ΟΙ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ

Kάποτε ήταν ένας μεγάλος δάσκαλος.Ηταν δάσκαλος σε ένα βασίλειο,που ο σοφός και καλός βασιλιάς τον σεβόταν και τον εκτιμούσε πολύ γιά τα έργα και τις γνώσεις του.Κάποιοι μάλιστα από το συμβούλιο του βασιλιά υπήρξαν μαθητές του.Το βασίλειο αυτό αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα.
Σε μιά άκρη του υπήρχε ένας τόπος που οι κάτοικοι του είχαν γίνει άγριοι και αφιλόξενοι,μοχθηροί και άπληστοι,επιθετικοί και άρπαγες,δόλιοι και ραδιούργοι,ανικανοποίητοι και αγνώμονες.Είχαν αποκοπεί από το υπόλοιπο βασίλειο και ζούσαν περιχαρακωμένοι στον τόπο τους,θύτες και θύματα της ίδιας τους της μοίρας.
Ο βασιλιάς και το βασίλειο,συνεχώς έστελναν απεσταλμένους στον τόπο αυτόν για να  πουν στους κατοίκους του ότι δεν υπάρχει λόγος να ζούν έτσι,ότι το βασίλειο έχει αρκετά και γι’ αυτούς.
Οι απεσταλμένοι προσπαθούσαν να τους πείσουν να αλλάξουν τοις πεποιθήσεις τους,να δούν λίγο παρά έξω από το κάτεργό τους,να επιτρέψουν στο βασίλειο να τους δείξει την αγάπη του,να πάψουν να ζούν χειρότερα κι από τα άγρια θηρία.Αλλά οι αγγελιοφόροι του βασιλείου είχαν πάντα την ίδια μοίρα.Χλευάζονταν,γελοιοποιούνταν,διασύρονταν,λιθοβολούνταν,φυλακίζονταν,βασανίζονταν,
σκοτώνονταν.
Εμοιαζε κάθε προσπάθεια μάταιη.Ο βασιλιάς και το βασίλειο όμως δεν έλεγαν να το βάλουν κάτω,παρ’ όλες τις αποτυχίες,γιατί ο τόπος αυτός και οι κάτοικοί του δεν έπαυαν να είναι μέρος του βασιλείου,και το βασίλειο τους αγαπούσε.Ο βασιλιάς συγκάλεσε το συμβούλιο των σοφών  του γιά να δουν τι άλλο έμενε να κάνουν.Λόγω της σοβαρότητας του θέματος,ζητήθηκε και από πολλά άλλα σεβαστά πρόσωπα να παρευρεθούν γιά να βοηθήσουν με τη γνώση και τη σοφία τους.Δάσκαλοι σεβαστοί και τιμημένοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα,εκπροσωπόντας όλες τις φυλές και τις οικογένειες του βασιλείου.

Στο κάλεσμα αυτό ανταποκρίθηκε και ο δάσκαλος της αρχής της αφήγησης μας.Παρόλο που του είχε προσφερθεί μόνιμη  θέση στο συμβούλιο των σοφών,είχε αρνηθεί ευγενικά,γιατί του άρεσε να περιπλανιέται σε όλο το αχανές βασίλειο,διδάσκων και διδασκόμενος.Δεν τον ενθουσίαζαν οι μόνιμες θέσεις,δεν του άρεσε η παραμονή στο ίδιο μέρος.Ενας μόνιμος επαναστάτης,αναζητητής της αλήθειας,ασυμβίβαστος,περιηγητής και περιπλανώμενος,γνωστός στα μήκη και τα πλάτη του βασιλείου γιά την καλοσύνη του,τη συμπόνια,το γέλιο και τα αστεία του,τη βαθιά σοφία του.
Το διευρυμένο αυτό συμβούλιο συνεδρίαζε γιά μέρες.Πολλές απόψεις ειπώθηκαν,πολλές λύσεις προτάθηκαν,αλλά μόνο μία φάνηκε να έχει κάποια ελπίδα επιτυχίας.
Ολες οι άλλες απορρίπτονταν,αφού με την ανάλυση φαινόταν,ότι δεν ήταν οι κατάλληλες.Η λύση αυτή όμως ήταν δύσκολη ακόμα κι από το ξεκίνημά της.Χρειαζόταν πολλούς εθελοντές και μάλιστα εθελοντές από όλες τις οικογένειες..Γιά να έχει δε αρκετές πιθανότητες επιτυχίας,οι εθελοντές αυτοί θα έπρεπε να είναι από τα πιό εξελιγμένα,σοφά,έμπειρα και δοκιμασμένα μέλη των οικογενειών.
To συνέδριο τελείωσε,οι οι σύνεδροι επέστρεψαν στις οικογένειες και στις φυλές τους και άρχισαν τις ενημερώσεις και τις συζητήσεις.
Σε λίγο καιρό,οι πολύτιμοι εθελοντές άρχισαν να καταφθάνουν από όλα τα μέρη του βασιλείου.Συγκεντρώνονταν σε ειδικούς χώρους φιλοξενίας,μέχρι να συμπληρωθεί  ένας επιθυμητός αριθμός.Εκεί περιφερόταν και αντάλλαζε απόψεις και ο ταξιδευτής μας δάσκαλος,μιάς και ήταν από τους πρώτους που δήλωσαν  εθελοντές.
Το ύστατο σχέδιο αυτό που ζητούσε την εθελοντική συμμετοχή τους,ήταν να πάνε να ζήσουν γιά πολύ καιρό σ’αυτόν τον άγριο,σκληρό και μακρινό τόπο.Να πάνε εκεί μεταμφιεσμένοι σε κατοίκους του τόπου  ώστε να περάσουν απαρατήρητοι,αλλά και για να μπορέσουν να ζήσουν εκεί όπως και οι ίδιοι μόνιμοι κάτοικοι.
Οπότε,θα μάθαιναν από πρώτο χέρι τι ήταν αυτό που τους έκανε να γίνονται έτσι.Γιά να έχει όμως τη μέγιστη επιτυχία αυτή η προσπάθεια, θα έπρεπε να ξεχάσουν ποιοι είναι.Να μην θυμούνται τίποτα από το παρελθόν τους,ώστε να μπορέσουν να ενσωματωθούν στη νέα τους κοινωνία.Γι’αυτό έπρεπε να είναι έμπειρα και δοκιμασμένα πρόσωπα όλοι οι εθελοντές,ώστε αυτό το δοκιμασμένο  παρελθόν τους να είναι η βαθιά,αμυδρή,αλλά και ανεξίτηλη σύνδεσή τους με το ποιοι πραγματικά είναι.
Να μην αφομοιωθούν πλήρως από το νέο τους περιβάλλον,να μην ξεχάσουν εντελώς την καταγωγή τους,όπως έπαθαν οι μόνιμοι κάτοικοι του τόπου αυτού.Βαθιά μέσα τους το βασίλειο να υπάρχει ζωντανό,ο αληθινός εαυτός τους να ανασαίνει κρυφά,οι αχνές μνήμες ενός άλλου κόσμου να έρχονται στα όνειρά τους.
Και όταν ο καιρός θα έφτανε,το βασίλειο θα τους καλούσε να θυμηθούν την αληθινή τους ταυτότητα γιά να αρχίσουν το έργο τους.Το έργο που θα παραγόταν πιά μαζικά και μάλιστα,εκ των έσω της κοινωνίας που έπρεπε να αλλάξει και όχι μέσω αγγελιοφόρων.Οταν ο καιρός θα έφτανε  και το έργο θα άρχιζε,οι υπόλοιποι κάτοικοι δεν θα φοβόντουσαν το κάλεσμα γιά αλλαγή,αφού φαινομενικά θα ερχόταν από δικά τους άτομα,από μέλη της κοινωνίας τους,από τον γείτονα,τον φίλο,τον συγγενή,τον συγχωριανό,τον συμπολίτη.
Μέχρι δε το πλήρωμα του χρόνου,το βασίλειο θα έστελνε πάλι που και που αγγελιοφόρους γιά αν φυτεύουν τους σπόρους.Σπόροι που θα έμεναν στο χώμα  περιμένοντας το πότισμα και την φροντίδα από τους μεταμφιεσμένους εθελοντές.
Οταν ο καιρός θα έφτανε ,πιά σπόροι θα ήταν εκεί,το χώμα γόνιμο,αλλά και οι κηπουροί στη θέση τους.
Οι αγγελιοφόροι δεν μιλούσαν γιά το σχέδιο, ούτε απεκάλυπταν τους παλιούς τους φίλους δημόσια.Το σχέδιο ήταν καλά σχεδιασμένο.Πολλές φορές οι παλιοί εθελοντές συγκινούνταν από τα λόγια των αγγελιοφόρων-αφού διέγειραν αρχαίες καλυμμένες μνήμες-και έτρεχαν να τους τιμήσουν και να τους λατρέψουν.Αλλά οι αγγελιοφόροι πού διακριτικά και μεταφορικά,τους έλεγαν ότι η τιμή ανήκε σε αυτούς.
Οι αγγελιοφόροι ήξεραν πόσο δύσκολο είναι να αφήσεις το βασίλειο και να έρθεις να ζήσεις εθελοντικά σε αυτόν το τόπο.Και μάλιστα να μην θυμάσαι και ποιός είσαι.Αλλά δεν μπορούσαν να μιλήσουν ανοιχτά.

Το σχέδιο ήταν καλά σχεδιασμένο.Και έπρεπε να μείνει μυστικό,μέχρι να έρθει ο καιρός....

(απόσπασμα από το βιβλίο
 ΓΥΡΝΑ ΤΗΝ ΚΟΥΠΑ ΑΝΑΠΟΔΑ ΚΑΙ ΒΓΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΡΑ
του Στέλιου Καρακασίδη)

Katerina Chrisoulaki

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ