Το Μεγαλείο ενός Ανθρώπου είναι μόνο μέσα του!

                                   

Σ’ αυτήν την δύσκολη εποχή, σκέφτομαι, τι έχουμε ακόμα να χωρίσουμε, εμείς οι άνθρωποι?

Είναι ολοφάνερο πια, ότι η Ζωή βαδίζει με κοινό Σκοπό για όλους μας!

Μήπως μπόρεσε κανείς να την αποφύγει; ΄Οσες προσπάθειες κι αν έκανε ο άνθρωπος ν

α ελέγξει την ζωή, εκείνη πάντα του έβγαινε απέναντι…

΄Οσες πεποιθήσεις μπόρεσε να μαζέψει, ο άνθρωπος, στην πολυτάραχη ζωή του,
όσες θρησκείες, όσες γνώσεις, όσες τεχνικές, όσες προσευχές, σε όποια γλώσσα κι αν προσπάθησε να υψωθεί προς τον Ουρανό, δεν κατάφερε ποτέ να Ζήσει σαν ΄Ανθρωπος!

Είναι ολοφάνερο πια, ότι η Ζωή βαδίζει με κοινό Σκοπό για όλους μας!

Και σήμερα, σε μια εποχή που φαίνεται δύσκολη, η τάση των ανθρώπων δείχνει για ακόμα μια φορά, πως δεν είναι παρά μόνο φιλόδοξη…

Νομίζω ότι μας λείπει η ταπεινότητα…

Αυτή η Αρετή που εξομοιώνει τις διαφορές και την σπουδαιότητα μεταξύ των Συνειδήσεων των ανθρώπων και αναζητά μια Καρδιά για να εκφραστεί…

΄Εχω βγάλει το συμπέρασμα ότι οι ερμηνείες των λέξεων είναι ρηχές… λέξεις μόνο που γεμίζουν το κεφάλι μας, μα όχι την Καρδιά μας.

Ανά τους αιώνες σπουδαίοι άνθρωποι φιλοσόφησαν…Αναρωτήθηκαν και αναζήτησαν μέσα στην ματαιότητα το ΄Ενδοξο!

Αυτό που αξίζει να δοξαστεί, δεν είναι θέμα φιλοσοφίας όμως, ούτε θέμα θρησκείας, ούτε θέμα πολιτικής, ούτε θέμα τεχνικής…Δεν είναι καν θέμα λαού ή χώρας…

Νομίζω ότι αυτό που αξίζει να δοξαστεί είναι μόνο μέσα μας!

Είναι πολλά αυτά που χωρίζουν τον νου με την Καρδιά…

Αλλά ας είμαστε έντιμοι με τον Εαυτό μας! Αυτό που πιστεύουμε με τον νου μας, αυτό στο οποίο ελπίζουμε, είναι εκείνο που συναισθηματικά φοβόμαστε!

Η πίστη δεν είναι δύναμη, όταν αφορά μιαν ελπίδα…Καμιά φορά οι πεποιθήσεις μας για μια πίστη, γίνονται τα όπλα που στρέφουμε κατά της Καρδιάς μας. Ο φόβος την κλείνει…

Δεν θέλω να πω σε κανέναν για την Πίστη μου! Αυτό που ψιθυρίζει η Καρδιά μου δεν μπορεί να ακουστεί, γιατί εκφράζεται μέσα στην Σιωπή…

΄Εχει λέξεις η Σιωπή άραγε;

΄Εχει έναν ιδιαίτερο θεό άραγε;

΄Εχει μια ιδιαίτερη πίστη; Μιαν ιδιαίτερη γλώσσα; Μια ιδιαίτερη εθνικότητα;

΄Ολοι οι άνθρωποι προέρχονται από μιαν Πνευματική Πατρίδα…Τι σημαίνει άραγε αυτό, για την Ζωή μας στην Γη;

΄Ότι ήρθαμε άραγε διωγμένοι; Τιμωρημένοι; (αυτό πιστεύουν οι χριστιανοί)
Ή ότι ήρθαμε ένδοξοι για να κατακτήσουμε τους γηγενείς; (αυτό πιστεύουν οι εθνικοί)

Η τέλεια πόλωση…

Εγώ θα έλεγα ότι ο κάθε άνθρωπος έχει έναν νου και μια καρδιά μεν, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι έχει και μια Συνείδηση, για να βιώσει την πολικότητα της Γης, οριοθετώντας την πόλωση του…

Ο ΄Ανθρωπος σε όποιο επίπεδο κι αν εκφράζει την ΄Υπαρξή του, είναι ΄Ανθρωπος!
Δεν διαφοροποιείται από τα πιστεύω του, την γλώσσα του και το έθνος του, αλλά από την Συνείδησή του…
Αυτήν την Συνείδηση που είναι και νιώθει ΄Ενα με τον Θεό, χωρίς σωτήρες και θεούς ένδοξους…

Η Ζωή εδώ στην Γη είναι Μύηση από μόνη της….΄Ενας ΄Ανθρωπος το είπε…Αντί να στεκόμαστε στο τι αντιπροσωπεύει αυτός ο ΄Ανθρωπος για μια πίστη, ας νιώσουμε τι ακριβώς σημαίνει ο Λόγος του, εκφρασμένος από τον ίδιο και όχι από την ερμηνεία των ευαγγελίων…

Κάτι μας είπε αυτός ο ΄Ανθρωπος…
Και νομίζω ότι δεν μίλησε μέσα από το στόμα άλλων ανθρώπων, αλλά μιλάει κατευθείαν στην Καρδιά μας…Ο νους μας απλά αναλύει και ερμηνεύει ότι τον βολεύει να πιστεύει, για να ελπίζει στην σωτηρία…
Κανείς δεν θα μας σώσει όμως, όπως δεν μας έσωσε εδώ και αιώνες…

Στην Ζωή δεν εμφανίστηκαν σωτήρες, τους κάναμε!

΄Όμως η Ζωή, εξακολούθησε την ίδια «βίαιη» πορεία της, στο επόμενο λεπτό, που αυτοί οι σωτήρες έγιναν παρελθόν…Και τώρα περιμένουμε άλλους…και άλλους…και άλλους…Δεν κουραστήκαμε πια; Μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος, είμαστε εμείς ο ΄Ανθρωπος, ο μοναδικός, ο τέλειος!
΄Όλα δείχνουν ότι η πορεία μας χρειάζεται τις Συνειδήσεις μας ανυψωμένες στην εσωτερική Αγάπη και Σοφία…

Νομίζω ότι στην εποχή μας καταρρέει το βολικό…

Είναι ολοφάνερο πια ότι η Ζωή βαδίζει με κοινό Σκοπό για όλους μας!

Το Σύμπαν δεν διαχωρίζεται σε έθνη και πατρίδες και θρησκείες…Χτυπάει μέσα στις Συνειδήσεις των Ανθρώπων, που έχουν αυτιά για να το Ακούσουν!

Χωρίς διαμεσολαβητές….

Το Μεγαλείο ενός Ανθρώπου είναι μόνο μέσα του!
Τα λόγια το μόνο που καταφέρνουν είναι να πληγώνουν συνεχώς την Ενότητα του…
Η Συνείδηση μας δεν είναι παρά όσα ασυνείδητα προκύπτουν μέσα μας που δεν θέλουμε να τα δούμε και αφήνουμε διαρκώς άλλους να μας τα δείχνουν…

Κάποτε τα λόγια μας, τα συναισθήματά μας και οι σκέψεις μας θα γίνουν ΄Ένα…
Για να σκεφτόμαστε, να νιώθουμε και να εφαρμόζουμε ακριβώς τα ίδια, με όσα λέμε...

Την Αγάπη με Σοφία!

΄Όσους συμμάχους κι αν αποκτήσουμε στην ζωή μας ετούτη, όσες γνώσεις, όσες θρησκείες, σε όσους θεούς κι αν πιστέψουμε, την Σκάλα εντός μας, θα την ανέβουμε μόνοι μας! Γιατί μόνο η Αγάπη ανυψώνει την Συνείδησή μας, ώστε να υπερβεί τα συναισθήματα και τον νου…Να φτάσει στην Πνευματική της Πατρίδα, χωρίς να κινηθεί σε διαστάσεις, παρά μόνο εντός της!

Φιλαράκια ας προσέξουμε…μας έχουν ζώσει από παντού οι αλαζονείες μας!

Κι αν εσείς με καταλαβαίνετε, σκεφτείτε ότι υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που δεν γνωρίζουν καν ότι ο Θεός είναι μέσα τους! Δεν γνωρίζουν την λέξη «εσωτερικότητα»…

Σκεφτείτε πόσους βοηθάμε με το να αντιπαλεύουμε τις πίστεις μας…Ποιος πιστεύει πιο σωστά είναι το θέμα μας, ή ποιος μπορεί να εκφράζει και να δείχνει τι είναι το εσωτερικό Θάρρος και η Δύναμη ενός Συνειδητού Ανθρώπου;

Δεν είμαστε τυχαία ΄Ανθρωποι…ούτε μοιραία εκπέσαμε από την αγγελική μας ύπαρξη…Αφήστε τους να λένε…Ούτε ξέρουν τι κάνουν!

Βάσω Νικολοπούλου


Αλέκος Χρυσόπουλος

ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ