Τροχαίο: το τέλειο έγκλημα.

Σύμφωνα με τους εγκληματολόγους και τους συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων «τέλειο έγκλημα» δεν υπάρχει. Ωστόσο αν αναλογιστεί κανείς τη σχέση εγκλήματος και ποινής θάλεγε πως τα τροχαία θα μπορούσαν να θεωρηθούν τα τέλεια εγκλήματα μια και οι επιβαλλόμενες γι αυτά ποινές στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι υποπολαπλάσιες σε σχέση με παρόμοια εγκλήματα τα οποία όμως δεν τελέσθηκαν με την χρήση μηχανοκίνητου μέσου. Οι δράστες όχι μόνο δεν εκτίουν ποινές φυλάκισης αλλά διατηρούν από την πρώτη στιγμή (του φόνου/ων ή σοβαρού τραυματισμού/ών) την άδεια οδήγησης τους, τις πινακίδες και το όχημα τους.

Με δεκάδες κυβερνήσεις να έχουν εναλλαγεί στην εξουσία τα χρόνια ανάπτυξης της μηχανοκίνησης και του πογκρόμ στους δρόμους, με τις περισσότερες απ αυτές να υποστηρίζουν και να πραγματοποιούν αλλαγές προς το αυστηρότερο σε ότι αφορά το θεσμικό πλαίσιο διαφόρων εκφάνσεων της κοινωνικής ζωής, τα τροχαία πάντα αποτελούσαν την εξαίρεση του κανόνα. Και η πιο αυστηρή πολιτεία θάχει μια «συγχωρετική» εστία.

Κατά καιρούς έχει εκφραστεί δημόσια από έγκριτους ποινικολόγους η υπόνοια ότι το τροχαίο έγκλημα χρησιμοποιείται εκτεταμένα για ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Για να το λένε αυτοί κάτι θα ξέρουν. Ωστόσο και για όποιον δεν ξέρει ένας τέτοιος ισχυρισμός θα θεωρηθεί εύλογος δεδομένης της ατιμωρησίας μιας τέτοιας μεθόδευσης.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ