Το να μας αποκλείσουν σε μία πόλη για ένα χρόνο σαφώς και είναι extreme σενάριο, αλλά η παρακάτω μαρτυρία έχει να κάνει με τον σχετικά πρόσφατο πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, κάτι ούτε παλιό ούτε μακρινό σε σχέση με μας.
«…Είμαι από την πόλη… Μεταξύ του 1992 και του 1995, ήταν σκέτη κόλαση. Για ένα χρόνο, έζησα και επέζησα σε μια πόλη 6000 κατοίκων χωρίς νερό, ηλεκτρικό, βενζίνη, ιατρική βοήθεια, αστυνομία ή πολιτοφυλακή, εταιρείες προμηθειών και οποιαδήποτε συνηθισμένη υπηρεσία ή κεντρική διοίκηση.
Σήμερα η οικογένεια μου είναι καλά προετοιμασμένη, κι εγώ καλά οπλισμένος. Έχω εμπειρία. Δεν έχει σημασία το τι θα συμβεί: Σεισμός, πόλεμος, τσουνάμι, εξωγήινοι, τρομοκράτες, οικονομική διάλυση, εξέγερση. Το σημαντικό είναι ότι κάτι θα συμβεί.
Τα παρακάτω είναι η εμπειρία μου:
Η πόλη μου αποκλείστηκε από στρατό για ένα χρόνο, και η ζωή σε αυτή έγινε σκ… Δεν είχαμε στρατό ή αστυνομία. Είχαμε μόνο ομάδες ενόπλων. Όσοι είχαν όπλα προστάτευαν τα σπίτια και τις οικογένειες τους. Όταν άρχισαν όλα, κάποιοι από μας ήταν καλύτερα προετοιμασμένοι. Αλλά οι περισσότεροι από τους γείτονες μου είχαν φαγητό μόνο για λίγες μέρες. Μερικοί είχαν πιστόλια. Κάποιοι είχαν ΑΚ-47 ή λειόκανα.
Μετά από 1-2 μήνες, άρχισαν να δημιουργούνται συμμορίες, οι οποίες κατέστρεφαν τα πάντα. Τα νοσοκομεία, για παράδειγμα, μετατράπηκαν σε σφαγεία. Η αστυνομία ήταν απλά ανύπαρκτη. Περίπου το 80% του προσωπικού του νοσοκομείου έλλειπε.
Εγώ ήμουν τυχερός: Η οικογένεια μου εκείνη την εποχή ήταν αρκετά μεγάλη (ήμασταν 15 άνθρωποι σε ένα μεγάλο σπίτι με έξι πιστόλια και τρία ΑΚ-47) και επιβιώσαμε, οι περισσότεροι από μας τουλάχιστον. Ερχόντουσαν κούτες βοήθειας αεροπορικώς κάθε 10 μέρες, αλλά δεν ήταν ποτέ αρκετές.Πολύ λίγοι είχαν κήπους. Σε 3 μήνες άρχισαν να εξαπλώνονται φήμες ότι άνθρωποι πέθαιναν από την πείνα και το κρύο.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.