Δεν μπορεί, όμως, να υπάρξει ελευθερία και δημοκρατία όταν το νόμιμο δεν είναι και ηθικό

                                   

«Η ανυπακοή, στα μάτια οποιουδήποτε έχει διαβάσει Ιστορία, είναι αρχέγονη ανθρώπινη αρετή. Διά της ανυπακοής γεννήθηκε η πρόοδος, διά της ανυπακοής και διά της εξεγέρσεως» 
ευαγγελίζεται απ' τις κοιλάδες της αιωνιότητας ο λυρικός και διαχρονικός Οσκαρ Ουάιλντ, αποστάζοντας αιώνων Ιστορία
... 
Με τον δικό του ποιητικό οίστρο προλάλησε κι ο παγκόσμιος δραματουργός Ουίλιαμ Σέξπιρ: 
«Δεν θα ήταν αυτοί λύκοι, αν εμείς δεν ήμαστε πρόβατα». 

[...]

«Είμαστε καταδικασμένοι σε ελευθερία» επέμενε ο Ζαν-Πολ Σαρτρ.

Δεν μπορεί, όμως, να υπάρξει ελευθερία και δημοκρατία όταν το νόμιμο δεν είναι και ηθικό. 

‘Οταν το δίκαιο του ισχυρού αποτελεί νόμο. Όταν η φτώχεια -η χειρότερη μορφή τρομοκρατίας- είναι αυτεξούσια επαναστατική δύναμη, διότι δεν έπρεπε να υπάρχει. Όταν το κοινωνικό περί δικαίου αίσθημα δοκιμάζεται και προκαλείται βάναυσα. ‘Οταν η αποκρουστική μάσκα της εξουσίας ασύστολα βαφτίζει τη βία της νόμο και την «αντίστασή» μας έγκλημα. Όταν τα κοινωνικά δικαιώματα αντιμετωπίζονται σαν κόστος κι όχι αξία. Όταν η υποτίμηση κι ο βιασμός της ανθρώπινης νοημοσύνης και γλώσσας γίνεται άθυρμα των κρατούντων, και μύρια τόσα «όταν» όσες και οι αιτίες ανυπακοής...

Δεν μπορείς να πάρεις τον νόμο στα χέρια σου, υποστηρίζουν αυτοί που νομοθετούν και εξουσιάζουν.
Ναι, αν έτσι νομίζουν.
Μπορείς, όμως, να πάρεις τη ζωή σου κι αυτό, σίγουρα, δεν μπορεί να σου το απαγορέψει κανείς...’’


Χρίστος Μπελλές
(από άρθρο του στην Ελευθεροτυπία 20.03.11)*

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ