Εσύ και Εγώ

Ξεκινάω από το ότι «τίποτα δεν είναι λάθος» και ότι «όλα έχουν λόγο ύπαρξης». Δεν υπάρχει δηλαδή μια σωστή άποψη και μια (ή πολλές) λανθασμένη άποψη. Αυτό θα ήταν βολικό και σίγουρα θρέφει το εγώ, αλλά απλά δεν είναι αλήθεια.

Πιο απλά, αν εγώ έχω μια Α άποψη και εσύ έχεις μια Β άποψη και έχουμε συναντηθεί (είτε προσωπικά είτε διαδικτυακά), τότε έχω κάτι να σου δώσω και έχεις κάτι να μου δώσεις, μέσα από την ατομικότητά μας και όχι την απόρριψη αυτής. Περίεργο, όμως ο εκπαιδευμένος μας νους δεν το κατανοεί αυτό.

Έχουμε συνηθίσει στην πρακτική να προσπαθούμε να πείσουμε ο ένας τον άλλον χωρίς ουσιαστικά να ακούμε (ακούμε μόνο με ανοιχτό και όχι κολλημένο μυαλό), να απορρίπτουμε, να επικρίνουμε, να αγνοούμε, να επιβαλλόμαστε. Πάγιες, όμως ξεπερασμένες πρακτικές, ενώ το καινούργιο ακόμα δεν διαφαίνεται καθαρά, γιατί είναι η πρόκληση που έχουμε μπροστά μας…

Για να γίνει αυτό, χρειάζεται να εμπιστευθούμε την «εγκατάλειψη» της δικής μας θεώρησης ή οπτικής, για να εισχωρήσουμε με καλή πίστη, ανοιχτό νου, ταπεινότητα και σιγουριά στον Εαυτό μας, στην θεώρηση ή οπτική του άλλου. Αυτό από μόνο του «απειλεί» το εγώ μας χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε αν δεν είμαστε συνειδητοί (να έχουμε αυτεπίγνωση δηλαδή) για να το εντοπίζουμε μόλις εμφανίζεται μέσα μας.

Και τώρα σε ρωτάω… έχεις σπαταλήσει τόσα χρόνια, τόσο μόχθο, τόση ζωή έρευνας, αναζήτησης για να διαμορφώσεις τη δική σου αλήθεια, να ξεκαθαρίσεις το δικό σου τοπίο και να βρεις το δικό σου σωστό δρόμο, γιατί να θέλεις να ακούσεις οποιονδήποτε άλλον και να ρισκάρεις την αμφισβήτηση των δεδομένων σου;

Θα το κάνεις μόνο αν έχεις συλλάβει το αληθινό νόημα της ζωής, αν έχεις αντιληφθεί την πραγματική έννοια όλων όσων πρεσβεύεις και θέλεις…

Πώς σχετίζονται και συνδέονται η ατομικότητα και η συλλογικότητα;

Πώς συνυπάρχουν και το εγώ και το εμείς παράλληλα και ειρηνικά;

Πώς τα φαινομενικά αντίθετα δημιουργούν μια νέα πραγματικότητα που ακόμα περιμένει να δημιουργήσουμε;

Ναι, ωραία, δημιουργούμε ομάδες κοινής σκέψης και κοινών στόχων και πρακτικών… φυσικά διαφοροποιώντας τον εαυτό μας (ή την ομάδα μας) από όλες τις άλλες διαφορετικές στάσεις και θεωρήσεις που υπάρχουν γύρω μας και δεν μας εκφράζουν. Και μετά; Αυτό είναι το «εμείς» που αντιλαμβάνεσαι;

Η πρόκληση είναι «τα βρούμε» εγώ και εσύ, με τις διαφορετικές μας απόψεις, τη διαφορετική θεώρησή μας της ζωής, ώστε η αλληλεπίδραση αυτή να μας φανερώσει – στον καθένα μας – κρυμμένες πτυχές του εαυτού μας, με σκοπό να συνθέσουμε, να ενοποιήσουμε τον Εαυτό μας.

Θα μετακινηθείς; Γιατί μην υποθέτεις ότι δεν θα χρειαστεί.

Θα μετακινηθώ; Γιατί δεν μπορεί να έχω συλλάβει εγώ όλη την αλήθεια, να μη χρειάζεται να είμαι ακόμα εδώ και όμως να βρίσκομαι.

Θα δημιουργήσουμε το νέο που θα αναδυθεί με τη σύνθεση των δυο μας, όπως είμαστε, με τις διαφοροποιημένες απόψεις μας, με τη μοναδικότητά μας;

Μη φανταστείς ότι το έχεις ξανακάνει ή ότι μπορείς να “υποθέσεις πώς θα είναι”…

το επόμενο βήμα εμφανίζεται όταν εμπιστευτείς αυτό που παρουσιάζεται μπροστά σου.

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ