Καρλ Γιουνγκ: Επτά Ομιλίες προς τους Νεκρούς - Ομιλία ΙΙ

                                                          

Ομιλία ΙΙ

Τη νύχτα οι νεκροί στάθηκαν κατά μήκος του τείχους και φώναξαν :

Θα έπρεπε να κατέχουμε τη γνώση του θεού. Πού είναι ο θεός; Είναι ο θεός νεκρός;

Ο θεός δεν είναι νεκρός. Τώρα, όπως και πάντα, ζει. Ο θεός είναι creatura, επειδή είναι κάτι συγκεκριμένο, συνεπώς διαχωρισμένο από το πλήρωμα. Ο θεός είναι ιδιότητα του πληρώματος και όλα όσα έχω πει για την creatura ισχύουν και γι' αυτόν.


Διακρίνεται, ωστόσο, ο θεός από τα δημιουργημένα όντα ως προς το ό,τι είναι πιο αόριστος και απροσδιόριστος απ' αυτά. Ο θεός είναι λιγότερο διαχωρισμένος απ' ότι τα δημιουργημένα όντα, αφού η βάση της ύπαρξής του είναι η αποτελεσματική πληρότητα. Μόνο στο βαθμό που είναι συγκεκριμένος και διακριτός είναι creatura, αποτελεί άρα την εκδήλωση της αποτελεσματικής πληρότητας του πληρώματος.

Ο,τιδήποτε δεν διακρίνουμε πέφτει μέσα στο πλήρωμα και έτσι καθίσταται κενό από το αντίθετό του. Αν, συνεπώς, δεν διακρίνουμε το θεό, η αποτελεσματική πληρότητα για εμάς εξαλείφεται.

Επιπλέον, ο θεός είναι το ίδιο το πλήρωμα, ακριβώς όπως είναι το ίδιο το πλήρωμα το παραμικρό σημείο του δημιουργημένου και του μη δημιουργημένου.

Το αποτελεσματικό κενό είναι η φύση του διαβόλου. Ο θεός και ο διάβολος είναι οι πρώτες εκδηλώσεις του τίποτα, τις οποίες ονομάζουμε πλήρωμα. Είναι αδιάφορο αν το πλήρωμα είναι ή δεν είναι, αφού εντός των πάντων είναι ισορροπημένο και κενό.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με την creatura . Στο βαθμό που θεός και διάβολος είναι creatura , δεν αναιρούν ο ένας τον άλλο, αλλά στέκονται ο ένας απέναντι στον άλλο ως αποτελεσματικά αντίθετα. Δεν χρειαζόμαστε απόδειξη για την ύπαρξή τους. Αρκεί που μιλάμε συνεχώς γι' αυτούς. Ακόμα κι αν δεν υπήρχαν οι δυο τους, η creatura , με τη δική της ουσιαστική χωριστικότητα, θα τους ξεχώριζε για πάντα έξω και πάλι από το πλήρωμα.

Ο,τιδήποτε βγάζει η διάκριση έξω από το πλήρωμα, είναι ζεύγος αντιθέτων. Συνεπώς, πάντοτε στο θεό ανήκει ο διάβολος.

Αυτή η μη διάκριση είναι τόσο συμπαγής και, όπως η ζωή σου σ' έχει κάνει να δεις, τόσο αδιάρρηκτη όσο και το ίδιο το πλήρωμα. ΄Ετσι, λοιπόν, και οι δύο, θεός και διάβολος, βρίσκονται πολύ κοντά στο πλήρωμα, εντός του οποίου όλα τα αντίθετα εξαλείφονται και συνενώνονται.

Ο θεός και ο διάβολος διαχωρίζονται από τις ιδιότητες της πληρότητας και της κενότητας, της δημιουργίας και της καταστροφής. Η ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ είναι κοινή και στους δύο. Η αποτελεσματικότητα τους ενώνει. Η αποτελεσματικότητα, συνεπώς, βρίσκεται υπεράνω και των δύο΄ είναι ένας θεός υπεράνω του θεού, αφού στην επενέργειά της συνενώνει την πληρότητα και την κενότητα.

Αυτό είναι ένας θεός τον οποίο δεν γνωρίζετε, γιατί η ανθρωπότητα τον έχει λησμονήσει. Το αποκαλούμε με το όνομά του, ΑΜΠΡΑΞΑΣ. Είναι περισσότερο απεριόριστο κι απ' το θεό κι απ' το διάβολο.

Για να ξεχωρίσει ο θεός απ' αυτό, τον ονομάζουμε θεό ΗΛΙΟ.

Ο Αμπραξάς είναι αποτέλεσμα. Τίποτα δεν του αντιστέκεται, παρά μόνο το αναποτελεσματικό΄ άρα, η αποτελεσματική του φύση ξεδιπλώνεται ελεύθερα. Το αναποτελεσματικό δεν είναι, άρα δεν αντιστέκεται. Ο Αμπραξάς βρίσκεται πάνω απ' τον ήλιο και πάνω απ' το διάβολο. Είναι η απίθανη πιθανότητα, η ανύπαρκτη πραγματικότητα. Αν το πλήρωμα είχε ύπαρξη, ο Αμπραξάς θα ήταν η εκδήλωσή της. Είναι το αποτελεσματικό αυτό καθαυτό, όχι κάποιο συγκεκριμένο αποτέλεσμα, αλλά γενικά το αποτέλεσμα.

Είναι ανύπαρκτη πραγματικότητα, γιατί δεν έχει οριστικό αποτέλεσμα.

Είναι επίσης creatura, γιατί είναι διακριτός από το πλήρωμα.

Ο ήλιος έχει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα, το ίδιο και ο διάβολος. Συνεπώς, παρουσιάζονται σ' εμάς πιο αποτελεσματικοί απ' τον απεριόριστο Αμπραξά.

Είναι δύναμη, διάρκεια, αλλαγή.

Μέγας ορυμαγδός ξέσπασε τώρα στους νεκρούς, επειδή ήταν Χριστιανοί.

to-en

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ