«Όναρ ημερόφαντον»

"Υπάρχουν όνειρα που πουλιούνται στην αγορά, συσκευασμένα ή νωπά, σε τιμές ευκαιρίας, 
όνειρα εισαγωγής ή και ντόπια, αφορολόγητα, εγχώριας κατασκευής, όνειρα που βγαίνουν ανάλογα με τις εποχές, όπως τα φρούτα, κι άλλα στην ψυχραποθήκη, που τα βρίσκεις όλη τη χρονιά, όνειρα σε λαϊκές αγορές και πολυκαταστήματα, άλλα μεγαλωμένα με χημικά λιπάσματα κι άλλα με κοπριά ζώων, δηλαδή αγνά, όνειρα θερμοκηπίων κι όνειρα ελευθέρας βοσκής, όνειρα με δόσεις και μισοτιμής (στο Μοναστηράκι πουλιούνται παλιά όνειρα τις Κυριακές, που τα ψάχνουν οι συλλέκτες όνειρα αντίκες στο Γιουσουρούμ, σαν παλιωμένοι δίσκοι ή δυσεύρετα βιβλία), 


υπάρχουν όνειρα πολιτικά, προπαγανδιστικά ενός κόμματος ή μιας ιδεολογίας, όνειρα καταστροφολογικά, όπως οι ταινίες με τους σεισμούς, που κάνουν την αίθουσα ολόκληρη να τρέμει (ή το νομίζεις εσύ, ο θεατής) και στον πνιγμό τους βρέχεσαι, καταποντίζεσαι και ξυπνάς με ουρλιαχτά¨
όνειρα της πάχνης, του σύννεφου, του χιονιά, κρυσταλλικά σαν τις νιφάδες, μεταξωτά σαν τα μαλλιά, όνειρα με σκάλες κι όνειρα με σκαλωσιές, όνειρα με φύλλα κι όνειρα με φυλλωσιές,
υπάρχουν ακόμα όνειρα μουσικά, της τζαζ, των μπλουζ, όνειρα "χαρντ ροκ", της όπερας, με σκηνικά θεσπέσια, που έχουν βάθος, κι άλλα μονοδιάστατα, που ξετυλίγονται σ' ένα γυμνό μαύρο φόντο, όνειρα στερεοφωνικά ή και σε βίντεο,

παντού θα βρεις τα όνειρα, στις πέντε ηπείρους, στο Διάστημα (εκεί μονάχα είναι άβαρα, γιατί δεν τα καταπιέζει ο όγκος της ατμόσφαιρας), όνειρα διουρητικά, χωνευτικά, της "πέπσι" και της "κόλας", όνειρα οδυνηρά σαν τους κολικούς κι άλλα βραδυφλεγή, όνειρα πυρομανών, Εσκιμώων, των Ισημερινών, όνειρα που μοιάζουν με τη διάταξη της Μικρής και της Μεγάλης Άρκτου, υπάρχουν ακόμα όνειρα εικαστικά, αρχιτεκτονικά, της τέχνης του λόγου και της τεχνολογίας, με άπειρα σωμάτια ενσωματωμένα μέσα τους, όπως στα τρανζίστορς

[...]

- Πάρτε μου τη ζωή, είπε στο δικαστήριο ο κατηγορούμενος, αλλά μη μου πάρετε το όνειρό μου. Αυτό δεν μπορείτε. Ακόμα κι αν το θέλετε.

Κι οι συνοφρυωμένοι πάρεδροι, αφού το σκέφτηκαν, πάνω στα κιτάπια τους, που ήταν αποστεωμένα όνειρα, λευκές αχιβάδες ονείρων που φύγαν, τάπητες όπου τα όνειρα ματώσαν αφήνοντας την παρθενιά τους, αποφάνθηκαν:

- Αφού δεν μπορούμε να του πάρουμε το όνειρο,
τι να την κάνουμε τη ζωή του; "
[...]

Βασίλης Βασιλικός
«Όναρ ημερόφαντον» - Απόσπασμα

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ