Οι μικρές λεπτομέρειες της φύσης γίνονταν συχνά αντιληπτές από τον Μέρλιν και τον τροφοδοτούσαν με υλικό για νέα μαθήματα. Μια μέρα, καθώς περπατούσαν, αυτός κι ο μαθητής του, μέσα στο δάσος, άκουσαν μια κουρούνα να διαμαρτύρεται, από ένα κοντινό πεύκο.
"Στάσου και άκου", είπε σιγανά ο μάγος.
Η κουρούνα ήταν ένα νευρικό, οξύθυμο πουλί. Αφού επέπληξε φλύαρα τους δύο εισβολείς, πέταξε σ' ένα άλλο κλαρί, για να έχει καλύτερη θέα. Δεν έμεινε ικανοποιημένη κι έσπευσε να προσγειωθεί σ' ένα τρίτο. Μετά, ξέχασε, φαίνεται, την παρουσία τους και πήδηξε στο χώμα, για να εξετάσει ένα κουκουνάρι. Την επόμενη στιγμή, έκανε βουτιά σε ένα νερόλακκο, κυνήγησε ένα άλλο πουλάκι κι έπιασε να ραμφίζει ένα σάπιο κορμό.
"Τι έχεις να πεις γι' αυτό τον τρόπο ζωής;" ρώτησε ο Μέρλιν.
"Δεν τον βρίσκω σωστό", απάντησε ο Αρθούρος. "Αυτή η κουρούνα είναι τελείως ελαφρόμυαλη, κι ούτε ξέρει τι κάνει."
"Αυτή την εντύπωση δίνει κάθε πλάσμα που έχει τυφλή εμπιστοσύνη στο Θεό", είπε, ο Μέρλιν. "Περνάει τις μέρες του ακολουθώντας ανέμελα τα ένστικτά του, δίχως να σκέφτεται το μέλλον, αλλά πρέπει να ομολογήσουμε ότι τα καταφέρνει μια χαρά."
ΚΑΤΑΝΟΩΝΤΑΣ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ
Είναι στη φύση της ζωής να εμπεριέχει και την τάξη και το χάος. Από την αταξία ανακύπτει η τάξη, για να βυθιστεί μετά πάλι στην αταξία. Το σώμα σας είναι εντελώς χαώδες σε κάποια επίπεδα: με κάθε εισπνοή εισέρχονται στο αίμα σας στροβιλιζόμενα άτομα οξυγόνου, πληθώρα ενζύμων και πρωτεϊνών γεμίζουν κάθε κύτταρο, ακόμα και η ανάφλεξη νευρώνων στον εγκέφαλο σας είναι μια ασταμάτητη ηλεκτρική εκκένωση. Ωστόσο, αυτό το χάος είναι μόνο μια όψη της τάξης, γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα κύτταρά μας είναι αριστουργηματικά δείγματα οργανωμένης λειτουργίας, ότι η δραστηριότητα του εγκεφάλου μας έχει σαν αποτέλεσμα σκέψεις με ειρμό.
Πράγματι, το χάος και η τάξη συνυπάρχουν τόσο στενά, που δεν μπορούν να αποσυνδεθούν. "Πρώτα πρέπει να υπάρξεις ως χάος για να γίνεις λαμπερό αστέρι", είπε ο Μέρλιν στον Αρθούρο. Κι αυτό είναι στην κυριολεξία σωστό, αφού τα στροβιλιζόμενα πρωτογενή αέρια, που σχημάτισαν την πρώτη μορφή του σύμπαντος, προηγήθηκαν της γέννησης των γαλαξιών. Πρωτύτερα, τα αέρια εκείνα δεν φαίνονταν να έχουν καμιά συγκεκριμένη διάταξη, παρά μόνο μια αμυδρή τάση να έλκονται το ένα από το άλλο. Κι όμως, από εκείνη την ανεπαίσθητη έλξη της βαρύτητας, τέθηκε σε λειτουργία μια αλυσιδωτή αντίδραση, που οδήγησε τελικά στην εμφάνιση του ανθρώπινου DΝΑ, ενός μορίου τόσο περίπλοκου, ώστε αν διαταραχθεί έστω και μία από τις 3 εκατομμύρια γενετικές μονάδες του, μπορεί να επηρεάσει άμεσα το οικοδόμημα της ζωής.
Σ' ένα πιο καθημερινό επίπεδο, όλοι παλεύουμε με την τάξη και την αταξία. Τα πράγματα έχουν την τάση να φθείρονται - ό,τι ήταν άλλοτε φρέσκο και ζουμερό, τελικά σαπίζει, ό,τι ήταν νέο, γερνάει και πεθαίνει. "Ο θάνατος είναι μια ‘’ψευδαίσθηση", εξήγησε ο Μέρλιν, "όμως, η μάχη που δίνουν οι θνητοί εναντίον του είναι κάτι πέρα για πέρα πραγματικό. Κανένας τους δεν ξέρει τι είναι ο θάνατος, αλλά το επικείμενο αυτό γεγονός τους τρομάζει τόσο, που προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις να το πολεμήσουν, δίχως να συνειδητοποιούν το μέγεθος της αταξίας και του χάους που επιφέρουν γύρω τους".
Ο μάγος γνωρίζει ότι η ζωή ανέκαθεν οργανωνόταν εκ των έσω. Οι ίδιες εκείνες αμυδρές έλξεις της βαρύτητας που δημιούργησαν αστέρια από το χάος υπάρχουν σε κάθε επίπεδο της φύσης. Ένα τριαντάφυλλο μπορεί να είναι απόλυτα βέβαιο ότι θα φυτρώσει ως τριαντάφυλλο, ακόμα κι αν το βλαστάρι του δεν διαφέρει απ' αυτό ενός φασολιού ή μιας βιολέτας, ενώ σε μορφή σπόρου, η μόνη διεκδίκηση της μοναδικότητάς του έγκειται πιθανά σε μικροσκοπικές διαφορές των δίδυμων σπειρών του DΝΑ του. Εμείς οι άνθρωποι, απ' την άλλη, αγωνιούμε τόσο να αναπτυχθούμε όπως πρέπει, ώστε σπαταλάμε αμέτρητες κοπιαστικές ώρες στην προσπάθεια να επικυρώσουμε τη μοναδικότητά μας.
"Τι σημασία έχει αν τα πουλιά ζουν χωρίς να σκέφτονται ή αν ένα τριαντάφυλλο παραμένει πάντα τριαντάφυλλο;" αναρωτήθηκε ο Αρθούρος. "Εφόσον δεν διαθέτουν μυαλό, δεν έχουν κι άλλη επιλογή απ' το να είναι ό,τι είναι."
"Πράγματι, εσείς οι θνητοί έχετε ελεύθερη βούληση, της δίνετε, όμως, υπερβολικά μεγάλη αξία", απάντησε ο Μέρλιν. "Εγώ ζω χωρίς επιλογές και είμαι πολύ πιο ευτυχής".
"Χωρίς επιλογές; Μα παίρνεις κι εσύ αποφάσεις, όπως εγώ", διαμαρτυρήθηκε το αγόρι.
Ο Μέρλιν ανασήκωσε τους ώμους. "Σε απατούν τα φαινόμενα. Κοίταξε το χέρι σου. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι δικό σου κι όμως, δεν ελέγχεις εσύ την ανάπτυξη των κυττάρων του. Δεν ξέρεις τι είναι αυτό που κάνει τα νεύρα και τους μυς σου να κινούνται. Δεν λες εσύ στα νύχια σου να μεγαλώσουν, ούτε θεραπεύεις συνειδητά μια αμυχή στο χέρι σου, έτσι δεν είναι;"
"Είναι αλήθεια ότι δεν χρειάζεται να τα κάνω όλα αυτά."
"Με λίγα λόγια, δεν αποτελούν πλέον επιλογές για σένα", συνέχισε ο Μέρλιν. "Αυτές οι λειτουργίες έχουν ανατεθεί σε μια ακούσια πλευρά του εγκεφάλου σου, που τις διεκπεραιώνει αυτόματα. Έτσι κι εγώ έχω αναθέσει στην αυτόματη πλευρά του εγκεφάλου μου όλα εκείνα τα πράγματα στα οποία εσύ αφιερώνεις τόσο πολύ χρόνο: τη σκέψη, τις, αποφάσεις, τις επιλογές, τις κρίσεις. Τα αφήνω, δηλαδή, στην έγνοια του Θεού".
"Τότε σε τι χρησιμοποιείς τον συνειδητό νου σου;" ζήτησε να μάθει ο Αρθούρος.
"Στο να αντιλαμβάνομαι αυτό τον κόσμο και το θαύμα της ζωής. Είμαι αυτόπτης μάρτυρας των πάντων και σε διαβεβαιώ ότι δεν υπάρχει θέαμα εκπληκτικότερο, ωραιότερο ή πιο απολαυστικό."
ΒΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ
Η σύγχρονη ζωή είναι γεμάτη από διαφόρων ειδών πιέσεις και οι περισσότεροι από μας αντιδρούμε προσπαθώντας να επιβάλουμε μια τάξη. Η κοινωνία μας των χαοτικών δυνάμεων είναι, λοιπόν, μια κοινωνία ατέλειωτων νόμων και κανονισμών. Αυτό δεν είναι παράξενο, γιατί οι άνθρωποι αποζητούν την τάξη και τρέμουν την αταξία. Η αταξία είναι απρόοπτη κι ανεξέλεγκτη, συνεπώς μάς υποβάλλει σε δοκιμασία. Θυμηθείτε κάποιες στιγμές που το απρόβλεπτο εισέβαλε αιφνιδιαστικά στη ζωή σας: όταν χάσατε, για παράδειγμα, το αεροπλάνο, όταν έπαθε βλάβη το αυτοκίνητο σας στη μέση του δρόμου, όταν κάποιο αγαπημένο σας πρόσωπο απολύθηκε απ' τη δουλειά του.
Σχεδόν πάντα τέτοιου είδους συμβάντα δεν επιφέρουν πραγματικό πρόβλημα στην ύπαρξή σας, παρά μόνο μια μικρή αναστάτωση. Παρ' όλ' αυτά, το νευρικό σας σύστημα αντιδρά πιθανότατα πολύ έντονα, εκδηλώνοντας φόβο και ανησυχία, όταν κάτι πηγαίνει στραβά. Η απόκριση του εγώ στο χάος είναι να το πολεμήσει και να επιβάλει ακόμα μεγαλύτερο έλεγχο. Την επόμενη φορά που επρόκειτο να ταξιδέψετε, φροντίσατε να βρίσκεστε νωρίτερα στο αεροδρόμιο. Πριν οδηγήσετε ξανά το αυτοκίνητο σας, πήρατε όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις για να μην πάθει πάλι κάποια βλάβη.
Το κακό είναι ότι το τόσο άγχος, ο προγραμματισμός και ο έλεγχος πηγαίνουν ενάντια στον φυσικό ρου της ζωής. Η ζωή εμπεριέχει και την τάξη και το χάος. Δεν μπορεί να υπάρξει το ένα χωρίς το άλλο. Αν θέλετε να ακολουθείτε τον ρου της ζωής, δεν μπορείτε ταυτόχρονα να του αντιστέκεστε. Γι' αυτό, εκείνος που αναζητεί την τελείωση, δέχεται ως δεδομένο ότι πάντοτε θα αμφιβάλλει, ότι πάντα θα νιώθει εκτός ισορροπίας. "Ο ρόλος του ταξιδιώτη", είπε ο Μέρλιν, "είναι να παραπατάει, χωρίς ποτέ να πέφτει".
Παρά το γεγονός ότι το εγώ σας απεχθάνεται τα απρόοπτα, η αλήθεια είναι ότι έχετε συχνά ωφεληθεί απ' αυτά. Σκεφτείτε για λίγο τις απροσδόκητες ευκαιρίες που έτυχαν στο δρόμο σας, προ-τάσεις για βοήθεια που ούτε καν φανταζόσασταν, ξαφνικές ιδέες και εμπνεύσεις, παρορμητικές αποφάσεις που σας άνοιξαν καινούργιους ορίζοντες. Αυτός είναι ο φυσικός τρόπος να ζει κανείς. "Η ζωή σου είναι ήδη οργανωμένη από μόνη της", είπε ο Μέρλιν. "Η ζωή πηγάζει από τη ζωή, το μπουμπούκι γίνεται άνθος, το παιδί ενηλικιώνεται. Δείξε εμπιστοσύνη στο κάθε στάδιο, απόλαυσέ το κι άφησε το επόμενο να έρθει χωρίς να του εναντιωθείς."
Υπάρχει μια απλή άσκηση, που θα σας αποδείξει πόσο θαυμάσιο είναι να ζει κανείς μια απρόβλεπτη ζωή. Καθίστε για ένα λεπτό και υποθέστε ότι μπορείτε να παρακολουθήσετε τη ζωή σας σαν ταινία μες στο νου σας. Αρχίστε να βλέπετε τα γεγονότα της σημερινής μέρας κι ύστερα αφήστε την ταινία να προχωρήσει στο αύριο όπως θα επιθυμούσατε να είναι ύστερά στο μεθαύριο και ούτω καθεξής. Φανταστείτε τον εαυτό σας να μεγαλώνει: οραματιστείτε ένα μέλλον στο οποίο θα έχετε όλα όσα λαχταράει η καρδιά σας. Επιτρέψτε στη φαντασία σας να οργιάσει και τέλος οδηγήστε την μέχρι το θάνατό σας, που θα είναι όσο πιο ήρεμος και ανώδυνος γίνεται.
Μόλις τελειώσετε, γυρίστε πάλι πίσω και προβάλετε στο μυαλό σας μια εντελώς διαφορετική ταινία. Αρχίστε με τα σημερινά γεγονότα, αφήστε τα, όμως, να εξελιχθούν με διαφορετικό τρόπο. Χρησιμοποιήστε τη φαντασία σας για να δώσετε στον εαυτό σας μια ζωή έκλυτη, καταστροφική ή τραγική. Δείτε την ταινία μέχρι τη στιγμή του τέλους σας. Μετά, επιστρέψτε πίσω και παρακολουθήστε μια νέα, αλλιώτικη εκδοχή. Αυτή η άσκηση σας διδάσκει πως όλα όσα φαντάζεστε είναι αληθινά - το μέλλον σας δεν αποτελεί ένα συγκεκριμένο σενάριο, αλλά εμπεριέχει όλα τα πιθανά σενάρια. Αυτά διακλαδώνονται από την παρούσα στιγμή, σαν αθέατα νήματα πιθανοτήτων. Όλων μας οι ζωές είναι έτσι. Μόνο η εσφαλμένη μας αίσθηση ελέγχου μάς κάνει να πιστεύουμε ότι μπορούμε να επιβάλουμε την τάξη σε κάτι που είναι πέρα για πέρα απρόβλεπτο.
Το εγώ πρέπει να εξετάσει τους φόβους του και να πάψει να καταβάλλει προσπάθειες για έλεγχο των καταστάσεων. Αυτό είναι ένα μεγάλο κομμάτι του ταξιδιού της αναζήτησης που έχετε ξεκινήσει. Αν μπορέσετε να δεχτείτε τον ρου της ζωής και να αφεθείτε σ' αυτόν, θα είναι σαν να δέχεστε ό,τι είναι πραγματικό. Μόνο όταν αποδεχτείτε ό,τι είναι πραγματικό, θα συμβιώσετε μαζί του ευτυχείς και γαλήνιοι. Η εναλλακτική λύση είναι ένας αγώνας που δεν τελειώνει ποτέ, γιατί αντίπαλος σας είναι το μη πραγματικό - ένα ομοίωμα της ζωής κι όχι η ζωή η ίδια.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.