The air that I breathe

Ο δικός μου αέρας είναι η φαντασία, αφού ο «κανονικός» που αναπνέουμε είναι αποπνικτικός και χωρίς όνειρα. 

Είναι φτιαγμένος από ιδέες, πολλές φορές άναρχα δομημένες, ενίοτε ουτοπικές και κάπως ερωτικές. Αποτελεί το προσωπικό μου «οξυγόνο» μετά από μία κουραστική μέρα. Μοιάζει σαν λύτρωση από τον κάθε λογής αρνητικό άνθρωπο που μπορεί να συναντήσω στο πέρασμά του.

Μέσα σε ένα βρομερό λεωφορείο με χαμένες και στοιβαγμένες ψυχές, έτοιμες να σου επιτεθούν για να ανέβουν ή να κατέβουν από αυτό. Μέσα στη μάζα που βρίσκεται σε συλλογική κατάθλιψη και που δεν αναρωτιέται αν φταίει η ίδια για την κατάντια της -που φταίει! Μέσα σε σχέσεις παντός τύπου, ανώριμες και υπερφίαλες, κενές από κάθε συναίσθημα.


Ο δικός μου αέρας που αναπνέω είναι φτιαγμένος από χρώματα, αρώματα και γεύσεις. Ερωτεύομαι τον αέρα, μια φωνή, ένα βλέμμα. Όχι, δεν πετάω στα σύννεφα. Η καθημερινότητα είναι σκληρή και ζόρικη. Αλλά δεν παύω να ονειρεύομαι. Δεν σταματώ να πιστεύω σε σένα, στον άγνωστο, στην ψιλή βροχή που θα με βρέξει και θα μου δώσει έμπνευση, έστω αυτή τη λίγη που μπορεί να διαθέτω. Και, όχι, δεν είμαι ερωτευμένος, ούτε προφανώς κι εσύ που με διαβάζεις. Γιατί αν ήσουν, θα μας είχες γραμμένους, εμένα και το Snobbers.

Αλλά για να μας διαβάζεις, αυτό σημαίνει ότι ταυτίζεσαι μαζί μας, ακόμη κι αν διαφωνείς με τις ιδέες και τις απόψεις μας. Και καλά κάνεις. Κι αφού αυτή τη στιγμή είσαι εδώ, μαζί μου, σταμάτησε για λίγο και πάρε μια βαθιά ανάσα.

Τι ένιωσες; Ότι μια στιγμή δευτερολέπτων έμεινε μετέωρη, πως πήρες τον χρόνο σου για να ζήσεις τη στιγμή. Αυτό ακριβώς έχουμε ξεχάσει. Να ζούμε τις στιγμές, το «τώρα» και να μην ταλαιπωρούμε το νου μας με σκέψεις που αφορούν το αβέβαιο αύριο. Κι αν αυτή την ώρα χαμογελάς, καλά κάνεις, καλώς ήρθες στο club μου! Μην αφήνεις κανέναν και τίποτα να σου κλέψει αυτό που σου έχει απομείνει.Έλα ν' αναπνεύσεις τον αέρα μου. Χαλάλι σου.

snobbers

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ