«ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΣΤΟΚΧΟΛΜΗΣ» - ΜΕΛΕΤΕΣ ΕΡΕΥΝΩΝ ΚΑΙ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΣΤΟΚΧΟΛΜΗΣ (Μέρος Τρίτο)

3.1 Διεθνές μελέτες ερευνών για το Σύνδρομο της Στοκχόλμης

Σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες, το σύνδρομο της Στοκχόλμης αφορά γενικά τραυματικές εμπειρίες που δημιουργούνται από συνθήκες που προάγουν μια σχέση απόλυτης εξουσίας του θύτη και την ενστικτώδη αντίδραση επιβίωσης του θύματος (Mackenzie, 2004).

Μερικοί αλλά όχι όλοι οι ειδικοί πιστεύουν ότι ορισμένα άτομα μπορεί να είναι πιο ευαίσθητα στο σύνδρομο της Στοκχόλμης από άλλα. Οι ειδικοί δεν συμφωνούν καν για όλα τα χαρακτηριστικά του συνδρόμου. Οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν σε τρία συγκεκριμένα κεντρικά χαρακτηριστικά του συνδρόμου. Το πρώτο είναι ότι οι όμηροι έχουν αρνητικά συναισθήματα για την αστυνομία ή άλλες αρχές. Δεύτερον, οι όμηροι έχουν θετικά συναισθήματα απέναντι στον κατακτητή ή τους κατακτητές τους. Τρίτον και τελευταίοι οι κατακτητές αναπτύσσουν θετικά συναισθήματα προς τους ομήρους (Mackenzie, 2004).

Άτομα που βρίσκονται σε μια σχέση εξουσιάζοντος - εξουσιαζόμενου, υπό την απειλή του φόβου, συχνά δημιουργούν συναισθηματικούς δεσμούς με το άτομο που τα κακοποιεί (σωματικά, ή ψυχικά). Αυτή η ταύτιση αποτελεί έναν μηχανισμό άμυνας, που βασίζεται (συνήθως ασυνείδητα) στην ιδέα ότι ο εγκληματίας δεν θα βλάψει τον αιχμάλωτο εάν αυτός είναι συνεργάσιμος και ακόμη περισσότερο αν τον υποστηρίζει απόλυτα. Ο αιχμάλωτος προσπαθεί να κερδίσει την εύνοια του εγκληματία με σχεδόν παιδαριώδη τρόπο. Ο όμηρος συνήθως αντιλαμβάνεται τις προσπάθειες όσων επιδιώκουν να τον σώσουν, ως ενέργειες που πιθανώς θα τον βλάψουν αντί να επιτύχουν την απελευθέρωσή του. Προσπάθειες διάσωσης μπορεί να μετατρέψουν μία ανεκτή κατάσταση σε θανατηφόρα. Εν τέλη, το συναισθηματικό δέσιμο με έναν κακοποιό είναι στην πραγματικότητα μία στρατηγική επιβίωσης για τα θύματα κακοποίησης και εκφοβισμού (Jameson, 2010).

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ