποτε κίνησης η οποία γεννά φόβο.

Το Πέταγμα του Αετού, p 71

Η άνθιση της ερώτησης

Η σκέψη και ο χρόνος είναι οι δύο παράγοντες του φόβου. Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα γι'αυτό. Μην ρωτάτε, “Πως μπορώ να σταματήσω να σκέπτομαι?” είναι πολύ ανόητη ερώτηση. Γιατί, πρέπει να σκέπτεστε—για να πάτε από εδώ στο σπίτι σας, για να οδηγήσετε το αμάξι σας, για να μιλήσετε μια γλώσσα. Αλλά ο χρόνος μπορεί να μην είναι καθόλου απαραίτητος ψυχολογικά, εσωτερικά. Οπότε λέμε ότι ο φόβος υπάρχει χάρη στους δύο σημαντικούς παράγοντες του χρόνου και της σκέψης, στους οποίους εμπλέκονται η επιβράβευση και η τιμωρία. Λοιπόν, έχω ακούσει αυτήν την δήλωση από εσάς. Και την έχω ακούσει με τόση προσοχή διότι είναι ένα τεράτιο πρόβλημα το οποίο ο άνθρωπος δεν έχει λύσει και που, συνεπώς, δημιουργεί χάος στον κόσμο. Σας έχω ακούσει, έχω ακούσει την δήλωση. Και επίσης μου έχετε πει: Μην κάνεις τίποτα γι'αυτό, απλά θέσε το ερώτημα και ζείσε με αυτό, όπως μια γυναίκα κρατά τον σπόρο στην μήτρα της. Οπότε θέτω την ερώτηση. Αφήστε το ερώτημα να ανθίσει. Στην άνθιση του ερωτήματος, συνυπάρχει η μαράζωση του ερωτήματος. Δεν είναι η άνθιση και στην συνέχεια το τέλος-η άνθιση αυτή καθ'αυτή είναι το τέλος.

Η Ευλογία είναι Εκεί που Είστε, pp 39-40

jkrishnamurti

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ