Το άγχος μέσα από τα μάτια όσων το έχουν βιώσει

Μη μου θυμώνεις. Δεν σε αποφεύγω, απλώς μου είναι τόσο δύσκολο να βγω εκεί έξω. Μη με κατηγορείς, γιατί δεν το επιλέγω. Μη μου λες ότι φταίω, γιατί πραγματικά δε φταίω. Μη μου λες ότι είμαι αδύναμος, γιατί δεν γνωρίζεις τι δύναμη αντλώ καθημερινά.

Νιώθω άγχος

Δεν είναι κάτι που επέλεξα.Δε μου αρέσει το έξω να φαντάζει τόσο τρομακτικό. Δεν μπορώ και εγώ ο ίδιος να καταλάβω μερικές φορές, γιατί να βιώνω κάτι τόσο άσχημο. Αυτά τα γιατί είναι που με βασανίζουν διαρκώς... Μήπως τρελαίνομαι; Μήπως πεθαίνω; Μη μου λες ότι είναι στο μυαλό μου σε παρακαλώ, γιατί ότι σου λέω το αισθάνομαι, και πραγματικά το βιώνω. Όχι δεν είμαι τρελός!

Σε παρακαλώ, δεν μπορώ να αισθανθώ καλύτερα απλά και μόνο επειδή μου το ζήτησες.Γι αυτό μη μου λες συνεχώς να μη στεναχωριέμαι γιατί έχω κάθε δικαίωμα να μην είμαι καλά, και μη μου τονίζεις να μην αγχώνομαι με το σκεπτικό ότι θα με βοηθήσεις, γιατί πραγματικά δεν το ελέγχω.

Αν δεν μπορείς να με βοηθήσεις είναι κατανοητό, ίσως να μη γνωρίζεις τον τρόπο, όμως άσε με να σε ζητήσω εγώ. Πίστεψέ με θα το κάνω όταν θα το έχω ανάγκη, και αν πάλι δεν το κάνω ίσως και αυτό βοήθεια είναι για εμένα.

Αν δεν έχεις λόγια να μου πεις καλύτερα διάλεξε τη σιωπή. Πίστεψέ με η σιωπή σου μερικές φορές είναι πιο βοηθητική από τα λάθος λόγια. Δε ζητάω να με καταλάβεις, να με ακούσεις θέλω και να με "αγκαλιάσεις". Δε θέλω γλυκόλογα ούτε να με "χαϊδέψεις". Θέλω μόνο κατανόηση.

Μη με κρίνεις

Μη με ρωτάς γιατί το νιώθω όλο αυτό, αν όμως έχεις τη διάθεση να με βοηθήσεις καλύτερα να με ρωτήσεις τι νιώθω. Μη με κρίνεις, και μη μου λες τι θα έκανες στη θέση μου, γιατί πραγματικά δεν με βοηθάει.Μη μου λες πως υπάρχουν και χειρότερα γιατί πίστεψε με το γνωρίζω καλά.

Γι αυτό, σε παρακαλώ, μη με παρεξηγείς που δεν έρχομαι έξω για διασκέδαση μαζί σου, μη μου θυμώνεις όταν χάνομαι στις σκέψεις μου, μη με κατηγορείς που αποφεύγω κάθε απειλητική κατάσταση για εμένα. Απλώς μείνε σιωπηλός, και αν έχεις τη διάθεση άκουσέ με, μόνο αυτό έχω ανάγκη... Να με ακούσεις!

Είναι φορές που δεν μπορώ να ανασάνω, που νιώθω ότι στερεύει το οξυγόνο μου, φορές που το να ανοίξω την εξώπορτα και να κάνω ένα βήμα προς τα έξω είναι πραγματικός εφιάλτης. Βλέπω τον εαυτό μου έξω από όλο αυτό, και νιώθω ότι δεν είμαι εγώ, τι μου συμβαίνει;
Είναι άγχος λες. Αυτός ο δαίμονας που όλοι παλεύουμε να διώξουμε.

Επαφή με τον εσωτερικό μου κόσμο

Όμως προσπαθώ... Αλήθεια, προσπαθώ με όλη μου τη δύναμη να το αγκαλιάσω, να το κατανοήσω, να βγω καλύτερος και να δώσω το πιο όμορφο δώρο στον εαυτό μου... Την επαφή με τον εσωτερικό μου κόσμο. Γιατί κάτι θα θέλει να μου πει όλο αυτό. Κατανοώ ότι σου είναι δύσκολο, μη με κατακρίνεις όμως. Μην κρίνεις κάτι το οποίο τυχαία δεν σου έχει τύχει.

Ίσως δεν είμαι παντοδύναμος τελικά, και μάλλον δεν πρέπει να είμαι συνεχώς ευδιάθετος, έχω το δικαίωμα και εγώ να πέσω, και καμιά φορά να κάτσω όλη την ημέρα στον καναπέ χωρίς να κάνω τίποτα.Γι αυτό μην επιμένεις και μην τρομάζεις όταν το κάνω.Μπορώ να κλάψω άμα το αισθανθώ και ίσως δεν είναι και κακό καμιά φορά να πω μια δικαιολογία προκειμένου να με προστατέψω.

Γι' αυτό μη με πιέζεις λέγοντας με αδύναμο. Και αναρωτιέμαι... Τελικά τι είναι δικό μου και τι των άλλων; Τι "υιοθέτησα" που δεν μου ανήκει; Και κάνοντας το πράξη από πίσω τελικά κρύβεται μόνο στρες και άγχος;

Συναισθηματικές συγκρούσεις

Μιλάς συνεχώς γι αυτό σαν να είναι "πρόβλημα" όμως εμένα με φορτώνει. Μου κάνεις συνεχώς ερωτήσεις για το τι μπορεί να ευθύνεται όμως πραγματικά δεν ξέρω και εγώ ο ίδιος, νιώθω τόσο μπερδεμένος. Μη με βάζεις στη διαδικασία να σου εξηγώ συνεχώς, γιατί πραγματικά δεν έχω τα ψυχικά αποθέματα να σου πω με λόγια το ποσό τρομακτικό είναι για εμένα κάθε φορά που το βιώνω.

Αν θα έπρεπε να βρω μια λέξη για να σου περιγράψω το πως είναι η καθημερινότητα μου μέσα σε όλο αυτό αυτή η λέξη είναι η "πάλη".

Ίσως να σου ακουστεί περίεργο και υπερβολικό όμως είναι η αλήθεια μου.Για μένα είναι πάλη κάθε φορά που θα βγω από το σπίτι χωρίς να με πιάσει φόβος.Είναι πάλη κάθε φορά που είμαι με κόσμο, γιατί στη σκέψη και μόνο τι θα σκεφτούν για εμένα αν μου συμβεί κάποιο επεισόδιο, με γεμίζει με άγχος και ανησυχία. Παλεύω καθημερινά ακόμη και για να μπω σε ένα μεταφορικό μέσο, για να πιω ένα καφέ πέρα από το χώρο του σπιτιού μου, για να βγω έξω να πάω στη δουλειά μου, ακόμη και για να κοιμηθώ.

Γι αυτό σου λέω, δεν θέλω να με καταλάβεις, γιατί δεν μπορείς και το σέβομαι. Το μόνο που θέλω είναι να με αγκαλιάσεις και να αισθανθώ ότι βαδίζεις πλάι μου.

Φανή Κατωτοικίδου

Φοιτήτρια Ψυχολογίας, εκπαιδευόμενη στο Life Coaching.

psychology

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ