Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2020

Τώρα κάθε φορά που βγαίνω έξω, νιώθω ένοχος γιατί είμαι νοσηλευτής



Σχολασα χωρις παρενεργειες και καραντινες και σημερα.

Το παιδι μου μονο του σπιτι αφου εκλεισαν και τα σχολεια.
Εμεις;
Εμεις στα νοσοκομεια με κομμενες αδειες.
Εχουμε κι εμεις οικογενεια, εχουμε κι εμεις παιδια, εχουμε κι εμεις ζωη. Ή ετσι νομιζαμε.
Μιλησα με συναδελφους που ειναι σε καραντινα ηδη.
Μου εστειλαν φωτο απο την καθημερινοτητα τους.
Ενισχυμενες μασκες, κλεισμενοι μεσα στο σπιτι μαζι με τα παιδια, τηρουν αποστασεις ο ενας απο τον αλλο και εχουν αλλαξει εντελως τον τροπο ζωης τους.
Γιατι;
Γιατι ετυχε να ''βολευτουν'' και να διοριστουν δημοσιοι υπαλληλοι οπως εσυ υποστηριζεις.
Νοσηλευτες οπως εγω λεω.


Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.