ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ.

Όταν κάποιος θέλει να μεταφέρει έναν μεγάλο και βαρύ βράχο, αλλά δεν μπορεί τι κάνει; Τον σπάει σε μικρά κομμάτια και τα μεταφέρει με άνεση όπου εκείνος πλέον επιθυμεί.

Ακριβώς με αυτό τον τρόπο λειτουργούν οι πολιτικές δυνάμεις, χωρίζοντάς μας σε πολιτικά στρατόπεδα, όπου αφού μας έχουν κατηχίσει με τις δικές τους ιδεολογίες τσακωνόμαστε μεταξύ μας λόγω διαφορετικών αντιλήψεων. Δεν είναι τυχαίο που έχουν δημιουργηθεί τόσα πολλά κόμματα, όσο περισσότερο διαιρεμένοι είμαστε τόσο καλύτερα γι’ αυτούς.

Για ποιο λόγο πιστεύετε ότι δίνεται τόσο πολύ έμφαση στις διαφορές μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών υπαλλήλων; Με αυτό τον τρόπο δημιουργούν δύο αντίπαλες παρατάξεις και τις βάζουν να “τρώγονται” μεταξύ τους.

Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με το επίκαιρο θέμα της λαθρομετανάστευσης δημιουργώντας τεχνηέντως τον ρατσισμό, αφήνωντας να “τρώγονται” ρατσιστές με μη ρατσιστές.

Για ποιο λόγο πιστεύετε ότι το θέμα της φοροδιαφυγής έχει πάρει τέτοια έκταση; Γιατί είναι τόσο κακό να μην πάρει η κυβέρνηση τα χρήματα, από τους υπέρογκους φόρους που έβαλε;

Δεν επικροτείται σε καμιά περίπτωση η φοροδιαφυγή αλλά προσέξτε …Με αυτό τον τρόπο, αυτόματα δημιουργούν δύο αντίπαλες παρατάξεις. Εκείνους που φοροδιαφεύγουν, είτε από επιλογή, είτε από ανάγκη και εκείνους που τους «καρφώνουν». Μόνο τις πρώτες μέρες που κατηγόρησαν τους φοροδιαφεύγοντες για την ύπαρξη της οικονομικής κρίσης, έγιναν 17.948 καταγγελίες από γείτονες σε γείτονες, συγγενείς σε συγγενείς κτλ. Όλα αυτά, επειδή η κυβέρνηση έπεισε το λαό, πως είναι δικό του φταίξιμο και λόγω της φοροδιαφυγής υπεγράφη η δανειακή σύμβαση. Όχι. Και στο υποθετικό σενάριο, που κανένας Έλληνας πολίτης δεν θα χρωστούσε ούτε ένα cent από φόρους, το χρέος θα ήταν πάλι το ίδιο. Απλά θα βρίσκανε άλλο τέχνασμα, για να ενοχοποιήσουν τον λαό.

Η τεχνική του «Διαίρει και Βασίλευε» έχει ριζώσει παντού γύρω μας. Ακόμα και στην έμφαση που δίνεται στα αθλητικά. Διαφημίζουν τόσο έντονα τις αντίπαλες ομάδες, έτσι ώστε να εντείνουν τις διαφορές του λαού, βάση των αθλητικών προτιμήσεων. Προσπαθούν να κάνουν τους αθλητικούς αγώνες να μοιάζουν σαν κάτι το συνταρακτικό, για την μελλοντική έκβαση της ζωής μας, έτσι ώστε να μη διοχετεύεται αλλού σημασία. Γι’ αυτό άλλωστε είναι στις ειδήσεις. Προσέξτε, μην παρεξηγήσετε τούτα τα λόγια. Δεν επικρίνεται το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ ή άλλο άθλημα, αλλά ο διασυρμός που έχουν υποστεί τα αθλήματα και πως μέσα από αυτά, έχουν καταφέρει και έχουν διχάσει το λαό.

Ποιος ο λόγος πιστεύεται δίδεται τέτοια έκταση, στο θέμα του τσιγάρου; Θεωρείτε πως η κυβέρνηση ανησυχεί τόσο πολύ για την υγεία των Ελλήνων πολιτών…;

Μα έτσι δημιουργούν πάλι δύο αντίπαλες παρατάξεις, καπνιστές και μη καπνιστές και πάλι τους βάζουν να «τρώγονται» μεταξύ τους. Εγκαθιδρύοντας αυτή την καταναγκαστική διακοπή του τσιγάρου, ο Έλληνας/ίδα καπνιστής/ρια έρχεται σε κατάσταση σύγχισης με τη δημιουργία μιας νέας εμμονής, άρα παύει να ασχολείται με νόμους υψηλότερης σημασίας. (Το 2010 το ποσοστό των καπνιστών στην Ελλάδα ήταν 40%).

Για να αποτελειώσουν ότι απέμεινε τι κάνουν; Βγάζουν ένα δυσβάσταχτο φορολογικό νομοσχέδιο για εμάς τους πολίτες και εξαιρούν την Εκκλησία. Γιατί; Για να μπορούν να δημιουργήσουν εμφύλιες διαμάχες. Με τούτο τον προπαγανδιστικό διατυμπανισμό από τα μεγάλα ΜΜΕ, οι πολίτες, έχοντας υποστεί την πλύση εγκεφάλου, βγαίνουν διαμαρτυρόμενοι και ζητάνε από την κυβέρνηση δικαιοσύνη. Η κυβέρνηση αφού πέτυχε τον σκοπό της, ανακοινώνει πως θα φορολογηθεί τελικά και η Εκκλησία. Μετέπειτα οι πολίτες διακατέχονται από ένα ουτοπικό συναίσθημα ικανοποίησης και ουδέν λόγος γίνεται, γιατί μπήκαν αυτοί οι φόροι. Φυσικά η υποβόσκουσα απέχθεια προς τον θεσμό της Εκκλησίας, συνεχίζει να εντείνεται υποσυνείδητα.

Ένα πρόσφατο τέχνασμα που χρησιμοποίησαν ήταν αυτό της μείωσης του κατώτερου μισθού. Εκ πρώτης ματιάς, μοιάζει να είναι θέμα καθαρά οικονομικών…αλλά δεν είναι τόσο απλό. Προσέξτε, η δικαιολογία της Τρόικα και της κυβερνήσεως ήταν πως με αυτό τον τρόπο, θα μειωθεί η ανεργία, διότι δίνοντας ο εργοδότης χαμηλότερο μισθό σε έναν υπάλληλό του, η επόμενη κίνησή του, θα είναι να προσλάβει ακόμα έναν υπάλληλο ή και περισσότερους. Ναι…αυτός ο λογισμός μύγας, σε περίοδο ύφεσης, χρησιμοποιήθηκε σαν «υποστήριξη» για να φτάσει ο κατώτερος μισθός εκεί που έφτασε. Ποια είναι όμως, η πραγματικότητα πίσω από αυτή την κίνηση;

Φυσικά είναι εξαιρετικά απίθανο, ένας εργοδότης να προσλάβει έστω και έναν υπάλληλο παραπάνω, διότι πρώτον αν δεν τον χρειάζεται (λόγω ύφεσης), γιατί να τον προσλάβει; Και δεύτερον, ακόμα και να χρειάζεται έναν υπάλληλο, γιατί να μπει σε επιπλέον πρόσληψη, αν ο ένας υπάλληλος, του κάνει τη δουλειά δύο υπαλλήλων και μάλιστα πλέον, κατά 20% φθηνότερα. Άρα τα επιπλέον χρήματα τα κρατάει ο εργοδότης. Βέβαια με αυτά δεν θα γίνει πλούσιος, μιας και πίσω από την κουρτίνα , πάντα παραμονεύουν νέοι δυσβάσταχτοι φόροι, ενώ ο απλός υπάλληλος έρχεται σε ακόμα ποιο δυσχερή κατάσταση από αυτή που ήταν. Αυτός είναι ο τρόπος όπου, μια οικονομικά πολυταξική κοινωνία, γίνεται πλέον διταξική, με την ύπαρξη μιας ελίτ και με μια νεοέκπτωτη χαμηλή τάξη στη θέση της προηγούμενης που εντέλει, θα εξαλειφτεί τελείως …(αν το επιτρέψουμε…)

Προσθέτως, όσο θα περνάει ο καιρός, οι εσω-εργασιακές εντάσεις μεταξύ υπαλλήλων και εργοδοτών θα συνεχίσουν να εντείνονται και να κορυφώνονται. Φυσικά αυτές είναι διαμάχες, που ξεχωριστά δεν βγάζουν και πολύ νόημα. Αν όμως συμπτύξουμε αυτές που αναφέρθηκαν ως παράδειγμα, μαζί με τόσες άλλες που χρησιμοποιούνται, έχεις κοινώς μια κοινωνία, μπάχαλο…και ως εκ τούτου, εύκολα διαχειρίσιμη.

Αν σε κλειδώσουν σε ένα λευκό και άδειο δωμάτιο, μαζί με μια μύγα…τότε η μύγα γίνεται ο μισός σου κόσμος. Αν σε αφήσουν ελεύθερο/η σε ένα δάσος…τα μάτια σου, δεν λαμβάνουν καν την κίνησή της.

Όλα έχουν να κάνουν, με την κατάσταση που μας περιβάλλει.

ΠΗΓΗ

      ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ