Η αποτυχημένη αποστολή μου να βρω τον Θεό - και αυτό που βρήκα αντ' αυτού - Anjali Kumar

Το βίντεο και ανάλυση κειμένου. Μεγάλωσα στην Αμερική από Ινδούς γονείς, πολιτιστικά Ινδουιστές, Τζαϊνιστές. Ήμουν  μια «Καμία» «μη απολυτήστρια». Η περιπετειώδης αναζήτηση μου. Η καταλυτική επαφή μου με το θεραπευτή Τζον του Θεού. Η μεγάλη διαπίστωση. Free download: Η επιστήμη της αυτοπραγμάτωσης του Χαρουτίν Τόρκομ Σαραϊνταριάν

Συλλογή επεξεργασία από το Ζάχο Σκαφίδα

Μετάφραση: Tania Ioannou Επιμέλεια: Anastasia Gkika

Μεγάλωσα στην Αμερική από Ινδούς γονείς, πολιτιστικά Ινδουιστές, Τζαϊνιστές

Πριν λίγα χρόνια, ξεκίνησα μια αποστολή να βρω τον Θεό. Λοιπόν, θα σας πω εξαρχής ότι απέτυχα, το οποίο ως δικηγόρος, μου είναι πολύ δύσκολο να το παραδεχθώ. Αλλά σ' εκείνο το αποτυχημένο ταξίδι, πολλά από όσα ανακάλυψα ήταν διαφωτιστικά. Κι ένα συγκεκριμένο πράγμα μου έδωσε πολλή ελπίδα. 'Έχει να κάνει με το μέγεθος και τη σημαντικότητα των διαφορών μας.

Λοιπόν, μεγάλωσα στην Αμερική από Ινδούς γονείς, πολιτιστικά Ινδουιστές, αλλά εξασκούσαν μια αυστηρή και σχετικά άγνωστη θρησκεία εκτός Ινδίας που ονομάζεται Τζαϊνισμός. Για να σας δώσω μια ιδέα του πόσο μειονότητα αποτελώ οι Ινδοί αντιπροσωπεύουν το 1% του πληθυσμού της Αμερικής, οι Ινδουιστές περίπου το 0,7%, οι Τζαϊνιστές το πολύ το 0,00046%.

Για να σας δώσω μια εικόνα, πιο πολλοί είναι οι επισκέπτες του εργοστασίου παιχνιδιών στο Βερμόντ ετησίως από τους πιστούς της θρησκείας του Τζάιν στην Αμερική. Σαν να μην έφτανε αυτό οι γονείς μου αποφάσισαν, «Τι υπέροχη ιδέα! Ας τη στείλουμε σε Καθολικό Σχολείο», όπου η αδελφή μου κι εγώ ήμασταν οι μόνες έγχρωμες μη καθολικές μαθήτριες σε ολόκληρο το σχολείο.

Στη Σχολή Του Βρέφους Ιησού της Πράγας στο Φλόσμουρ, Ιλινόι, -ναι, ακριβώς έτσι ονομαζόταν- μας δίδαξαν να πιστεύουμε ότι υπάρχει ένα μοναδικό Υπέρτατο Όν, που είναι υπεύθυνο για όλα, για όλο το πακέτο, από τη δημιουργία του σύμπαντος, μέχρι την ηθική ποιμαντορική για μια αιώνια ζωή. Αλλά στο σπίτι, διδασκόμουν κάτι εντελώς διαφορετικό.

Οι ιστοί του Τζαϊνισμού δεν πιστεύουν σ' ένα μοναδικό Υπέρτατο Όν, ούτε καν σε μια ομάδα Υπέρτατων Όντων. Αντιθέτως μας διδάσκουν ότι ο Θεός φανερώνεται ως η τελειοποίηση του καθενός μας ως άτομα και ότι στην ουσία περνάμε ολόκληρη τη ζωή μας αγωνιζόμενοι να αφαιρέσουμε το κακό Κάρμα που στέκεται εμπόδιο στη δημιουργία του θεϊκού, τέλειου εαυτού μας.

        

                                                   Επιλέξτε Ελληνικούς υπότιτλους

Ήμουν  μια «Καμία» «μη απολυτήστρια»

Επιπλέον, μια από τις βασικές αρχές του Τζαϊνισμού είναι κάτι που ονομάζεται «μη απολυτισμός». Οι μη απολυτιστές πιστεύουν ότι κανένα μεμονωμένο άτομο δεν μπορεί να κατέχει ή να γνωρίζει την απόλυτη αλήθεια, ακόμη και σε θέματα θρησκευτικών πεποιθήσεων. Μην δοκιμάσεις να εξηγήσεις αυτήν την έννοια στους ιερείς και τις καλόγριες στο Καθολικό σχολείο σου.

Βλέπε: Υπάρχει αλήθεια και πως μπορούμε να την διακρίνουμε; 

 Καταλαβαίνετε γιατί ήμουν σε σύγχυση και είχα επίγνωση του πόσο διαφορετική ήμουν από τις συνομήλικες μου. Είκοσι και κάτι χρόνια αργότερα, βρέθηκα να είμαι πολύ πνευματικό άτομο αλλά δυσκολευόμουν, ήμουν πνευματικά άστεγη. Έφθασα να καταλάβω ότι ήμουν μια «Καμία» που δεν είναι ακρώνυμο ούτε έξυπνο παιχνίδι λέξεων, ούτε κάποια από αυτές. Είναι απλώς το όνομα που δίνουμε χωρίς απολύτως καμία έμπνευση, σε όποιον τσεκάρει το κουτί «Καμία», όταν το Κέντρο Ποιου ρωτάει για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις.

Κάποια ενδιαφέροντα πράγματα για τους «Καμία» είναι: είμαστε πολλοί, και αποκλίνουμε από μικροί. Το 2014 υπήρχαν πάνω από 56 εκατομμύρια με «καμία» θρησκευτική πεποίθηση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι «Καμία» αναλογούν στο πάνω από το ένα τρίτο των ενηλίκων, ανάμεσα στις ηλικίες των 18 με 33. Για μένα το πιο ενδιαφέρον πράγμα για τους «Καμία» είναι ότι συχνά είμαστε πνευματικοί. Μάλιστα, το 68% από εμάς πιστεύει, με κάποια βεβαιότητα, ότι υπάρχει Θεός. Απλώς δεν είμαστε σίγουροι ποιος είναι.

Έτσι το πρώτο συμπέρασμα για μένα, όταν κατάλαβα ότι ήμουν «Καμία» και είχα βρει αυτές τις πληροφορίες, ήταν ότι δεν ήμουν η μόνη. Επιτέλους άνηκα σε μια ομάδα στην Αμερική που είχε πολλά μέλη, που ήταν πολύ καθησυχαστικό. Αλλά το δεύτερο όχι και τόσο καθησυχαστικό μήνυμα ήταν, «Ω, Θέε μου, είμαστε πολλοί. Αυτό δεν ακούγεται καλό επειδή αν πολλοί πνευματικοί άνθρωποι είναι άθεοι, τότε η αναζήτηση του Θεού ίσως δε θα είναι τόσο εύκολη όσο ήλπιζα». Τότε αποφάσισα ότι στο πνευματικό μου ταξίδι θα απέφευγα τα εμφανή μέρη, και θα προσπερνούσα τις μεγάλες θρησκείες τελείως και αντί γι' αυτό, θα τολμούσα να εισέλθω στο πνευματικό περιθώριο των μέντιουμ, των θεραπευτών πίστης, και των ανθρώπων του Θεού.

Η περιπετειώδης αναζήτηση μου

Αλλά θυμηθείτε, είμαι μη-απολυτίστρια, που σημαίνει ότι είχα την τάση να κρατάω ανοιχτό μυαλό, που αποδείχτηκε να είναι κάτι καλό, επειδή πήγα σε δείπνο μαγισσών στο Κέντρο LGBT στη Νέα Υόρκη, όπου έπιασα φιλία με δύο μάγισσες. Ήπια ένα μπιτόνι γεμάτο με 19 λίτρα ηφαιστιακό νερό με έναν μάγο στο Περού. Δέχθηκα αγκαλιά από μια Αγία σ' ένα συνεδριακό κέντρο - μύριζε πολύ ωραία.

Έψαλα για ώρες σε κατάλυμα γεμάτο καπνό και ιδρώτα, στις παραλίες του Μεξικού. Δούλεψα με μέντιουμ που έπινε τεκίλα για να επικοινωνήσει με τους νεκρούς, που παραδόξως συμπεριέλαβε την αποθανούσα πεθερά μου και τον αποθανόντα μάνατζερ του Χιπ-Χοπ συγκροτήματος «Δε Ρουτς».

 Ναι, η πεθερά μου είπε ότι ήταν πολύ χαρούμενη που ο γιος της με επέλεξε για σύζυγό του. Προφανώς! Αλλά -  Ναι, αλλά ο μάνατζερ των «Δε Ρουτς», είπε ότι ίσως θα έπρεπε να τρώω λιγότερα ζυμαρικά. Νομίζω, πως όλοι συμφωνούμε ότι ο άντρας μου ήταν τυχερός που δεν ήταν η μητέρα του που πρότεινε να κόψω τους υδατάνθρακες.

 Επίσης, συμμετείχα σε μια ομάδα γιόγκα γέλιου στη Νότια Αφρική. Είδα μια γυναίκα να βρίσκεται σε οργασμό για 45 λεπτά -δεν τα βγάζω από το μυαλό μου- αντλώντας από την ενέργεια του σύμπαντος. Νομίζω θα ξαναπάω εκεί. 

Πήρα τηλέφωνο τον Θεό από ένα θάλαμο σε φεστιβάλ στην έρημο της Νεβάδα φορώντας στολή και γυαλιά του σκι. Επίσης, ένας ηλικιωμένος Ινδός ξάπλωσε επάνω μου - όχι, δεν ήταν ο άντρας μου. Ήταν ένας τελείως άγνωστος που ονομαζόταν Πάραμτζι, και έψελνε στα Τσάκρα μου καθώς αξιοποιούσε τις ενεργειακές δυνάμεις τους σύμπαντος για να θεραπεύσει το «γιόνι» μου, που είναι σανσκριτική λέξη για τον κόλπο.  Θα έφερνα ένα σλάιντ εδώ, αλλά κάποιοι άνθρωποι πρότειναν ότι ένα σλάιντ με το «γιόνι» μου στο TED -ακόμη και σε TEDWomen- δεν θα ήταν και η καλύτερη ιδέα. 

Βλέπε: Η απομυθοποίηση των μεθόδων ξυπνήματος κουνταλίνης, γιόγκα, σαμάντι, ο ευκολότερος δρόμος για την Θέωση

Η καταλυτική επαφή μου με το θεραπευτή Τζον του Θεού

Στην αρχή της αναζήτησής μου, πήγα επίσης να δω τον Βραζιλιάνο θεραπευτή πίστης τον Τζόν του Θεού, στο συγκρότημά του στην Βραζιλία. Ο Τζόν του Θεού θεωρείται πλήρης έκστασης μέντιουμ, που βασικά σημαίνει ότι μπορεί να μιλάει με τους νεκρούς. Αυτός όμως ισχυρίζεται ότι επικοινωνεί μόνο με μια συγκεκριμένη ομάδα νεκρών αγίων και ιατρών, για να μπορεί να σε θεραπεύσει. Αν και ο Τζόν του Θεού δεν έχει πτυχίο Ιατρικής, ούτε και απολυτήριο Λυκείου, χειρουργεί — κανονικά με νυστέρι, αλλά χωρίς αναισθησία.

Ναι, δεν ξέρω. Επίσης προσφέρει αόρατο χειρουργείο, όπου δεν γίνεται τομή, και παρένθετο χειρουργείο, όπου υποτίθεται ότι μπορεί να θεραπεύσει κάποιον που βρίσκεται πολύ μακριά με το να κάνει επέμβαση σ' ένα αγαπημένο του άτομο. Όταν επισκέπτεσαι τον Τζον του Θεού υπάρχουν πολλών ειδών κανόνες. Είναι πολύ περίπλοκο, αλλά η ουσία είναι ότι μπορείς να τον επισκεφθείς και να του ζητήσεις να διορθώσει τρία πράγματα, και θα βάλει τους νεκρούς αγίους και γιατρούς να δουλέψουν για χάρη σου για να γίνει η δουλειά. 

Πριν όμως γελάσετε σκεφτείτε ότι τουλάχιστον σύμφωνα με την ιστοσελίδα του, πάνω από οκτώ εκατομμύρια άνθρωποι -συμπεριλαβομένης της Όπρα, τη θεά της ημερήσιας τηλεόρασης- έχουν επισκεφθεί τον Τζον του Θεού, κι εγώ είχα την τάση να κρατάω ανοιχτό μυαλό. Αλλά για να είμαι ειλικρινής το όλο πράγμα ήταν περίεργο και ατελέσφορο, και τελικά γύρισα πίσω στην πατρίδα μου ακόμα πιο μπερδεμένη απ' όταν πρωτοξεκίνησα.

Αυτό δε σημαίνει ότι γύρισα πίσω με άδεια χέρια. Κάποιες εβδομάδες πριν από το ταξίδι μου στη Βραζιλία, ανέφερα τα επερχόμενα σχέδια μου σε κάποιους φίλους και σε κάποιους συναδέλφους στη Google όπου ήμουν δικηγόρος εκείνη την εποχή. Ίσως να το είχα αναφέρει και σε άλλους ανθρώπους, επειδή μιλάω πολύ, όπως στον γείτονά μου, στον τύπο που δουλεύει στην καφετέρια απ' όπου παίρνω καφέ κάθε μέρα, στην κυρία στο ταμείο του Χόουλ Φουντς, και σε έναν άγνωστο που κάθισε δίπλα μου στο μετρό. Είπα στον καθένα τους πού πήγαινα και γιατί, και προσφέρθηκα να μεταφέρω τρεις ευχές τους στη Βραζιλία, εξηγώντας πως όποιος πήγαινε να δει τον Τζόν του Θεού, μπορούσε να λειτουργήσει ως μεσολαβητής για άλλους και να γλιτώσουν το ταξίδι.

Και προς μεγάλη μου έκπληξη τα εισερχόμενά μου κατακλύστηκαν. Φίλοι το είπαν σε φίλους οι οποίοι το είπαν σε άλλους φίλους, σε αγνώστους και στους ανθρώπους στις καφετέριές τους έτσι που λίγες μέρες πριν φύγω για τη Βραζιλία, δεν υπήρχε κανείς που να μη ξέρει το μέιλ μου.

                                         

Η μεγάλη διαπίστωση

Τότε συμπέρανα ότι είχα προσφέρει πάρα πολλά, σε πάρα πολλούς. Αλλά όταν ξαναδιάβασα εκείνα τα μηνύματα λίγα χρόνια αργότερα, παρατήρησα κάτι εντελώς διαφορετικό. Εκείνα τα μέιλ είχαν τρία κοινά στοιχεία εκ των οποίων το πρώτο ήταν αρκετά περίεργο. Σχεδόν όλοι μου έστειλαν λεπτομέρειες, για το πώς θα μπορούσαν να τους βρουν. Τους είχα πει ή τους είχαν πει οι φίλοι τους, ότι μαζί με τη λίστα με τα τρία πράγματα που ήθελαν να διορθωθούν, χρειαζόμουν μία φωτογραφία, το όνομά τους και την ημερομηνία γέννησής τους. Αλλά αυτοί έδωσαν πλήρεις διευθύνσεις με αριθμούς και ταχυδρομικούς κώδικες, λες και ο Τζόν του Θεού θα περνούσε από τα σπίτια τους, να τους δει προσωπικά ή να τους στείλει ένα δέμα. Λες και ακόμη στην πιο απίθανη περίπτωση που οι ευχές τους πραγματοποιούνταν από τον Τζόν του Θεού, ήθελαν να είναι βέβαιοι ότι δεν θα παραδίδονταν σε λάθος άτομο ή σε λανθασμένη διεύθυνση. Ακόμα κι αν δεν το πίστευαν, περιόριζαν το ρίσκο.

Το δεύτερο κοινό στοιχείο ήταν εξίσου περίεργο, αλλά πολύ πιο ταπεινό. Κυριολεκτικά όλοι, -ο άγνωστος στο μετρό, ο τύπος της καφετέριας, ο δικηγόρος στο δίπλα γραφείο, ο Εβραίος, ο άθεος, ο μουσουλμάνος, ο ευσεβής καθολικός- όλοι ζήτησαν βασικά τα ίδια τρία πράγματα. Εντάξει, υπήρχαν κάποιοι εκκεντρικοί και βέβαια κάποιοι ζήτησαν μετρητά. Αλλά όταν απέκλεισα ένα μικρό σύνολο από ανωμαλίες, οι ομοιότητες ήταν εντυπωσιακές. Σχεδόν το κάθε ένα άτομο, πρώτα ζήτησε καλή υγεία για τον εαυτό του και την οικογένειά του. Σχεδόν όλοι, ζήτησαν έπειτα την ευτυχία, και μετά την αγάπη, με αυτήν τη σειρά: υγεία, ευτυχία, αγάπη. Μερικές φορές ζήτησαν να διορθωθεί κάποιο συγκεκριμένο ζήτημα υγείας αλλά γενικά ζητούσαν απλώς καλή υγεία.  

Το θέμα της ευτυχίας, ο καθένας το εξέφραζε διαφορετικά, αλλά όλοι ζήτησαν επίσης τον ίδιο συγκεκριμένο τύπο ευτυχίας - το είδος της ευτυχίας που βυθίζεται μέσα σου και ριζώνει στην ψυχή σου, το είδος της ευτυχίας που θα μπορούσε να συντηρήσει ακόμα κι αν χάναμε οτιδήποτε άλλο. Όσο για την αγάπη, όλοι ζήτησαν το είδος της ρομαντικής αγάπης, την αδελφή ψυχή που διαβάζουμε στα επικά ρομαντικά μυθιστορήματα, το είδος της αγάπης που θα μείνει μαζί μας μέχρι το τέλος των ημερών μας.

Με συγχωρείτε, αυτός είναι ο άντρας μου. Να πάρει! Ξέχασα που βρίσκομαι.  Έτσι γενικά, όλοι αυτοί οι φίλοι και άγνωστοι, άσχετα από το υπόβαθρό τους, τη φυλή και τη θρησκεία, όλοι ζήτησαν τα ίδια πράγματα, και ήταν τα ίδια πράγματα που κι εγώ ήθελα πραγματικά. Η απλοποιημένη εκδοχή των βασικών ανθρώπινων αναγκών, όπως προσδιορίζονται από κοινωνικούς επιστήμονες, όπως ο Άμπραχαμ Μάσλοου και ο Μάνφρεντ Μαξ-Νιφ.

Κανείς δε ζήτησε απαντήσεις για τα μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα, ή αν υπάρχει ο Θεός ή το νόημα της ζωής που είχα σκοπό να ανακαλύψω. Δε ζήτησαν καν το τέλος των πολέμων ή της παγκόσμιας πείνας. Ακόμα κι όταν θα μπορούσαν να είχαν ζητήσει οτιδήποτε απολύτως, αυτοί όλοι ζήτησαν υγεία, ευτυχία και αγάπη. Λοιπόν, εκείνα τα μέιλ είχαν επίσης και τρίτο κοινό στοιχείο. Το καθένα από αυτά τελείωνε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Αντί να με ευχαριστήσουν που μετέφερα τις ευχές τους μέχρι την Βραζιλία, όλοι τους είπαν, «Σε παρακαλώ μην το πεις σε κανέναν». Κι έτσι αποφάσισα να το πω σε όλους. 

Ακριβώς εδώ σ' αυτήν τη σκηνή, όχι επειδή είμαι αναξιόπιστη, αλλά διότι το γεγονός ότι έχουμε τόσα πολλά κοινά, είναι εξαιρετικά σημαντικό να το ακούσουμε όλοι, ιδιαίτερα τώρα, που τόσα πολλά παγκόσμια προβλήματα φαίνεται να υπάρχουν επειδή εστιάζουμε σε πράγματα που μας διαφοροποιούν, και όχι σ' αυτά που μας ενώνουν. Και κοιτάξτε - πρώτη ομολογώ ότι δεν είμαι αναλύτρια στατιστικής, και τα στοιχεία που σας παρουσίασα που απλά συγκέντρωσα από τα εισερχόμενά μου είναι περισσότερο ανεκδοτικά παρά επιστημονικά, πιο ποιοτικά παρά ποσοτικά.

Όπως ο καθένας που δουλεύει με στοιχεία θα σας έλεγε, δεν είναι καν στατιστικά σημαντικό ή δημογραφικά ισορροπημένο δείγμα. Ωστόσο, σκέφτομαι εκείνα τα μέιλ κάθε φορά που συλλογίζομαι τη μεροληψία και προκατάληψη που έχω αντιμετωπίσει στη ζωή μου ή όταν υπάρχει ακόμα ένα έγκλημα μίσους ή μια ανούσια τραγωδία που τονίζει την αποκαρδιωτική αίσθηση ότι οι διαφορές μας μπορεί να είναι ανυπέρβλητες.

Τότε υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι έχω αποδείξεις ότι τα ταπεινά, ενωτικά, κοινά στοιχεία της ανθρωπότητάς μας, είναι ότι ακόμα κι όταν μας παρουσιάζεται η ευκαιρία να ζητήσουμε το οτιδήποτε, οι περισσότεροι θέλουμε τα ίδια πράγματα. Κι αυτό είναι αλήθεια άσχετα με το ποιοι είμαστε, πώς ονομάζουμε τον Θεό μας, ή ποια θρησκεία, αν υπάρχει, έχουμε στο σπίτι μας. Τότε επίσης παρατηρώ ότι κάποιοι από εμάς θέλουμε τόσο πολύ αυτά τα πράγματα, ώστε στέλνουμε μέιλ σε μια «Καμία», σε μια πνευματικά μπερδεμένη «Καμία» σαν εμένα -και με πολλά άλλα μπερδεμένη ίσως πουν μερικοί- και ψάχνουμε αυτήν την άγνωστη, στέλνοντας μέιλ με τις πιο βαθιές επιθυμίες μας, για την περίπτωση να υπάρχει μια ελάχιστη πιθανότητα να πραγματοποιηθούν από κάποιον που δεν είναι Θεός. Πόσο μάλλον ο δικός μας Θεός, από κάποιον που δεν είναι καν μέλος της θρησκείας μας, από κάποιον που όταν τον δεις στο χαρτί φαίνεται σαν απίθανος υποψήφιος γι΄ αυτήν τη δουλειά.

Έτσι τώρα, όταν αναλογίζομαι την πνευματική μου αναζήτηση, ακόμα κι αν δε βρήκα τον Θεό, βρήκα ένα καταφύγιο σε αυτό: ακόμα και σήμερα, σ' έναν κόσμο διασπασμένο από θρησκευτικές, εθνικές, πολιτικές, φιλοσοφικές, και εθνικές διαιρέσεις, ακόμα και με όλες τις ολοφάνερες διαφορές, στο τέλος της ημέρας, στο πιο θεμελιώδες επίπεδο, είμαστε όλοι ίδιοι. Σας ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)

Free download:

                                            

 Από το Ζάχο Σκαφίδα

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ