Τέλος το φιλί της ζωής από τους ναυαγοσώστες – Ο κορονοϊός αλλάζει τη διάσωση στις παραλίες-ΒΙΝΤΕΟ

Αποφυγή κοντινής επαφής, πρόσωπο με πρόσωπο, του ναυαγοσώστη με τον λουόμενο.

Με αλλαγές γίνεται πλέον η διαδικασία διάσωσης στις παραλίες αλλά και στις πισίνες, καθώς ο κορονοϊός, τουλάχιστον για φέτος, βάζει τέλος στο παραδοσιακό “φιλί της ζωής”.

Άνθρωπε μου ,τι σε ενδιαφέρει το τι κάνει ο άλλος ;

“Για αυτούς που μισούν κάτι που τυχαία δεν είναι.”

Σε όλη την υφήλιο, τα ανθρώπινα όντα αντί να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν μόνο ο ένας τον άλλον, δηλητηριάζουν όπως μπορούν ο ένας τον άλλον…!

Πολλές φορές έχουμε σκεφτεί την αιτία που τους οδηγεί σε αυτή την αρνητική στάση ζωής. Ευθύνεται η οικογένεια και τα πρότυπα συμπεριφοράς που προβάλλει, θα υποστηρίξει πιθανόν ένας κοινωνιολόγος. Είναι ψυχολογικό πρόβλημα, θα επισημάνει ο ψυχολόγος, αλλά όλοι πολύ καλά γνωρίζουμε ότι λόγω της ολέθριας πραγματικότητας που βιώνουμε οδηγείται κάνεις σε κάτι τέτοιο.

Το άτομο δεν έχει συμπεριλάβει στο λεξικό του τις λέξεις αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση.
Με αυτόν τον ευάλωτο ψυχισμό θα οδηγηθεί στο ρατσισμό με σκοπό να νιώσει “καλύτερα”.

Τι γίνεται;

Το αίσθημα της ουτοπίας χάθηκε.
Όταν δεν αντέχεις να παλεύεις με τη πραγματικότητα, σταματάς την αυτοκριτική και αρχίζεις την κριτική. Αυτό είναι το πρώτο λάθος .

Άνθρωπε μου ,τι σε ενδιαφέρει το τι κάνει ο άλλος ;

Η "ανάγκη" για αγάπη δημιουργεί εξάρτηση και φέρνει μόνο δυστυχία

Η εξάρτηση είναι μια κατάσταση στην οποία εμπλέκεται κάποιος, όταν στην προσωπικότητα του έχει εξαρτητικά στοιχεία που προκαλούνται από ελλείμματα κυρίως της παιδικής του ηλικίας. Οι τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος ασκούν καταλυτική επίδραση στην δόμηση της αυτοεκτίμησης του και επιζητά μέσα από σχέσεις ή καταστάσεις, στις οποίες εμπλέκεται με πάθος, να θεραπευτεί μέσα από αυτές. Τα αλλεπάλληλα γιατί, που έχουν στοιχειώσει την σκέψη του, σκηνοθετούν ένα πέπλο ομίχλης, το οποίο τον εμποδίζει να αντικρίσει καθαρά την πραγματικότητα όπως ξετυλίγεται και να πάρει αποφάσεις για την στάση που θα κρατήσει σε αυτήν.


Η προσκόλληση σε ένα άνθρωπο συντηρεί την ψευδαίσθηση ότι αυτή η σχέση θα του παρέχει το μαγικό φίλτρο που θα γιατρέψει τις πληγές του, θα τον σώσει από τον όλεθρο του παρελθόντος.  Εκείνο που κυριαρχεί είναι το πάθος, ο έλεγχος, η τάση να αλλάξει ο ένας τον άλλον, η έλλειψη εκτίμησης, η πίεση, η ανυπομονησία, η υπερβολή κι η εξάρτηση του ενός από τον άλλον, η δεκτικότητα στον πόνο και ένα αίσθημα ανικανοποίητου, σαν κάτι να λείπει το οποίο δεν καλύπτεται ποτέ.

Η εξάρτηση υφαίνεται γύρω από την ανάγκη να καλυφθούν τα ελλείμματα και για αυτό εστιάζεται σε σημεία, από τα οποία θαμπώνονται και οι δυο και βιάζουν την σχέση, ώστε να πάρει ο ένας από τον άλλον, συχνά με αρπακτική διάθεση, αυτό που χρειάζονται για να ολοκληρωθούν.

Νιώθουν ασφάλεια και άνεση μόνο στην ομοιότητα, ενώ παραμένουν μαζί από φόβο, ανασφάλεια, μοναξιά. Οι φίλοι παραμελούνται, η κοινωνική ζωή περιορίζεται. Δεν μπορούν να ενθαρρύνουν ο ένας την εξέλιξη του άλλου, γιατί φοβούνται τις αλλαγές. Υπάρχουν συναισθήματα ζήλειας, κτητικότητας, ανταγωνισμού, ανάγκη προστασίας των "κεκτημένων", παθητική ή επιθετική χειραγώγηση και προσπάθεια αλλαγής του άλλου σύμφωνα με τα εκάστοτε πρότυπα.

ΑΦΟΥ Η ΔΥΣΤΟΠΙΑ ΕΓΙΝΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΥΤΟΠΙΑ?

Είμαστε μια κοινωνία άρρωστη. Και δεν χρειάζονται ειδήσεις φρίκης, όπως η ιστορία με την απαγωγή της μικρής για να το συνειδητοποιήσουμε. Η μετάλλαξη της «πολιτισμένης» κοινωνίας σε χωματερή, όπου ο καθένας εκτοξεύει τις δικές του βρομιές και την ίδια στιγμή εισπνέει τη βρώμα των άλλων είναι η καθημερινότητα. Αρκεί να κάνει κάποιος τη βλακεία να ανοίξει για λίγο τη τηλεόραση το πρωί ή να μπει σε σελίδες ειδήσεων στο διαδίκτυο, για να γαμηθεί όλη η μέρα του, αν είναι ακόμα άνθρωπος με ελάχιστη συνείδηση και συναισθήματα. Σε διαφορετική περίπτωση απλά αδιαφορεί ή στο χειρότερο μπορεί και να ανακαλύψει πως του αρέσουν αυτές οι εκφάνσεις του απόλυτου «κακού» που έχει πέσει πάνω από τα κεφάλια μας.

Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί στη ζωή μου αν τελικά το κακό δημιουργείται ή απλά συνυπάρχει παντού, αιώνιο, άφθαρτο, πάντα πρόθυμο να κυριαρχεί, να ορίζει τις ζωές των ανθρώπων. Έχω καταλήξει πως αυτό το απόλυτο «κακό» δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα κομμάτι του εαυτού μας. Οι οργανωμένες κοινωνίες, ο «εκπολιτισμός» ήταν μια προσπάθεια να το βάλουν σε τάξη. Να προσπαθήσουν να θρέψουν και κάτι περισσότερο από την κτηνώδη ανθρώπινη μοίρα. Όμως πως ήταν δυνατόν αυτό να γίνει αφού αυτός ο κόσμος που έχουμε δημιουργήσει είναι χτισμένος πάνω στις ανάγκες που ο κατώτερος εαυτός μας χρειάζεται?

Βαρέθηκα να ακούω αναλύσεις ψυχολογικού χαρακτήρα, ένα ακόμα παραμύθιασμα που απαλύνει το αυτονόητο. Κάποια φορά βρέθηκα σε ένα επαρχιακό νοσοκομείο κι εκεί στα επείγοντα είχαν φέρει ένα κρατούμενο από τις φυλακές, που έτρωγε συνέχεια διάφορα επικίνδυνα αντικείμενα για να τον πηγαίνουν νοσοκομείο μήπως και βρει τρόπο να τη σκαπουλάρει. Εκείνο το βράδυ οι γιατροί άρχισαν να τον κοροϊδεύουν και να του λένε πάλι εδώ? Δεν έχεις τίποτα, περδίκι είσαι σου βγάζουμε εξιτήριο. Εκείνος τότε φωνάζοντας τι λέτε ρε μαλάκες, βουτάει ένα νυστέρι από το τραπεζάκι δίπλα του, δίνει μια μαχαιριά στη κοιλιά του, την ανοίγει και πριν πέσει κάτω φώναζε, πάρτε ρε μαλάκες, έχω τώρα ή δεν έχω? Την ώρα που ξέσκιζε τον ίδιο του τον εαυτό, τα μάτια του ήταν κενά, ένα σάκος από κρέας ικανό για οποιαδήποτε φρίκη, αφού το συναισθηματικό πεδίο του, δεν μπορούσε να αναγνωρίσει τι είναι φρίκη και τι όχι. 

«Τραγωδία στην άσφαλτο…» το στίγμα του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού.

Αναζητώντας αναφορές σε τροχαία με θύματα ανήλικους στο διαδίκτυο, μένει κανείς έκπληκτος διαπιστώνοντας πως μόνο σε μια βδομάδα (18-26/6/2020) είχαμε τέσσερις διαφορετικές συγκρούσεις όπου ανάμεσα στα θύματα ήταν ανήλικοι, με δύο απ αυτούς νεκρούς και τέσσερις τραυματίες από τους οποίους οι δύο τουλάχιστον σοβαρά.

Πέμπτη 18/6/2020: Ένας 17χρονος έχασε τη ζωή του σε τροχαίο που σημειώθηκε στην Ηλεία.

Ο 18χρονος οδηγός είχε πάει να πάρει τον φίλο του από τα ΚΤΕΛ στη Ζαχάρω, καθώς είχε έρθει από Αθήνα, με προορισμό το χωριό Ταξιάρχης. Κάτω από συνθήκες που ακόμα δεν έχουν διευκρινιστεί, το αυτοκίνητο εξετράπη της πορείας του και κατέληξε μέσα σε ελαιοστάσιο, όπου χτύπησε σε ελαιόδεντρα με αποτέλεσμα το θάνατο του 17χρονου επιβλατη.  Πηγή: ΕΔΩ

Παρασκευή 19/6/2020: Τέσσερα άτομα, εκ των οποίων τρία ανήλικα, τραυματίστηκαν απόψε όταν δύο ΙΧ συγκρούστηκαν στα Κουφάλια στη Θεσσαλονίκη.  Με κρανιοεγκεφαλική κάκωση στο νοσοκομείο το ένα ανήλικο. Πηγή: ΕΔΩ

Παράγοντες κινδύνου για μυοσκελετικές κακώσεις σε πληρώματα ασθενοφόρων

ΣΚΟΠΟΣ

H διερεύνηση φυσικών παραγόντων που συμβάλλουν στην εμφάνιση μυοσκελετικών προβλημάτων στο επάγγελμα των πληρωμάτων ασθενοφόρων.

ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ 

Το δείγμα αποτέλεσαν 253 μόνιμοι υπάλληλοι του Εθνικού Κέντρου Άμεσης Βοήθειας (ΕΚΑΒ) από όλη την Ελλάδα. Οι ηλικίες των συμμετεχόντων κυμαίνονταν από 23−60 ετών (M=36,40, SD=6,19). Από τους συμμετέχοντες, οι 186 (73,5%) ήταν άνδρες και οι 67 (26,5%) γυναίκες.

Στην έρευνα αποκλείστηκαν χειρουργημένοι και υπάλληλοι με χρόνο εργασίας <1 έτους, καθώς ο χρόνος προϋπηρεσίας τους θεωρείται αμελητέος (οριοθέτηση της έρευνας). 

Η μεθοδολογία στηριζόταν στη συμπλήρωση από το δείγμα ειδικού ερωτηματολογίου κλειστού τύπου.

Τμήμα των ερωτήσεων ανήκει στο διεθνές ερωτηματολόγιο CUPID (cultural and psychosocial influences on disability) για την καταγραφή καθημερινών επαγγελματικών επιβαρύνσεων (προϋπηρεσία, εβδομαδιαίες ώρες απασχόλησης) και μυοσκελετικών προβλημάτων (οσφυαλγία, ισχιαλγία, αυχεναλγία), το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία σε έρευνες του εξωτερικού, αλλά και στην Ελλάδα. Η συμπλήρωση του ερωτηματολογίου ήταν προαιρετική.

Το ερωτηματολόγιο δεν απευθυνόταν μόνο σε άτομα με μυοσκελετικά προβλήματα. Η στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων επιτεύχθηκε με το στατιστικό πρόγραμμα Predictive Analytics Software (PASW Statistics), v. 18.0. Εφαρμόστηκε η ανάλυση συχνοτήτων, η μέθοδος crosstabs, καθώς και η μη παραμετρική δοκιμασία x2 για την αναζήτηση των σχέσεων μεταξύ των κατηγοριών. 

Μεγάλης κλίμακας αθλητικές διοργανώσεις και μαζικές απώλειες υγείας

Οι μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις αυξάνουν τις πιθανότητες μαζικής απώλειας υγείας λόγω της μεγάλης συνάθροισης ανθρώπων. Η παρούσα είναι μια μελέτη ανασκόπησης, στην οποία γίνεται ανάλυση βασικών παραγόντων που επέδρασαν στην ασφάλεια μεγάλης κλίμακας αθλητικών διοργανώσεων με απρόβλεπτες συνέπειες. Έγινε κατηγοριοποίηση είδους αθλητικής διοργάνωσης, αιτίας τραγικού γεγονότος και απολογισμός θυμάτων και τραυματιών. 

Από τα αποτελέσματα της μελέτης φαίνεται ότι 2.711 άτομα έχασαν τη ζωή τους και >57.000 άτομα τραυματίστηκαν, ενώ προκύπτει ότι οι μεγαλύτερες τραγωδίες συνέβησαν σε ποδοσφαιρικούς αγώνες σε ποσοστό 78,4% και ακολουθούσαν τα Grand Prix. Η σπουδαιότερη αιτία τραγικού απολογισμού θυμάτων ήταν η ανεξέλεγκτη μετακίνηση φιλάθλων σε κλειστές εισόδους/ εξόδους. 

Συχνότερη αιτία θανάτου ήταν τα πολλαπλά τραύματα και η ασφυξία. Συμπερασματικά, η μαζική συνάθροιση ατόμων σε μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις εγκυμονεί κινδύνους. Έχουν συνταχθεί ειδικά πρωτόκολλα διαχείρισης κινδύνων και ασφάλειας για τις συγκεκριμένες διοργανώσεις. Παρά τα μέτρα ασφάλειας, όμως, πάντα υπάρχει η πιθανότητα απρόβλεπτων δυσάρεστων εξελίξεων. Ένας από τους σοβαρότερους κινδύνους στο κοντινό μέλλον θεωρείται ότι είναι η τρομοκρατία. Κύριος ρόλος των ιατρικών ομάδων είναι η διάσωση όσο το δυνατόν περισσότερων ατόμων, με αξιοποίηση της μεθόδου ταχείας διαλογής και πρωτογενούς φροντίδας τραυματιών.