Μήπως τελικά είμαστε παράλογοι;

Πολλές φορές πιστεύουμε ότι συμπεριφερόμαστε λογικά αλλά τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι.  Για παράδειγμα, το να πληρώνεις €3 για ένα καφέ όταν στο απέναντι κατάστημα κοστίζει €1.5, είναι παράλογο. Και δεν είναι μόνο αυτό. Υπάρχουν αρκετές, παράλογες συμπεριφορές που είναι όμως κομμάτι της ανθρώπινης φύσης.

1. Είμαστε πιο πρόθυμοι να κάνουμε πράγματα τζάμπα από ό,τι αν αμειβόμασταν για αυτά.

Οι άνθρωποι δουλεύουν περισσότερο όταν πρόκειται για έναν καλό σκοπό και όχι για χρήματα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι από τη στιγμή που μπαίνουν τα χρήματα στη μέση, αυτόματα τα πάντα αρχίζουν να λειτουργούν με τους κανόνες της αγοράς. Έτσι όλα κρίνονται με βάση λογικά κριτήρια όπως είναι η εργατοώρα, το συμφέρον και η προσωπική αίσθηση της αξίας του χρόνου του καθενός. Αντίθετα, όταν δεν υπάρχουν χρήματα στη μέση, τα κριτήρια είναι καθαρά κοινωνικά και οι άνθρωποι τείνουν να προσφέρουν περισσότερο.

2. Περιμένουμε υπομονετικά σε μια μεγάλη ουρά, αλλά εκνευριζόμαστε όταν η ουρά είναι μικρή.

Ανεχόμαστε να περιμένουμε σε μια μεγάλη ουρά μαζί με άλλους ανθρώπους γιατί αξιολογούμε ότι κάτι είναι καλό ή κακό με βάση τη συμπεριφορά των άλλων. Είμαστε ανεκτικοί, λοιπόν, στο να περιμένουμε σε μια μεγάλη ουρά γιατί θεωρούμε ότι η επιβράβευση στο τέλος θα είναι μεγάλη. Το παράδειγμα αυτό είναι εμφανές στις ταβέρνες όπου όλοι συνωστίζονται σ’ αυτή που είναι γεμάτη ενώ δίπλα υπάρχουν άλλες που είναι άδειες και έτοιμες να μας εξυπηρετήσουν.

3. Οι πολλές επιλογές, μας αποπροσανατολίζουν γιατί έχουμε την παράλογη τάση να κρατάμε “πόρτες” ανοιχτές.

Έτσι δεν επικεντρωνόμαστε στα πιο σημαντικά αλλά πηγαινοερχόμαστε ανάμεσα σε αυτά που ίσως είναι σημαντικά. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να αρχίσουμε να κλείνουμε μερικές πόρτες αντί να τις κρατάμε όλες ανοιχτές, άσχετα αν είναι ενάντια στην ανθρώπινη φύση.

4. Όταν μια τιμή εδραιωθεί στο μυαλό μας, τότε συγκρίνουμε τις τιμές άλλων παρόμοιων αγαθών με βάση αυτή την τιμή.

Από τη στιγμή που ο εγκέφαλός μας αξιολογήσει κάτι, τα πάντα συγκρίνονται με βάση αυτή την αξία. Αν είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε ένα συγκεκριμένο ποσό για ένα προϊόν, τότε οι τιμές των άλλων προϊόντων αυτής της κατηγορίας θα συγκρίνονται με αυτή την τιμή.

5. Ξεχνάμε την τιμή που έχουμε εδραιώσει για κάποιο προϊόν μόνο όταν η εμπειρία του νέου προϊόντος είναι τέτοια που το κατατάσσει σε μια άλλη κατηγορία.

Αυτό ίσως εξηγεί την επιτυχία της Apple για παράδειγμα. Μπορεί να μην είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε πάνω από ένα ποσό για ένα Smartphone αλλά ένα iPhone είναι διαφορετική υπόθεση. Είναι μια κατηγορία από μόνο του, για την οποία δεχόμαστε να πληρώσουμε πολύ περισσότερα ακόμα κι αν υπάρχουν πολύ πιο φθηνές εναλλακτικές.

6. Είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε περισσότερα χρήματα για κάτι όταν υπάρχει ένα έξτρα δώρο.

Εκεί βασίζονται οι περισσότερες προϊοντικές προωθητικές ενέργειες. Είναι αλήθεια ότι ένα δώρο μας φτιάχνει πάντα τη διάθεση. Έτσι καταλήγουμε να αγοράζουμε προϊόντα που δεν χρειαζόμαστε απλά και μόνο επειδή δίνουν ένα δώρο. Αυτό όμως είναι μία παράλογη συμπεριφορά.

7. Δεν μετανιώνουμε για τις πράξεις μας, αν έχουμε πληρώσει χρήματα για αυτές.

Αυτό συμβαίνει γιατί πιστεύουμε ότι με τα χρήματα ξεχρεώνουμε για τις αμαρτίες μας. Για παράδειγμα, ένας παιδικός σταθμός αποφάσισε να καθιερώσει ένα πρόστιμο στους γονείς που καθυστερούσαν να πάρουν τα παιδιά τους. Το αποτέλεσμα ήταν οι γονείς να καθυστερούν ακόμα περισσότερο αφού πίστευαν ότι πληρώνοντας το πρόστιμο έχουν κερδίσει αυτό το δικαίωμα. Όσο όμως δεν υπήρχε πρόστιμο, ένιωθαν ενοχές και προσπαθούσαν να είναι στην ώρα τους. Ακόμα και όταν ο παιδικός σταθμός σταμάτησε να χρεώνει αυτό το πρόστιμο, οι γονείς καθυστερούσαν το ίδιο γιατί όταν κάτι περάσει στους νόμους της αγοράς είναι δύσκολο να επιστρέψει στο κοινωνικό επίπεδο.

 tsemperlidou

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ