Θάνατος: Μια απλή και απροσδόκητη μετάβαση - μέρος 3/3

Θάνατος: Μια απλή και απροσδόκητη μετάβαση - μέρος 1/3

Θάνατος: Μια απλή και απροσδόκητη μετάβαση - μέρος 2/3

Ο θάνατος φαίνεται ότι είναι κάτι εντελώς προσωπικό, δηλαδή κάθε άνθρωπος τον βιώνει διαφορετικά και το τι θα συναντήσει στη μεταθανάτια ζωή του, εξαρτάται καθαρά από τα πιστεύω και τις πεποιθήσεις που φέρει μέσα στο νου του. Μπορεί να είναι μια κατηγορηματικά ομαλή και απλή μετάβαση ή μια απίστευτα πλούσια και όμορφη.

Η μητέρα του G. Vale Owen μας λέει ότι οι πρόσφατα εκλιπόντες έχουν την τάση ναπροσκολλώνται στις γήινες απόψεις τους για το θάνατο και ότι οι πνευματικοί βοηθοί μας εργάζονται σκληρά για να ‘σπάσουν’ αυτές τις θεωρίες που έχουν ‘μαγέψει’ το νου τους.

«Πολλοί, καθώς θα γνωρίζετε, δεν μπορούν να αντιληφθούν για κάποιο διάστημα το γεγονός ότι έχουν πεθάνει, επειδή βλέπουν τους εαυτούς τους ζωντανούς και με ένα σώμα, και δεν εγκαταλείπουν κατ’ ουδένα τρόπο τις προηγούμενες ασαφείς έννοιες που έχουν μέσα στο νου τους για το θάνατο. Το πρώτο πράγμα που οφείλουμε, τότε, να κάνουμε, είναι να τους βοηθήσουμε να καταλάβουν το γεγονός ότι δεν βρίσκονται πια στη γήινη ζωή τους και για να το πετύχουμε αυτό μεταχειριζόμαστε πολλές μεθόδους».

Στη συνέχεια, το πνεύμα μας ανέφερε μερικές από αυτές τις μεθόδους.

«Μία είναι, να τους ρωτήσουμε αν θυμόνται κάποιο συγκεκριμένο φίλο ή συγγενή τους, και όταν απαντήσουν ότι τον θυμόνται… αλλά είναι καιρό πεθαμένος, τότε τους φέρνουμε σε επαφή με αυτό το συγκεκριμένο πνεύμα, το οποίο, επειδή εμφανίζεται ολοζώντανο μπροστά τους, πείθει εκείνους που δεν πιστεύουν, ότι όντως έχουν πεθάνει. 
Δεν πιάνει πάντα αυτή η μέθοδος, επειδή οι βαθιά ριζωμένες πλάνες είναι πεισματάρες και δεν ξεριζώνονται εύκολα. Έτσι προσπαθούμε με άλλη μέθοδο».

Προσωπικά, αυτό με εκπλήσσει. Οι φίλοι μας στον πνευματικό κόσμο μας φέρνουν στην κυριολεξία σε επαφή με τους εκλιπόντες συγγενείς μας ώστε να μας κάνουν να απαλλαγούμε από τις στερεότυπες αντιλήψεις περί θανάτου! Το γεγονός ότι προσπαθούν σκληρά να ‘σπάσουν’ αυτά τα πιστεύω δείχνει ότι ενδιαφέρονται πραγματικά για εμάς κατά την ιερή στιγμή της μετάβασής μας – τόσο πολύ μάλιστα, που εργάζονται ενεργά για να αφαιρέσουν ‘τα μάγια’ από το νου μας. Γιατί πώς αλλιώς να το πω παρά μόνο σαν ‘μάγια’ αυτή την πλύση εγκεφάλου που υφιστάμεθα καθ’ όλη τη διάρκεια της γήινης ζωής μας, σχετικά με το θάνατο.

Εργάζονται για να μας βοηθήσουν να θυμηθούμε την αληθινή μας πραγματικότητα: ότι πέρα ​​από τον τραχύ κόσμο στον οποίο ζούμε, υπάρχουν άφθονοι άλλοι που βρίθουν από ζωντάνια και συνειδητότητα. Ο πνευματικός κόσμος είναι ένας κόσμος  φροντίδας πέρα από κάθε περιγραφή, αλλά προφανώς, αυτός είναι ο τρόπος του πνευματικού κόσμου.

Ο καθένας ενδιαφέρεται για τον άλλο και τον βοηθάει να προοδεύει στους κόσμους που βρίσκονται πέρα από τον υλικό. Τα πνεύματα μας παρέχουν το υπέροχο μοντέλο του πώς θα έπρεπε να είναι και να πράττει η ανθρωπότητα, και τη δεδομένη στιγμή, η επιρροή τους θα χυθεί αναπόφευκτα προς τα κάτω και θα αρχίσει να δουλεύει στο μυαλό των λαμπρών αναζητητών της αλήθειας και εκείνων που επιζητούν να αλλάξουν το μέλλον του κόσμου μας.

Βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός προσανατολισμού της κοινωνίας μας προς ένα πολύ πιοβιώσιμο και πνευματικά εμπνευσμένο τρόπο ζωής, και καθώς συνεχίζουμε την πνευματική μας πρόοδο, επανα-ευθυγραμμιζόμαστε με την σφαίρα του πνεύματος. Όταν βρεθούμε και πάλι σε μια μεγαλύτερη κατάσταση συνειδητότητας, θα μας καλωσορίσει και θα μας συμπαρασταθεί ένας άπειρος αριθμός από αδελφούς και αδελφές, που θαχαρούν με την άφιξή μας. 

Η μητέρα του G. Vale Owen μας μιλάει για κάποιες άλλες μεθόδους που χρησιμοποιούν για την αφύπνιση των νεοεισερχομένων.
«Τους μεταφέρουμε σε μια γήινη σκηνή με την οποία έχουν οικειότητα και τους δείχνουμε εκείνους που άφησαν πίσω και τη διαφορετικότητα της κατάστασής τους. Αν κι αυτό αποτύχει, τότε τους φέρνουμε στο νου την τελευταία ανάμνηση από την τελευταία εμπειρία που είχαν πριν πεθάνουν. Σταδιακά τους οδηγούμε στο χρόνο που έπεσαν για ύπνο και μετά προσπαθούμε να συνδέσουμε εκείνη τη χρονική στιγμή με το ξύπνημά τους εδώ».

Όπως ένας επιστήμονας διαμορφώνει ιδέες και υποθέσεις, οι φίλοι μας πέρα από το πέπλο προσπαθούν όσο το δυνατόν περισσότερες μεθόδους για να μας ξυπνήσουν απότον γήινο λήθαργό μας. Για μερικούς ανθρώπους η προαναφερθείσα προσκόλλησή τους στην ύλη και στο σώμα θα μπορούσε να προκαλέσει το μεγαλύτερο επίπεδο δυσκολίαςστην αποδοχή της αναχώρησής τους από τη γη.

Θαυμάζω όλα όσα οι εκλιπόντες φίλοι, η οικογένεια και οι οδηγοί μας κάνουν, όταν μας βλέπουν τόσο προσκολλημένους στο σώμα και στην ύλη, που δεν μπορούμε να ξυπνήσουμε. Αναρωτιέμαι αν κάνουν συνεχείς, ατελείωτες προσπάθειες να μας αφυπνίσουν, ή αν ύστερα από λίγο τα παρατάνε και μας αφήνουν να ξεκουραστούμε,δίνοντάς μας έτσι όλο το χρόνο που εμείς χρειαζόμαστε για να συμβιβαστούμε με την ιδέα.

Η μητέρα του G. Vale Owen μας δίνει την απάντηση, θυμίζοντάς μας ότι δεν θέλουν να συντρίψουν με τις πληροφορίες τους νεοαφιχθέντες. 
«Όλες οι μέθοδοι που ανέφερα παραπάνω συχνά αποτυγχάνουν – πιο συχνά από όσο φαντάζεστε – επειδή ο χαρακτήρας του ανθρώπου χτίζεται χρόνο με το χρόνο και οι ιδέες που αποτελούν αυτό το οικοδόμημα ενσωματώνονται πολύ στερεά στο χαρακτήρα του.Επίσης, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί να μην τον επιβαρύνουμε, γιατί αυτό θακαθυστερήσει τη φώτισή του. Μερικές φορές, ωστόσο, εκείνοι που είναι πιο φωτισμένοι,αντιλαμβάνονται αμέσως ότι έχουν περάσει στο πνεύμα, και τότε το έργο μας είναι εύκολο».

Μέρος της αιτίας που γράφω για το θάνατο είναι για να μαλακώσει η στερεότυπη ιδέα μαςγύρω από αυτόν (και του φόβου του, εξίσου), ούτως ώστε να μπορέσουμε να βιώσουμεμια εύκολη μετάβαση, όταν έρθει η στιγμή πριν έρθει η εξέλιξη σε αυτόν τον πλανήτη.

Οι αγαπημένοι πνευματικοί οδηγοί μας εργάζονται ακούραστα για να βοηθήσουν στην αφύπνιση των θανόντων χωρίς να τους πλημμυρίζουν με πληροφορίες, και τους αξίζειένα διάλειμμα μια στο τόσο, από κάποια αφυπνισμένη ψυχή.

Όσοι από εμάς κατανοούν την αιώνια φύση της συνείδησης θα μπορούσαν να κάνουν το ‘πέρασμα’ πολύ πιο εύκολο για τους αφοσιωμένους εκλιπόντες φίλους, τα μέλη της οικογένειας και τους οδηγούς μας, που με ενθουσιασμό τότε θα μας δείξουν τα θαύματα της σφαίρας του πνεύματος. Τώρα που αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ότι ο θάνατος είναιμια ψευδαίσθηση, μπορούμε να είμαστε ήρεμοι και χαρούμενοι, όταν έρθει η ώρα.

Βιβλιογραφία 
Betty Bethards, διάμεσο, ‘There is No Death’.  
Vale Owen, διάμεσο, ‘The Life Beyond the Veil’.  
L. Kelway-Bamber, ‘Claude’s Book’.
Julia T. Ames μέσω του W.T. Stead, διάμεσου, ‘After Death. A Personal Narrative’.  

angelsmell

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ