του Δημήτρη Καλαντζή.
Πλησιάζει οκτώ, το σκοτάδι έχει αρχίσει να πέφτει για τα καλά, αλλά το Πεδίον του Άρεως είναι γεμάτο κόσμο. Μπαμπάδες και μανάδες με τα παιδιά τους, άνθρωποι που τρέχουν, ηλικιωμένοι που κάνουν περίπατο, παρέες μεταναστών που γυροφέρνουν, στο άγαλμα του Κωνσταντίνου ένα γκρουπάκι κάνει γυμναστική και στο πλάτωμα Μπότσαρη ένας μουσικός εξασκείται στο φλάουτο, επαναλαμβάνοντας τρεις νότες…
Στις πιο σκοτεινές διαδρομές όμως, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν γυρίσει την πλάτη τους στη ζωή του Πάρκου. Κοιμούνται στα παγκάκια. Σε στάσεις άβολες. Αφύσικες.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.