Έλληνες εθελοντές στη Συρία...

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Η χώρα ζει στον αστερισμό της ΕΡΤ εσχάτως.

Θα γίνουν εκλογές; Δεν θα γίνουν;

Τόσο μα τόσο μεγάλη δύναμη έχουν μερικοί μερικοί σ’ αυτόν τον τόπο. Να «γ@#$%^ν και να δέρνουν»...Έτσι απλά, με τον τσαμπουκά τους.

Θα επιβληθεί ποτέ κανείς στους χρυσοκάνθαρους του δημοσίου και κυρίως στην ελίτ των κρατικών ΜΜΕ;

Μάλλον όχι.

Όποιος έχει στα χέρια του τις κάμερες, τα μικρόφωνα και τις πένες είναι ανίκητος.

Αν έμενε άνεργος ένας ΙΔΙΩΤΗΣ, ένας ιδιωτικός υπάλληλος ή ένας μικρομαγαζάτορας θα γινόταν άραγε αυτός ο σαματάς που ζούμε τώρα δέκα μέρες;

Όχι βέβαια. Αυτοί είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού. Όχι σαν τους «άλλους». Τους «πολυχρονεμένους», τους «ευνοημένους». Τα ανίψια τα «Κορωνέϊκα» (εκ του «Μπάρμπα στην Κορώνη» γαρ).

Για την ακρίβεια έμειναν άνεργοι πάνω από 1,5 εκατομμύριο «ιδιώτες» και δεν άνοιξε ρουθούνι. Όπως θα λέγαμε σε παράφραση: το Δέντρο (όχι της Ελευθερίας αλλά το άλλο, των «ευγενών ελίτ») θέλει πολύ αίμα (άντε λίπασμα), τουτέστιν 1,5 εκατομμύριο κορμιά συν τις οικογένειές τους, για ν’ ανθίσει....

Για αδιευκρίνηστο λόγο σου έρχεται στο νου η αγγλική λέξη “idiot”. Που σημαίνει «ηλίθιος». Που υπακούοντας σε περίπλοκους γλωσσο-φιλοσοφικούς εξελικτικούς νόμους, προέρχεται από την παραπάνω (αρχαιο)ελληνική λέξη «ιδιώτης».

Στα δελτία ειδήσεων ακούς πως «ταράχτηκε η Ευρώπη και το ΔΝΤ» από τις πρόσφατες πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις στην Ελλάδα.

Ακούς και κάτι ακόμη.

Έκλεισε – λένε – η «δουλειά» με την ΔΕΠΑ. Δόθηκε στηνSocar (που θα μπορούσε να είναι ένα ιδιόμορφο αρκτικόλεξο των λέξεων SOCk HAZarD). Δηλαδή, την πήραν οι Αζέροι. Δηλαδή, την πήραν οι Αμερικάνοι.

 Δεύτερη ανάγνωση:

την πήραν οι «Τούρκοι». Οι «πνευματικοί ανάδοχοι» του Αζερμπαϊτζάν.

Τα ελληνικά ΜΜΕ θεωρούν «ευτυχή εξέλιξη» μέσα στο όλο δυσάρεστο τοπίο κάτι τέτοιο. Και επιχειρούν να πανηγυρίσουν γι’ αυτό.

Το ότι δηλαδή, η Ελλάδα θα τροφοδοτείται με αέριο «μέσω των Αγωγών που θα περνάνε από Τουρκία».

Θεωρούν «αίσια εξέλιξη» δηλαδή το ότι η Τουρκία θα ελέγχει το ενεργειακό δυναμικό της Ελλάδας και θα ανεβοκατεβάζει τους διακόπτες τροφοδοσίας κατά το δοκούν. Το Τουρκικό Δοκούν βεβαίως βεβαίως.

Κι αυτό, χωρίς ντροπή, τα Ελληνικά ΜΜΕ και η Κυβέρνηση το θεωρούν «αίσια εξέλιξη» και «ευχάριστα νέα».

Άλλωστε, ποιός θ’ ασχοληθεί μ’ αυτό το «έγκλημα» όταν έχουμε το ΤΕΡΑΣΤΙΟ θέμα της ΕΡΤ να μονοπωλεί την επικαιρότητα;

Κλεισμένοι στο μίζερο μικρόκοσμό μας πέφτουμε διαρκώς από το τηγάνι στα κάρβουνα. Τη στιγμή που θηρία παλεύουν γύρω μας και τα απόνερα πλησιάζουν. Σκοτεινά. Απειλητικά.

Για να δούμε λίγο αυτά τα «απόνερα» που μαζεύονται γύρω μας σαν τσουνάμι έτοιμο να ξεσπάσει στα κεφάλια μας.

Συρία.

Ένα ακόμη πεδίο αίματος στη Μέση Ανατολή; Ή μήπως κάτι περισσότερο αυτή τη φορά για την Ελλάδα;

Καθόσον, βρίσκεται ακόμη «πιο κοντά» μας...

Και που ως εκ τούτου – και όχι μόνο - μας αφορά πιο άμεσα.

Πως λέμε «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου»; Κάπως έτσι. Ή καλύτερα, και έτσι. Ή καλύτερα, «θα έπρεπε να είναι έτσι».

Αλλά πότε η Ελλάδα του τελευταίου μισού αιώνα «έπιασε τοtiming» για να το πιάσει και τώρα;

Κι όμως, θα μπορούσαν και θα έπρεπε να είναι πολύ απλά τα πράγματα.

Ετάχθη η Ελληνική Πολιτική αναφανδόν με τους πολέμιους του Συριακού καθεστώτος ευθυγραμμιζόμενη με τους ευρωατλαντικούς συμμάχους μας.

Αδιαφορώντας για το ότι από τη στιγμή που η Τουρκία πολεμάει σφόδρα το καθεστώς Άσαντ, αυτό από μόνο του αρκεί για να δεί η Ελλάδα θετικά αυτό το καθεστώς. Και όχι ενάντια.

 Με τα όσα δεινά έχει προκαλέσει η Τουρκία στην Συρία του Άσαντ, θα υπήρχε ποτέ περίπτωση ο δεύτερος να διάκειται στο μέλλον θετικά έναντι της Τουρκίας; Θα υπήρχε ποτέ άλλος ασφαλέστερος – για την Ελλάδα – ηγέτης και καθεστώς ως προς τις Ελληνοτουρκικές εντάσεις;

Πόσω μάλλον που αυτό το καθεστώς βοήθησε επανειλημμένα την Ελλάδα σε ελληνοτουρκικές κρίσεις του παρελθόντος. Πχ μετακινώντας μονάδες αρμάτων του στα Τουρκοσυριακά σύνορα την «κατάλληλη στιγμή» και «απορροφώντας ένταση» από το αντίστοιχο Ελληνοτουρκικό (παρ’ ολίγον) Μέτωπο.

Συνεπώς, ιστορικά αποδείχτηκε «εξαιρετικά ωφέλιμο» για την Εθνική Ασφάλεια της χώρας.

Προφανώς, ΚΑΙ αυτό πληρώνει τώρα ο Άσαντ από την Τουρκία.

Αν πέσει το καθεστώς Άσαντ, η Συρία θα πέσει στα χέρια εξτρεμιστών Ισλαμιστών.

Φιλικών προς την Τουρκία.

Κάτι σαν την Αίγυπτο δηλαδή, αλλά στο χειρότερό του.

Επίσης, το καθεστώς Άσαντ δεν είναι τυχαίο πως έγινε πόλος έλξης για τους διωχθέντες Χριστιανούς όλης της Μέσης Ανατολής.

Κι αυτό συνέβη γιατί τους προστάτεψε. Τους έδωσε χώρο ν’ αναπνεύσουν και ν’ αναπτυχθούν. Σημειωτέον, ήταν το ΜΟΝΟ καθεστώς ισλαμικής χώρας που λειτούργησε έτσι.

Απόδειξη σ’ αυτό είναι πως σήμερα οι Χριστιανοί της Συρίας πολεμούν στο πλευρό του Άσαντ.

Και σφάζονται – όχι από τον Άσαντ – αλλά απ’ αυτούς τους φανατικούς εξτρεμιστές ισλαμιστές που βρίσκονται απέναντί του.

Η Δύση επιχειρεί να καταστρέψει έναν σύμμαχο του Ιράν προτού επιτεθεί σ’ αυτό.

Λησμονώντας ή αδιαφορώντας για το ότι αυτοί που θα μπουν στη θέση του (Αλ Κάιντα) είναι τρισχειρότεροι του σκληρότερου Ιράν. Δεδηλωμένοι εχθροί της Δύσης που μετά χαράς θα μπουν κατόπιν στον πόλεμο στο πλευρό του Ιράν. Κι αν όχι από την αρχή, οπωσδήποτε στη συνέχεια. Είναι δυνατόν να πιστεύουν οι Δυτικοί ότι θα ελέγξουν την επόμενη κυβέρνηση της Συρίας; Πως; Όπως έλεγξαν αυτήν της Αιγύπτου;

Κι όμως επαναλαμβάνουν το ίδιο εγκληματικό λάθος.

Όπως και να’ χει, εκείνη την κρίσιμη στιγμή θα ξεχαστούν οι αντιπαλότητες Σουνιτών – Σιιτών.

Το Ισραήλ από την άλλη δεν θα έχει να κερδίσει κάτι απ’ αυτή την πτώση του Άσαντ.

Και προφανώς «το έχουν συνειδητοποιήσει».

Άλλωστε, δικοί τους αξιωματούχοι έχουν δηλώσει πως«καλύτερα να έχουμε στη Συρία έναν διάβολο που γνωρίζουμε, παρά δαίμονες που δεν ξέρουμε πως θα συμπεριφερθούν κατόπιν».

Και μια γεύση του «πως θα συμπεριφερθούν» την πήραν με την πτώση Μουμπαρακ στην Αίγυπτο.

Τέλειωσαν οι «ασφαλείς μέρες» με την Αίγυπτο.

Η νέα ηγετική πολιτική ισλαμική τάξη της Αιγύπτου (Αδελφοί Μουσουλμάνοι), το πρώτο που έκανε ήταν να κηρύξει Ιερό Πόλεμο (Τζιχάντ) ενάντια στο Ισραήλ.

Το πρόβλημά τους είναι η Χεζμπολάχ κι αυτό είναι κατανοητό. Αυτή είναι ένας άμεσος αντίπαλός τους που διαρκώς βρίσκονται σε ενεργό αντιπαράθεση μεταξύ τους.

Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι μάλλον προτιμούν να φερθούν ψυχρά λογικά και να μην συντείνουν ενεργά και δραστήρια στην πτώση Άσαντ.

Γι’ αυτό και τα πλήγματα που ως τώρα έχει εξαπολύσει το Ισραήλ δεν είναι ξεκάθαρα εναντίον των Συριακών Δυνάμεων αλλά εναντίον της Χεζμπολάχ και δη σε στόχους που φέρουν «φορτίο εξοπλισμών» που πάνε να περάσουν στα χέρια της Χεζμπολάχ.

Δεν τους «έπληξε» πχ όταν αυτοί χτυπούσαν τις δυνάμεις της Αλ Κάϊντα.

Δεν πλήττει την «μαχητική ικανότητά» τους έναντι «τρίτων».

Τους πλήττει ΜΟΝΟΝ όταν κάποια «ενέργειά» τους έχει σχέση με το Ισραήλ.

Εξ’ ου και ο Άσαντ δεν αντέδρασε σ’ αυτές τις επιθέσεις των Ισραηλινών.

«Κατανόησε την κατάσταση».

Αυτός όφειλε (για λόγους πολιτικής) να παράσχει εξοπλισμούς στην Χεζμπολάχ (γεγονός που «κατανόησαν» οι Ισραηλινοί) και οι Ισραηλινοί «όφειλαν να αντιδράσουν» (περιορισμένα, στοχευμένα και με χειρουργική ακρίβεια) γεγονός που «κατανόησε η Συριακή πλευρά – Άσαντ».

Οι Ισραηλινοί λοιπόν «φέρονται προφανώς λογικά». Κοιτούν το συμφέρον τους. Ακόμη και «κόντρα στα σχέδια κάποιων άλλων συμπατριωτών τους ευρωατλαντιστών, ψηλά ιστάμενων στο διεθνές πολιτικοοικονομικό στερέωμα».

Η Ελλάδα; Θα παραδειγματιστεί από την στάση του Ισραήλ έναντι του Άσαντ;

Όσο για τη Ρωσική ναυτική βάση και γενικότερα την Ρωσική στρατιωτική παρουσία στη Συρία, γελιούνται οι δυτικοί εάν νομίζουν πως θα κατορθώσουν να διώξουν τους Ρώσους από εκεί.

Οι Ρώσοι έχουν δείξει ξεκάθαρα και σ’ όλους τους τόνους τις προθέσεις τους. Και βασική τους πρόθεση είναι το ότι με καμία δύναμη δεν έχουν σκοπό να μετακινηθούν από τη Συρία και την Ναυτική τους Βάση.

Το μόνο που θα καταφέρουν οι Δυτικοί «πιέζοντας την κατάσταση» θα είναι να τους εμπλέξουν ακόμη πιο πολύ στην ένοπλη αντιπαράθεση.

Και να πάρει φωτιά όλη η Μέση Ανατολή. Και όχι μόνον βεβαίως.

Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ο Άσαντ έχει αποδείξει πως για την Ελλάδα, τουλάχιστον, είναι πηγή «ασφάλειας». Αντιθέτως, το «καθεστώς» που έρχεται – εάν πέσει ο Άσαντ – θα είναι ξεκάθαρα εχθρικό προς τη Δύση (και την Ελλάδα φυσικά όντας σφόδρα φιλοτουρκικό καθεστώς) και βεβαίως θα αποκτήσει ένα ισχυρό προγεφύρωμα στη Μεσόγειο. Ένα ακόμη μετά την Αίγυπτο. Και τη Λιβύη.

Και η Ελλάδα;

Καλά οι Δυτικοί κάνουν τα παιγνίδια τους. Εκ του μακρόθεν κι εκ του ασφαλούς.

Στην πρώτη γραμμή των παιγνιδιών τους όμως βρίσκεται η Ελλάδα.

Εμείς θα υποστούμε τις γεωπολιτικές συνέπειες.

Όταν οι εξτρεμιστές ισλαμιστές ενισχυθούν κι ενώσουν όλοι μαζί τις δυνάμεις τους, αυτό θα εκφραστεί σε μια πανίσχυρη Τουρκία. Ένα πανίσχυρο εξτρεμιστικό επιθετικό Σουνιτικό μπλοκ.

Όχι.

Χίλιες φορές καλύτερα λοιπόν ανάμεσα σε όλους αυτούς να υπάρχει μια «γεωστρατηγική σφήνα», μια ισχυρή Συρία Αλαουϊτών του Άσαντ που να τους χαλάει τα σχέδια.

Αυτό απαιτεί η ΔΙΚΗ μας Εθνική Ασφάλεια. Κι αυτή προέχει – και πρέπει να προέχει – έναντι όποιου «έξωθεν σχεδιασμού» που επιμένει να «μας επιβάλλεται».

Κι αφού οι κυβερνήσεις μας δεν λένε να το δουν έτσι, τότε το λόγο θα έπρεπε – για μια ακόμη φορά – να έχουν οι Έλληνες Πατριώτες.

Οπως συνέβη κάποτε με την Σερβία, έτσι θα έπρεπε να συμβεί και τώρα.

Έλληνες εθελοντές θα έπρεπε να σχηματίσουν μια δύναμη που θα πολεμήσει μαζί με την Χριστιανική Πολιτοφυλακή των Σύριων, ενισχύοντας, έστω συμβολικά τις Στρατιωτικές Δυνάμεις του Άσαντ.

 Σε διεθνές επίπεδο θα είχε σοβαρό αντίκτυπο κάτι τέτοιο. Με σοβαρές πιθανότητες να συμπαρασύρει «ανάλογες δυνάμεις» κι άλλων ορθοδόξων χωρών, Βαλκανίων και μη.

Κι αυτό πρέπει να γίνει έγκαιρα.

Προτού χαθεί αυτό το μέτωπο για πάντα.

Και σφίξει η ισλαμική τανάλια γύρω από την Ελλάδα ακόμη πιο πολύ.

(Εδώ καλό θα ήταν να θυμόμαστε που και που ότι αυτή η γωνιά του πλανήτη που ζούμε αποδείχτηκε ιστορικά η πιο εμπόλεμη ζώνη. Θα ήταν εγκληματικά αφελής ψευδαίσθηση να πιστεύει κανείς πως ο Πόλεμος έχει εκλείψει απο δω. Και ο πόλεμος χρειάζεται πάντα «βετεράνους». Κι αφού η Πολιτεία δεν «φροντίζει γι’ αυτό παντί τρόπω και μέσω», η ευθύνη πέφτει αμείλικτα επάνω στο ίδιο το άτομο, τον Έλληνα να «φροντίσει γι’ αυτό». Έτσι κι αλλιώς, όταν αρχίσει ο πόλεμος, οι «διάφοροι μεγαλόσχημοι Πολιτειακοί Παράγοντες» θα την κάνουν και πάλι για τα ασφαλή Παρίσια. Οι Πατριώτες είναι που θα μείνουν και θα χύσουν το αίμα τους. Συνεπώς, σώφρον θα ήταν να προετοιμαστούν και ανάλογα με «προσωπικές ενέργειες»).

Παρεμπιπτόντως, οι Σύριοι και οι Σύμμαχοί τους θα ανέμενε κανείς να «δουλεύουν ήδη επ’ αυτού». Στην στρατολόγηση εθελοντών ορθοδόξων Πατριωτών από την Ελλάδα και τα Βαλκάνια. Θα ήταν μια πολύ καλή διπλωματική κίνηση. Ιδίως εάν συνοδευόταν και από «παρόμοια οικονομικά κίνητρα» σαν αυτά που δίνουν οι «άλλοι», του εξτρεμιστικού σουνιτικού Ισλάμ προκειμένου να πυκνώνουν τις τάξεις τους σε μαχητές. Καθόσον, δεν αρκεί η ιδεολογία για να πείσει έναν φτωχό άνθρωπο να πάρει τα όπλα και να πάει σε έναν ξένο πόλεμο να συναντήσει – πιθανόν – τον θάνατο. Παρ’ όλα αυτά, στο διαδίκτυο δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο.

Στα πλαίσια του παραπάνω σκεπτικού, θα πρέπει να ειπωθεί ότι «κακώς η Πρεσβεία της Συρίας ανέστειλε τη λειτουργία της στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 2012» (οι δραστηριότητές της εν ελλάδι καλύπτονται από την πρεσβεία της στη Ρουμανία).

Θα έπρεπε να παραμείνει και να δουλεύει «ενεργά» προς «αυτή την κατεύθυνση».

Κι εδώ όπως και σε κάθε Ορθόδοξη χώρα.

Γιατί άραγε δεν το έκανε;

Εκτός αν πρέπει να υποθέσουμε πως εδώ έχει βάλει το δαχτυλάκι της η Ορθόδοξη φίλη μας Ρωσία.

Πχ σε μια εφαρμογή εξωτερικής πολιτικής του τύπου:

«Άκου Άσαντ, θα έχεις άφθονη βοήθεια από εμάς. Δεν τους χρειάζεσαι τους Ορθόδοξους Ευρωπαίους Εθελοντές. Μην τους ανακατεύεις. Δεν θέλουμε να εμπλακεί άλλος στην περιοχή. Αν θέλαμε, θα το είχαμε κάνει και μόνοι μας. Άλλωστε, σε αντάλλαγμα για τη βοήθεια που σου δίνουμε θέλουμε να είμαστε εμείς οι «μόνοι Προστάτες» των Ορθοδόξων της Μέσης Ανατολής. Και των Πατριαρχείων της βεβαίως»....

Λέμε τώρα...

Σενάρια κάνουμε...πως θα ήταν άλλωστε δυνατόν να κάνει κάτι τέτοιο μια φίλη Ομόδοξη Υπερδύναμη; Εεε;

Τώρα, το ότι ήδη έχει δοθεί στη δημοσιότητα από τους Ρώσους «κάτι παρόμοιο» που όμως περιλαμβάνει ΜΟΝΟΝ Ρώσους και Ουκρανούς (http://aegeanhawk.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4558.html?spref=fb ), είναι μάλλον τυχαίο...

Όπως και το ότι είχε γίνει κάμποσο καιρό νωρίτερα μια πρώτη αντίστοιχη «Ελληνική δημόσια νύξη» (http://aegeanhawk.blogspot.gr/2013/02/blog-post_20.html ) που βεβαίως έμεινε «χωρίς ανταπόκριση» (κάθε είδους, τύπου και προέλευσης), κι αυτό μάλλον τυχαίο είναι...

Άλλωστε η Ιστορία και η Πολιτική είναι μια αλληλουχία τυχαιοτήτων, σωστά;

Τυχαιοτήτων σαν την άλλη ας πούμε, την πρόσφατη με την ΔΕΠΑ και το «δήθεν φαβορί» την GAZPROM.

Που μέχρι τελευταία στιγμή φάνταζε ως τέτοιο (αδιαφιλονίκητο φαβορί) πλην όμως όχι μόνον δεν ήρθε τελικά να καταθέσει προσφορά αλλά ούτε καν έκανε τον κόπο να «ειδοποιήσει» για την απόσυρσή της από τον διαγωνισμό.

Άφησε έτσι ελεύθερο το δρόμο για τους Αζέρους. Δηλαδή, τους Τούρκους. Όπως λέγαμε στην αρχή του κειμένου.

Κάτι που επιθυμούσαν οι Αμερικάνοι.

Οι οποίοι τώρα – τάχαμου – είναι θυμωμένοι με την Ελληνική κυβέρνηση γιατί – λέει – ο Έλληνας Πρωθυπουργός συναντήθηκε τρεις φορές με το big boss της Gazprom.

Το ότι – ας πούμε – όσο έκανε αυτά τα «τερτίπια» της ηGazprom (με την δήθεν μεγάλη προσφορά και τις πολλές κι ασφυκτικές πιέσεις) αποθάρρυνε άλλες εταιρείες από το να έρθουν και να καταθέσουν προσφορά – πράγμα που τελικά συνέφερε τους Αμερικάνους – κάνουν πως δεν το βλέπουν οι τελευταίοι.

Λες και ήταν «στημένο»...λέμε τώρα...

Λες και οι Ρώσοι δούλευαν για τους Αμερικανούς. Λες και πήραν κάποιο «βαρύ αντάλλαγμα» από τους τελευταίους για να «παίξουν πρώτα το παιγνίδι τους» - ώστε να μην μπει στο χορό κανένα outsider – και μετά να «την κάνουν».

Στο κόλπο βέβαια και οι Ευρωπαίοι με το «φόβητρο του αντιμονοπωλιακού ελέγχου» κατά της Ρωσίας. Αυτό ήταν βεβαίως το «άλοθι», η «διέξοδος ασφαλείας» των Ρώσων ώστε να μην «χρεωθούν επικοινωνιακά αυτό το αίσχος» έναντι της Ελλάδας.

Εξοργισμένη – λογικά – η Ελληνική κυβέρνηση απ’ αυτή την «συμπαιγνία των τριών ισχυρών» εναντίον της Ελλάδας θα αναζητούσε – και πάλι λογικά – κάποιο «διακριτικό αντίμετρο» που θα προκαλούσε μια γερή γερή αναστάτωση (πχ πολιτική αποσταθεροποίηση και πρόωρες ανεξέλεγκτες εκλογές που θα έφερναν τα πάνω κάτω σε πολλά κέντρα εκτός Ελλάδος)...λέμε τώρα...σενάρια απλά είναι, έτσι;

Πάντως «κάπου εκεί» ήρθε η ΕΡΤ και η «πολιτική ένταση»....αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα....

Γιώργος Ανεστόπουλος

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ