ΚΑΛΙ - Η ΜΑΥΡΗ ΘΕΑ

 ΑΠΟ ΒΑΣΩ ΔΕΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ

Η Κάλι είναι η μαύρη θεά που αφήνει πίσω της τα ίχνη του θανάτου και της καταστροφής. Είναι η μεγάλη κυρίαρχη του κόσμου, στα μάτια της όμως φαίνεται η δίψα για αίμα. Γύρω από τον λαιμό της τυλίγονται φίδια. Είναι φιδόμορφη σαν τη Μέδουσα. Έχει δέκα χέρια, σύμφωνα με άλλους τέσσερα, και με αυτά κρατά τα εργαλεία του θανάτου. Οι άνθρωποι τη φοβούνται πολύ γιατί απειλεί τη ζωή τους.

Συνήθως απεικονίζεται ως ως γυναίκα μελαψού χρώματος, με μακριά μαλλιά και τέσσερα χέρια. Στο ένα της χέρι κρατά το ξίφος, στο δεύτερο, το κομμένο κεφάλι του γίγαντα, ενώ με τα άλλα δύο ενθαρρύνει τους πιστούς της. Τα ενώτιά της είναι δύο πτώματα και φορά ένα περιδέραιο από ανθρώπινα κρανία. Μοναδικό της ένδυμα είναι μία πλατειά ζώνη η οποία αποτελείται από δύο σειρές κομμένων χεριών. Η γλώσσα της κρέμεται, τα μάτια της είναι κόκκινα όπως των μεθυσμένων, ενώ το πρόσωπο και το στήθος της είναι γεμάτα αίμα. 

Η θεά παριστάνεται συνήθως όρθια με το ένα πόδι πάνω στο γόνατο και το άλλο πάνω στο στήθος του Σίβα.

Η θεά στον μύθο πολεμά τον Ρακταβίτζα, τον αρχηγό της στρατιάς των δαιμόνων. Ο Ρακταβίτζα βλέποντας σιγά-σιγά να πεθαίνουν όλοι οι στρατιώτες του, επιτίθεται ο ίδιος εναντίον της θεάς. Εκείνη τον χτυπά με τα τρομερά της όπλα, αλλά κάθε ρανίδα αίματος που πέφτει από το σώμα του γεννά χίλιους γίγαντες εξίσου ισχυρούς. Η Κάλι δεν μπορεί να νικήσει τον αντίπαλό της παρά μόνο αν πιει όλο του το αίμα.

Νικώντας τον γίγαντα, αρχίζει να χορεύει από χαρά με τόση μανία, ώστε η γη σείεται. Μετά από παράκληση των θεών, ο σύζυγός της την ικετεύει να σταματήσει, αλλά εκείνη μέσα στο ιερό της παραλήρημα ούτε καν τον βλέπει. Τον συντρίβει και ποδοπατεί το σώμα του. Όταν αντιλαμβάνεται εν τέλει το λάθος της, αισθάνεται μεγάλη ντροπή. 

Επικράτησε, τότε να λέγεται πως η θεά αποκεφάλισε τον θεϊκό της σύζυγο και μετά χόρευε πάνω στο πτώμα του. Εκείνος, όμως κατάφερε να γυρίσει στη ζωή. Αυτή η θεά θέλει να καταστρέψει όλα όσα έχει δημιουργήσει ο θεός Βράχμα. Έτσι γεννιέται ο κύκλος της δημιουργίας και του θανάτου.

Στην Ινδία, τον 13ο αιώνα, εμφανίστηκε μια μυστική αίρεση Ινδουιστών οι οποίοι λάτρευαν την Κάλι, τη θεά της καταστροφής. Η αίρεση παρέμεινε ισχυρή και φόβητρο για περισσότερα από πεντακόσια χρόνια. Τα μέλη της αίρεσης ζούσαν συνηθισμένη ζωή στο μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, αλλά το φθινόπωρο εξορμούσαν στην ύπαιθρο σε ομάδες, αναζητώντας πλούσιους ταξιδιώτες για να τους σκοτώσουν και να τους θυσιάσουν στη θεά τους. 

Είχαν συγκεκριμένη μέθοδο για να παραπλανήσουν τους ανυποψίαστους ξένους. Ένα μέλος της ομάδας, συνήθως γυναίκα, πλησίαζε τον υποψήφιο θύμα με φιλικές διαθέσεις, ενώ οι άλλοι περίμεναν την ευκαιρία να χτυπήσουν. Προτιμούσαν να παρασύρουν το θύμα σ’ ένα απομονωμένο σημείο, να γλιστρούν αθόρυβα από πίσω του και να το στραγγαλίζουν με μια λουρίδα από ύφασμα που είχαν γι’αυτόν το σκοπό. Επειδή πίστευαν ότι στη θεά άρεσε να βλέπει αίματα, τα θύματα συνήθως στραγγαλίζονταν και στη συνέχεια «θυσιάζονταν». 

Αλλά και ο πνιγμός, το κάψιμο και η δηλητηρίαση ήταν αποδεκτές μέθοδοι. Η ομάδα προτιμούσε να διαλέγει πλούσια θύματα για θυσία έτσι ώστε να έχει και κάποια έσοδα. Από τις επιθέσεις εξαιρούσαν τις γυναίκες και τους μουσικούς. 

Έγιναν γνωστοί ως φανσιγκαρ (στραγγαλιστές), αλλά δεν ήταν αυτό το πραγματικό τους όνομα. Το όνομα με το οποίο έμειναν γνωστοί είναι «Θαγκς» (thugs =κακοποιός, φονιάς, μαχαιροβγάλτης, ληστής, κάθαρμα). Όταν οι Βρετανοί αποίκησαν την Ινδία, αποφάσισαν να εξαλείψουν αυτές τις ομάδες.

Φίλες και φίλοι, η συμπαντική θεά εμφανίζεται στους ανθρώπους με πολλές όψεις γιατί τα αποτελέσματα της δημιουργίας είναι πολυποίκιλα, σύνθετα και αντιφατικά μεταξύ τους – όταν εξετάζονται από την πλευρά του δημιουργημένου κόσμου. 

Η μητέρα της ζωής είναι ταυτόχρονα και η μητέρα του θανάτου. Φοράει το προσωπείο των άσχημων θηλυκών δαιμόνων του λιμού και της αρρώστιας. 

Να επισημάνουμε πως η σουμεροβαβυλωνιακή μυθολογία ταύτιζε τις όψεις του κοσμικού θηλυκού με τις φάσεις του πλανήτη Αφροδίτη, Σαν άστρο του πρωϊνού ήταν η παρθένα, σαν άστρο του δειλινού ήταν η πόρνη, σαν κυρία του βραδινού ουρανού ήταν η σύντροφος της σελής. Κι όταν εξαφανιζόταν κάτω από τη δόξα του ήλιου, ήταν η στρίγκλα της κόλασης.

ΠΗΓΕΣ: HELMA MARX» Το Βιβλίο των Μύθων», JOSEFH CAMBELL « Ο Ήρωας με τα Χίλια Πρόσωπα», ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΟΝΤΗΣ «Μυθολογικό Λεξικό», Βικιπαίδεια, mixanitouxronou.

The Mythologists

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ