Γιατί ο σκύλος είναι τόσο φιλικός με τον άνθρωπο; (Σύνδρομο Ουίλιαμς)

Η σχέση του σκύλου με τον άνθρωπο και η απίστευτα φιλική συμπεριφορά του, απασχολεί τους επιστήμονες που αναζητούν τους λόγους.

Πρόσφατη έρευνα αποδίδει το γεγονός στις μεταλλάξεις διαφόρων γονιδίων, από την εποχή που ο σκύλος ήταν ακόμη ένας λύκος που δεν είχε εξημερωθεί.

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science Advances, εντοπίζει μια σειρά παρόμοιων μεταλλάξεων και στους ανθρώπους, και είναι η αιτία που μας κάνει να μη φοβόμαστε τους ξένους.

Η βιολόγος του πανεπιστημίου του Πρίνστον, Μπρίτζετ Φον Χόλντ (Bridgett vonHoldt) έχει περάσει μεγάλο μέρος της σταδιοδρομίας της μελετώντας τις γενετικές δομές των σκύλων, προσπαθώντας να καταλάβει τι ακριβώς κάνει ένα σκυλί τόσο φιλικό.

Πριν από επτά χρόνια, ήταν επικεφαλής μιας μελέτης που εξέτασε περισσότερες από 48.000 γενετικές μεταλλάξεις, οι οποίες διαχωρίζουν τα κατοικίδια σκυλιά από τους λύκους.

Μία από τις γονιδιακές περιοχές που κέντρισε το ενδιαφέρον της μπορεί να βρεθεί στο χρωμόσωμα 6. Είναι παρόμοιο με αυτό στους ανθρώπους και σχετίζεται με μια διαταραχή, η οποία ονομάζεται σύνδρομο Ουίλιαμς.

Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα συμπτώματα του συνδρόμου Ουίλιαμς είναι ότι οι άνθρωποι με αυτό αισθάνονται αυτάρκεις και συχνά δεν δείχνουν κανένα φόβο για τους άγνωστους.

Περίπου πριν από τρία χρόνια η vonHoldt ήρθε σε επαφή με την Μονίκ Ουντέλ (Monique Udell), ψυχολόγο του κρατικού πανεπιστημίου του Όρεγκον, η οποία έχει επικεντρώσει την έρευνά της στους κοινωνικούς δεσμούς μεταξύ σκύλων και ανθρώπων και πώς επηρεάζονται τα ζώα.

Ο Udell είχε ήδη λίγα δείγματα αίματος που συγκέντρωσε από μια ποικιλία σκύλων και αιχμαλωτισμένων λύκων, πλάσματα που είχαν δοκιμαστεί για να καθορίσουν πόση προσοχή δίνουν στους ανθρώπους και αν ήθελαν να έρθουν σε επαφή μαζί τους, ακόμα και με αγνώστους.

Αυτά τα δείγματα αίματος και η σύγκρισή τους με τον τρόπο που εκτελούσαν οι σκύλοι τις δοκιμασίες συμπεριφοράς, οι vonHoldt και Udell κατάφεραν να δείξουν σημαντικές διαφορές στην προσπάθεια κοινωνικοποίησης με ανθρώπους μεταξύ σκύλων και λύκων.

«Τα σκυλιά ξοδεύουν πολύ χρόνο κοιτάζοντας έναν άνθρωπο και οι λύκοι περνούν πολύ λίγο χρόνο», λέει η vonHoldt. Κατά την εξέταση των γενετικών δεδομένων, διαπίστωσαν ότι αυτές οι διαφορές συσχετίζονται έντονα με τις μεταλλάξεις στη γενετική περιοχή που σχετίζεται με το σύνδρομο Ουίλιαμς.

Τα σκυλιά με τις μεταλλάξεις στα γονίδια ήταν πολύ περισσότερο κοινωνικά, προσανατολισμένα προς τους ανθρώπους, από τους λύκους και περιστασιακά κάποια σκυλιά, που δεν τις είχαν.

Η VonHoldt τονίζει ότι αυτή η μελέτη δεν επιδιώκει να εξηγήσει τη διαδικασία μέσω της οποίας τα σκυλιά ήταν εξημερωμένα, ένα θέμα που συζητήθηκε έντονα και είναι αμφιλεγόμενο. Αντίθετα, επιχειρεί να εξηγήσει έναν βιολογικό μηχανισμό για το πώς εξελίχθηκαν τα σκυλιά μέσω της εξημέρωσης.

«Αυτή η έρευνα μπορεί να είναι μια από τις πρώτες που θα προσδιορίσουν τις συγκεκριμένες γενετικές παραλλαγές που ήταν σημαντικές για την μετατροπή των λύκων σε σκύλους», λέει ο βιολόγος του Πανεπιστημίου Κορνέλ, Ανταμ Μπόικο (Adam Boyko).

Αλλά προειδοποίησε ότι δεν μπορεί να υπάρξουν ισχυρά συμπεράσματα λόγω του μικρού μεγέθους δείγματος της μελέτης, καθώς εξετάσθηκαν μόλις 18 σκυλιά και 10 λύκοι.

Ήδη, ο vonHoldt εργάζεται στο επόμενο βήμα για την έρευνα αυτή, που είναι η διερεύνηση του πώς (και αν) αυτές οι γενετικές μεταλλάξεις οδηγούν σε αλλαγές συμπεριφοράς στα σκυλιά.

Πηγή: snoopit24.com

psychologik-faros

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ